Τα Εισόδια Της Κυρίας Θεοτόκου

November 21, 2016, 12:22 am

≫ Next: Η Αγία Αικατερίνη και η συνομιλία της με τους 50 ρήτορες

≪ Previous: Αν χτυπήσουν την πόρτα, μην ανοίξεις...

$

0

0

εικ. Η Κυρία Θεοτόκος Τριών Ετών. Η εικόνα

Βρίσκεται σε κάποιο Ναό των Ιεροσολύμων.

Τα Εισόδια της Θεοτόκου

Σοφία Ντρέκου

Η είσοδος της νηπίου Θεοτόκου εις τον Ναό, μάς καλεί σαν παιδιά που είμαστε όλοι στην ψυχή, να μπούμε στον Ναό και να προετοιμαστούμε με ταπεινότητα και ελπίδα για το χαρμόσυνο γεγονός. Ένα πάντερπνο ποίημα του Ματθαίου Μουντέ (1935-2000) για τα Εισόδια της Θεοτόκου.

Ματθαίος Μουντές - Εισόδια

Υπάρχει ένα θέμα ωραίο:

να γράψης στίχους μουσικούς, 

χλωμούς, νησιώτικους,

που να διαβάζωνται με τη βοήθεια της φλόγας

ενός μικρού κεριού που τρέμει,

κι από ψυχές που τρέμουν και ποθούν...

Υπάρχει ένα θέμα εσπερινό, ωραίο πολύ:

για λιτανείες κοριτσιών λευκοντυμένων,

αγνών παιδιών - στα χέρια να κρατούν

λαμπάδες χαί χρυσάνθεμα...[ ]

Ωραίο θέμα, συγκινητικό,

που έτσι καθώς πασχίζεις να το γράψης,

έρχεται μες στην ερημιά που ζης και σε χαϊδεύει

γλυκειά και γαληνή σαν καλησπέρα της μανούλας σου

εκείνη η ευωδιά των χρυσανθέμων

π'ανθούνε στα κηπάρια του Νοεμβρίου -

η ευωδιά η παράξενη, που εκπλήσσει τους αγγέλους

καθώς τους αναγγέλλει μυστικά

την είσοδο της ταπεινής Παρθένου.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας τιμά στις 21 Νοεμβρίου, με ιδιαίτερη λαμπρότητα, Τα Εισόδια Της Κυρίας Θεοτόκου. Μαρία (εβραϊκά Μαριάμ), που σημαίνει Κυρία. Η σημασία της εορτής αυτής είναι μεγάλη και ιερή. Μία από τις κυριότερες και μεγαλύτερες Θεομητορικές εορτές του έτους είναι τα «Εισόδια» της Θεοτόκου. Αποτελεί τήν βάση και την αρχή για όλη την μετέπειτα ζωή της Θεοτόκου. 

Θεομητορική εορτή της Χριστιανικής Εκκλησίας, με την οποία τιμάται η είσοδος για τους Ορθοδόξους και η εμφάνιση για τους Καθολικούς (Presentazione della Beata Vergine Maria)(δείτε εδώ Δογματικές διαφορές Εκκλησίας και παπισμού σχετικά με το πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου) της μικρής Μαριάμ (Μαρίας) μαζί με τους γονείς της Ιωακείμ και Άννα στο Ναό του Σολομώντος στην Ιερουσαλήμ, προκειμένου η μέλλουσα Θεοτόκος να αφιερωθεί στον Θεό. Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Νοεμβρίου και από τις δύο Εκκλησίες, ενώ στις 4 Δεκεμβρίου τη γιορτάζουν οι χριστιανοί που ακολουθούν το παλαιό Ιουλιανό ημερολόγιο (Παλαιοημερολογίτες). 

Τα Εισόδια της Θεοτόκου καθιερώθηκαν ως εκκλησιαστική εορτή κατά τον 7ο αιώνα, πρώτα στην Ανατολή και πολύ αργότερα στη Δύση. Αναφορές υπάρχουν στα γραπτά του Αγίου Μάξιμου του Ομολογητή και των πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως Ταράσιου και Γερμανού. Με τα Εισόδια της Θεοτόκου συνδέεται και η βασιλική της Αγίας Μαρίας της Νέας, που χτίστηκε δίπλα στα ερείπια του Ναού του Σολομώντος και εγκαινιάστηκε στις 21 Νοεμβρίου 543 από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Ιουστινιανό. Εξ αυτού του γεγονότος φαίνεται να επελέγη από την εκκλησία ο εορτασμός των Εισοδίων της Θεοτόκου στις 21 Νοεμβρίου. Επί αυτοκράτορος Μανουήλ Α'Κομνηνού (1143-1180) καθιερώθηκε ως ημέρα αργίας για το Βυζάντιο. 

«Τα Εισόδια της Θεοτόκου είναι η εορτή της εισόδου μας στην Εκκλησία, στα άγια των αγίων, όπου εισοδεύουμε καθαγιαζόμενοι, για να τραφούμε με ουράνιο άρτο για να τέξουμε Θεόν εντός μας.

Είναι εορτή πρώτον θεολογική και με πνευματικό νόημα. 
Μας εισάγει στην εορταστική προεόρτια ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων. 
Τι χαρούμενη και κατανυκτική η στιγμή όταν ακούσουμε για πρώτη φορά, αυτό το Χριστός Γεννάται. Όχι Χριστός ετέχθη, όχι Χριστός εγεννήθη, αλλά ΓΕΝΝΑΤΑΙ. 
Διαρκώς, συνεχώς και νυν και αεί. 
Και εμείς όταν αξιωθούμε την θεοτοκία να ταξιδεύουμε αέναα σε αυτήν την καινή κτίση. 

Η Θεοτόκος Μαριάμ, προσφέρεται από νήπιο στον Ναό για να κατοικήσει στα Άγια των Αγίων και να προετοιμαστεί εν μυστηρίοις και θέα Θεού, μακράν των θορύβων του κόσμου και να προαγιαστεί για να γίνει δοχείο άξιο του Αχωρήτου Θεού.»[sophia-ntrekou.gr]

Όπως γνωρίζουμε, η Παναγία Θεοτόκος, γεννήθηκε από γονείς γηραιούς, τον Ιωακείμ και την Άννα, που είχαν παρακαλέσει με πολύ πόνο τον Θεό να τους δώση ένα τέκνο και να το αφιερώσουν στο Ναό Του. Πραγματικά, αυτό και έκαναν. Όταν δηλαδή η Μαρία έγινε τριών ετών την έφεραν οι ίδιοι οι γονείς της στο Ναό και την παρέδωσαν στα χέρια του Ζαχαρία του ιερέα. Αυτός την αγκάλιασε, την ευλόγησε και είπε: «Εμεγάλυνε ο Κύριος το ονομά σου σε όλες τις γενεές. Με σένα θα ευλογηθούν τα έθνη και ο Κύριος θα λυτρώση τους υιούς του Ισραήλ». Και ανέβασε την τριετή Μαρία στο εσωτερικό του θυσιαστηρίου, όπου ο Θεός την χαρίτωσε. Και ευφράνθηκε η Παναγία και με αγαλλίαση ψυχής εσκίρτησε και όλοι πνευματικά πανηγύρισαν που έμεινε στο Ναό τον Άγιο, για να αγιασθεί και να γίνει αργότερα η Μητέρα του ίδιου του Θεού.

Λαογραφία

Ιδιαίτερα σημαντική είναι η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου για τους αγρότες, που την ονομάζουν, «της Παναγιάς της Αρχισπορίτισσας», της «Μεσοσπορίτισσας» ή της «Ξεσπορίτισσας», ανάλογα σε ποιο στάδιο βρίσκεται η σπορά. Λέγεται και «Πολυσπορίτισσα», επειδή την ημέρα αυτή συνηθίζουν να βράζουν σπόρους από τα γεωργικά τους προϊόντα, που άλλα τρώγουν και άλλα προσφέρουν για τα «χρόνια πολλά» και την ευδοκίμηση της σποράς. Σπόρους πηγαίνουν για ευλογία και στην εκκλησία.

Συνηθίζονται και μετεωρολογικές προβλέψεις. Όπως λέγουν «την ημέρα αυτή βασιλεύει η Πούλια, και όπως θα κάμει αυτή τη μέρα, θα κάμει και τις κατοπινές σαράντα μέρες».

Αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου είναι η Καπνικαρέα, το θαυμάσιο αυτό βυζαντινό ναΐδριο του 11ου αιώνα, που βρίσκεται στο μέσο της οδού Ερμού στην Αθήνα. Στις 21 Νοεμβρίου γιορτάζουν ο Παναγιώτης, η Μαρία, η Δέσποινα, αλλά και οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις γιορτάζουν την «Υπέρμαχο στρατηγό» τους.

Πιό ΑναλυτικάΓια τα Εισόδια Της Κυρίας Θεοτόκου 

δείτε στην αέναη επΑνάσταση

• Τα Εισόδια της Θεοτόκου στην Ορθόδοξη Εικόνα
• Τα Εισόδια της Θεοτόκου στην Αγία Γραφή
• Είσοδος, Έξοδος - π.Ανδρέας Κονάνος (ποίηση+ομιλία)
• Ρόδον το Αμάραντον, το Ρόδο της Ιεριχούς, το Ρόδο της Παναγίας!

εικ. Τοιχογραφία «τα Εισόδια της Θεοτόκου» 

του Μανουήλ Πανσέληνου 

από το Πρωτάτον Αγίου Όρους

Τα Εισόδια της Θεοτόκου 

στην Ορθόδοξη Εικόνα

Στην εικονογράφηση του γεγονότος των Εισοδίων της Θεοτόκου, βλέπουμε, στο κέντρο την Παναγία σαν μικρό τριετές κοράσιον, που όμως έχει όλη την ιερότητα της μέλλουσας Μητέρας του Θεού.
Ο ιερέας Ζαχαρίας ο μετέπειτα πατέρας του Προδρόμου, έχει ακουμπήσει ευλαβικά και στοργικά το χέρι του επάνω στην κεφαλή της. Την ευλογεί και την υποδέχεται στα άγια των αγίων, φορώντας ενδύματα λειτουργικά και διακριτικό της ιερωσύνης στην κεφαλή του.

Η Παναγία στέκει με ιερή σιγή απέναντί του έχει τα χέρια της σε στάση ευλαβική και συγχρόνως κινητική απέναντί του, που δηλώνει την προθυμία και την χαρά της προσελεύσεώς της στον Ναό του Κυρίου. Αυτό είναι το σχέδιο και το θέλημα του Θεού και η προαιώνια βουλή του για την σωτηρία των ανθρώπων.

Το ίδιο ευλαβικά και με ιερή συγκίνηση εικονίζονται και οι γέροντες γονείς της Ιωακείμ και Άννα. Την παραδίδουν στα χέρια του Ζαχαρία με μια κίνηση πολύ εκφραστική, που δηλώνει την προθυμία τους να εκπληρώσουν την υπόσχεσή τους στο Θεό και να του αφιερώσουν το μονάκριβο παιδί τους, που το απέκτησαν μετά από πολλών χρόνων προσευχή και νηστεία και σε γήρας προχωρημένο. Όμως η αγάπη στο Θεό επισκιάζει τα σπλάχνα της στοργής της ανθρώπινης φύσης. Έχουν στραμμένα τα βλέμματά τους στην παιδίσκη τους Μαρία, προσέχοντάς την με πολύ συγκίνηση.

Πίσω τους βλέπουμε πολλές νεάνιδες, να κρατούν λαμπάδες αναμμένες και να προπέμπουν την Παναγία οδηγώντας την στο Ιερό, όπου έμεινε σαν περιστερά ηγιασμένη και έγινε η λαμπάδα του Θεού, η κατοικία Του, ο ναός Του, το θυσιαστήριο και η λατρεία η ζώσα και καθαρά.

Πιό αναλυτικάγια την Εικόνα των Εισοδίων δείτεεδώ 

Αναφορές: 

www.myriobiblos.gr / Ματθαίος Μουντές - Εισόδια 
www.sophia-ntrekou.gr / Η προεισαγωγή μας στα Χριστούγεννα, τα Εισόδια της Θεοτόκου 

Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος 

www.sansimera.gr [Λαογραφία] 

Συνοδική Επιτροπή επί της Εκκλησιαστικής Τέχνης και Μουσικής 

www.sophia-ntrekou.gr | Σοφία Ντρέκου | αέναη επΑνάσταση

• Τα Εισόδια της Θεοτόκου στην Ορθόδοξη Εικόνα
• Τα Εισόδια της Θεοτόκου στην Αγία Γραφή
• Είσοδος, Έξοδος - π.Ανδρέας Κονάνος (ποίηση+ομιλία)
• Ρόδον το Αμάραντον, το Ρόδο της Ιεριχούς, το Ρόδο της Παναγίας!
• Τα Εισόδια Της Κυρίας Θεοτόκου

---

Η Αγία Αικατερίνη και η συνομιλία της με τους 50 ρήτορες

November 25, 2016, 2:46 am

≫ Next: Γιατί οι άθεοι θέλουν ένα τζαμί; - Ν. Λυγερός

≪ Previous: Τα Εισόδια Της Κυρίας Θεοτόκου

$

0

0

Με καφέγράφει: «Ο χρησμός του Απόλλωνος δοθείς εν Δελφοίς 

περί του Χριστού και του πάθους αυτού»

Η Αγία Αικατερίνη και η συνομιλία της 

με τους 50 ρήτορες - Σοφία Ντρέκου

Εορτάζει στις 25 Νοεμβρίου και μαζί της, Οι Άγιοι Εκατόν πενήντα Ρήτορες
που πίστεψαν στον Ιησού Χριστό δια της Αγίας Αικατερίνης και μαρτύρησαν δια πυρός.
Αἱ πρὶν πλάνης Ῥήτορσιν ἀνδράσι στάσεις,

Εἰς πῦρ θανοῦσι, τῶν στεφάνων εὑρέσεις. (εγένοντο δηλ.).

Πηγή έμπνευσης και ελπίδας η Πάνσοφος Αγία Αικατερίνα (282-304 μ.Χ.) αγαπητοί αναγνώστες, γιατί ήταν πανεπιστήμων και αντιμετώπισε τους σοφούς από όλον το τότε γνωστό κόσμο, μία κοπέλα 18 χρονών με την δύναμη που αντλούσε από τον Ιησού Χριστό. Η αγέρωχη απάντηση στις προτάσεις γάμου ήταν ότι θα παντρευτεί έναν περισσότερο όμορφο από εκείνη, περισσότερο πλούσιο από εκείνη και περισσότερο μορφωμένο!

Μόνο ο Κύριος του κόσμου ήταν ο κατάλληλος να σταθεί στο ύψος των προσδοκιών μιας τέτοιας κοπέλας. Το συγκλονιστικότερο για μένα ήταν ότι ο Κύριος ανταποκρίθηκε με την υπέρμετρη γενναιοδωρία του στις υψηλές της προσδοκίες και η Αγία τον ετίμησε με την ένδοξη ομολογία της να αποδεικνύει περίτρανα την εναγώνια αναζήτηση του Λυτρωτή Ιησού από τους φίλους της σοφίας, που ακόμα τροφοδοτούν την παγκόσμια αναζήτηση της γνώσης και της έρευνας.

Γιατί φιλοσοφία για τον Σωκράτη είναι η κατάλληλη προετοιμασία του ανθρώπου για τον θάνατο του, μαθηματικοί για τον Πλάτωνα είναι οι φίλοι του Θεού και εντελέχεια για τον Αριστοτέλη είναι η τελολογική ολοκλήρωση της ανθρώπινης ψυχής !!!

Σοφία Ντρέκου

Η Αγία Αικατερίνη και η συνομιλία της 

με τους 50 ρήτορες

Σήμερα είναι η μνήμη της Αγίας Αικατερίνης που ήταν μια πάνσοφη γυναίκα και μαρτύρησε για τον Χριστό. Πολλοί μπορεί να διαβάσατε τον βίοτης, όμως σίγουρα λίγοι ξέρετε ότι αποστόμωσε 50 δεινούς ρήτορες της εποχής.

• Απέδειξε την άρρηκτη σχέση Ελληνισμού και Χριστιανισμού. Τι τους είπε η Αγία για το Χριστό; Ότι προφήτευσαν γι΄αυτόν, την έλευσή του και τη σταύρωσή του αρχαίοι φιλόσοφοι και ποιητές και μάλιστα η Σίβυλλα και ο Απόλλωνας.

Οι λόγοι της Αγίας στάθηκαν αφορμή να στραφούν οι 50 ρήτορες προς το Χριστιανισμό. Έξαλλος ο αυτοκράτορας διέταξε να ριφθούν στην πυρά και η Αγία φυλακίστηκε και βασανίστηκε.

Οι 50 ρήτορες παρουσιάζονται ενώπιον της Αγίας και ο σπουδαιότερος από αυτούς αμφισβητεί τη θεότητα του Ιησού υποστηρίζοντας ότι ουδέποτε οι αρχαίοι φιλόσοφοι ονόμασαν ή τίμησαν αυτόν: «Λοιπόν, μη παρασυρόμενη από την απάτη επιμένεις εις τον Εσταυρωμένον ως Θεόν, τον οποίον ουδείς εκ των παλαιών δεν τον ονόμασε σοφό, ούτε εγνώριζε αν ονομαζόταν Θεός». Στην απάντησή της η Αγία χρησιμοποιεί τις γραπτές προφητείες των αρχαίων φιλοσόφων, όπως του Διοδώρου, του Πλουτάρχου, του Ομήρου, του Ορφέως, του Σοφοκλέους και ως αποκορύφωμα δύο χρησμούς της Σίβυλλας και του Απόλλωνος, οι οποίοι αφήνουν κυριολεκτικά άναυδους του 50 ρήτορες.

Οι δύο χρησμοί καταγράφονται στην Γ’ εκδοχή του Μαρτυρίου της Αγίας (Μαρτυρολόγιον του Σινά σελ. 100- 133) αλλά και σε ένα χειρόγραφο από περγαμηνή του 12ου αιώνος το οποίο φυλάσσεται στη Μονή Δοχειαρίου του Άγιου Όρους. Οι ρήτορες αναφέρουν στην Αγία ότι ουδέποτε διάβασαν στα βιβλία τους για κάποιον Εσταυρωμένο Θεό.

Η απάντηση της Αγίας είναι καταπέλτης:

«Το ότι ο Εσταυρωμένος, είπε, δεν έτυχε να τιμηθεί από κανέναν από τους παλαιούς δεν θα έπρεπε να δαπανώμεν τον χρόνο μας, ούτε να το πολυεξετάζομεν, ούτε να κάνωμε ερεύνας δι΄αυτών με ανθρωπίνους λογισμούς διότι είναι ο αληθινός θεός του ουρανού και της γης, της θαλάσσης, του ηλίου, της σελήνης, των άστρων και δημιουργός όλου του ανθρωπίνου γένους ακατάληπτος, ανεξερεύνητος, απέραντος, ανεξιχνίαστος, άρρητος. Διά να σου αποδείξω τα σχετικά μ’ αυτόν με τη βοήθεια των δικών σου, διότι έτσι η απόδειξής μου θα είναι απολύτως έγκυρη, πρόσεξε τι αποκαλύπτει ξεκάθαρα, η πιο σοφή απ’ όλας τας γυναίκας, Σίβυλλα, διά την κατά σάρκα γέννησή του, διά την πρόνοιάν του δι’ ημάς, και διά την αμέτρητόν του φροντίδα.

Αν θέλεις ας ακούσουμε τα ίδια της τα λόγια: «ύστερα από πολύν καιρό θα φτάσει κάποιον εις αυτήν την πολυδιηρημένην γη και θα γεννηθεί με σάρκαν αμόλυντον. Με ανεξάντλητα όρια ως θεότητα θα λυτρώσει τον άνθρωπο από την φθορά των ανιάτων παθών. Και θα τον φθονήσει άπιστος λαός και θα κρεμαστεί υψηλά ως κατάδικος εις θάνατον. Όλα αυτά θα τα υποφέρει με πραότητα».

Πρόσεξε και τον αληθινό μάντη Απόλλωνα, που έχει ξεχάσει την συνηθισμένη του ασάφια και τα αμφιλεγόμενά του και φανερώνει γυμνή την αλήθεια χωρίς τη δικήν του βούλησιν. Λέγει αυτός: «Ένας ουράνιος με πιέζει ισχυρά, ο οποίος είναι φως τριλαμπές. Αυτός είναι ο παθών Θεός, χωρίς να πάθει τίποτε η Θεότης του, διότι είναι συγχρόνως θνητός και αθάνατος. Αυτός είναι συγχρόνως Θεός και άνθρωπος, όλα υποφέρων από τους θνητούς, δηλαδή τον σταυρόν, την ύβριν, την ταφήν. Αυτός κάποτε από τα μάτια έχυσε δάκρυα θερμά. Αυτός πέντε χιλιάδες χόρτασε με πέντε άρτους, κάτι που ήθελε δύναμιν θεϊκήν. Ο Χριστός είναι ο δικός μου Θεός, ο οποίος εσταυρώθει εις το ξύλον, ο οποίος εξέπνευσε, ο οποίος εκ του τάφου ανήλθεν εις τον ουρανόν».

Αυτά διηγείται ο Θεός σου. Διότι είναι συνάναρχος μ'αυτόν που τον εγέννησε και αιώνιος αρχή και ρίζα και πηγή όλων των αγαθών, όλα τα δημιούργησε χωρίς να υπάρχουν πριν και όλα τα κοσμεί και τα διακρατεί και τα διαπερνά και με το δικό του χέρι εδημιούργησε ημάς τους ανθρώπους και πολλούς δρόμους ήνοιξε διά την σωτηρία μας».

Απόσπασμααπό το αφιέρωμα στην Αγία Αικατερίνη την Πάνσοφη ΕΔΩ
www.sophia-ntrekou.gr / Αφιέρωμα στην Αγία Αικατερίνα την Πάνσοφη

Δείτε και...

• Απάντηση σε αγγλόφωνη νεαρή φίλη της αρχαίας Ελλάδας
• Συνάντηση Ορθοδοξίας και Ελληνισμού
• Ο Ελληνισμός στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο
• Η διάδοση της Ελληνικής γλώσσας στην Παλαιστίνη την εποχή του Χριστού (1ος αιώνας μ. Χ.)
• Τοιχογραφίες αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων και φιλοσόφων

Γιατί οι άθεοι θέλουν ένα τζαμί; - Ν. Λυγερός

November 28, 2016, 4:42 am

≫ Next: Άγιος Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος: Ο Μαθητής με τ'ανάκατα μαλλιά

≪ Previous: Η Αγία Αικατερίνη και η συνομιλία της με τους 50 ρήτορες

$

0

0

Γιατί οι άθεοι θέλουν ένα τζαμί; 

Διακριτική αντανάκλαση

Η οπισθοδρομική Τουρκία

Πιστοποιημένη ανικανότητα 

Νίκος Λυγερός 

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Γιατί οι άθεοι θέλουν ένα τζαμί;

Επειδή έχουμε ακούσει από όλα όσον αφορά στο θέμα του τζαμιού στην Αθήνα, θα θέλαμε να το εξετάσουμε πιο σφαιρικά και να θέσουμε μερικά ερωτήματα που απασχολούν τους πάντες δίχως όμως να τα εκθέσουν ανοιχτά διότι φοβούνται να μην εκτεθούν. Έτσι το πρώτο σημείο είναι το εξής.

Γιατί δίνεται η εντύπωση ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τζαμιά; Ενώ ξέρουμε ότι υπάρχουν περιοχές που κυριαρχούν λόγω γεωπολιτικής κι όχι θρησκείας.

• Γιατί δεν λέμε ότι έχουν καταστραφεί εκκλησίες για να γίνουν τζαμιά;

Διαβάστε περισσότερα »

Άγιος Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος: Ο Μαθητής με τ'ανάκατα μαλλιά

November 29, 2016, 7:22 am

≫ Next: Η οργάνωση της τοπικής εκκλησίας κατά τους Β’ και Γ’ αιώνες

≪ Previous: Γιατί οι άθεοι θέλουν ένα τζαμί; - Ν. Λυγερός

$

0

0

Αγιογραφία του Αγίου Ανδρέα δια χειρός 

της καλής μου φίλης Theo Sav (Θεοδώρα Σαββίδη)

Άγιος Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος

Σοφία Ντρέκου

Η μεγαλοσύνη του αγίου Ανδρέα είναι φανερή από το πλήθος των τόπων όπου διασώζεται η ανάμνηση της παρουσίας του, κατά την επίγεια ζωή του. Σήμερα συχνά μας αρέσει να ονομάζουμε αυτές τις αναμνήσεις «παραδόσεις», εννοώντας «μεταγενέστερες φανταστικές επινοήσεις», «μύθους».
Έτσι, ακόμα και η σταύρωση του αγίου ή η σταύρωσή του σε σταυρό σχήματος Χαμφισβητείται ως επινόηση. Δε θα συμμεριστώ αυτή την προσέγγιση, αλλά θα προσκυνήσω με ευλάβεια το μεγάλο μαθητή του Χριστού (όπως όλοι τους είναι μεγάλοι), συγκεντρώνοντας postsπου δημοσίευσαν άλλοι -νά 'ναι ευλογημένοι- σ'ένα μικρό αφιέρωμα. Ας έχετε/έχουμε την ευχή και τις πρεσβείες του. Κι η Πάτρα ας μην ξεχνά τον προστάτη της - Πάτρα δεν είναι μόνο το καρναβάλι... Δόξα τω Θεώ![1]

Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΜΕ Τ’ ΑΝΑΚΑΤΑ ΜΑΛΛΙΑ

«Από μικρός ξεχώριζα εύκολα τη μορφή του 

ανάμεσα στους άλλους Αποστόλους.

Έψαχνα με μια ματιά όλους τους Μαθητές γρήγορα, 

και αμέσως καταλάβαινα ποιος είναι ο Ανδρέας:

Ήταν πάντα αυτός με τ’ ανάκατα μαλλιά.

Ποτέ δεν λάθευα. 

Τώρα προσεύχομαι να έχω όχι τα μαλλιά του, 

μα τα μυαλά του, τη μιλιά του, την καρδιά του, 

τη χαρά του.» π. Ανδρέας Κονάνος [2]

«30 Νοεμβρίου: του αγίου αποστόλου Ανδρέα του Πρωτόκλητου. Ο άγιος Ανδρέας είναι ένας από τους 12 αποστόλους (τους μαθητές του Χριστού), αδελφός του αγίου αποστόλου Πέτρου. Λέγεται «πρωτόκλητος» (πρωτοκαλεσμένος), επειδή φαίνεται στο Ευαγγέλιο ότι είναι ο πρώτος μαθητής που κάλεσε ο Χριστός.

Μετά την ανάστασητου Χριστού και την Πεντηκοστή (την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στους αποστόλους), ο άγιος ταξίδεψε σε πολλά μέρη διδάσκοντας τους ανθρώπους. Πήγε στη Γεωργία, στη Ρουμανία και αλλού, βάφτισε πολλούς χριστιανούς, αλλά υπέστη και πολλές διώξεις και βασανιστήρια, και κατέληξε στην Πελοπόννησο. Εκεί συνελήφθη από τον κυβερνήτη της Πάτρας Αιγεάτη, που ήταν διώκτης των χριστιανών, και σταυρώθηκε σε σταυρό σχήματος Χ. Είναι ο προστάτης άγιος της Πάτρας.

• Είναι επίσης προστάτης άγιος της Σκωτίας, γι’ αυτό η σημαία της Σκωτίας έχει το σταυρό σε σχήμα Χ. 

Ο σταυρός αυτός πέρασε στη σημαία της Μεγάλης Βρετανίας, συνδυασμένος με τους σταυρούς της Αγγλίας και της Ουαλίας (που όλες μαζί αποτελούν το κράτος της Μ. Βρετανίας), γι’ αυτό η βρετανική σημαία έχει αυτό τον πολυσύνθετο σταυρό παράξενου σχήματος.»[3]

ΚΑΝΕ ΜΟΥ ΕΝΑ ΔΩΡΟ

π. Ανδρέας Κονάνος

Να εύχεσαι να ζω αυτό
που λέει το τραγούδι παρακάτω:
«κάποιος γιορτάζει κι ησυχάζει...»

Παρακαλώ το Θεό, γι'αυτή την ησυχία.

Ησυχία, ως αρμονία ψυχής και σώματος,
διαύγεια, ισορροπία και υγεία πνευματική.

Κάτι σαν απάθεια
απέναντι στις θλίψεις 
και δοκιμασίες της ζωής.

Το ξέρω, πολλά ζητώ, να ζω 
μες στο Θεό και το Φως.
Μα αλλιώς, δεν αντέχεται η ζωή.

Ευχαριστώ για τη μεγάλη σου αγάπη.
Και συγγνώμη για όσες φορές
σε πονώ ποικιλότροπα.

Εύχομαι κι εσύ να ησυχάζεις.
Για να αντέχεις κι εμένα.
Χρόνια μας πολλά!

Το τραγούδι που ακολουθεί,
αφιερωμένο στην παρέα μας.

30-11-2013 του Αγίου Ανδρέα[2]

«Στα Βήματα του Πρωτοκλήτου» 
ραδιοφωνική εκπομπή

Επιμέλεια παρουσίαση: 
Νώντας Σκοπετέας

Χαίρετε αγαπητοί συναμαρτωλοί αδελφοί μου…

Καλωσορίσατε στα ραδιοκύματα της εκπομπής μας
...μιας βιωματικής προσέγγισης του σωτηρίου Θεϊκού ακαταλήπτου
…μιας προσπάθειας να δροσιστεί η άνυδρη ψυχή,

να γαληνέψει η τρομαγμένη από της αμαρτίας την ταραχή ζωή μας,
με το γλυκύτερο φως του κόσμου …Το Φως του Χριστού μας
…Να σπάσει το ανθρωποκτόνο σκοτάδι που γίνεται όλο και πυκνότερο
…Συνοδοιπόροι σε μια αγαπητική εν Κυρίω συναλληλία,
που συναντά την θέρμη και την ψυχωφελή αγωνία
κάθε σύμπονου αδελφού-τεθλιμμένου συνοδίτη,
στα ερτζιανά του Θεού και στα ευλογημένα
ραδιοφωνικά καταφύγια της Πατρίδας μας…[4]

1. 1. 
      

       1:00:17

      «Στα Βήματα του Πρωτοκλήτου» ραδιοφωνική εκπομπή Επιμέλεια παρουσίαση: Νώντας Σκοπετέας

Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος

(ταινία κινουμένων σχεδίων)

Η μικρή αυτή ταινία είναι ρωσικής παραγωγής. Ως εκ τούτου, αναφορικά με κάποια γεγονότα του βίου του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα, πηγή τους αποτελεί η ρωσική παράδοση. Σύμφωνα με τον καθ΄ ημάς Συναξαριστή, ο Άγιος Ανδρέας καρφώθηκε (δεν δέθηκε με σχοινιά) πάνω στον σταυρό (σχήματος Χ), ίσως μάλιστα και ανάποδα (υπάρχουν τέτοιες εικονογραφήσεις). Το ότι έφθασε μέχρι το σημερινό Κίεβο κι ότι ευλόγησε τον τόπο και προφήτεψε την δόξα της Εκκλησίας στη Ρωσία, είναι ρωσικός θρύλος.

Μία μικρή επισήμανση:αναφέρεται στην ταινία η κακομεταχείριση του Αποστόλου Ανδρέα από τους κατοίκους της Σινώπης. Ο Συναξαριστής αναφέρει ότι του επιτέθηκαν με μανία και αγριότητα, τον κακοποίησαν άσχημα, τον έσυραν, σχεδόν πεθαμένο, έξω από την πόλη τους, και τον παράτησαν πάνω στην κοπριά. Μάλιστα, κάποιος αγριάνθρωπος, με τα δόντια του, έκοψε ένα δάχτυλο από το χέρι του Αγίου Ανδρέα. Όμως, ο Χριστός δεν άφησε αβοήθητο τον άνθρωπό Του. Του εμφανίστηκε, του θεράπευσε τις πληγές, του αποκατέστησε το χέρι, και του σύστησε να μήν αμελεί το κήρυγμα του Ευαγγελίου. 

Όταν την άλλη μέρα οι Σινωπείς είδαν τον Απόστολο απολύτως υγιή, χωρίς ίχνος κακοποίησης, θαύμασαν, και πίστεψαν στον Χριστό. 

Αυτό που εντυπωσιάζει είναι ότι ο Χριστός, ζήτησε από τον Άγιο Ανδρέα, με αυστηρή σύσταση, να μήν αμελεί τον ευαγγελισμό του κόσμου. Είναι συγκλονιστικό το γεγονός, από τη μιά να βλέπουμε τον Θεό να αγωνιά για την σωτηρία των ανθρώπων, και από την άλλη εμείς να αμελούμε και να αδιαφορούμε. Ο ευαγγελισμός των γύρω μας είναι έργο όλων μας. Ο καθένας όπου έχει ταχθεί. Και το καλύτερο κήρυγμα είναι η ίδια μας η ζωή. Όταν ζούμε το Ευαγγέλιο, όταν βιώνουμε τον Χριστό, τότε μιλάνε τα έργα μας. 

Οι Απόστολοι περιόδευσαν σ'όλο τον τότε γνωστό κόσμο και κήρυτταν στους ανθρώπους το Ευαγγέλιο της Βασιλείας του Θεού. Ο Κύριος ήταν πάντα μαζί τους, και επιβεβαίωνε του λόγου το αληθές «δια των επακολουθούντων σημείων», δηλαδή με τα αναρίθμητα θαύματα που αυτοί επιτελούσαν στο όνομά Του. 

Μετάφραση από τα ρωσικά: Ευγενία Τελιζένκο. Επεξεργασία: Ενορία Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου 40 Εκκλησιών, Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.[5]

Τῌ Λ'ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

Μνήμη τοῦ ἁγίου καὶ ἐνδόξου Ἀποστόλου

Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου. Ἀκολουθίαἐδῶ.

Ευχαριστώ τον άγιο Ανδρέα

Ευχαριστώ τον άγιο Ανδρέα, 

που με αξίωσε να έχω το όνομά του.

Ευγνωμονώ το Θεό για τα δώρα Του, 

που έρχονται διαρκώς, 

αδιαλείπτως και αφθόνως στη ζωή μου. 

(Αφθόνως! Τι ωραία λέξη. 

Θα πει, δίνει χωρίς να φθονεί!)

Ευχαριστώ πολύ το Θεό

και για σένα 

φίλε μου, και φίλη μου!

Που επέτρεψε να σε συναντήσω 

στην αγία Του Εκκλησία, 

μα κι εδώ, στο διαδίκτυο.

Νιώθω ευγνώμων 

για όσα βλέπω στα μάτια σου 

όλα αυτά τα χρόνια. 

Τη χαρά, τη ζωντάνια κι έκστασή σου. 

Τη δίψα σου για τον Χριστό και την αλήθεια Του.

Με συγκινεί η εμπιστοσύνη σου.

Εκατοντάδες είναι οι φορές 

που με αφήνεις 

να βλέπω το δάκρυ σου 

χωρίς ντροπή και φόβο.

Με κάνεις κοινωνό των προβλημάτων σου, 

των καημών και πόνων σου.

Ευχαριστώ 

για τη θέση που μου δίνεις

στην υπέροχη καρδιά σου.

Για τα άπειρα ¨σ’ αγαπώ¨ 

που ακούω 

από μικρούς και μεγάλους.

Για όσα λες, 

μα και για την κατανυκτική 

σιωπή σου, 

όταν ακούς τα φτωχά μου λόγια.

Με βοηθάς κι εσύ πολύ, 

να ξέρεις.

Είμαστε Ένα.

Μέσα σου βλέπω το Χριστό, 

όπως είπε ο Ίδιος να κάνουμε.

Και όταν κάνω προσευχή, 

όπως όλοι οι ιερείς, 

σε βάζω μέσα στο Έλεος 

και την Αγάπη Του, 

και βλέπω τον άγιο Θεό

να σε βοηθά 

σε όλα όσα έχεις ανάγκη! 

P. Andreas Konanos 30/11/2016 [2]

Μέρος της Ιερής Κάρας του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα 

που φυλάσσεται στην Σκήτη του Αγίου Ανδρέα στο Άγιο Όρος

Παραπομπές: 

1. Τα ταξίδια, τα βάσανα, τα λείψανα & η αξία του αγι-Αντρέα!... / o-nekros.blogspot.gr
2. P. Andreas Konanos / www.facebook.com/AndreasKonanosPage
3. Απόσπασμα από το θέμα «Άγιοι του Νοεμβρίου», www.sophia-ntrekou.gr / αέναη επΑνάσταση
4. ΚΑΝΕ ΜΟΥ ΕΝΑ ΔΩΡΟ/P.Andreas Konanos/logia-tou-aera.blogspot.gr / ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΕΡΑ
5. Ενορία Ι.Ν.Κοιμήσεως της Θεοτόκου 40 Εκκλησιών, Ι. Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης. - YouTube
6. Σοφία Ντρέκου | αέναη επΑνάσταση / www.sophia-ntrekou.gr

Δείτε και...

• Άγιοι του Νοεμβρίου
• Μέγας και λαμπρός ο μήνας Νοέμβριος με πολλές και λαμπρές εορτές !
• Καλωσορίζουμε τον χρυσοπόρφυρο Δεκέμβριο

ακόμη...

• Ο Άγιος Απόστολος και Ευαγγελιστής Λουκάς
• Άγιοι Πέτρος και Παύλος οι Πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι
• Η Νηστεία των Αγίων Αποστόλων

Η οργάνωση της τοπικής εκκλησίας κατά τους Β’ και Γ’ αιώνες

December 4, 2016, 2:38 am

≫ Next: Κωνσταντινούπολη, 5 Δεκεμβρίου 1918 - Ιστορία των Σφαγών

≪ Previous: Άγιος Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος: Ο Μαθητής με τ'ανάκατα μαλλιά

$

0

0

Η οργάνωση της τοπικής εκκλησίας 

κατά τους Β’ και Γ’ αιώνες 

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

«Η οργάνωση της τοπικής εκκλησίας κατά τους Β’ και Γ’ αιώνες εκφραζόταν κυρίως με την ορατή κεφαλή κάθε τοπικής εκκλησίας, τον επίσκοπο, τους πρεσβυτέρους και τους διακόνους.

Όπως είδαμε ανωτέρω, κατά την πρώτη μετά τον θάνατο των αποστόλων γενεά τη «λειτουργία» των αποστόλων διαδέχτηκαν οι μαθητές τους, οι οποίοι με την επίθεση των χειρών των αποστόλων διαδέχτηκαν οι μαθητές τους, οι οποίοι με την επίθεση των χειρών των αποστόλων έλαβαν τη δοθείσα σε αυτούς εξουσία και συνέχισαν το έργο του ευαγγελισμού ως «προφήτες», ήτοι ως κατεσταθέντες με άμεση επιλογή του αγίου Πνεύματοςκαι με την επίθεση των χειρών των αποστόλων.

Το έργο του ευαγγελισμούόμως προϋπόθετε άοκνη ιεραποστολική προσπάθεια και όχι μόνιμη εγκατάσταση σε μια συγκεκριμένη τοπική εκκλησία, γι αυτό και οι μαθητές των αποστόλων, οι πρώτοι δηλαδή επίσκοποι της Εκκλησίας, ανελάμβαναν την ευθύνη ευρύτερων περιοχών, στις οποίες στήριζαν τις ήδη ιδρυθείσες εκκλησίες και ευαγγελίζοντο την εν Χριστώ απολύτρωση (Ευσεβ. Εκκλ. Ιστορία, III, 37).

Περί το τέλος όμως της πρώτηςμετά τον θάνατο των αποστόλωνγενεάς, άρχισε η προϊούσα εγκατάσταση των επιζώντων μαθητών των αποστόλων σε μια τοπική εκκλησία, ενώ στις άλλες είχαν ήδη χειροτονηθεί τοπικοί επίσκοποι.

Συνεπώς, περί το τέλος του Α’ και τις αρχές του Β’ αιώνα, η οργάνωση κάθε τοπικής εκκλησίας έπρεπε να έχει συνήθως ως κεφαλήιδιαίτερο επίσκοπο. Η διαμόρφωση αυτής της εκκλησιαστικής οργανώσεως στο τελικό σχήμα (επίσκοπος-πρεσβύτεροι-διάκονοι), καίτοι βεβαίως δεν συντελέστηκε συγχρόνως παντού, αποτελούσε τη μόνη κατ’ αποστολική διαδοχή αυθεντική συνέχιση του σχήματος: προφήτες (= μαθητές αποστόλων)- πρεσβύτεροι (ή επίσκοποι)- διάκονοι.

Το σχήμα αυτό καθιερώθηκε κατά την εγκατάσταση των προφητών σε μια συγκεκριμένη τοπική εκκλησία (Διδαχή XI- XIV) και συνειδητοποιήθηκε ταχύτατα, έτσι ώστε να υπάρχει ήδη διαμορφωμένη οργάνωση τουλάχιστον στην Συρία και στη Μ. Ασία ήδη κατά την εποχή του Ιγνατίου (αρχές του Β’ αιώνα).

Αναμφιβόλως η εμφάνιση των αιρέσεων, η οποία προκάλεσε την αυθόρμητη ανάπτυξη μιας ευρείας αντιαιρετικής γραμματείας, ενίσχυσε την εξέχουσα θέση του επισκόπου ως ορατής λειτουργικής βάσεως της ενότητας, τόσο στην τοπική, όσο και στην ανά την οικουμένη Μια Εκκλησία του Θεού.

Μία πίστη, ένα βάπτισμα, μια υπό τον επίσκοπο βέβαιη ευχαριστία αποτελούσαν όχι μόνο θεμελιώδεις πυρήνες ενότητας της Εκκλησίας, αλλά και αισθητά σημεία ελέγχου και αποδοκιμασίας κάθε αιρετικής παρασυναγωγής»

Από την «Εκκλησιαστική Ιστορία» Βλ. Φειδά, «Ενότητα της Εκκλησίας, Οργάνωση της τοπικής Εκκλησίας», σελ. 179-180). Ηλ. πηγή www.sophia-ntrekou.gr | αέναη επΑνάσταση

Δείτε και...

• Το μυστήριο της Εκκλησίας και το φαινόμενο των αιρέσεων
• Απάντηση σε αγγλόφωνη νεαρή φίλη της αρχαίας Ελλάδας
• Κωνσταντίνος ο Μέγας και η ιστορική αλήθεια
• Προτεσταντισμός και Καπιταλισμός
• Προτεσταντισμός και πολιτική σκέψη στην Ευρώπη
• «Αντιδυτικοί» Πατέρες, ευεργέται της Ευρώπης
• Το θαύμα της Αγίας Ευφημίας (το Χριστολογικό δόγμα περί των δύο φύσεων του Χριστού)

Κωνσταντινούπολη, 5 Δεκεμβρίου 1918 - Ιστορία των Σφαγών

December 5, 2016, 6:52 am

≫ Next: Αν ζούσε την σημερινή εποχή ο Άγιος Νικόλαος

≪ Previous: Η οργάνωση της τοπικής εκκλησίας κατά τους Β’ και Γ’ αιώνες

$

0

0

Κωνσταντινούπολη, 5 Δεκεμβρίου 1918

Ιστορία των Σφαγών - N. Lygeros

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Με την πρόφαση να βρεθεί καταφύγιο για τους κυνηγημένους Τούρκους στην Ευρώπη εξαιτίας των βαλκανικών πολέμων, εκτοπίσθηκαν 250.000 Έλληνες.

Το Δεκέμβριο του 1914, η πόλη Αϊβαλί περικυκλώθηκε από τους Τούρκους.
Όλοι οι άνδρες συνελήφθησαν, οι γυναίκες και τα κορίτσια τους βιάστηκαν.

...και ο ποιητής Κωνσταντίνος Π. Καβάφης γράφει
μία επιστολή για την μέρα της 5ης Δεκεμβρίου.

Διαβάστε περισσότερα »

Αν ζούσε την σημερινή εποχή ο Άγιος Νικόλαος

December 6, 2016, 1:00 am

≫ Next: Ποιήματα του Γεωργίου Δροσίνη «Πίστη» και «Τί λοιπόν;»

≪ Previous: Κωνσταντινούπολη, 5 Δεκεμβρίου 1918 - Ιστορία των Σφαγών

$

0

0

εικ. Ο Άγιος Νικόλαος ραπίζει τον Άρειο στην 

Α'Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας

Αν ζούσε την σημερινή εποχή ο Άγιος Νικόλαος

Σοφία Ντρέκου

Αν ζούσε την σημερινή εποχή ο Άγιος Νικόλαος,
θα ράπιζε τους Πολιτικούς μέσα στην ίδια τους την έδρα,
την Βουλή και ειδικότερα τους εγκάθετους,
κατά την ανύπαρκτη «Δημοκρατική» ψηφοφορία 

του Ελληνικού λαού, ωσάν να ήταν ο Άρειος
με τις διαστρεβλωμένες και παγκοσμιοποιημένες θέσεις των.

Άγιε μου Νικόλαε... Ράπισέ τους ηχηρά και δυνατά
μήπως και κουνηθεί ο εκμηδενισμένος εγκέφαλός τους !!!

Χαίρε Άγιε Νικόλα των θαλασσινών
φύλαγέ μας νύχτα-μέρα
από παντοίων συμφορών.

Ύμνους σού ψάλλουν Άγιέ μου
η θάλασσα, η γη και ο ουρανός·
γιατί ο αγώνας σου μεγάλος
και λάμπεις σαν γαλάζιος φωτεινός!

Κι ήρθε o άγιος, ο προστάτης
των κακόδοξων σωφρονιστής
απ'την θάλασσα σαν ακροβάτης
κι αλμύρα απ'τ'αλάτι της γης.

Μας πούλησαν, του λέγω, οι άθεοι της γης
και αν φύγει η αλμύρα πώς θ’ αλατιστεί αυτή;

«Αυτοί που πούλησαν
την άγια γαλάζια ετούτη γη,
μπροστά τους θα με βρούνε
τίποτα δεν θα ολοκληρωθεί.»

Σοφία Ντρέκου

Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους και έδρασε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284 - 304 μ.Χ.), Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.) και Μεγάλου Κωνσταντίνου. Εορτάζει στις 6 Δεκεμβρίου εκάστου έτους.

Θέματα για τον Άγιο Νικόλαο

• «Οι αρετές του Άγιου Νικόλαου Αρχιεπίσκοπου Μύρων της Λυκίας, του Θαυματουργού και Περί των Ιερών Λειψάνων του»
• «Των Θαλασσών ο Άγιος» Διήγηση του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη για τον Άγιο Νικόλαο
• Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Α'Οικουμενικής Συνόδου

1. 
   

   1:01:56

   Aγ.Νικολάου Μύρων Παρακλητικός κανόνας

   Aγίου Νικολάου Μύρων. Παρακλητικός κανόνας. Misha Sarov 








Δείτε και...

• Κυριακή των Πατέρων της Ζ'Οικουμενικής Συνόδου: Η Αίρεση.

• Τὸ μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ φαινόμενο τῶν αἱρέσεων
• Ιεροί Κανόνες: Η Θεραπευτική της Ορθόδοξης Εκκλησίας!
• Κυριακή της Ορθοδοξίας (Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
• Κωνσταντίνος ο Μέγας και η ιστορική αλήθεια
• Στην Χαλκηδόνα συνήλθαν οι 630 θεοφόροι Πατέρες το έτος 451 συγκροτήσαντες την Αγία Τετάρτη Οικου­μενική Σύνοδο (Το θαύμα της Αγίας Ευφημίας (11 Ιουλίου)
• Η αθεΐα: Το «καύχημα» της εποχής μας - Φωτίου Κόντογλου

εικ. Λεπτομέρεια από εικόνα του Αγίου Νικολάου 

που απεικονίζει να χαστουκίζει τον Άρειο 

στην Α'Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας

Από το Μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά, της Μικράς Ασίας.

Ποιήματα του Γεωργίου Δροσίνη «Πίστη» και «Τί λοιπόν;»

December 9, 2016, 2:28 pm

≫ Next: Μάνος Ελευθερίου: «Ένιωσα την ανάγκη να ζητήσω τη βοήθεια του Θεού. Δεν γίνεται αλλιώς!»

≪ Previous: Αν ζούσε την σημερινή εποχή ο Άγιος Νικόλαος

$

0

0

Ποιήματα του Γεωργίου Δροσίνη

«Πίστη» και «Τὶ λοιπόν;»

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Ό,τι και να γράψει κανείς για το ταλέντο του Γεωργίου Δροσίνη, είναι λίγο. Υπήρξε τεράστιος ποιητής, από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές όλων των εποχών. Άγγιξε και το Νόμπελ Λογοτεχνίας, ενώ πολλά ποιήματά του κοσμούσαν τις παλιές σχολικές εκδόσεις, όταν στην παιδεία δεν είχαν παρεισφρήσει επικίνδυνοι και ανίκανοι άνθρωποι.

Πίστη

Δεν έχεις Πίστη, όταν τα στάχυα σου
προσμένεις να γενούν σιτάρι,
κι από τ'άκαρπο δεντρί, που κέντρωσες,
προσμένεις καρπερό βλαστάρι!

Πίστη έχεις, όταν από το χέρσωμα
κι από τα αστραποκαμένα ξύλα,
προσμένεις τους καρπούς ολόδροσους
και καταπράσινα τα φύλλα.

Δεν έχεις Πίστη, όταν, πηγαίνοντας
το δρόμο του βουνού, προσμένεις
να φτάσεις ως το ανάερο ψήλωμα
κάποιας κορφής μαρμαρωμένης.

Πίστη έχεις, όταν, αλυσόδετος,
μέσα από τα βάθη της αβύσσου,
προσμένεις ως τα ουράνια ελεύτερο
να φτερουγίσει το κορμί σου.

Δεν έχεις Πίστη, όταν τ'απόβραδο
προσμένεις να προβάλλουν τ'άστρα,
και με του πετεινού το λάλημα
να φέξη η αυγή ροδογελάστρα!

Πίστη έχεις, όταν- όσο αλόγιστο
και πλάνο ο νους σου κι αν το ξέρει-
προσμένεις ήλιο τα μεσάνυχτα
κι αστροφεγγιά το μεσημέρι.

Δεν έχεις Πίστη, όταν, πιστεύοντας,
ρωτάς την κρίση και τη γνώση!
Δεν έχεις Πίστη, όταν την πίστη σου
στο λογικό έχεις θεμελιώσει!

Πίστη έχεις, όταν κάθε σου όνειρο
το ανάφτεις στο βωμό της τάμα,
κι αν κάποιο τάμα σου είναι αδύνατο,
προσμένεις να γενεί το θάμα.

1. 1. 
      

      2:14

      Η πίστη, παιδικό τραγούδι, 2012

♪♫ «Η πίστη» παιδικό τραγούδι
Ποίηση: Γεώργιος Δροσίνης

Γεώργιος Δροσίνης (1859 - 1951)

Ο ποιητής, πεζογράφος και δημοσιογράφος Γεώργιος Δροσίνης γεννήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 1859, σ'ένα αρχοντικό της Πλάκας. Καταγόταν από οικογένεια αγωνιστών του Μεσολογγίου.

Χάρη στη φιλομάθειά του, αλλά και στις οικονομικές δυνατότητες που είχαν οι γονείς του, σπούδασε νομικά και φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και στη συνέχεια Ιστορίας της Τέχνης στη Λειψία, στη Δρέσδη και στο Βερολίνο.

Από το 1889 ως το 1897 υπήρξε διευθυντής του περιοδικού Εστία, που ο ίδιος μετέτρεψε σε εφημερίδα το 1894. Την ίδια περίοδο ίδρυσε και διηύθυνε τα περιοδικά Εθνική Αγωγή και Μελέτη, καθώς και το ετήσιο Ημερολόγιον της Μεγάλης Ελλάδος.

Το 1899 μαζί με τον Δημήτριο Βικέλα ίδρυσαν τον Σύλλογο προς διάδοσιν ωφελίμων βιβλίων, που εξέδωσε λογοτεχνικά έργα, λαογραφικές και άλλες μελέτες.

Το 1901 ίδρυσε τις σχολικές βιβλιοθήκες και το 1908 το εκπαιδευτικό μουσείο. Συνέβαλε, επίσης, στην ανέγερση του Οίκου Τυφλών, της Σεβαστοπούλειας Επαγγελματικής Σχολής και της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρίας.

Από το 1914 ως το 1923 διετέλεσε τμηματάρχης Δημοτικής Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας, συμβάλλοντας ουσιαστικά στη σύνταξη του Ιστορικού Λεξικού της Ελληνικής Γλώσσας και στην εφαρμογή του εκπαιδευτικού προγράμματος του Ελευθέριου Βενιζέλου. Το 1924, υπό τη διεύθυνσή του, οργανώθηκε το Μουσείο Κοσμητικών Τεχνών.

Έγινε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από την ίδρυσή της το 1926, διατέλεσε ο πρώτος Γραμματέας των Δημοσιευμάτων του Ιδρύματος (1926-1928) και τιμήθηκε με το Αριστείο των Γραμμάτων και Τεχνών.

Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1879με ποιήματά του στα περιοδικά Ραμπαγάς και Μη Χάνεσαι. Ένα χρόνο αργότερα κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή υπό τον τίτλο Ιστοί Αράχνης, η σταδιοδρομία του, όμως, ως νέου ποιητή άρχισε το 1884 με τη συλλογή Ειδύλλια.

Ποιητής της νέας αθηναϊκής σχολής -όπως και ο Κωστής Παλαμάς, με τον οποίο υπήρξε στενός φίλος- χρησιμοποίησε τη δημοτική γλώσσααπό τις πρώτες του δημιουργίες και άντλησε στοιχεία από τα δημοτικά τραγούδια και τη λαϊκή παράδοση.

Ως πεζογράφος, χρησιμοποίησε αρχικά την καθαρεύουσα, για να στραφεί κι εκεί αργότερα στη δημοτική, με το διήγημά του «Το βοτάνι της αγάπης» (1901).

Κοιμήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 1951, στην Κηφισιά.

Γεώργιος Δροσίνης (1859 - 1951)

Η ορθόδοξη πίστη για τη μετά θάνατον ζωή και την αθανασία της ψυχής 

τέλεια εκφρασμένη στους στίχους αυτού του ποιήματος !!!

Τί λοιπόν;

Τῆς ζωῆς μας τὸ σύνορο

Θὰ τὸ δείχνει ἕνα ὀρθὸ κυπαρίσσι;

Κι ἀπὸ ὅ,τι εἴδαμε, ἀκούσαμε, ἀγγίξαμε

Τάφου γῆ θὰ μᾶς ἔχει χωρίσει;

Ὅ,τι ἀγγίζουμε, ἀκοῦμε καὶ βλέπουμε

Τοῦτο μόνο ζωή μας τὸ λέμε;

Κι αὐτὸ τρέμουμε μήπως τὸ χάσουμε

Καὶ χαμένο στοὺς τάφους τὸ κλαῖμε;

Σ’ ὅ,τι ἀγγίζουμε, ἀκοῦμε καὶ βλέπουμε

Τῆς ζωῆς μας ὁ κόσμος τελειώνει;

Τίποτε ἄλλο; Στερνό μας ἀπόρριμα

Τὸ κορμὶ ποὺ σκορπιέται καὶ λιώνει;

Κάτι ἀνέγγιχτο ἀνήκουστο ἀθώρητο

Μήπως κάτω ἀπ’ τοὺς τάφους ἀνθίζει;

Κι ὅ,τι μέσα μας κρύβεται ἀγνώριστο

Μήπως πέρα ἀπ’ τὸ θάνατο ἀρχίζει;

Μήπως ὅ,τι θαρροῦμε βασίλεμα,

Γλυκοχάραμα αὐγῆς εἶναι πέρα;

Κι ἀντὶ νὰ ‘ρθει μιὰ νύχτ’ ἀξημέρωτη,

Ξημερώνει μιὰ ἀβράδιαστη μέρα;

Μήπως εἶναι ἡ ἀλήθεια στὸ θάνατο

Κι ἡ ζωὴ μήπως κρύβει τὴν πλάνη;

Ὅ,τι λέμε πὼς ζεῖ, μήπως πέθανε

Κι εἶναι ἀθάνατο, ὅ,τι ἔχει πεθάνει;

Ο Γ. Δροσίνης έφυγε από την ζωή 3 Ιανουαρίου 1951.

Ο Ήρωας Μιχαλάκης Παρίδης ΕΟΚΑ 1955-59 γράφει

στίχους για το θάνατο του Γεωργίου Δροσίνη.

sophia-ntrekou.gr / αέναη επΑνάσταση

Δείτε και...

• Ελευθερία έκφρασης
• Της θρησκείας τα μυστήρια - Ν. Λυγερός
• Δύο ποιήματα για την θάλασσα
• Ο Δρόμος - Εμπειρίκος Aνδρέας
• Είσοδος, Έξοδος (ποίηση+ομιλία)
• Σ’ αυτή τη χώρα ο ήλιος (Γιώργος Δουζένης)
• Ποίηση Ν. Λυγερός σε επιμέλεια: Σ. Ντρέκου

Αρχείο

Τσίτσος Βασίλειος 10 Νοεμβρίου ·

Σοφία Ντρέκου 9 Νοεμβρίου στις 11:33 μ.μ.
Δημοσιεύσεις από φίλους και ομάδες

---

Μάνος Ελευθερίου: «Ένιωσα την ανάγκη να ζητήσω τη βοήθεια του Θεού. Δεν γίνεται αλλιώς!»

December 10, 2016, 8:48 am

≫ Next: Χριστούγεννα είναι...

≪ Previous: Ποιήματα του Γεωργίου Δροσίνη «Πίστη» και «Τί λοιπόν;»

$

0

0

«Ένιωσα την ανάγκη να ζητήσω 

τη βοήθεια του Θεού. 
Δεν γίνεται αλλιώς!» 

Ο ποιητής, στιχουργός και συγγραφέας Μάνος Ελευθερίου 

μιλά για την πίστη και όσα τον συγκινούν.

• «Μικρός βρήκα ένα βιβλίο της γιαγιάς μου με ψαλμούς. Το έμαθα απέξω. Τόσο μου άρεσε!»

Δύσκολα μπορεί να βρεθεί κάποιος που να μην έχει σιγοτραγουδήσει τους στίχους που έχει γράψει ο κ. Μάνος Ελευθερίου σε κάποια από τα σημαντικότερα ελληνικά τραγούδια. Ποιητής, στιχουργός, συγγραφέας και εικονογράφος, ο Μάνος Ελευθερίου είναι μια χαρισματική και πολυσχιδής προσωπικότητα.

Βραβεύτηκετο 2005 με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας και το 2013 από την Ακαδημία Αθηνών για τη συνολική προσφορά του. Συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με τους συνθέτες Μίκη Θεοδωράκη, Γιάννη Μαρκόπουλο, Σταύρο Κουγιουμτζή, Γιάννη Σπανό, ενώ έχει γράψει στίχους για πάνω από 400 τραγούδια! Πριν από λίγες μέρες εξέδωσε το νέο βιβλίο του με τον τίτλο «Φαρμακείον Εκστρατείας».

Ανατρέχοντας στις παιδικές σας μνήμες στην όμορφη και με μεγάλη αστική παράδοση Σύρο, θα θέλαμε να μας πείτε ποια ήταν η πρώτη επαφή σας με το περιβάλλον αλλά και με το πνεύμα της εκκλησιαστικής παράδοσης.

Στη Σύρο, όπου γεννήθηκα και έμεινα έως τα 15 μου χρόνια, κάποια ημέρα έπεσε στα χέρια μου ένα εξαίσιο βιβλίο, το οποίο ανήκε στη γιαγιά μου, και απορώ πώς επέζησε του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, γεμάτο με εκκλησιαστικά κείμενα.

Ονομαζόταν «Ωρολόγιον το Μέγα». Αυτό περιλάμβανε ψαλμούς, τον Ακάθιστο Ύμνο αλλά και το πρόγραμμα της εκκλησίας κ.ά. Ήταν μια πολύ καλή έκδοση του 19ου αιώνα, με στοιχεία δωδεκάρια, από την οποία οι πρώτες σελίδες είχαν αφαιρεθεί, δυστυχώς. Δεν μείωνε όμως αυτό καθόλου το ότι ήταν ένα εκπληκτικό βιβλίο. Μου άρεσε τόσο πολύ και γι'αυτό κάθισα και το έμαθα όλο απέξω! Μάλιστα, αργότερα, σε μεγαλύτερη, βέβαια, ηλικία, όταν πήγαινα σε εκκλησίες, άκουγα πάλι όλα όσα είχα διαβάσει και τα ξαναθυμόμουν!

Αργότερα το έχασα αυτό το βιβλίο. Δεν είχα τη δυνατότητα να πιάσω στα χέρια μου άλλα παιδικά βιβλία, αφού εκείνα τα χρόνια δεν κυκλοφορούσε στα βιβλιοπωλεία της επαρχίας μεγάλος αριθμός βιβλίων. Επομένως, ήταν μια λύση να κρατήσω με ζέση και να αγαπήσω αυτό το βιβλίο. Είχα, έτσι, τη δυνατότητα επαφής όχι τόσο με το θείο, αλλά με μια γλώσσα που δεν γνώριζα -όπως ήταν η καθαρεύουσα- καθώς και με την ποίηση.

Και έτσι, μέσω του θρησκευτικού στοιχείου, βάλατε τις βάσεις για να αποκτήσετε στέρεες γνώσεις της ελληνικής γλώσσας.

Η ποίηση, έτσι όπως αναδύεται μέσα από αυτά τα εκκλησιαστικά κείμενα, είναι αναντικατάστατη. Πολλές φορές βλέπω ορισμένους ύμνους που γράφτηκαν σε διαφορετικές περιόδους, όπως είναι οι βυζαντινοί ή οι Ψαλμοί του Δαυίδ, και ανακαλύπτω τα στοιχεία μιας απίθανης, ασύγκριτης ποίησης.

Αναρωτιέμαι, όταν τους ακούω, εάν τους έγραψαν ανθρώπινα μυαλά ή κάποιος από το υπερπέραν τους τούς υπαγόρευσε και αυτοί απλώς τους έγραψαν! Δεν μπορώ να το σκεφτώ, να το συλλάβω! Αστειευόμενος, μάλιστα, θα έλεγα ότι αυτά που εγράφησαν αντιστοιχούν με το να γράψει όχι μόνος ένας Οδυσσέας Ελύτης, αλλά άλλοι δύο αντίστοιχης ικανότητας, όπως ο Ελύτης, ποιητές! Οι μεταφραστές των κειμένων αυτών στη σύγχρονη ελληνική γλώσσα, πέραν του ότι έπρεπε να ήξεραν τέλεια ελληνικά, ήταν και οι ίδιοι μεγάλοι ποιητές.

Υπάρχει κάποιο κείμενο που σας έχει αποτυπωθεί τόσο έντονα στη μνήμη;

Ακούω και μένω εκστατικός το απόσπασμα από το Ανάγνωσμα του Μικρού Απόδειπνου, όπου αναφέρονται κατά σειρά όλα τα παρακάτω επίθετα στην Παναγία και μόνο: «Ασπιλε, αμόλυντε, άφθορε, άχραντε, αγνή, Παρθένε, Θεόνυμφε, Δέσποινα». Είναι συγκλονιστικό! Αυτό που σας ανέφερα φέρνει στον νου και την περίπτωση του Καβάφη, στον οποίο βρίσκουμε ένα ποίημα όπου χρησιμοποιεί τέσσερα πέντε επίθετα μαζί στην αναφορά που κάνει για τον Μέγα Αλέξανδρο. Αυτό είναι ένα είδος διδασκαλίας για έναν ποιητή, ειδικά όταν κάνει τα πρώτα του βήματα στην ποιητική διαδρομή του.

Το ίδιο μπορώ να πω ότι με συγκινούν και οι ψαλμοί κατά τη διάρκεια των τελετουργιών, οι παρακλήσεις, όπως και οι ευχές υπέρ αναπαύσεως κεκοιμημένων στις νεκρώσιμες ακολουθίες κ.α.

Δυστυχώς, σήμερα, λόγω ηλικίας και κάποιων προβλημάτων υγείας, δεν έχω τη δυνατότητα να παρακολουθώ συχνά τις θείες λειτουργίες. Θέλω να προσθέσω και το εξής: ναι μεν έγινε ένα σοβαρό έργο διάσωσης και συγκέντρωσής τους, που δεν πρέπει να το αγνοήσουμε, αλλά δεν παύει να με στενοχωρεί το γεγονός ότι δεν έχουν διασωθεί τα ονόματα εκείνων που έγραψαν τους αριστουργηματικούς αυτούς ύμνους.

Το ίδιο έντονα έχει αποτυπωθεί μέσα μου και το παρακάτω απόσπασμα, που ακούγεται στο εξόδιον της νεκρώσιμης ακολουθίας: «Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, όσα ουχ υπάρχει μετά θάνατον· ου παραμένει ο πλούτος, ου συνοδεύει η δόξα· επελθών γαρ ο θάνατος, ταύτα πάντα εξηφάνισται. Διό Χριστώ τω αθανάτω Βασιλεί βοήσωμεν». Αλλά δεν μπορώ να μην εκφράσω τον θαυμασμό μου και για τους ύμνους που ακούγονται καθ'όλη τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας. Μεγάλες στιγμές συγκίνησης!

Αριστερά: Το 2013 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών 
για τη συνολική προσφορά του στις τέχνες και στα γράμματα. 
Δεξιά: Το 2005 παρέλαβε το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 
και δέχτηκε συγχαρητήρια από τον τότε υπουργό Γ. Βουλγαράκη

• «Όταν βλέπω τα εξωκλήσια, αισθάνομαι πάντα ανάταση στην ψυχή μου. Αποπνέουν γνήσια θρησκευτική λατρεία»

Ως προς το στιχουργικό έργο σας, ποιες είναι οι επιδράσεις που έχετε δεχτεί από τους θρησκευτικούς ύμνους;

Δεν ξέρω πώς ακριβώς συμβαίνει! Πολλά πράγματα, όταν ξεκινώ να γράφω, αναβιώνουν μέσα από την ανάμνηση. Για παράδειγμα, το «Αμήν λέγω σοι ότι εν ταύτη τη νυκτί, πριν αλέκτορα φωνήσαι, τρις απαρνήση με» και ακολουθεί η φράση: «Και εξελθών έξω έκλαυσεν πικρώς». Αυτή τη φράση, «έκλαυσεν πικρώς», τη θεωρώ μια σκηνοθεσία εξαιρετική! Είναι κάτι απίθανο το στοιχείο της ποιητικότητας αυτών των κειμένων! Και αυτή η αξεπέραστη ποιητικότητα δεν νομίζω ότι συναντάται στα υπόλοιπα θρησκευτικά δόγματα! Αποπνέει ένα σπαρακτικό στοιχείο πνευματικής εξύψωσης. Ίσως κάποια είδη θρησκευτικών ύμνων που ακούω να προέρχονται από κακές μεταφράσεις. Σκεπτόμουν κάποτε να προχωρήσουμε στην ακριβή μετάφραση κάποιων κειμένων και ύμνων από άλλα θρησκευτικά δόγματα, λέξη προς λέξη, και έπειτα να τα παραλάβει ένας ικανός ποιητής, ώστε να τα μεταπλάσει, χωρίς διόλου να ξεφύγουν από το αρχικό νόημα του πρωτότυπου κειμένου. Δεν έχει πάψει διόλου να με απασχολεί αυτό το θέμα.

Με την τέχνη της ψαλτικής έχετε ασχοληθεί στο παρελθόν;

Όχι, δεν το έχω πράξει! Έχω όμως φίλους που είναι καλοί ψάλτες. Στην τηλεόραση έχω συχνά την ευκαιρία να ακούω τις ψαλμωδίες κάθε φορά που μεταδίδεται μια λειτουργία. Δεν κάνω όμως σαν υστερικός στην κριτική μου, όπως π.χ ο Φώτης Κόντογλου, στον οποίο δεν άρεσε τίποτα! Εννοώ ότι δεν του άρεσε ο τρόπος με τον οποίο απέδιδαν τους ύμνους οι σύγχρονοι ψάλτες. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφέρω και μια άλλη εξαιρετική προσωπικότητα στον χώρο της ψαλτικής τέχνης, τον Σίμωνα Καρά, ο οποίος ήταν και εξαίρετος μουσικολόγος και ερευνητής της ελληνικής μουσικής παράδοσης.

Μπορείτε να μας αναφέρετε ποιες είναι οι πλέον αγαπημένες σας εκκλησίες, τις οποίες επισκέπτεστε ακόμη και σήμερα;

Εγώ έχω παραμείνει στις εκκλησίες της πατρίδας μου, της Σύρου. Εδώ, στην Αθήνα, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά λόγω συνθηκών ζωής, ενώ στην επαρχία είσαι πολύ πιο κοντά στον Θεό! Η ζωή στην Αθήνα σε απομακρύνει από την επαφή με τον Θεό και σε αυτό το σημείο χρειάζεται προσοχή από τους ανθρώπους. Η στιγμή όμως όπου πάντα νιώθω ανάταση στην ψυχή μου είναι όταν βλέπω τα εξωκλήσια! Και ειδικά εκείνα τα οποία έχουν απέξω φυτεμένα κυπαρίσσια! Μου αρέσει να επισκέπτομαι μερικά από αυτά, σε όσα από αυτά οι πόρτες τους είναι ανοιχτές και υποδέχονται ανεμπόδιστα τους επισκέπτες. Είναι έκδηλη η ιερότητα του χώρου, αλλά, δυστυχώς, φοβάμαι πως ό,τι υπήρχε παλαιό μέσα σε αυτά θα έχει κλαπεί από τους επιτήδειους! Νιώθω ότι τα εξωκλήσια αποπνέουν την αυθεντική εικόνα της θρησκευτικής λατρείας σε όλη της την απλότητα!

Το στοιχείο της ταπεινότητας και της αγαθότητας καταξιώνεται μέσα από την επικοινωνία με τον Θεό;

Ναι, αρκεί όμως αυτός ο άνθρωπος να είναι συνειδητά σοβαρός και να μη γίνεται αυτό μόνο για επίδειξη! Εάν ένας πνευματικός άνθρωπος παραμένει ταπεινός, τότε είναι πραγματικά εμπνευσμένος από τον λόγο του Θεού.

• «Είναι φοβερή τέχνη η αγιογραφία, αλλά χρειάζεται ανανέωση από τους νεότερους»

Σας συναρπάζει η τέχνη της αγιογραφίας;

Μα και βέβαια! Αυτό όμως που δεν συγχωρώ στους νεότερους αγιογράφους είναι ότι δεν προχώρησαν και δεν ανανέωσαν την τέχνη των παλαιοτέρων. Δεν είναι δυνατόν να ζωγραφίζεις το ίδιο πράγμα όπως γινόταν πριν από 500 και 1.000 χρόνια! Είναι μια αγκύλωση αυτό! Κάτι θα έπρεπε να έχουν αλλάξει στην τεχνοτροπία αυτή, όπως έχει συμβεί και στην υπόλοιπη ζωγραφική. Σημαντικότεροι εκπρόσωποι αυτής της τέχνης για μένα είναι ο Θεοφάνης ο Κρης και οι Ρώσοι αγιογράφοι. Είναι μια φοβερή τέχνη!

Έχετε δώσει μια πειστική απάντηση στο ερώτημα περί πίστης;

Όχι! Έχω νιώσει όμως την ανάγκη να ζητήσω τη βοήθεια του Θεού. Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει διαφορετικά, αφού βλέπω το αδιέξοδο. Η αμέσως επόμενη κίνηση, το επόμενο βήμα, είναι να πατήσω σε ένα πιο σίγουρο και όχι ετοιμόρροπο σκαλί. Ο Θεός είναι κάτι πέρα από τα ανθρώπινα, και αυτό το επικαλείται κάποιος. Η επίκληση αυτή σίγουρα προσφέρει βοήθεια, δίνει μια ανάταση στον άνθρωπο!

• Η έννοια του Θεού στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι πιο ζωντανή, φιλική και προσιτή σε σχέση με τα υπόλοιπα δόγματα;

Εάν σκεφτούμε ότι σημειώθηκαν άθλια γεγονότα στο όνομα του Ιησού Χριστού σε παλαιότερους αιώνες, τους πιο πρόσφατους αιώνες θεωρώ ότι το όνομα του Ιησού Χριστού έχει αποκατασταθεί. Δεν το επικαλούνται πλέον όπως είχαν κάνει στο παρελθόν, π.χ., οι σταυροφόροι, οι οποίοι διεξήγαγαν φονικές εκστρατείες στους Αγίους Τόπους.

Σήμερα πώς μπορεί να εμπλουτιστεί και να διατηρηθεί η ελληνική γλώσσα;

Δεν γνωρίζω πολύ καλά τα αρχαία ελληνικά, αλλά διακρίνω τη διάρκεια της ελληνικής γλώσσας, αφού κατάφερε να επιβιώσει μέσα από τις πιο άγριες συνθήκες. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό! Ας μην ξεχνάμε τη φράση του Οδυσσέα Ελύτη: «Την γλώσσα μου έδωσαν ελληνική. Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου». Αυτός ο σπουδαίος στίχος φανερώνει τη διαδρομή που έχει διανύσει η γλώσσα διαμέσου των αρχαιότητας, της εκκλησιαστικής γλώσσας, της βυζαντινής έως την ομιλούσα ελληνική των σημερινών ημερών. Έχει ενδιαφέρον στα ιστορικά κυρίως κείμενα των Βυζαντινών να δούμε αυτό που έλεγε και ο Καβάφης: «Με ενδιαφέρουν οι Βυζαντινοί συγγραφείς, επειδή έγραφαν την Ιστορία δραματικά!» Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Όπως δραματικά έγραφαν και οι μεγάλοι ιστορικοί του παρελθόντος.

Από την Εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια 30 Νοεμβρίου 2016 στις 6:46 μ.μ. 
Ηλ. Πηγή: geromorias.blogspot.gr / Επιμέλεια: www.sophia-ntrekou.gr  

Ο Μάνος Ελευθερίου

Σε άδειο θέατρο χωρίς τους θεατές

μέσα στη νύχτα σαν καράβι ταξιδεύεις

βρίσκεις λιμάνια που βουλιάξανε στο χθες

και να βρεθείς ξανά στο χάος κινδυνεύεις

Παλιές αγάπες αγιασμένες και μικρές

κι άλλες που μείνανε στον κόσμο κολασμένες

σαν καραμέλες μες στο στόμα μας πικρές

μας ταξιδεύουν κάθε βράδυ στοιχειωμένες

Κάτι αγάπες αγιασμένες και μικρές

Παλιές αγάπες

Είχα μι’ αγάπη τ’ όνειρό μου ν’ ακουμπώ

κι έγινε θέατρο κι αυτό πυρπολημένο

δεν έχει πόρτα μήτε είσοδο να μπω

μονάχα ένα θεατή και μεθυσμένο

Μάνος Ελευθερίου

Σε άδειο θέατρο - 2008

Ο Μάνος Ελευθερίου (Ερμούπολη Σύρου, 12 Μαρτίου 1938) είναι Έλληνας ποιητής, στιχουργός και πεζογράφος. Έχει συγγράψει μέχρι τώρα εννέα ποιητικές συλλογές, διηγήματα, μία νουβέλα, δύο μυθιστορήματα, πάνω από 400 τραγούδια και έχει επιμεληθεί διάφορα λευκώματα βασισμένα σε προσωπικές συλλογές του. Παράλληλα έχει εργαστεί ως αρθογράφος, επιμελητής εκδόσεων, εικονογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός.

• Για το πρώτο του μυθιστόρημα, «ο Καιρός των Χρυσανθέμων», έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας του 2005.

Οι στίχοι του έχουν μελοποιηθεί από όλους σχεδόν τους διαπρεπείς Έλληνες συνθέτες. Έγινε γνωστός ως στιχουργός τη δεκαετία του '70, συνεργαζόμενος με το Μίκη Θεοδωράκη (Λαϊκά: Το παλληκάρι έχει καημό, Σ'αυτή τη γειτονιά, Πολιτεία Γ & Δ), τον Δήμο Μούτση (Ο Άγιος Φεβρουάριος: Η σούστα πήγαινε μπροστά, Άλλος για Χίο τράβηξε, Ο χάρος βγήκε παγανιά) και τον Γιάννη Μαρκόπουλο (Θητεία: Μαλαματένια λόγια, Τα λόγια και τα χρόνια, Παραπονεμένα λόγια). 

Αργότερα στίχοι του θα γίνουν τραγούδιααπό τον Γιάννη Σπανό (Η μαρκίζα), τον Σταύρο Κουγιουμτζή (Ελέυθεροι κι ωραίοι, Στα χρόνια της υπομονής), τον Θάνο Μικρούτσικο (Άμλετ της Σελήνης, Δεν είμαι άλλος, Δίκοπη ζωή), τον Ηλία Ανδριόπουλο (Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες) και τον Χρήστο Νικολόπουλο (Διαθήκη, Στων αγγέλων τα μπουζούκια).

• Θεωρείται μάλιστα ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς εκφραστές του έντεχνου λαϊκού τραγουδιού.

Σήμερα (2016) 78.

Έγραφα μέρα, νύχτα, δεν είδα διακοπές, δεν είδα γιορτές τίποτα». Εξάλλου, όπως έχει παραδεχθεί:

• «Ποτέ δεν έγραψα κάτι, χωρίς να γίνουν μετά άπειρες αλλαγές. Ποτέ δεν έγραψα μια πρόταση, χωρίς να κάτσω από πάνω της 100 και 200 φορές να την ξαναδώ, με διαφορετική διάθεση, διαφορετική ώρα και μέρα. Το κοιτάζω, το βλέπω, με αγανακτεί, το ξανακοιτάζω, το δέρνω, μένω εκεί. Αν δεις κάτι που έχεις γράψει και σου αρέσει πολύ, τότε υπάρχει πρόβλημα. Φαίνονται ξέρετε τα εύκολα πράγματα. Δεν τσιμπάει ο αναγνώστης».

Τρέφει αντιπάθεια προς τις συνεντεύξειςκαι προς τον μη ελεγχόμενο προφορικό λόγο. Καθώς όμως μερικές φορές αναγκάζεται να υποκύψει στον πειρασμό της δημοσιεύσιμης συνομιλίας κάποιες από τις αγαπημένες του συνήθειες ή προτιμήσεις έχουν διαρρεύσει στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό.

• Όπως, λόγου χάρη, ότι απολαμβάνει τη μουσική του Νίνο Ρόταή ότι θαυμάζει τη ζωγραφική του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου. Ότι του αρέσει το ουΐσκι. Ότι είναι μανιώδης καπνιστής. Αγαπημένο του χρώμα είναι το μπλε και αγαπημένη του ταινία το φελινικό «Και το πλοίο φεύγει». Ότι φτιάχνει μόνος του σταφύλι γλυκό του κουταλιού...

O ίδιος παραδέχεται χαριτωμένα: «Εγώ θα έλεγα πάλι ότι ήμουν τυχερός. Μέσα από τα τραγούδια γνώρισα εξαιρετικούς ανθρώπους, κέρδισα χρήματα, χρήματα τόσα ώστε να ζω αξιοπρεπώς για πάρα πολλά χρόνια και να αγοράζω πράγματα που με ενδιέφεραν. Αυτή ήταν η ανταμοιβή μου. Τώρα, αν όλα αυτά τα πράγματα είναι καταξίωση και όντως έκανα κάτι σημαντικό, τι να πω, φαίνεται ότι πρέπει να υπάρχει κάπου μια αλήθεια σε όλες αυτές τις υπερβολές».

Βραβεύσεις
(2005) Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για το μυθιστόρημά του "Ο καιρός των χρυσανθέμων".
(2013) Βραβείο ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη για το σύνολο του έργου του, Ακαδημία Αθηνών.

www.sophia-ntrekou.gr | αέναη επΑνάσταση

1. 1. 
      

      ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ στο YouTube

Δείτε και...

• Χρόνης Αηδονίδης: η παραδοσιακή μουσική είχε στόχο να μην ξεχνάμε τα σημαντικά.
• Η κακοδαιμονία των Ελλήνων: Σπάνια συνέντευξη του Οδ. Ελύτη στον Ρένο Αποστολίδη

Χριστούγεννα είναι...

December 11, 2016, 11:44 am

≫ Next: Με στεναχωρούν οι παρατηρήσεις

≪ Previous: Μάνος Ελευθερίου: «Ένιωσα την ανάγκη να ζητήσω τη βοήθεια του Θεού. Δεν γίνεται αλλιώς!»

$

0

0

Χριστούγεννα είναι... 

Χριστούγεννα είναι η αγάπη εν δράσει. Κάθε φορά που αγαπάμε,
κάθε φορά που δίνουμε, είναι Χριστούγεννα, λέει ένα τραγούδι.
Ο ερωτευμένος άνθρωπος αισθάνεται την έλξη να βρίσκεται
μόνος/η με το αντικείμενο του πόθου του, τον έρωτά του.
Έτσι και ο ερωτευμένος με τον Θεό, την ώρα που προσεύχεται
θέλει να μείνει μόνος μαζί Του.

Η Αγάπη Γεννήθηκε Χριστούγεννα 🌲

Σοφία Ντρέκου | www.sophia-ntrekou.gr

Με στεναχωρούν οι παρατηρήσεις

December 12, 2016, 11:35 pm

≫ Next: ΑΝΑΤΟΛΗ στην Ιερά Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους

≪ Previous: Χριστούγεννα είναι...

$

0

0

ΕΡΩΤΗΣΗ:Ὅταν μοῦ κάνουν παρατηρήσεις στενοχωροῦμαι καί κάποτε ἀντιδρῶ ἄσχημα στούς ἄλλους, ἀκόμη κι ἄν ἔχουν δίκιο. Ἔτσι δημιουργοῦνται προβλήματα στίς σχέσεις μας. Τί νά κάνω, γιά νά ξεπερνῶ μέ ψυχραιμία αὐτές τίς καταστάσεις;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:Μία ἀκόμη συνέπεια τῆς προπατορικῆς ἁμαρτίας εἶναι νά μή δέχεται ὁ φυσικός ἄνθρωπος (δηλαδή ὁ μή ἀναγεννημένος ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα) νά ἀναγνωρίσει τά λάθη του.

Τό εἴδαμε αὐτό στόν Αδάμ. Στήν ἐρώτηση τοῦ Θεοῦ, γιατί παρέβης τήν ἐντολή μου, ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἀδάμ στόν Θεό ἦταν: Δέν φταίω ἐγώ! Ἡ Εὔα, πού ἐσύ μοῦ ἔβαλες δίπλα μου, αὐτή μἐ παρακίνησε. (Ἄρα, ἐκτός ἀπό τήν Εὔα, φταῖς κι ἐσύ, μόνον ἐγώ δέν φταίω!). Ἀλλά καί ἡ Εὔαδικαιολογήθηκε ὅτι ἐκείνη δέν φταίει, τό φίδι τήν ἐξαπάτησε. (Γεν.3,9-13). 

Τό ἴδιο δέν βλέπουμε καί σήμερα σέ μικρούς καί μεγάλους; Ὅταν κάνουν μιά ζημιά ἤ κάτι ἄλλο ἄσχημο, ρίχνουν στούς ἄλλους τήν εὐθύνη.Ὁ ἐγωισμόςμας δέν μᾶς ἀφήνει νά ἀναγνωρίσουμε τά σφάλματά μας. Καταντοῦμε σέ τέτοιο παραλογισμό, πού θεωροῦμε ὅτι μόνον οἱ ἄλλοι κάνουν λάθη, ἐμεῖς ...ποτέ! Αὐτή εἶναι καί ἡ αἰτία ποὐ ἀντιδροῦμε, ὄχι σπάνια καί μέ φωνές, γιά νά δικαιολογηθοῦμε, ὅταν κάποιος μᾶς κάνει κάποια παρατήρηση ἤ ὑπόδειξη.

Πῶς λοιπόν μποροῦμε νά ἀντιμετωπίσουμε αὐτή τήν κατάσταση, ὥστε οἱ παρατηρήσεις ὄχι μόνον νά μή μᾶς στενοχωροῦν, ἀλλά καί νά μᾶς ὠφελοῦν, καί νά τίς δεχόμαστε μέ εὐχαρίστηση;

1. Νά καταλάβουμε ὅτι ὡς ἄνθρωποι δέν εἴμαστε τέλειοι, οὔτε ἀναμάρτητοι. Εἶναι φυσικό νά κάνουμε σφάλματα καί ἀδικίες εἴτε μέ τή θέλησή μας εἴτε γιατί παρασυρόμαστε ἀπό ἀνθρώπους καί καταστάσεις. 

Ὅπως οἱ ἄλλοι σφάλλουν, ἔτσι κι ἐμεῖς.Ἑπομένως μερικά σφάλματά μας εἶναι φυσικό νά τά ἀντιληφθοῦν καί κάποιοι ἄλλοι ἄνθρωποι, κυρίως ἀπό τό περιβάλλον μας. Αὐτοί, εἴτε ἀπό ἀγάπη γιά τήν διόρθωσή μας, εἴτε γιατί τούς ἀδικήσαμε καί τούς θίξαμε, εἶναι φυσικό νά μᾶς κάνουν τήν παρατήρηση. (Τό ἴδιο δέν κάνουμε κι ἐμεῖς σέ κάποιον πού θά μᾶς πειράξει;)

Τό πιό τίμιο εἶναι, ὡς ἄνθρωποι ὑπεύθυνοι γιά τίς ἐνέργειές μας, νά ἀναλάβουμε μέ θάρρος τήν εὐθύνη τῆς πράξεώς μας, καί νά ζητήσουμε συγγνώμην ἀπό τόν ἄλλον, γιά ὅ,τι τόν πείραξε ὁ λόγος μας ἤ ἡ πράξη μας.

2. Συμβαίνει κάποτε νά μᾶς κάνουν ἄδικα μιά παρατήρηση, γιά σφάλμα πού δέν κάναμε. Σ'αὐτή τήν περίπτωση μέ εὐγένεια, μέ ἠρεμία καί μέ ἐπιχειρήματα νά βοηθήσουμε τόν ἄλλον νά καταλάβει ὅτι ἄδικα μᾶς κατηγορεί. Ἄν τό παραδεχθεῖ, τελείωσε τό θέμα. Ἄν ὄχι, ἄς τόν ἀφήσουμε μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου νά τό καταλάβει. Ἐμεῖς πάντως θά τοῦ φερόμεθα μέ ἀγάπη καί καλοσύνη.

3. Ἄν σκεφθοῦμε βαθύτερατό θέμα, θά καταλάβουμε ὅτι αὐτοί πού μᾶς κάνουν παρατηρήσεις -ἀκόμα καί αὐστηρές καί ὑπερβολικές- εἶναι εὐεργέτες μας. Ὅπως ὁ ἐκπαιδευόμενος, εἴτε εἶναι τεχνίτης εἴτε ζωγράφος εἴτε μουσικός εἴτε ἐκπαιδεύεται σε ὁ,τιδήποτε ἄλλο, ἔχει ἀνάγκη ἀπό τίς ὑποδείξεις αὐτοῦ πού τόν διδάσκει, ἔτσι καί κάθε πιστός ἔχει ἀνάγκη ἀπό τίς παρατηρήσεις τῶν ἄλλων, γιά νά ἀποφεύγει λόγια καί πράξεις λαθεμένες, ὥστε νά βελτιώσει τήν συμπεριφορά του. 

Ἄς φροντίζουμε νά ἰσχύει καί γιά μᾶς αὐτό πού διαβάζουμε στίς Παροιμίες τοῦ Σολομώντα: «Ἔλεγχε σοφόν καί ἀγαπήσει σε. Δίδου σοφῷ ἀφορμήν καί σοφώτερος ἔσται» (Παρ.9,8-9).

4.Τέλος, ἄς ἀκούσουμε τί μᾶς συμβουλεύει γιά τό θέμα αὐτό ὁ Ἅγ.Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος:Ἐμεῖς τά σφάλματά μας συνήθως δέν τά βλέπουμε, οἱ ἄλλοι ὅμως τά βλέπουν ἀκριβέστερα. Ἄς ἀφήνουμε λοιπόν τούς ἄλλους, αὐτά πού βλέπουν σέ μᾶς, νά μᾶς τά λένε καί ἔτσι νά διορθωνόμαστε. 

Καί κάτι ἄλλο:Ἀκόμη καί ἄν ἐσύ δέν αἰσθάνεσαι καμία ἐνοχή, ἔχεις ἀνάγκη ἀπό κάποιον νά σοῦ ὐποδεικνύει μέ ἀκρίβεια τά σφάλματά σου καί τά ἁμαρτήματά σου (PG.61,91).[1]

Όταν μου κάνουν παρατηρήσεις, στενοχωριέμαι...

«– Γέροντα, στενοχωριέμαι, όταν οι αδελφές* μού κάνουν κάποια παρατήρηση.

– Έχεις υπερηφάνεια**, γι'αυτό στενοχωριέσαι. Την υπερηφάνεια την τσακίζεις με την βοήθεια τού αδελφού, όταν τού δίνης το δικαίωμα να σού κάνη παρατηρήσεις και δέχεσαι μια κουβέντα που θα σού πη. Έτσι λαμπικάρεται η ψυχή.

Επειδή το υψηλό φρόνημα δύσκολα το αντιλαμβάνεται κανείς μόνος του, πρέπει να δέχεται τους άλλους σαν γιατρούς του και να παίρνη όλα τα φάρμακα που τού δίνουν, για να απαλλαγή από αυτό. Και όλοι οι άνθρωποι έχουν στην τσέπη τους φάρμακα για τους άλλους: οι μεν καλοί συμβουλεύουν με πόνο και αγάπη τον άρρωστο, οι δε κακοί τον ελέγχουν με κακία και πάθος – αυτοί μάλιστα πολλές φορές γίνονται καλύτεροι χειρουργοί από τους πρώτους, γιατί προχωρούν το νυστέρι πιο βαθιά.

– Εγώ, Γέροντα, είμαι κουτή και πολλές φορές δεν καταλαβαίνω γιατί μού κάνουν παρατήρηση.

– Καλύτερα πες: «Είμαι τετραπέρατη, αλλά δεν έχω ταπείνωση». Εσύ, ενώ σφάλλεις και σού κάνουν παρατήρηση, πας να δικαιολογηθής. Πώς να φθάσης σε κατάσταση να παίρνης επάνω σου το σφάλμα, όταν δεν σφάλλης και σε κατηγορούν; Ο άνθρωπος που δικαιολογεί τον εαυτό του, όταν τού κάνουν μια παρατήρηση, εξοντώνει συνέχεια την ταπείνωση. Ενώ ο άνθρωπος που ρίχνει όλο το βάρος επάνω του για κάποιο σφάλμα του, ταπεινώνεται και τον λούζει η Χάρις τού Θεού.

– Γέροντα, εγώ νομίζω ότι δεν προσπαθώ να αποδείξω ότι έχω δίκαιο, αλλά να εξηγήσω ότι πρόκειται για παρεξήγηση.

– Έχω δει ότι έχεις μια κρυφή υπερηφάνεια που εκδηλώνεται με την δικαιολογία. Να προσπαθήσης να μη δικαιολογήσαι, ό,τι κι αν σού πουν· να βάζης μια ειλικρινή μετάνοια· αυτό φθάνει. Με το «ευλόγησον»**** τής ειλικρινούς μετανοίας κόβεται η υπερηφάνεια.

– Γέροντα, σήμερα ένα παιδάκι στο αρχονταρίκι έκανε μια αταξία. Τού έλεγε η μητέρα του: «πες συγγνώμη», και αυτό απαντούσε: «τα κόκκαλά μου πονάνε», και «συγγνώμη» δεν έλεγε. Γιατί μερικοί άνθρωποι δυσκολεύονται τόσο πολύ να πουν «ευλόγησον»;

– Η υπερηφάνεια δεν αφήνει τον άνθρωπο να πη «ευλόγησον».»[2]

Επεξηγήσεις
*Εδώ η Μοναχή ομιλεί με τον Άγιο Γέροντα για τις άλλες μοναχές/αδελφές της.

**υπερήφανος, -η, -ο: που έχει υπερηφάνεια, δεν θέλει να τον μειώνουν, να τον θίγουν, να του κάνουν παρατηρήσεις

***«ευλόγησον»: Ο πιο συνηθισμένος χαιρετισμός, καθώς κάποιος επισκέπτεται ένα μοναστήρι της Ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι το «ευλόγησον», «ευλογείτε», «Ευλογείτε γερόντισσα την ευχή σας», «Να 'ναι ευλογημένο Γέροντα», « Ευλόγησον, αδελφή, συγχώρεσέ με», «Είναι ευλογημένο αυτό, πάτερ;»[3]

Παραπομπές:
[1] «Με στεναχωρούν οι παρατηρήσεις» Σεβ. Μητροπολίτης Πισιδίας, ὑπέρτιμος καί ἔξαρχος Σίδης καί Ἀτταλείας, κ. Σωτήριος / Ιερά Μητρόπολις Πισιδίας / www.impisidias.com.
[2] Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Ε'Πάθη και Αρετές. Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» Σουρωτή Θεσσαλονίκης 2010.
[3] «Επεξηγήσεις» Σοφία Ντρέκου | www.sophia-ntrekou.gr

www.sophia-ntrekou.gr / αέναη επΑνάσταση

Δείτε και...

• Άγχος και πνευματική ζωή
• Ζωή χωρίς μοναξιά...
• Πολιτισμός του θυμού, κατανάλωση σχέσεων

ΑΝΑΤΟΛΗ στην Ιερά Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους

December 16, 2016, 11:55 pm

≫ Next: Τα δώδεκα φύλλα του Ελληνισμού - H Χάρτα του Ρήγα Βελεστινλή - Το Άγιο Όρος στη Χάρτα του Ρήγα Φεραίου (1797)

≪ Previous: Με στεναχωρούν οι παρατηρήσεις

$

0

0

ΑΝΑΤΟΛΗ στην Ιερά Μονή 
Ιβήρων Αγίου Όρους

Χαράζει:Χαράζουν οι ακτίνες του Ηλίου τον δρόμο...

Ο κανόνας: Στο καθολικό ο κανόνας των Αγίων που τιμά
η Εκκλησία σήμερα μας δείχνει τα αποτελέσματα
της αναμέτρησης τους με το Φως.
το τάλαντο,
το ξυπνητήρι,
η αφύπνιση,
το χάδι της συζύγου σου,
το σκούντημα του θαλαμοφύλακα.

Εγερτήριο που θυμίζει Ανάσταση.
Πόσοι άραγε προσδοκούμε Ανάσταση;

Πόσοι ξαπλώνουν στο κρεβάτι τους μετά τον κόπο

της ημέρας προσδοκώντας ένα Αναστάσιμο ξύπνημα;

Μαθητεύω κάθε πρωί διαβάζοντας...
τον τρόπο στα αναγνώσματα του Ωρολογίου:

Από του ύπνου εξεγερθείς,
στήθι μετ'ευλαβείας και φόβου Θεού, και είπε·
Οι ώρες 1η, 3η, 6η, 9η...

Κάθε μέρα η ανάγνωση τους είναι

για εσένα που είσαι δικός Του.

Μεσημέρι:

Στην Σαμάρια,
στην Μέκκα,
στο Θιβέτ,
στην Ιερουσαλήμ,
το Βατικανό...
στον χώρο εργασίας σου,
επάνω στο Σταυρό...

Σε σταυρώνουν... 

Και όσο αντιστέκεσαι πονάς...
Μόνο εκουσίως και απ'αγάπη

όταν σταυρώνεσαι,
ο πόνος...
είναι για τον άλλον...
πονάς για τον άλλον,
σταυρώνεσαι για τον άλλον...
Πεθαίνεις.

Αλντεμπαράν / wra9 / μικρό ωρολόγιο

Στην Ιερά Μονή Ιβήρων τιμάται η Προστάτιδάμας, Η Παναγία 

η Πορταΐτισσα [Αφιέρωμα] Υπό το βλέμμα της Πορταϊτίσσης

Τα δώδεκα φύλλα του Ελληνισμού - H Χάρτα του Ρήγα Βελεστινλή - Το Άγιο Όρος στη Χάρτα του Ρήγα Φεραίου (1797)

December 19, 2016, 6:06 am

≫ Next: Ένας Άγιος «θεοφόρος» στο Μονοπάτι της Θυσίας

≪ Previous: ΑΝΑΤΟΛΗ στην Ιερά Μονή Ιβήρων Αγίου Όρους

$

0

0

Τα δώδεκα φύλλα του Ελληνισμού
H Χάρτα του Ρήγα Βελεστινλή

Το Άγιο Όρος στη Χάρτα 
του Ρήγα Φεραίου (1797) 

Μη λες τραγούδι 
Εργασία Σοφία Ντρέκου

Στη σημαία του Ρήγα 

Στη σημαία του Ρήγα δεν υπήρχε 

ακόμα το γαλάζιο χρώμα

γιατί η προετοιμασία δεν είχε 

τελειώσει και δεν μπορούσαν

να φανταστούν οι δικοί μας 

πριν την Φιλική Εταιρεία

ότι γίνεται να έχουμε το χρώμα 

του ουρανού και της θάλασσας

όταν υπήρχε μόνο το σκοτάδι 

της σελήνης δίχως τον ήλιο

της δικαιοσύνης κι όμως 

έγινε και το αδιανόητο.[1]

Τα δώδεκα φύλλα του Ελληνισμού

H Χάρτα του Ρήγα Βελεστινλή δεν αποτελεί μόνο την πρώτη μεγάλη ελληνική χαρτογραφική αναγέννηση, είναι και ένα σπουδαίο δυναμικό εργαλείο για την αφύπνιση του γένους.

Διαβάστε περισσότερα »

Ένας Άγιος «θεοφόρος» στο Μονοπάτι της Θυσίας

December 20, 2016, 10:27 am

≫ Next: Ομιλία του Αγίου Πρωτομάρτυρα Στεφάνου

≪ Previous: Τα δώδεκα φύλλα του Ελληνισμού - H Χάρτα του Ρήγα Βελεστινλή - Το Άγιο Όρος στη Χάρτα του Ρήγα Φεραίου (1797)

$

0

0

Ένας Άγιος «θεοφόρος» 

στο Μονοπάτι της Θυσίας

Σοφία Ντρέκου

Ιγνάτιος

Άτρομα εσύ στο στίβο γονατίζεις 

κι αδάκρυτος: «Ιησού δέξου με 

πάλι στη θεία και πολυπόθητη αγκάλη, 

συ που το θάνατο αθανατίζεις».

Ιωάννης Πολέμης

Όταν έφτασε στη Ρώμη ο Ιγνάτιος, οι χριστιανοί θέλησαν να τον σώσουν. Αυτός όμως είχε αποφασίσει να πορευτεί το δρόμο της θυσίας. Τους εμπόδισε λοιπόν λέγοντας: «Είμαι ένας σπόρος σιταριού του Κυρίου μου, που τα δόντια των λιονταριών θα αλέσουν για να γίνω καθαρό ψωμί». Στις 20 Δεκεμβρίου −ημέρα που η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του− το 107 μ.Χ., τον οδήγησαν στο Κολοσσαίο, στα άγρια θηρία.

«Μη με λυπηθείτε, λοιπόν, αλλ’ αφήστε να με φάνε τα θηρία, γιατί είμαι σιτάρι του ΘΕΟΥ και πρέπει να μ’ αλέσουν τα δόντια των θηρίων, για να βρεθώ στον ΧΡΙΣΤΟ άρτος καθαρός και άγιος. Θα παρακαλούσα να κολακεύσετε τα θηρία να φάνε όλο το σώμα μου, γιατί τότε θα θεωρούμαι αληθινός μαθητής του ΧΡΙΣΤΟΥ, όταν δεν δει πλέον ο κόσμος το σώμα μου. Τώρα αρχίζω να είμαι μαθητής ΧΡΙΣΤΟΥ. Ας έρθουν σε μένα αναρίθμητα βάσανα· φωτιά, θηρία, σταυρός και άλλα δαιμονικά βασανιστήρια, αρκεί μόνο να συναντήσω τον γλυκύτατό μου ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ.

Καλύτερα να πεθάνω γι’ ΑΥΤΟΝ παρά να εξουσιάσω όλα τα βασίλεια του κόσμου. Γιατί, ποια ωφέλεια παίρνει ο άνθρωπος, αν κερδίσει όλον τον κόσμο και ζημιώσει την ψυχή του ως άθλιος; Συγχωρείστε με, αδελφοί, και μη μ’ εμποδίσετε σάς παρακαλώ από τον θάνατο, αλλ’ αφήστε με ν’ απολαύσω τον ποθούμενο ΧΡΙΣΤΟ μου με τον θάνατο, καθώς και αυτός σταυρώθηκε για την αγάπη μου.

Δεν είναι για μένα φωτιά που αγαπά την ύλη, αλλά περισσότερο νερό ζωής που μου μιλά μέσα μου, λέγοντάς με να πάω προς τον ΠΑΤΕΡΑ. Δεν επιθυμώ υλικές τροφές που καταστρέφονται ούτε απολαύσεις της τωρινής ζωής αλλά μόνο ουράνιο άρτο, ο όποιος είναι το σώμα ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΥΙΟΥ του ΘΕΟΥ. Αυτά σας γράφω από την Σμύρνη την εικοστή Σεπτεμβρίου και υγιαίνετε, αγαπητοί, στο όνομα του ΧΡΙΣΤΟΥ ΙΗΣΟΥ του ΚΥΡΙΟΥ μας. Αμήν.[1]

Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος (50 - 98 ή 117 μ.Χ.)
Μαρτύρησε στη Ρώμη και η Εκκλησία μας, τιμά τη μνήμη του
στις 20 Δεκεμβρίου, ημέρα του μαρτυρίου του.

Διαβάστεεκτενή βίο του Αγίου Ιγνατίου » εδώ

Όταν βασίλευε ο Τραϊανός, επίσκοπος στην Αντιόχεια ήταν ο Ιγνάτιος ο Θεοφόρος (αυτός που φέρει μέσα του τον Θεό). Στο θρόνο της Αντιόχειας ο Ιγνάτιος ανέβηκε μεταξύ 68-70 μ.Χ. Ο Άγιος Ιγνάτιος ονομάστηκε «Θεοφόρος» γιατί, όταν ήταν μικρός, τον κράτησε στα χέρια του ο Χριστός. Λέει η παράδοση ότι τον Ιγνάτιο τον πήρε στα άγια χέρια του ο Δεσπότης Χριστός, όταν ήταν ακόμη μικρό βρέφος, κατά την ώρα της διδασκαλίας του. 

Σε μια στιγμή, ενώ δίδασκε στα Ιεροσόλυμα, είπε στον λαό: «Ὅστις ταπεινώσῃ ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. καὶ ὃς ἐὰν δέξηται παιδίον τοιοῦτον ἓν ἐπὶ τῶ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται»· Μτφ: Όποιος δεν ταπεινώνει τον εαυτό του σαν αυτό το μικρό παιδί, δεν μπορεί να μπει στην βασιλεία των Ουρανών και όποιος υποδεχτεί ένα απ’ αυτά τα παιδιά στο όνομά μου, εμένα δέχεται. (Ματθ. 18,4-5).

«Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος», 
Μουσικοθεατρικό ανάγνωσμα σε Τρεις Πράξεις 
Έργο για 7 αναλόγια, 3 σολίστες, 
Βυζαντινή χορωδία και λαϊκό πιάνο

Κείμενο: π. Παλαμάς Κυριλλίδης
Σκηνοθεσία/επιμέλεια: π. Γεράσιμος Μπεκές
Μουσική: Νίκος Ορδουλίδης
Τραγούδι: Μαρία Πέτκου
Πιάνο: Νίκος Ορδουλίδης

Ιγνάτιε Επίσκοπε Αντιόχειας της Μεγάλης, 

του Θεολόγου μαθητή, του Πέτρου χειροτονία,

Είδες εν οράματι τον Παύλο και σου είπε

πως πρέπει του δεσμού της γης για να λυθείς

στα αιώνια να περάσεις.

Το φοβερό κριτήριο ο Βασιλιάς της Ρώμης ετοιμάζει.

Έφθασε να πολεμήσει Πέρσες.

Μα στάθηκε στην Αντιόχεια για να δικάσει,

Τον Θεοφόρο Ιγνάτιο για να καταδικάσει. 

Ο Βασιλιάς σκληρός, άδικη η βουλή του.

Και το κριτήριο φοβερό, τρέμαν την οργή του.

Δέσαν τον Ιγνάτιο, χέρια μαζί και πόδια.

Κακούργο τον φωνάζανε, μάγο και προδότη

Αυτόν τον Χριστιανό που τόλμησε 

Του Βασιλέα την οργή να την περιφρονήσει. 

Στενάζει ο λαός των Χριστιανών,

Χαίρονται οι ενάντιοι,

ο διάβολος φαίνεται να αλιχτά!

ο Βασιλιάς της Ρώμης, έχει την όψη του
σκληρή, άδικη τη βουλή του![2]

Παραπομπές
[1]«Μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου / Οι ωραιότεροι βίοι αγίων» Αγαπίου του Κρητός Μοναχού, Εκδόσεις «Άθωνας» Θεσσαλονίκη.
[2] Ignatius the Godbearer ~ Ordoulidis από το YouTube, εταιρεία της Google
[3] Πηγή/Επιμέλεια: www.sophia-ntrekou.gr | αέναη επΑνάσταση

1. 
   

   3:33

   Μουσικοθεατρικό Ανάγνωσμα | Ιγνάτιος ο Θεοφόρος | Εισαγωγή

1. 
   

   4:00

   Ιγνάτιος ο Θεοφόρος | Τραγούδι Α' 

1. 
   

   6:04

   Ιγνάτιος ο Θεοφόρος | Τραγούδι Β'

1. 2. 
      

      0:49

      Christ is Risen | Χριστός Ανέστη | Διασκευή Νίκου Ορδουλίδη

1. 
   

   
   

   4ΒΙΝΤΕΟ

   Ιγνάτιος Θεοφόρος ~ Ignatius the Godbearer

   1. 3:33Μουσικοθεατρικό Ανάγνωσμα | Ιγνάτιος ο Θεοφόρος | Εισαγωγή
   2. 4:00Ιγνάτιος ο Θεοφόρος | Τραγούδι Α'

   • Προβολή πλήρους playlist (4 βίντεο)

Ομιλία του Αγίου Πρωτομάρτυρα Στεφάνου

December 27, 2016, 3:48 am

≫ Next: Κάλαντα Πρωτοχρονιάς

≪ Previous: Ένας Άγιος «θεοφόρος» στο Μονοπάτι της Θυσίας

$

0

0

Τοιχογραφία:Ο λιθοβολισμός του Αγίου Στεφάνου 

(χρονολογείται στο έτος 1884 μΧ, και πλησίον). 

Από τον Ναό του Αγίου Χαραλάμπους στην Πρέβεζα, 

φέρεται να έγινε το έτος 1715 και η αποπεράτωσή του το έτος 1717.

Ομιλία του Αγίου Πρωτομάρτυρα Στεφάνου

Σοφία Ντρέκου

«καὶ ἐλιθοβόλουν τὸν Στέφανον 

ἐπικαλούμενον καὶ λέγοντα· 

κύριε Ἰησοῦ,δέξαι τὸ πνεῦμα μου.!»

Η ιστορία του Αγίου Στεφάνουαναφέρεται στην Καινή Διαθήκη, στο βιβλίο Πράξεις των Αποστόλων, κεφ. 6-7 και εορτάζει κάθε 27η εκάστου έτους και η Ανακομιδή του Ιερού Λειψάνου του, 2 Αυγούστου.

Ο άγιος Στέφανος!Ο ελληνιστής Ιουδαίος διάκονος πού μαρτύρησε σε νεαρή ηλικία, πρώτο θύμα για τον Εσταυρωμένο Χριστό.

Ήρθε σε σύγκρουσημε τους παραδοσιακούς Ιουδαίους επειδή κήρυττε Χριστόν Αναστάντα στις ελληνόφωνες συναγωγές των Ιεροσολύμων και με το ιερατείο των Σαδδουκαίων επειδή δίδασκε πώς ο Θεός δεν κατοικεί σε χειροποίητους ναούς και ομολόγησε τον Ιησούν σαν Μεσσία (Υιόν Ανθρώπου), καθήμενον εκ δεξιών του Θεού.

Η άρνησητου Ναού του Σολομώντος ως αποκλειστικής κατοικίας του Θεού και η ομολογία του Μεσσία ως ομόθρονου και ίσου με τον Θεό των Πατέρων και αυστηρά Μόνον και Απλό Θεό Γιαχβέ, θεωρήθηκε βλασφημία από τους τυφλούς και φανατικούς σαδδουκαίους, οι οποίοι το πιθανότερον εθίχθησαν ως φαύλοι και υποκριτές, επειδή είχαν ως κέντρο λατρείας και εκμετάλλευσης τον Ναό, παρά για το δόγμα της αναστάσεως και την ομολογία του Ιησού ως Μεσσία και Θεού.

Ώστε εξέβαλλαν τον νεαρό Στέφανον από το συνέδριο, κλείνοντας τα αυτιά τους και σχίζοντας τα ρούχα τουςμε υποκριτική αγανάκτιση και τον λιθοβόλησαν την ιδια στιγμή πού αυτός προσεύχοταν για την άφεση τους (Κύριε μη στήσεις αυτούς τη αμαρτία ταύτη).

Χωρίς να αμνηστεύσουμε την αίρεση των φαρισαίων, οι οποίοι έπαιξαν ενεργό ρόλο στην καταδίκη και τον λιθοβολισμό του αγίου(εκεί στεκόταν και ο Σαούλ, επιδοκιμάζοντας την πράξη τους), ας σταθούμε στην κυρίαρχη ομάδα των σαδδουκαίων.

Αν οι Σαδδουκαίοι αποτελούσαν το προοδευτικό και «ανοιχτόμυαλο» μέρος της θρησκείας των Ιουδαίων, μπορούμε εύκολα να συμπεράνουμε πώς στον Ιησού ως σημείον αντιλεγόμενον προσκρούουν όχι μόνο οι συντηρητικοί, οι προσκολλημένοι στις παραδόσεις και οι στενόμυαλοι, αλλά και αυτοί που επαγγέλονται προοδευτισμό και καινά ριζοσπαστικά ήθη. Και αυτοί είναι ίσως οι χειρότεροι των υποκριτών.

Τί αποκομίζουμε από την δράση, 
την απολογίακαι το μαρτύριοτου αγίου Στεφάνου.

Η Εκκλησία έσπασε τον κλοιότου ιουδαϊσμού και μεταλαμπαδεύτηκε στους ελληνόφωνους ιουδαίους και από αυτούς στα έθνη. Δεν έχει φυλετική, τοπική και θρησκευτική ταυτότητα και ο Θεός της είναι ο πνευματικός Πατέρας κάθε ανθρώπου που θα πιστέψει σε Αυτόν.

Η Εκκλησία έχει παρελθόν στους προφήτες, τους νομοθέτες και τους δικαίους και ζεί μέσα από την αλληλοδιακονία, την αληθινή λατρεία και την πίστη στην Ανάσταση στα συγκεκριμένα βαπτισμένα μέλη της.

Η Εκκλησία άρχισε την επί γης παρουσία και τον αγώνα της με το αίμα των παιδιών της, που αρχίζει να ρέει στον Γολγοθά. Ήρθε σε έναν κόσμο δαιμονισμού, θρησκοληψίας και αθεΐας για να κηρύξει την Ανάσταση ενός εσταυρωμένου και σύρθηκε στα δικαστήρια και τις αρένες.Ο δρόμος του χριστιανού είναι πάντα μαρτυρικός.

Η Εκκλησία καταδιώχτηκεαπό συντηρητικούς και προοδευτικούς ανθρώπους αδιάκριτα, όπως αυτό φαίνεται στο παράδειγμα των φαρισαίων και των σαδδουκαίων.

Ο κόσμος βρίσκεται σε νηπιακή άγνοια και δαιμονική αμάθεια.Η Εκκλησία στο μίσος του κόσμου αντιπροσφέρει το αίμα της συγχωρητικότητας και την σοφία της απόλυτης αγάπης.

Οι πραγματικοί χριστιανοί πάσχουν για την αλήθεια,αγαπούν σε απόλυτο βαθμό τον Χριστό και δεν διστάζουν να Τον ομολογήσουν ενώπιον αρχών και εξουσιών.

Ο Χριστός είναι ο Θεός και Αιώνιος Βασιλιάς.Είναι από πριν Νικητής και δίνει την Νίκη σε όσους τον εμπιστευτούν όσο άσημοι ή περιφρονημένοι είναι αυτοί.[1]

Για τον Βίοτου Αγίου Στεφάνου διαβάστε ΕΔΩ

Ομιλία του Αγίου Στεφάνου

Πρωτότυπο Κείμενο - Ερμηνευτική Απόδοση

«...ἐλιθοβόλουν τὸν Στέφανον, ἐπικαλούμενον καὶ λέγοντα· Κύριε ᾿Ιησοῦ, δέξαι τὸ πνεῦμά μου. Θεὶς δὲ τὰ γόνατα ἔκραξε φωνῇ μεγάλῃ· Κύριε, μὴ στήσῃς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐκοιμήθη». Σαν το πουλάκι έγειρε και εκοιμήθη, χωρίς κακία για τους φονιάδες. Ποιός χριστιανός και άνθρωπος δεν συγκινείται από το παρακάτω κείμενο...

Πρωτότυπο Κείμενο

«Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, Στέφανος πλήρης πίστεως καὶ δυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ. Ἀνέστησαν δέ τινες τῶν ἐκ τῆς συναγωγῆς τῆς λεγομένης Λιβερτίνων καὶ Κυρηναίων καὶ Αλεξανδρέων καὶ τῶν ἀπὸ Κιλικίας καὶ Ασίας συζητοῦντες τῷ Στεφάνῳ, καὶ οὐκ ἴσχυον ἀντιστῆναι τῇ σοφίᾳ καὶ τῷ πνεύματι ᾧ ἐλάλει. Τότε ὑπέβαλον ἄνδρας λέγοντας ὅτι ἀκηκόαμεν αὐτοῦ λαλοῦντος ῥήματα βλάσφημα εἰς Μωϋσῆν καὶ τὸν Θεόν· συνεκίνησάν τε τὸν λαὸν καὶ τοὺς πρεσβυτέρους καὶ τοὺς γραμματεῖς, καὶ ἐπιστάντες συνήρπασαν αὐτὸν καὶ ἤγαγον εἰς τὸ συνέδριον, ἔστησάν τε μάρτυρας ψευδεῖς λέγοντας·

Ὁ ἄνθρωπος οὗτος οὐ παύεται ῥήματα βλάσφημα λαλῶν κατὰ τοῦ τόπου τοῦ ἁγίου καὶ τοῦ νόμου· ἀκηκόαμεν γὰρ αὐτοῦ λέγοντος ὅτι ᾿Ιησοῦς ὁ Ναζωραῖος οὗτος καταλύσει τὸν τόπον τοῦτον καὶ ἀλλάξει τὰ ἔθη ἃ παρέδωκεν ἡμῖν Μωϋσῆς. Καὶ ἀτενίσαντες εἰς αὐτὸν ἅπαντες οἱ καθεζόμενοι ἐν τῷ συνεδρίῳ εἶδον τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡσεὶ πρόσωπον ἀγγέλου.

Η λάρνακα με το τίμιο λείψανο(Χείρα) του Αγίου Στεφάνου (Ρωσία).

Πράξεις τών Αποστόλων Ζ’ - κεφάλαιον 7

Ὁμιλία τοῦ Στεφάνου

Το Κήρυγμα του Στεφάνου

1 Εἶπε δὲ ὁ ἀρχιερεύς· εἰ ἄρα ταῦτα οὕτως ἔχει;  2 ὁ δὲ ἔφη· ἄνδρες ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, ἀκούσατε. ὁ Θεὸς τῆς δόξης ὤφθη τῷ πατρὶ ἡμῶν ᾿Αβραὰμ ὄντι ἐν τῇ Μεσοποταμίᾳ, πρὶν ἢ κατοικῆσαι αὐτὸν ἐν Χαρράν,  3 καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἔξελθε ἐκ τῆς γῆς σου καὶ ἐκ τῆς συγγενείας σου, καὶ δεῦρο εἰς γῆν ἣν ἄν σοι δείξω.  4 τότε ἐξελθὼν ἐκ γῆς Χαλδαίων κατῴκησεν ἐν Χαρράν. κἀκεῖθεν μετὰ τὸ ἀποθανεῖν τὸν πατέρα αὐτοῦ μετῴκησεν αὐτὸν εἰς τὴν γῆν ταύτην εἰς ἣν ὑμεῖς νῦν κατοικεῖτε·  5 καὶ οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ κληρονομίαν ἐν αὐτῇ οὐδὲ βῆμα ποδός, καὶ ἐπηγγείλατο δοῦναι αὐτῷ εἰς κατάσχεσιν αὐτὴν καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ μετ᾿ αὐτόν, οὐκ ὄντος αὐτῷ τέκνου.  6 ἐλάλησε δὲ οὕτως ὁ Θεός, ὅτι ἔσται τὸ σπέρμα αὐτοῦ πάροικον ἐν γῇ ἀλλοτρίᾳ, καὶ δουλώσουσιν αὐτὸ καὶ κακώσουσιν ἔτη τετρακόσια·  7 καὶ τὸ ἔθνος ᾧ ἐὰν δουλεύσωσι κρινῶ ἐγώ, εἶπεν ὁ Θεός· καὶ μετὰ ταῦτα ἐξελεύσονται καὶ λατρεύσουσί μοι ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ.  8 καὶ ἔδωκεν αὐτῷ διαθήκην περιτομῆς· καὶ οὕτως ἐγέννησε τὸν ᾿Ισαὰκ καὶ περιέτεμεν αὐτὸν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ὀγδόῃ, καὶ ὁ ᾿Ισαὰκ τὸν ᾿Ιακώβ, καὶ ὁ ᾿Ιακὼβ τοὺς δώδεκα πατριάρχας.  9 Καὶ οἱ πατριάρχαι ζηλώσαντες τὸν ᾿Ιωσὴφ ἀπέδοντο εἰς Αἴγυπτον.  10 καὶ ἦν ὁ Θεὸς μετ᾿ αὐτοῦ, καὶ ἐξείλετο αὐτὸν ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτοῦ, καὶ ἔδωκεν αὐτῷ χάριν καὶ σοφίαν ἐναντίον Φαραὼ βασιλέως Αἰγύπτου, καὶ κατέστησεν αὐτὸν ἡγούμενον ἐπ᾿ Αἴγυπτον καὶ ὅλον τὸν οἶκον αὐτοῦ.  11 ἦλθε δὲ λιμὸς ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν Αἰγύπτου καὶ Χαναὰν καὶ θλῖψις μεγάλη, καὶ οὐχ εὕρισκον χορτάσματα οἱ πατέρες ἡμῶν. 12 ἀκούσας δὲ ᾿Ιακὼβ ὄντα σῖτα ἐν Αἰγύπτῳ ἐξαπέστειλε τοὺς πατέρας ἡμῶν πρῶτον·  13 καὶ ἐν τῷ δευτέρῳ ἀνεγνωρίσθη ᾿Ιωσὴφ τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ, καὶ φανερὸν ἐγένετο τῷ Φαραὼ τὸ γένος τοῦ ᾿Ιωσήφ.  14 ἀποστείλας δὲ ᾿Ιωσὴφ μετεκαλέσατο τὸν πατέρα αὐτοῦ ᾿Ιακὼβ καὶ πᾶσαν τὴν συγγένειαν αὐτοῦ ἐν ψυχαῖς ἑβδομήκοντα πέντε.  15 κατέβη δὲ ᾿Ιακὼβ εἰς Αἴγυπτον καὶ ἐτελεύτησεν αὐτὸς καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν,  16 καὶ μετετέθησαν εἰς Συχὲμ καὶ ἐτέθησαν ἐν τῷ μνήματι ᾧ ὠνήσατο ᾿Αβραὰμ τιμῆς ἀργυρίου παρὰ τῶν υἱῶν ᾿Εμμόρ τοῦ Συχέμ.  17 Καθὼς δὲ ἤγγιζεν ὁ χρόνος τῆς ἐπαγγελίας ἣν ὤμοσεν ὁ Θεὸς τῷ ᾿Αβραάμ, ηὔξησεν ὁ λαὸς καὶ ἐπληθύνθη ἐν Αἰγύπτῳ,  18 ἄχρις οὗ ἀνέστη βασιλεὺς ἕτερος, ὃς οὐκ ᾔδει τὸν ᾿Ιωσήφ.  19 οὗτος κατασοφισάμενος τὸ γένος ἡμῶν ἐκάκωσε τοὺς πατέρας ἡμῶν τοῦ ποιεῖν ἔκθετα τὰ βρέφη αὐτῶν, εἰς τὸ μὴ ζωογονεῖσθαι·  20 ἐν ᾧ καιρῷ ἐγεννήθη Μωϋσῆς, καὶ ἦν ἀστεῖος τῷ Θεῷ· ὃς ἀνετράφη μῆνας τρεῖς ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ.  21 ἐκτεθέντα δὲ αὐτὸν ἀνείλετο αὐτὸν ἡ θυγάτηρ Φαραὼ καὶ ἀνεθρέψατο αὐτὸν ἑαυτῇ εἰς υἱόν.  22 καὶ ἐπαιδεύθη Μωϋσῆς πάσῃ σοφίᾳ Αἰγυπτίων, ἦν δὲ δυνατὸς ἐν λόγοις καὶ ἐν ἔργοις. 23 ῾Ως δὲ ἐπληροῦτο αὐτῷ τεσσαρακονταετὴς χρόνος, ἀνέβη εἰς τὴν καρδίαν αὐτοῦ ἐπισκέψασθαι τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ τοὺς υἱοὺς ᾿Ισραήλ. 24 καὶ ἰδών τινα ἀδικούμενον ἠμύνατο, καὶ ἐποιήσατο ἐκδίκησιν τῷ καταπονουμένῳ πατάξας τὸν Αἰγύπτιον.  25 ἐνόμιζε δὲ συνιέναι τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ὅτι ὁ Θεὸς διὰ χειρὸς αὐτοῦ δίδωσιν αὐτοῖς σωτηρίαν· οἱ δὲ οὐ συνῆκαν.  26 τῇ τε ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ ὤφθη αὐτοῖς μαχομένοις, καὶ συνήλασεν αὐτοὺς εἰς εἰρήνην εἰπών· ἄνδρες, ἀδελφοί ἐστε ὑμεῖς· ἵνα τί ἀδικεῖτε ἀλλήλους;  27 ὁ δὲ ἀδικῶν τὸν πλησίον ἀπώσατο αὐτὸν εἰπών· τίς σε κατέστησεν ἄρχοντα καὶ δικαστὴν ἐφ᾿ ἡμῶν;  28 μὴ ἀνελεῖν με σὺ θέλεις ὃν τρόπον ἀνεῖλες χθὲς τὸν Αἰγύπτιον;  29 ἔφυγε δὲ Μωϋσῆς ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ καὶ ἐγένετο πάροικος ἐν γῇ Μαδιάμ, οὗ ἐγέννησεν υἱοὺς δύο.  30 Καὶ πληρωθέντων ἐτῶν τεσσαράκοντα ὤφθη αὐτῷ ἐν τῇ ἐρήμῳ τοῦ ὄρους Σινᾶ ἄγγελος Κυρίου ἐν φλογὶ πυρὸς βάτου.  31 ὁ δὲ Μωϋσῆς ἰδὼν ἐθαύμαζε τὸ ὅραμα· προσερχομένου δὲ αὐτοῦ κατανοῆσαι ἐγένετο φωνὴ Κυρίου πρὸς αὐτόν·  32 ἐγὼ ὁ Θεὸς τῶν πατέρων σου, ὁ Θεὸς ᾿Αβραὰμ καὶ ὁ Θεὸς ᾿Ισαὰκ καὶ ὁ Θεὸς ᾿Ιακώβ. ἔντρομος δὲ γενόμενος Μωϋσῆς οὐκ ἐτόλμα κατανοῆσαι.  33 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Κύριος· λῦσον τὸ ὑπόδημα τῶν ποδῶν σου. ὁ γὰρ τόπος ἐν ᾧ ἕστηκας γῆ ἁγία ἐστίν. 34 ἰδὼν εἶδον τὴν κάκωσιν τοῦ λαοῦ μου τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ τοῦ στεναγμοῦ αὐτῶν ἤκουσα, καὶ κατέβην ἐξελέσθαι αὐτούς· καὶ νῦν δεῦρο ἀποστελῶ σε εἰς Αἴγυπτον. 35 Τοῦτον τὸν Μωϋσῆν ὃν ἠρνήσαντο εἰπόντες· τίς σε κατέστησεν ἄρχοντα καὶ δικαστήν; τοῦτον ὁ Θεὸς ἄρχοντα καὶ λυτρωτὴν ἀπέστειλεν ἐν χειρὶ ἀγγέλου τοῦ ὀφθέντος αὐτῷ ἐν τῇ βάτῳ.  36 οὗτος ἐξήγαγεν αὐτοὺς ποιήσας τέρατα καὶ σημεῖα ἐν γῇ Αἰγύπτῳ καὶ ἐν ᾿Ερυθρᾷ θαλάσσῃ καὶ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἔτη τεσσαράκοντα.  37 οὗτός ἐστιν ὁ Μωϋσῆς ὁ εἰπὼν τοῖς υἱοῖς ᾿Ισραήλ· προφήτην ὑμῖν ἀναστήσει Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν ἐκ τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν ὡς ἐμέ· αὐτοῦ ἀκούσεσθε. 38 οὗτός ἐστιν ὁ γενόμενος ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἐν τῇ ἐρήμῳ μετὰ τοῦ ἀγγέλου τοῦ λαλοῦντος αὐτῷ ἐν τῷ ὄρει Σινᾶ καὶ τῶν πατέρων ἡμῶν, ὃς ἐδέξατο λόγια ζῶντα δοῦναι ἡμῖν.  39 ᾧ οὐκ ἠθέλησαν ὑπήκοοι γενέσθαι οἱ πατέρες ἡμῶν, ἀλλ᾿ ἀπώσαντο καὶ ἐστράφησαν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν εἰς Αἴγυπτον  40 εἰπόντες τῷ ᾿Ααρών· ποίησον ἡμῖν θεοὺς οἳ προπορεύσονται ἡμῶν· ὁ γὰρ Μωϋσῆς οὗτος ὃς ἐξήγαγεν ἡμᾶς ἐκ γῆς Αἰγύπτου, οὐκ οἴδαμεν τί γέγονεν αὐτῷ. 41 καὶ ἐμοσχοποίησαν ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ ἀνήγαγον θυσίαν τῷ εἰδώλῳ, καὶ εὐφραίνοντο ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν αὐτῶν.  42 ἔστρεψε δὲ ὁ Θεὸς καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς λατρεύειν τῇ στρατιᾷ τοῦ οὐρανοῦ, καθὼς γέγραπται ἐν βίβλῳ τῶν προφητῶν· μὴ σφάγια καὶ θυσίας προσηνέγκατέ μοι ἔτη τεσσαράκοντα ἐν τῇ ἐρήμῳ, οἶκος ᾿Ισραήλ;  43 καὶ ἀνελάβετε τὴν σκηνὴν τοῦ Μολὸχ καὶ τὸ ἄστρον τοῦ θεοῦ ὑμῶν Ρεμφάν, τοὺς τύπους οὓς ἐποιήσατε προσκυνεῖν αὐτοῖς· καὶ μετοικιῶ ὑμᾶς ἐπέκεινα Βαβυλῶνος.  44 ῾Η σκηνὴ τοῦ μαρτυρίου ἦν τοῖς πατράσιν ἡμῶν ἐν τῇ ἐρήμῳ, καθὼς διετάξατο ὁ λαλῶν τῷ Μωϋσῇ ποιῆσαι αὐτὴν κατὰ τὸν τύπον ὃν ἑωράκει·  45 ἣν καὶ εἰσήγαγον διαδεξάμενοι οἱ πατέρες ἡμῶν μετὰ ᾿Ιησοῦ ἐν τῇ κατασχέσει τῶν ἐθνῶν ὧν ἔξωσεν ὁ Θεὸς ἀπὸ προσώπου τῶν πατέρων ἡμῶν, ἕως τῶν ἡμερῶν Δαυΐδ·  46 ὃς εὗρε χάριν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ᾐτήσατο εὑρεῖν σκήνωμα τῷ Θεῷ ᾿Ιακώβ.  47 Σολομὼν δὲ ᾠκοδόμησεν αὐτῷ οἶκον.  48 ἀλλ᾿ οὐχ ὁ ὕψιστος ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ, καθὼς ὁ προφήτης λέγει·  49 ὁ οὐρανός μοι θρόνος, ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου· ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι, λέγει Κύριος, ἢ τίς τόπος τῆς καταπαύσεώς μου;  50 οὐχὶ ἡ χείρ μου ἐποίησε ταῦτα πάντα; 51 Σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ καὶ τοῖς ὠσίν, ὑμεῖς ἀεὶ τῷ Πνεύματι τῷ ῾Αγίῳ ἀντιπίπτετε, ὡς οἱ πατέρες ὑμῶν καὶ ὑμεῖς.  52 τίνα τῶν προφητῶν οὐκ ἐδίωξαν οἱ πατέρες ὑμῶν; καὶ ἀπέκτειναν τοὺς προκαταγγείλαντας περὶ τῆς ἐλεύσεως τοῦ δικαίου, οὗ νῦν ὑμεῖς προδόται καὶ φονεῖς γεγένησθε·  53 οἵτινες ἐλάβετε τὸν νόμον εἰς διαταγὰς ἀγγέλων, καὶ οὐκ ἐφυλάξατε.	1 Είπε τότε ο αρχιερέας: «Άραγε έτσι έχουν αυτά;»  2 Εκείνος είπε: «Άντρες αδελφοί και πατέρες, ακούστε: Ο Θεός της δόξας φανερώθηκε στον πατέρα μας Αβραάμ, όταν ήταν στη Μεσοποταμία πριν αυτός να κατοικήσει στη Χαράν,  3 και είπε προς αυτόν: Έξελθε από τη γη σου και από τους συγγενείς σου, και έλα στη γη που θα σου δείξω.  4 Τότε εξήλθε από τη γη των Χαλδαίων και κατοίκησε στη Χαράν. Κι από εκεί, μετά το θάνατο του πατέρα του, αυτός μετοίκησε στη γη αυτή στην οποία εσείς τώρα κατοικείτε.  5 Και δεν του έδωσε κληρονομιά σ’ αυτήν ούτε βήμα ποδιού, αλλά υποσχέθηκε να τη δώσει προς κατάκτηση σ’ αυτόν και στους απογόνους του μετά από αυτόν, αν και αυτός δεν είχε παιδί.  6 Μίλησε λοιπόν έτσι ο Θεός: Οι απόγονοί του θα είναι πάροικοι σε γη ξένη και θα τους υποδουλώσουν και θα τους κακομεταχειριστούν τετρακόσια έτη.  7 Και το έθνος στο οποίο θα υπηρετήσουν ως δούλοι θα το κρίνω εγώ, ο Θεός είπε, και μετά από αυτά θα εξέλθουν και θα με λατρέψουν στον τόπο τούτο.  8 Και του έδωσε τη διαθήκη της περιτομής. Και έτσι γέννησε τον Ισαάκ και τον περιέταμε την ημέρα την όγδοη, και ο Ισαάκ τον Ιακώβ, και ο Ιακώβ τους δώδεκα πατριάρχες.  9 Και οι πατριάρχες, επειδή ζήλεψαν τον Ιωσήφ, τον απόδωσαν στην Αίγυπτο. Αλλά ήταν ο Θεός μαζί του  10 και τον ελευθέρωσε από όλες τις θλίψεις του και του έδωσε χάρη και σοφία απέναντι στο Φαραώ, το βασιλιά της Αιγύπτου, και τον κατάστησε ηγεμόνα πάνω στην Αίγυπτο και πάνω σε όλο τον οίκο του.  11 Ήρθε τότε λιμός σε όλη την Αίγυπτο και τη Χαναάν και θλίψη μεγάλη, και δεν έβρισκαν τροφές να χορτάσουν οι πατέρες μας.  12 Όταν άκουσε λοιπόν ο Ιακώβ πως υπήρχε σιτάρι στην Αίγυπτο, απέστειλε έξω τους πατέρες μας πρώτα.  13 Και τη δεύτερη φορά γνωρίστηκε ο Ιωσήφ στους αδελφούς του και έγινε φανερό στο Φαραώ το γένος του Ιωσήφ.  14 Απέστειλε τότε ο Ιωσήφ και κάλεσε κοντά του τον Ιακώβ τον πατέρα του και όλους τους συγγενείς του, εβδομήντα πέντε ψυχές. 15 Και κατέβηκε ο Ιακώβ στην Αίγυπτο και πέθανε αυτός και οι πατέρες μας,  16 και μετατέθηκαν στη Συχέμ και τέθηκαν στο μνήμα που αγόρασε ο Αβραάμ πληρώνοντας την τιμή με άργυρο από τους γιους του Εμμώρ στη Συχέμ.  17 Καθώς λοιπόν πλησίαζε ο χρόνος της υπόσχεσης που υποσχέθηκε ο Θεός στον Αβραάμ, αυξήθηκε ο λαός και πλήθυνε στην Αίγυπτο  18 μέχρις ότου σηκώθηκε άλλος βασιλιάς στην Αίγυπτο που δεν ήξερε τον Ιωσήφ.  19 Αυτός σοφίστηκε δόλια κατά του γένους μας και κακομεταχειρίστηκε τους πατέρες μας, για να αφήνουν τα βρέφη τους έκθετα, ώστε να μη διατηρούνται στη ζωή. 20 Κατ’ αυτόν τον καιρό γεννήθηκε ο Μωυσής και ήταν όμορφος για το Θεό. Αυτός ανατράφηκε τρεις μήνες στον οίκο του πατέρα του  21 και, όταν τον άφησαν έκθετο, τον ανάλαβε η θυγατέρα του Φαραώ και τον ανάθρεψε για τον εαυτό της σαν γιο.  22 Και εκπαιδεύτηκε ο Μωυσής σε όλη τη σοφία των Αιγυπτίων, και ήταν δυνατός στα λόγια και τα έργα του.  23 Και καθώς συμπληρωνόταν σ’ αυτόν το τεσσαρακοστό έτος του χρόνου της ηλικίας του, ανέβηκε στην καρδιά του να επισκεφτεί τους αδελφούς του, τους γιους Ισραήλ.  24 Και όταν είδε κάποιον να αδικείται, αμύνθηκε και έκανε εκδίκηση στον καταπονεμένο και χτύπησε θανάσιμα τον Αιγύπτιο.  25 Νόμιζε, λοιπόν, πως κατάλαβαν οι αδελφοί του ότι ο Θεός με το χέρι του θα δώσει σωτηρία σ’ αυτούς. εκείνοι δεν κατάλαβαν.  26 Και την επόμενη ημέρα φανερώθηκε σ’ αυτούς, ενώ μάχονταν, και προσπαθούσε να τους συμφιλιώσει προς ειρήνη και είπε: “Άντρες, είστε αδελφοί. γιατί αδικείτε ο ένας τον άλλο”;  27 Αλλά εκείνος που αδικούσε τον πλησίον του τον απώθησε και είπε: Ποιος σε κατάστησε άρχοντα και δικαστή πάνω μας; 28 Μήπως εσύ θέλεις να με σκοτώσεις με αυτόν τον τρόπο που σκότωσες χτες τον Αιγύπτιο; 29 Έφυγε τότε ο Μωυσής για το λόγο αυτόν και έγινε πάροικος στη γη Μαδιάμ όπου γέννησε δυο γιους.  30 Και αφού συμπληρώθηκαν σαράντα έτη, του φανερώθηκε μέσα στην έρημο του όρους Σινά άγγελος μέσα σε πύρινη φλόγα μιας βάτου.  31 Και ο Μωυσής, όταν το είδε, θαύμαζε το όραμα και, ενώ αυτός πλησίαζε, για να το παρατηρήσει καλά, έγινε φωνή Κυρίου: 32 Εγώ είμαι ο Θεός των πατέρων σου, ο Θεός του Αβραάμ και του Ισαάκ και του Ιακώβ. Ο Μωυσής έγινε τότε έντρομος και δεν τολμούσε να παρατηρήσει.  33 Είπε τότε σ’ αυτόν ο Κύριος: “Λύσε το υπόδημα των ποδιών σου, γιατί ο τόπος πάνω στον οποίο έχεις σταθεί είναι γη άγια.  34 Είδα καλά την κακομεταχείριση του λαού μου που είναι στην Αίγυπτο και το στεναγμό τους τον άκουσα, και κατέβηκα να τους ελευθερώσω. Και τώρα έλα, θα σε αποστείλω στην Αίγυπτο”.  35 Αυτόν το Μωυσή, τον οποίο αρνήθηκαν και του είπαν: “Ποιος σε κατάστησε άρχοντα και δικαστή;”, αυτόν ο Θεός και άρχοντα και λυτρωτή έχει αποστείλει με τη βοήθεια του αγγέλου που του φανερώθηκε μέσα στη βάτο.  36 Αυτός τους εξήγαγε και έκανε τέρατα και σημεία στη γη της Αιγύπτου και στην Ερυθρά Θάλασσα και στην έρημο για σαράντα έτη.  37 Αυτός είναι ο Μωυσής που είπε στους γιους Ισραήλ: Προφήτη για σας θα ανεγείρει ο θεός από τους αδελφούς σας όπως εμένα.  38 Αυτός είναι που ήταν με την εκκλησία μέσα στην έρημο μαζί με τον άγγελο που του μιλούσε στο όρος Σινά και με τους πατέρες μας, ο οποίος δέχτηκε ζωντανά λόγια για να μας τα δώσει.  39 Σ’ αυτόν δε θέλησαν να γίνουν υπάκουοι οι πατέρες μας, αλλά τον απώθησαν και στράφηκαν με τις καρδιές τους στην Αίγυπτο  40 και είπαν στον Ααρών: Κάνε μας θεούς που θα μας προπορεύονται. Γιατί σ’ αυτόν το Μωυσή, ο οποίος μας εξήγαγε από τη γη της Αιγύπτου, δεν ξέρουμε τι του έγινε.  41 Και έκαναν μοσχάρι κατά τις ημέρες εκείνες και ύψωσαν θυσία προς το είδωλο, και ευφραίνονταν στα έργα των χεριών τους.  42 Στράφηκε τότε ο Θεός μακριά τους και τους παράδωσε στο να λατρεύουν τη στρατιά του ουρανού καθώς είναι γραμμένο στο βιβλίο των προφητών: Μήπως σφάγια και θυσίες μου προσφέρατε σαράντα έτη στη έρημο, οίκε του Ισραήλ;  43 Αλλά λάβατε πάνω σας τη σκηνή του Μολόχ και το άστρο του θεού σας Ραιφάν, τις γλυπτές εικόνες που κάνατε, για να τις προσκυνάτε. Και θα σας μετοικίσω πέρα από τη Βαβυλώνα.  44 Η Σκηνή του Μαρτυρίου ήταν με τους πατέρες μας στην έρημο, καθώς διέταξε αυτός που μιλούσε στο Μωυσή να την κάνει σύμφωνα με το πρότυπο που είχε δει.  45 Αυτήν και εισήγαγαν στη χώρα οι πατέρες μας που διαδέχτηκαν τους προηγούμενους μαζί με τον Ιησού του Ναυή κατά την κατάκτηση των εθνών, τα οποία έδιωξε ο Θεός μακριά από την παρουσία των πατέρων μας, και παρέμεινε η Σκηνή ως τις ημέρες του Δαβίδ.  46 Αυτός βρήκε χάρη μπροστά στο Θεό και ζήτησε να βρει κατοικία για τον οίκο του Ιακώβ.  47 Ο Σολομών, όμως, οικοδόμησε σ’ Αυτόν οίκο.  48 Αλλά ο Ύψιστος δεν κατοικεί σε χειροποίητους ναούς, καθώς ο προφήτης λέει:  49 Ο ουρανός είναι θρόνος μου και η γη υποπόδιο των ποδιών μου. Ποιον οίκο θα μου οικοδομήσετε, λέει ο Κύριος, ή ποιος είναι τόπος της ανάπαυσής μου;  50 Το χέρι μου δεν έκανε όλα αυτά;  51 Σκληροτράχηλοι και απερίτμητοι στις καρδιές και στα αυτιά, εσείς πάντοτε αντιτάσσεστε στο Πνεύμα το Άγιο, όπως οι πατέρες σας έτσι κι εσείς.  52 Ποιον από τους προφήτες δεν καταδίωξαν οι πατέρες σας; Και σκότωσαν αυτούς που προανάγγειλαν την έλευση του Δικαίου, του οποίου τώρα εσείς γίνατε προδότες και φονιάδες,  53 οι οποίοι λάβατε το νόμο μέσω διαταγών αγγέλων, αλλά δεν τον φυλάξατε».
ΟΛιθοβολισμός τουΣτεφάνου
54 Ακούοντες δὲ ταῦτα διεπρίοντο ταῖς καρδίαις αὐτῶν καὶ ἔβρυχον τοὺς ὀδόντας ἐπ᾿ αὐτόν.  55 ὑπάρχων δὲ πλήρης Πνεύματος ῾Αγίου, ἀτενίσας εἰς τὸν οὐρανὸν εἶδε δόξαν Θεοῦ καὶ ᾿Ιησοῦν ἑστῶτα ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ,  56 καὶ εἶπεν· ἰδοὺ θεωρῶ τοὺς οὐρανοὺς ἀνεῳγμένους καὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ ἑστῶτα.  57 κράξαντες δὲ φωνῇ μεγάλῃ συνέσχον τὰ ὦτα αὐτῶν καὶ ὥρμησαν ὁμοθυμαδὸν ἐπ᾿ αὐτόν,  58 καὶ ἐκβαλόντες ἔξω τῆς πόλεως ἐλιθοβόλουν. καὶ οἱ μάρτυρες ἀπέθεντο τὰ ἱμάτια αὐτῶν παρὰ τοὺς πόδας νεανίου καλουμένου Σαύλου,  59 καὶ ἐλιθοβόλουν τὸν Στέφανον, ἐπικαλούμενον καὶ λέγοντα· Κύριε ᾿Ιησοῦ, δέξαι τὸ πνεῦμά μου.  60 θεὶς δὲ τὰ γόνατα ἔκραξε φωνῇ μεγάλῃ· Κύριε, μὴ στήσῃς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐκοιμήθη. Σαῦλος δὲ ἦν συνευδοκῶν τῇ ἀναιρέσει αὐτοῦ.	54 Ακούγοντας λοιπόν αυτά κατακόβονταν στις καρδιές τους από αγανάκτηση και έτριζαν τα δόντια τους εναντίον του.  55 Αλλά αυτός, όντας πλήρης Πνεύματος Αγίου, ατένισε στον ουρανό και είδε τη δόξα του Θεού και τον Ιησού να έχει σταθεί από τα δεξιά του Θεού  56 και είπε: «Ιδού, βλέπω τους ουρανούς διανοιγμένους και τον Υιό του ανθρώπου να έχει σταθεί από τα δεξιά του Θεού».  57 Εκείνοι τότε έκραξαν με φωνή μεγάλη, βούλωσαν τα αυτιά τους και όρμησαν ομόψυχα εναντίον του  58 και, αφού τον έβγαλαν έξω από την πόλη, τον λιθοβολούσαν. Και οι μάρτυρες απόθεσαν τα ρούχα τους δίπλα στα πόδια ενός νεαρού που τον καλούσαν Σαύλο,  59 και λιθοβολούσαν το Στέφανο που επικαλούνταν και έλεγε: «Κύριε Ιησού, δέξου το πνεύμα μου».  60 Και αφού έπεσε στα γόνατα, φώναξε με φωνή μεγάλη: «Κύριε, μην καταλογίσεις σ’ αυτούς αυτήν την αμαρτία». Και αφού είπε αυτό, κοιμήθηκε. Και ο Σαύλος ευαρεστούνταν συμφωνώντας στη θανάτωσή του.

«ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑΣ»

Δεν ήθελαν ν’ ακούσουν την αλήθεια…

Κι εσύ την είπες άφοβα μπροστά τους περήφανος κι αγέρωχος,

δίχως να νοιάζεσαι για την οργή που προκαλούσαν

τα λόγια τα θεόπνευστα…

Ύστερα κοίταξες ψηλά κι είδες στο πλάι του Πατρός

τον Κύριο περίλαμπρο μέσα στη δόξα Του…

Κι όταν τους το ‘πες, όρμησαν πάνω σου σαν άγρια σκυλιά

κι από την πόλη σ’ έβγαλαν στο χώμα σέρνοντάς σε

κι αφού στα πόδια κάποιου Σαύλου άφησαν

τα ρούχα που τους βάραιναν,

με πέτρες άρχισαν αλύπητα να σε χτυπούν…

Κι εσύ, πρόβατο άκακο, το όνομα του Ιησού

είχες στα χείλη μόνο…

Με πληγωμένο πρόσωπο και χείλη ματωμένα
πάλι το βλέμμα έστρεψες ψηλά προς τα ουράνια
και φρόντισες σαν τον Χριστό
κι εσύ να συγχωρήσεις τους φονιάδες σου…
«Μην τους μετρήσεις, Κύριε, τούτη την αμαρτία»…

Ποίηση Φώτης Ρούμπος

Παραπομπές:

1. π. Παντελεήμων Κρούσκος: Τί αποκομίζουμε από την δράση, την απολογία και το μαρτύριο του αγίου Στεφάνου. www.sophia-ntrekou.gr

2. Τό ἀρχαῖο κείμενο εἶναι ἀπό τήν Καινή Διαθήκη τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Η μετάφραση από την «Α'Μεταγλώττιση της Καινής Διαθήκης» Σπύρου Κίμ. Καραλή, A'έκδοση 1991. kainidiathiki.agiooros.org
3. Τα βίντεο από το YouTube, εταιρεία της Google
4. Επιμέλεια, Πηγή: www.sophia-ntrekou.gr / αέναη επΑνάσταση

Δείτε και...

• Τί αποκομίζουμε από την δράση, την απολογία και το μαρτύριο του αγίου Στεφάνου.
• Μόνο ένας γενναίος και ελεύθερος άνθρωπος μπορεί να λογιστεί ως χριστιανός

★Βίντεο:Το Σαββάτο 27 Δεκεμβρίου 2015/9 Ιανουαρίου 2016 εορτάσθηκε από το Πατριαρχείο η μνήμη του αγίου Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Στεφάνου στην Ιερά Μονή Αγίου Στεφάνου που βρίσκεται στην κοιλάδα της Γεθσημανής στον παραδοσιακό τόπο του λιθοβολισμού αυτού.

1:28:34

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ 2016 στην Ιερά Μονή Αγίου Στεφάνου στην κοιλάδα της Γεθσημανής

1. 
   

   1:07:47

   ★ Βίντεο: Η απολογία του πρωτομάρτυρα Στεφάνου - π.Αθανάσιος Λεμεσού

www.sophia-ntrekou.gr

Αρχείο

27 Δεκεμβρίου 2014 στις 8:55 π.μ.

---

Κάλαντα Πρωτοχρονιάς

December 31, 2016, 6:12 am

≫ Next: Αρχιμηνιά και Αρχιχρονιά μές στην βροχή και τον χιονιά!

≪ Previous: Ομιλία του Αγίου Πρωτομάρτυρα Στεφάνου

$

0

0

Πάμε να ακούσουμε Κάλαντα Πρωτοχρονιάς;;

♪♫Της Πρωτοχρονιάς ♪♫
Άγιος Βασίλης έρκεται. Από τους Φούρνους Ικαρίας.

Άγιος Βασίλης έρχεται. Από τη Γιάλοβα Προποντίδας. 

Άνοιξε πόρτα μ’ άνοιξε. Από το Βιλοσσό Χίου. 

Ανοίξετε την πόρτα σας. Κρήτης.

Aρχιμηνιά, κερά, κι αρχιχρονιά. Μικράς Ασίας.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά. Από την Απείρανθο Νάξου.

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά. Από τον Άγιο Γεώργιο Κρήτης. 

Αρχιμηνιά Πρωτοχρονιά. Ηπείρου. 

Άρχιν, άρχιν τα κάλαντα. Από τα Φλογητά Καππαδοκίας.

Άστρον ανεφάνεις Βασίλειε. Από τα Φάρασα Καππαδοκίας. 

Βασίλης βόσκει πρόβατα. Απο το Μελί Μικράς Ασίας.

Εις αυτό το νέον έτος. Μικράς Ασίας. 

Π'αυγινικό κι αν βγήκαμι. Θράκης. 

Πάλιν ακούσετ'άρχοντες. Από την Αστυπάλαια.
Σούρβα σούρβα. Θράκης.

°.˛*.˛.°★。˛°.★** *★* *˛**
˛°_██_*。*./ \ .˛* .˛.*.★* *★ 。**
˛. (´• ̮•)*˛°*/.♫.♫\*˛.* ˛_Π_____. * ˛*
.°( . • . ) ˛°./• '♫ '•\.˛*./______/~＼*.
*(...'•'.. ) *˛╬╬╬╬╬˛°.｜田田 ｜門｜

♪♫ Κάλαντα Πρωτοχρονιάς ♪♫

19. Άγιος Βασίλης έρχεται - Θεσσαλομακεδονίας
20. Καληνεσπέραν άρχοντες - Αργοστολίου
21. Ερουρέμ - Καππαδοκίας
22. Αρχικάλαντα - Πόντου
23. Ήρθε πάλι νέον έτος - Μακεδονίας
24. Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά - Καρπάθου
25. Το νέον έτος ω αδελφοί μου - Βυζαντινά
26. Άγιος Βασίλης έρχιτι - Θεσσαλίας
27. Καλησπερώ σ'αφέντη μου - Αρχαγγέλου
28. Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά - Ζακύνθου

1. 
   

   1:41:42

   Κάλαντα Δωδεκαημέρου (Αρχείο Ελληνικής Μουσικής)

♪♫ ★ Βίντεο: Κάλαντα Δωδεκαημέρου
(Αρχείο Ελληνικής Μουσικής)

Πηγή: www.sophia-ntrekou.gr «Τα Κάλαντα των Χριστουγέννων τα Ρωμαίϊκα»

Αρχιμηνιά και Αρχιχρονιά μές στην βροχή και τον χιονιά!

January 1, 2017, 12:30 am

≫ Next: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911)

≪ Previous: Κάλαντα Πρωτοχρονιάς

$

0

0

🎅 Καλή Χρονιά 🎄

Αρχιμηνιά και Αρχιχρονιά μές στην βροχή και τον χιονιά!
Ας είναι η πρωτοχρονιάτικη βροχή σημείο κάθαρσης και εξαγνισμού.

Ο χρόνος θεραπεύει σχεδόν τα πάντα. Δώσε χρόνο στο χρόνο. Όσο καλή ή κακή κι αν είναι μια κατάσταση, θα αλλάξει. Η ζωή δεν είναι τυλιγμένη με χρυσές πρωτοχρονιάτικες κορδέλες, δεν παύει όμως να είναι δώρο.

Χαρούμενη, δημιουργική, γεμάτη όνειρα, μηνύματα, προκλήσεις η Νέα Χρονιά και με όμορφες & ξεχωριστές στιγμές! Να μας φέρει τις πιο όμορφες στιγμές που θα θυμόμαστε σ’ όλη μας τη ζωή! Πριν ο ήλιος δύσει, πριν οι αναμνήσεις χαθούν. Δυνατές αγκαλιές …από εκείνες που σου κόβουν την ανάσα! Χρώματα, ήχοι, μουσικές κι αρώματα να ομορφαίνουν την κάθε μέρα του Νέου Χρόνου.

• Γιατί το μόνο που έχει σημασία τελικά είναι ότι αγαπήσαμε και αγαπηθήκαμε.

Να ζείτε ένα Πνευματικό, Ερωτικό Παραμύθι όλον τον Χρόνο. 

Δεν θέλουμε πολλά, λίγο κρασί, Χριστούγεννα κι Ανάσταση !

Πνευματική, Ερωτική Χρονιά «κατά πάντα και δια πάντα»
αγαπημένοι μου αναγνώστριες και αναγνώστες !

Σοφία Ντρέκου

Δείτε και...

• Ο Νέος Χρόνος, Οδηγός στο Φως της του Χριστού Ελευθερίας
• Νά'μαι Κύριε... Δέν θέλω νά ματώσουν τά πόδια Σου γιά μένα.
• Καλά Χριστούγεννα... και επΑναστατικός ο Νέος Χρόνος
• Ένα κείμενο του 1896 του Αλ.Παπαδιαμάντη για το Νέο Έτος
• Φώτης Κόντογλου - Ο χρόνος και ο κόσμος της φθοράς
• «Γιάννης ο Βλογημένος» Φ.Κόντογλου, διαβάζει ο Μητρ.Μεσογαίας Νικόλαος (Πρωτοχρονιάτικο)
• Οι θρησκευτικές γιορτές ως παράγοντας ποιότητας ζωής

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911)

January 3, 2017, 1:00 am

≫ Next: Αν στα Κατεχόμενα δεν μπορείς να φανταστείς τα Θεοφάνειά μας

≪ Previous: Αρχιμηνιά και Αρχιχρονιά μές στην βροχή και τον χιονιά!

$

0

0

«Η κορυφή των κορυφών»

Σοφία Ντρέκου

«Όπου σας εύρει το κακό, όπου θολώνει ο νους σας μνημονεύετε
Διονύσιο Σολωμό και Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη.» Οδυσσέας Ελύτης

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης είναι «η κορυφή των κορυφών» κατά τον Κων. Καβάφη.

3 Ιανουαρίου του 1911, έφυγε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911), «η κορυφή των κορυφών» κατά τον Κ. Π. Καβάφη, είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες, γνωστός και ως «ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων». Έγραψε κυρίως διηγήματα, τα οποία κατέχουν περίοπτη θέση στη νεοελληνική λογοτεχνία. 

Ο ίδιος σε ένα σύντομο αυτοβιογραφικό σημείωμα ιστορεί τη ζωή του:

• «Ἐγεννήθην ἐν Σκιάθῳ, τῇ 4 Μαρτίου 1851. Ἐβγήκα ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸν Σχολεῖον εἰς τὰ 1863, ἀλλὰ μόνον τῷ 1867 ἐστάλην εἰς τὸ Γυμνάσιον Χαλκίδος, ὅπου ἤκουσα τὴν Α'καὶ Β'τάξιν. Τὴν Γ'ἐμαθήτευσα εἰς Πειραιᾶ, εἴτα διέκοψα τὰς σπουδάς μου καὶ ἔμεινα εἰς τὴν πατρίδα. Κατὰ Ἰούλιον τοῦ 1872 ὑπήγα εἰς τὸ Ἅγιον Ὅρος χάριν προσκυνήσεως, ὅπου ἔμεινα ὀλίγους μῆνας. Τῷ 1873 ἤλθα εἰς Ἀθήνας καί ἐφοίτησα εἰς τὴν Δ'τοῦ Βαρβακείου. Τῷ 1874 ἐνεγράφην εἰς τὴν Φιλοσοφικὴν Σχολήν, ὅπου ἤκουα κατ'ἐκλογὴν ὀλίγα μαθήματα φιλολογικά, κατ'ἰδίαν δὲ ἠσχολούμην εἰς τὰ ξένας γλώσσας. Μικρὸς ἐζωγράφιζα Ἁγίους, εἴτα ἔγραφα στίχους, καί ἐδοκίμαζα να συντάξω κωμῳδίας. Τῷ 1868 ἐπεχείρησα νὰ γράψω μυθιστόρημα. Τῷ 1879 ἐδημοσιεύθη Ἡ Μετανάστις ἔργον μου εἰς τὸ περιοδικὸν Σωτήρα. Τῷ 1882 ἐδημοσιεύθη Οἱ ἔμποροι τῶν Ἐθνῶν εἰς τὸ Μὴ χάνεσαι. Ἀργότερα ἔγραψα περὶ τὰ ἑκατὸν διηγήματα, δημοσιευθέντα εἰς διάφορα περιοδικὰ καί ἐφημερίδας.»

Ὁ Παπαδιαμάντης ἦταν κλειστὸς τύπος. Μιὰ φορὰ ὅμως πῆρε τὸ θάρρος καὶ ἀπήγγειλε στὸν Μητσάκη ἕνα ἐρωτικό του ποίημα. Ἐκεῖνος θέλοντας νὰ τὸν πειράξει:

-Ὥστε ἔτσι, κύριε Ἀλέξανδρε! Ἔχουμε ἔρωτες καὶ τοὺς τραγουδοῦμε τόσο ὄμορφα!

-Ἐγὼ δὲν ἔχω ἔρωτες, ἀποκρίθηκε ὁ Παπαδιαμάντης, χαμηλώνοντας τὰ μάτια. Ὁ ἥρωάς μου ἔχει !
Από το Επετειακό λεύκωμα: «Εις μνήμην Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη (1851-1911). 

Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι οι μεγάλοι του πνεύματος, σαν τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, έχουν ένα μοναδικό προσόν να αντιλαμβάνονται τα πράγματα και να τα επεξεργάζονται σε διαχρονική βάση!

«...μὰ δὲν ἦτον τὸ μυαλό του ρολόϊ διὰ νὰ τὰ ἐνθυμῆται ὅλα· ἕνας νοῦς, κι αὐτὸς ρωμέϊκος...» 

«Τὰ Λιμανάκια» (1907) («Άπαντα» Εκδόσεις Δόμος Σελ. 175). 

Αιωνία η μνήμη Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, του ανθρώπου που έζησε ενάντια στο ρεύμα της εποχής του και που δεν ήθελε παρά να «ομοιάζει μόνο με τον εαυτόν του» και να «ασχολείται με το Ωραίον».

Μνημονεύουμε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη για να ξεθολώσει ο νους 

και για να ξορκιστεί το «κακό» που μας βρήκε, 

γιατί έχουμε χάσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και ανθρωπιάς.

«Ἡ φιλοδοξία εἶναι ἡ νόσος τῶν χορτάτων, 

ἡ λαιμαργία εἶναι τῶν πεινασμένων τὸ νόσημα.» 

Ἀλ. Παπαδιαμάντη «Οἱ Χαλασωχώρηδες» (1892)

www.sophia-ntrekou.gr

★Αναγνώσεις με θέματα για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη ★

Η ηθικολογία και ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Διαβάστε περισσότερα»

Στον Πρόδρομο τον Ασέληνον. 

Σχεδόν άγνωστο ποίημα του Αλ. Παπαδιαμάντη

Στον Πρόδρομο τον Ασέληνον. 

Σπάνιο ποίημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Οδοιπορικό στη Σκιάθο του Παπαδιαμάντη: 

ένα μότο σε ένα ποίημα, η Αρχή

Διαβάστε περισσότερα»

Ὄνειρον Ἀλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, ἀμίσθου ἱεροψάλτου

Όνειρον Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη

Διαβάστε περισσότερα»

Απόλαυσις στη Γειτονιά (Διήγημα του Αλ.Παπαδιαμάντη)

Απόλαυσις στη Γειτονιά

Διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

Διαβάστε περισσότερα»

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στη Δεξαμενή το 1906. 

Φωτ. του Παύλου Νιρβάνα

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: 

Ένας μποέμ κοσμοκαλόγερος

Διαβάστε περισσότερα»

Ένα κείμενο του 1896 του Αλέξανδρου 
Παπαδιαμάντη για το Νέο Έτος 

Διαβάστε περισσότερα»

Ξημερώνει Χριστούγεννα 
με τον Παπαδιαμάντη...

του Νώντα Σκοπετέα

Διαβάστε περισσότερα»

Παπαδιαμάντης και πολιτική(-οί)

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ, Η ΒΕΝΕΤΙΑ 

ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΝ ΓΕΝΕΙ… («X.N.» 18-8-11)

Διαβάστε περισσότερα»

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, «Στην Παναγιά τη Σαλονικιά»
Χειρόγραφο (Α΄διαδικτυακή Εμφάνιση) Ακαδημία Ποιείν

Διαβάστε περισσότερα»

«Η Κοίμησις της Θεοτόκου» Άρθρο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. 

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Εφημερίς στις 15 Αυγούστου 1887.

Διαβάστε περισσότερα»

Πηγή / Επιμέλεια: Σοφία Ντρέκου | αέναη επΑνάσταση, www.sophia-ntrekou.gr

Αν στα Κατεχόμενα δεν μπορείς να φανταστείς τα Θεοφάνειά μας

January 6, 2017, 12:30 am

≫ Next: Η Πορεία προς το Μέτωπο, Ξημερώνοντας τ’ Αγιαννιού (Οδ. Ελύτη)

≪ Previous: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911)

$

0

0

Φωτό: Από την πρώτη Θεία Λειτουργία και τον Αγιασμό των Υδάτων, 

μετά από 39 χρόνια, στην κατεχόμενη Αγία Τριάδα στην Γιαλούσα.

Λειτουργία στα Κατεχόμενα

Όταν είσαι στον προμαχώνα

Αν στα Κατεχόμενα - Ν. Λυγερός

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Αν στα Κατεχόμενα δεν μπορείς 
να φανταστείς τα Θεοφάνειά μας

τότε να πας κι εσύ στην Αγία Τριάδα 
για να δεις μαζί με τους εγκλωβισμένους 
όχι ένα θαύμα αλλά την πραγματικότητα

που έχει αρχίσει δίχως να το αντιληφθείς 
λόγω καθημερινότητας που σου απαγορεύει 
να σκεφτείς ελεύθερα και να προετοιμαστείς

για να παλέψεις αποτελεσματικά 
με το απέραντο γαλάζιο

για την απελευθέρωση του Ελληνισμού.

Λειτουργία στα Κατεχόμενα
Διαβάστε περισσότερα »

Η Πορεία προς το Μέτωπο, Ξημερώνοντας τ’ Αγιαννιού (Οδ. Ελύτη)

January 6, 2017, 5:36 pm

≫ Next: Η μαθηματική ιδιοφυΐα του Καραθεοδωρή (Αφιέρωμα)

≪ Previous: Αν στα Κατεχόμενα δεν μπορείς να φανταστείς τα Θεοφάνειά μας

$

0

0

«Πορεία μεταγωγικών». Φωτογραφία, Δημήτρης Χαρισιάδης. 

Αρχείο: Μουσείο Μπενάκη. Ελληνοϊταλικός Πόλεμος 1940

Οδυσσέα Ελύτη, «Η πορεία προς το μέτωπο»

Ποίηση «Το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ» 1964

Ξημερώνοντας τ’ Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων, λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες. Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε ως τότε οι Αρτινοί, από Χιμάρα ως Τεπελένι. Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ’ την πρώτη μέρα, συνέχεια, κι είχαν μείνει σκεδόν οι μισοί και δεν αντέχανε άλλο.

Δώδεκα μέρες κιόλας είχαμε μεις πιο πίσω, στα χωριά. Κι απάνω που συνήθιζε τ’ αυτί μας πάλι στα γλυκά τριξίματα της γης, και δειλά συλλαβίζαμε το γάβγισμα του σκύλου ή τον αχό της μακρινής καμπάνας, να που ήταν ανάγκη, λέει, να γυρίσουμε στο μόνο αχολόι που ξέραμε: στο αργό και στο βαρύ των κανονιών, στο ξερό και στο γρήγορο των πολυβόλων.

Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ’ τον άλλο, ίδια τυφλοί. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας. Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ’ ένα μικρό δαδί, μία μία εμοιραζόμασταν τη σταφίδα. Ή φορές πάλι, αν ήταν βολετο, λύναμε βιαστικά τα ρούχα και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο κι απ’ την κούραση ανυπόφερτο. Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσαμε, και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, πριχού ξημερώσει και μας βάλουνε στόχο τ’ αερόπλανα. Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, κι όπως το ’χε συνήθειο του, στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως.

Τότες, χωμένοι μες στις ρεματιές, γέρναμε το κεφάλι από το μέρος το βαρύ, όπου δε βγαίνουνε όνειρα. Και τα πουλιά μάς θύμωναν, που δε δίναμε τάχα σημασία στα λόγια τους — ίσως και που ασκημίζαμε χωρίς αιτία την πλάση. Άλλης λογής εμείς χωριάτες, μ’ άλλω λογιώ ξινάρια και σιδερικά στα χέρια μας, που ξορκισμένα να ’ναι.

Δώδεκα μέρες κιόλας, είχαμε μεις πιο πίσω στα χωριά κοιτάξει σε κατρέφτη, ώρες πολλές, το γύρο του προσώπου μας. Κι απάνω που συνήθιζε ξανά το μάτι μας τα γνώριμα παλιά σημάδια, και δειλά συλλαβίζαμε το χείλο το γυμνό ή το χορτάτο από τον ύπνο μάγουλο, να που τη δεύτερη τη νύχτα σάμπως πάλι αλλάζαμε, την τρίτη ακόμη πιο πολύ, την ύστερη, την τέταρτη, πια φανερό, δεν ήμασταν οι ίδιοι. Μόνε σαν να πηγαίναμε μπουλούκι ανάκατο, θαρρούσες, απ’ όλες τις γενιές και τις χρονιές, άλλοι των τωρινών καιρών κι άλλοι πολλά παλιών, που ’χαν λευκάνει απ’ τα περίσσια γένια. Καπεταναίοι αγέλαστοι με το κεφαλοπάνι, και παπάδες θεριά, λοχίες του ’97 ή του ’12, μπαλτζήδες βλοσυροί πάνου απ’ τον ώμο σειώντας το πελέκι, απελάτες και σκουταροφόροι, με το αίμα επάνω τους ακόμη Βουργάρων και Τούρκων. Όλοι μαζί, δίχως μιλιά, χρόνους αμέτρητους αγκομαχώντας πλάι πλάι, διαβαίναμε τις ράχες, τα φαράγγια, δίχως να λογαριάζουμε άλλο τίποτε. Γιατί, καθώς όταν βαρούν απανωτές αναποδιές τους ίδιους τους ανθρώπους πάντα, συνηθάν εκείνοι στο Κακό, τέλος του αλλάζουν όνομα, το λεν Γραμμένο ή Μοίρα — έτσι κι εμείς επροχωρούσαμε ίσια πάνου σ’ αυτό που λέγαμε Κατάρα, όπως θα λέγαμε Αντάρα ή Σύγνεφο. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή, το πιο συχνά, ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας.

Κι ότι ήμασταν σιμά πολύ στα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες, μήτε αρρώστους και γερούς, μήτε φτωχούς και πλούσιους, το καταλαβαίναμε. Γιατί κι ο βρόντος πέρα, κάτι σαν καταιγίδα πίσω απ'τα βουνά, δυνάμωνε ολοένα, τόσο που καθαρά στο τέλος να διαβάζουμε το αργό και το βαρύ των κανονιών, το ξερό και το γρήγορο των πολυβόλων. Ύστερα και γιατί, ολοένα πιο συχνά, τύχαινε τώρα ν’ απαντούμε, απ’ τ’ άλλο μέρος να ’ρχονται, οι αργές οι συνοδείες με τους λαβωμένους. Όπου απιθώνανε χάμου τα φορεία οι νοσοκόμοι, με τον κόκκινο σταυρό στο περιβραχιόνιο, φτύνοντας μέσα στις παλάμες, και το μάτι τους άγριο για τσιγάρο. Κι οπού κατόπι σαν ακούγανε για πού τραβούσαμε, κουνούσαν το κεφάλι, αρχινώντας ιστορίες για σημεία και τέρατα. Όμως εμείς το μόνο που προσέχαμε ήταν εκείνες οι φωνές μέσα στα σκοτεινά, που ανέβαιναν, καυτές ακόμη από την πίσσα του βυθού ή το θειάφι. «Όι, όι, μάνα μου», «όι, όι, μάνα μου», και κάποτε, πιο σπάνια, ένα πνιχτό μουσούνισμα, ίδιο ροχαλητό, που ’λεγαν, όσοι ξέρανε, είναι αυτός ο ρόγχος του θανάτου.

Ήταν φορές που εσέρνανε μαζί τους κι αιχμαλώτους, μόλις πιασμένους λίγες ώρες πριν, στα ξαφνικά γιουρούσια που κάναν τα περίπολα. Βρωμούσανε κρασί τα χνότα τους, κι οι τσέπες τους γιομάτες κονσέρβα ή σοκολάτες. Όμως εμείς δεν είχαμε, ότι κομμένα τα γιοφύρια πίσω μας, και τα λίγα μουλάρια μας, κι εκείνα ανήμπορα μέσα στο χιόνι και στη γλιστράδα της λασπουριάς.

Τέλος, κάποια φορά, φανήκανε μακριά οι καπνοί που ανέβαιναν μεριές μεριές, κι οι πρώτες στον ορίζοντα κόκκινες, λαμπερές φωτοβολίδες.

Απόσπασμα από το αφιέρωμα Το «Άξιον Εστί» (1959) Οδυσσέας Ελύτης: Έζησα το θαύμα της Αλβανίας. πηγή: www.sophia-ntrekou.gr.

1. 3:26

   Οδυσέας Ελύτης - Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ, (Άξιον Εστί) - Μάνος Κατράκης 

1. 4:48

   Η Πορεία προς το Μέτωπο (Οδυσσέα Ελύτη)

Απαγγέλλει ο κ. Γιάννης Φέρτης.

1. 
   
   

   Οδυσσέας Ελύτης "Αξιον Εστί" - Μάνος Κατράκης

   1. 2:35Ο. Ελύτης: Η μεγάλη Έξοδος
   2. 3:26Οδυσέας Ελύτης - Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ,(Άξιον Εστί) - Μάνος Κατράκης

   • Προβολή πλήρους playlist (3 βίντεο)

1. 3:37

   Άξιον Εστί - Πορεία προς το μέτωπο 

1. 
   
   

   4:15

   1940 ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ
ΑΚΡΙΒΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΣΑΝΕ ΓΙΑ ΜΑΣ

1. 3:36

   "Η πορεία προς το μέτωπο"από το "Άξιον Εστί"του Οδυσσέα Ελύτη. Απαγγέλλει ο Μάνος Κατράκης. 

φωτογραφικό υλικό από την πορεία προς το μέτωπο: