Αγαπητικά σχήματα μεταξύ Ουρανού και θαλάσσας

May 16, 2015, 6:51 am

≫ Next: Κάποιος νά ‘ρθει και να πει τι μας φταίει στον καιρό μας.

≪ Previous: Λένε ότι όλες οι πληγές θεραπεύονται με τον καιρό

$

0

0

άποψη από το Βόρειο Σέλας

Αγαπητικά σχήματα μεταξύ Ουρανού και θαλάσσας

Σοφία Ντρέκου

Βαδίζοντας στο συμπαντικό μονοπάτι του νέου κόσμου κάνοντας πάντα το Πρέπον για την ανθρωπότητα, περνώντας μέσα από την καταπολέμηση της έπαρσης, ακούστηκε μια κραυγή που βγήκε από τη γη, λες κι έκλαιγε η πληγή. Έτσι γεννήθηκε... αφού βυθίστηκε στο θαλασσί της θάλασσας και στου φεγγαριού το φέγγος, απελευθερώθηκε το δώρο για τον νέο κόσμο.

Sophia Drekou‎ιφιγένεια γεωργιάδου 18 Φεβρουαρίου 2015 



Ιφιγένειά μου, βαδίζουμε στο μονοπάτι της απελευθέρωσης
για νοητικά αγαπητικά σχήματα μεταξύ Ουρανού και θαλάσσης;;
Εσύ τι λες; Συμβαδίζουμε;;

«Τα μαθηματικά μοντέλα για τη δομή του Χρόνου
δεν είναι άμεσα κατανοητά
γιατί ανατρέπουν την κλασική προσέγγιση
του γραμμικού της μοναδικής διάστασης
γι'αυτό χρειάζεται πρώτα το νοητικό σοκ
και στη συνέχεια η υπέρβαση
για να σκεφτούμε εντελώς διαφορετικά
έτσι ώστε ν'απελευθερώσουμε τον εγκέφαλο μας
για να δούμε νοητικά σχήματα που ήταν άγνωστα
για την αντίληψη μας πριν μας δείξουν το αδιανόητο
που φαίνεται ουτοπικό αλλά λειτουργεί ήδη για το μέλλον.»
Νίκος Λυγερός Ποίηση και Λόγοι




• ιφιγένεια γεωργιάδου Ισορροπώ ανάμεσα στον αέρα και το νερό...
  την ομορφιά και την αλλαγή της άκριτης πράξης... 
  που επαναφέρει στο μυαλό με τρόπο οδυνηρό... 
  της φύσης μου την αδιόρατη φοβέρα...Ι.Γ
  

  
  

  18 Φεβρουαρίου στις 12:08 μ.μ. · 
• Sophia Drekou «με τρόπο οδυνηρό...της φύσης μου την αδιόρατη φοβέρα» »»» ο φόβος της υπέρβασης χρειάζεται το νοητικό σοκ για περάσουμε σε άλλες αντιλήψεις του αδιανόητου. Σ.Ν.

  18 Φεβρουαρίου στις 12:17 μ.μ. ·
• ιφιγένεια γεωργιάδου Sophia εκεί που θυμός μεριάζει και ανοίγεται ο νέος κόσμος .....της μελλοντικής θύμησης από ένα κόσμο ξεχασμένο ...εφιαλτικά περιθωριοποιημένο... από την αλαζονική χρήση της έπαρσης εξαφανισμένο...

  18 Φεβρουαρίου στις 12:21 μ.μ. ·
• Sophia Drekou «από την αλαζονική χρήση της έπαρσης εξαφανισμένο...»»»» ιφιγένεια, βαδίζοντας στο συμπαντικό μονοπάτι του νέου κόσμου κάνοντας πάντα το Πρέπον για την ανθρωπότητα, περνώντας μέσα από την καταπολέμηση της έπαρσης, ακούστηκε μια κραυγή που βγήκε από τη γη, λες κι έκλαιγε η πληγή. Έτσι γεννήθηκε... αφού βυθίστηκε στο θαλασσί της θάλασσας και στου φεγγαριού το φέγγος, απελευθερώθηκε το δώρο για τον νέο κόσμο. Σ.Ν.

  18 Φεβρουαρίου στις 4:34 μ.μ. ·
• Kiki Vasileiadou Viza όταν σας λέω.... κεντάτε!!! χάρμα νου και οφθαλμών οι διάλογοί σας!!  Καλό μεσημέρι και στις δυο!!

  18 Φεβρουαρίου στις 1:08 μ.μ. ·
• Virginia Firiki Συνοδοιπόρος στο ταξίδι των σκέψεων και των ονείρων σας...!!! Ιχνηλάτης...προσδοκώντας διαφυγή..!!!

  18 Φεβρουαρίου στις 6:35 μ.μ. ·
• ιφιγένεια γεωργιάδου Kiki τι γλυκά λόγια σε ευχαριστούμε πολύ...να είσαι καλά....

  19 Φεβρουαρίου στις 12:31 π.μ. · 
• 
  
• ιφιγένεια γεωργιάδου Virginia εδώ μαζί ...συνοδοιπόροι με αντοχή...η πορεία έχει μόνο αρχή.... 19 Φεβρουαρίου στις 12:32 π.μ. · 

Sophia Drekou‎ιφιγένεια γεωργιάδου 

18 Φεβρουαρίου 2015

Βίντεο: Ελάχιστοι από εμάς θα έχουν την τύχη να ζήσουν από κοντά την εμπειρία του Βορείου Σέλας. Το καταπληκτικό video του Terje Sorgjerd δείχνει την οπτική μαγεία που συνθέτει το μεγαλύτερο Βόρειο Σέλας των τελευταίων χρόνων.

---

Κάποιος νά ‘ρθει και να πει τι μας φταίει στον καιρό μας.

May 18, 2015, 1:00 am

≫ Next: Ο Αναστάσιμος κανόνας της εορτής του Πάσχα με μετάφραση

≪ Previous: Αγαπητικά σχήματα μεταξύ Ουρανού και θαλάσσας

$

0

0

Κάποιος νά ‘ρθει και να πει τι μας φταίει στον καιρό μας.

«Κάποιος νά ‘ρθει και να πει τι μας φταίει στον καιρό μας.

Κι είναι δύσκολο ν’ αλλάξουμε τον κακό τον εαυτό μας.

Ποιος θα δείξει στα παιδιά τη ζωή τους να προσέχουν;

Ποιος θα μάθει στα παιδιά τη ζωή να προστατεύουν;»

(Poll: «Ποιος θα δείξει;» - 1971)

Ακούγοντας το τραγούδι το οποίο μ'αρέσει πολύ (είναι 3 τραγούδια σε ένα) μου ήρθε συνειρμικά το απόσπασμα από τον Όσιο Ιουστίνο Πόποβιτς που δίνει και την απάντηση στα ασματικά ερωτήματα.

«Οι άγιοι είναι οι άνθρωποι, οι οποίοι στη γη ζουν τις άγιες, αιώνιες, θείες αλήθειες. Γι᾽ αυτό και οι «Βίοι των Αγίων» αποτελούν στην πραγματικότητα την εφαρμοσμένη Δογματική, επειδή έχουν βιωθεί απ’ αυτούς όλες οι άγιες και αιώνιες δογματικές αλήθειες, σε ολόκληρη τη ζωογόνο και δημιουργική δύναμή τους.

Στους «Βίους των Αγίων»φαίνεται με τον πλέον οφθαλμοφανή τρόπο, ότι τα δόγματα δεν είναι μόνον οντολογικές αλήθειες από μόνες τους και για τον εαυτό τους, αλλ᾽ ότι το κάθε δόγμα είναι πηγή της αιώνιας ζωής και της άγιας πνευματικότητας, σύμφωνα με το παναληθές Ευαγγέλιο του μοναδικού και αναντικατάστατου Σωτήρα και Κυρίου: «Τα ρήματά μου πνεύμά εστι και ζωή εστι» (Ιω. 6, 63). Διότι, κάθε «ρήμα Κυρίου, κάθε λόγος του Θεού, δίνει μία δύναμη σωστική, αγιαστική, που χαριτώνει, ζωοποιεί και μεταμορφώνει.»

Απόσπασμα από το Βιβλίο του Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς,
«Ο Πρόλογος και ο Επίλογος στους «Βίους των Αγίων».

Πάντα να έχουμε την Χαρά Της Κυρίας Θεοτόκου καλοί μου φίλοι!

POLL (Πέστε μου τι Θέλω - Σημαίνει Αγάπη - Ποιός θα Δείξει)

YOUTUBE.COM

3211

Sophia Drekou 7 Αυγούστου 2014 ·

• Vinus Gloria ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΤΟ ΚΛΙΠΑΚΙ... ΣΟΦΙΑ ΜΟΥ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΟΥ ...ΚΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ 7 Αυγούστου 2014 στις 7:08 μ.μ. 
• Sophia Drekou Συμφωνώ Γκλόρια... και ακούγοντας το τραγούδι το οποίο μ'αρέσει πολύ (είναι σαν 3 τραγούδια σε ένα) δίνει την απάντηση στα ασματικά ερωτήματα ο Όσιος Ιουστίνος Πόποβίτς. Εννοώ ότι μου ήρθε συνειρμικά το απόσπασμα από τον Άγιο. Σ'ευχαριστώ και καλό βραδάκι.

  7 Αυγούστου 2014 στις 7:18 μ.μ. 
• Merry Zeis  ΕΠΟΧΕΣ !!!! ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ .... ΩΡΑΙΟΙ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΙ  Sophia !!!

  7 Αυγούστου 2014 στις 7:17 μ.μ. 
• 
  
• Sophia Drekou Μαράκι μου γλυκό και καλοσυνάτο σ'ευχαριστώ πολύ!! 

  7 Αυγούστου 2014 στις 7:18 μ.μ.
• ιφιγένεια γεωργιάδου κάθε δόγμα είναι πηγή της αιώνιας ζωής και της άγιας πνευματικότητας, >>> Sophia σε διαρκή και ακατάπαυστη ανάπτυξη και εναλλαγή της εμπειρίας με την γνωστική συνειδητότητα...

  7 Αυγούστου 2014 στις 9:16 μ.μ. ·
• Γιώργος Πολίδης Θα μπορούσαμε να δώσουμε κι άλλον ορισμό στην έννοια του ορθόδοξου χριστιανικού δόγματος. Τα Δόγματα της Εκκλησίας είναι οι οδοδείκτες στο πλαϊνό της οδού που οδηγεί στην Θέωση εξασφαλίζοντας στον διαβάτη πορεία σταθερή και δίχως κινδύνους.

  8 Αυγούστου 2014 στις 2:34 π.μ. · 2
• Tolis Zavitz Καταπληκτικό το βιντεάκι και ευφυής ο συνειρμός !

  9 Αυγούστου 2014 στις 8:36 μ.μ. ·
• 
  

Ο Αναστάσιμος κανόνας της εορτής του Πάσχα με μετάφραση

May 20, 2015, 12:35 am

≫ Next: Η Οδός του Έρωτα

≪ Previous: Κάποιος νά ‘ρθει και να πει τι μας φταίει στον καιρό μας.

$

0

0

Ο Πανάγιος Τάφος Στα Ιεροσόλυμα

Ο Αναστάσιμος κανόνας της εορτής του Πάσχα με μετάφραση 

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Το Άγιον Φως Του Αναστάντος Χριστού να φωτίζει την καθημερινότητά μας.

Ενότητες: 

1. Ο Αναστάσιμος κανόνας της εορτής του Πάσχα με μετάφραση
2. Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός - Σύντομη Βίος
3. Στο βίντεο 50:51, ολόκληρη την Ακολουθία της Αναστάσεως από Το Πανάγιο Προσκύνημα των Ιεροσολύμων, στις 12 Απριλίου 2015, τον Πανάγιο Τάφο. Το προσκύνημα των προσκυνημάτων!

1.Ο Αναστάσιμος κανόνας της εορτής του Πάσχα με μετάφραση
Ο περίφημος «Κανών εἰς τό ἅγιον Πάσχα»
είναι ποίημα του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού*.

Ωδή α’

Ἀναστάσεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν Λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα· ἐκ γὰρ θανάτου πρὸς ζωήν, καὶ ἐκ γῆς πρὸς οὐρανόν, Χριστὸς ὁ Θεός, ἡμᾶς διεβίβασεν, ἐπινίκιον ᾄδοντας.

Καθαρθῶμεν τὰς αἰσθήσεις, καὶ ὀψόμεθα, τῷ ἀπροσίτῳ φωτὶ τῆς ἀναστάσεως, Χριστὸν ἐξαστράπτοντα, καί, Χαίρετε, φάσκοντα, τρανῶς ἀκουσόμεθα, ἐπινίκιον ᾄδοντες.

Οὐρανοὶ μὲν ἐπαξίως εὐφραινέσθωσαν, γῆ δὲ ἀγαλλιάσθω, ἑορταζέτω δὲ κόσμος, ὁρατός τε ἅπας καὶ ἀόρατος· Χριστὸς γὰρ ἐγήγερται, εὐφροσύνη αἰώνιος.

Μετάφραση

Ημέρα Αναστάσεως σήμερα, ας λάμψουμε από χαρά όλοι οι Χριστιανοί. Είναι Πάσχα, του Κυρίου Πάσχα. Γιατί ο Χριστός ο Θεός από το θάνατο στη ζωή και από τη γη στον ουρανό διεβίβασε εμάς που ψάλλουμε γι’ αυτό επινίκιο ύμνο.

Με τις καθαρές τις αισθήσεις θα αντικρύσουμε μέσα στο απρόσιτο φως της Αναστάσεως τον Χριστό ολόλαμπρο και θα τον ακούσουμε καθαρά να μας λέει, χαίρετε, ενώ θα ψάλλουμε επινίκιο ύμνο.

Ας ευφρανθούν οι ουράνιες δυνάμεις, όπως αξίζει για το μεγάλο γεγονός της Αναστάσεως και στη γη οι άνθρωποι ας σκιρτούν από αγαλλίαση. Ας πανηγυρίζει όλος ο κόσμος ο ορατός και ο αόρατος, γιατί ο Χριστός, η αιώνια ευφροσύνη των ψυχών, από τον τάφο έχει εγερθεί.

Ωδή γ’

«Δεύτε πόμα πίωμεν καινόν, ουκ εκ πέτρας αγόνου τερατουργούμενον, αλλ'αφθαρσίας πηγήν, εκ τάφου ομβρήσαντος Χριστού, εν ω στερεούμεθα.

Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη, και τα καταχθόνια• εορταζέτω γουν πάσα κτίσις, την Έγερσιν Χριστού, εν η εστερέωται.

Χθες συνεθαπτόμην σοι Χριστέ συνεγείρομαι σήμερον αναστάντι σοι, συνεσταυρούμην σοι χθες, αυτός με συνδόξασον Σωτήρ, εν τη βασιλεία σου».

Μετάφραση

Ελάτε να πιούμε ποτό που ανακαινίζει, που δεν αναβλύζει θαυματουργικά από άγονο βράχο, αλλά ποτό που είναι πηγή αθανασίας, που ανέβλυσε από τον πέτρινο τάφο του Χριστού, με την πίστη στον οποίο εμείς είμαστε ασφαλισμένοι.

Τα πάντα σήμερα είναι γεμάτα από το φως της Αναστάσεως και ο ουρανός και η γη και ο άδης. Όλη λοιπόν η κτίση ας πανηγυρίσει για του Χριστού την Ανάσταση, με την οποία πίστη είναι ασφαλισμένη.

Χθες θαπτόμουνα μαζί σου, Χριστέ, σήμερα μαζί με σένα που αναστήθηκες, σηκώνομαι κι εγώ. Χθες σταυρωνόμουνα με σένα, αυτός ο ίδιος Σωτήρ μου, δόξασέ με μαζί σου στη βασιλεία Σου.

Ωδή δ’

«Επί της θείας φυλακής ο θεηγόρος Αββακούμ, στήτω μεθ'ημών και δεικνύτω, φαεσφόρον Άγγελον, διαπρυσίως λέγοντα• Σημερον σωτηρία τω κόσμω, ότι ανέστη Χριστός ως παντοδύναμος.

Άρσεν μεν, ως διανοίξαν, την παρθενεύουσαν νηδύν, πέφηνε Χριστός, ως βροτός δε, αμνός προσηγόρευται, άμωμος δε, ως άγευστος κηλίδος, το ημέτερον Πασχα, και ως Θεός αληθής, τέλειος λέλεκται.

Ως ενιαύσιος αμνός, ο ευλογούμενος ημίν, στέφανος χρηστός εκουσίως, υπέρ πάντων τέθυται, Πασχα το καθαρτήριον, και αύθις εκ του τάφου ωραίος, δικαιοσύνης ημίν έλαμψεν ήλιος.

Ο θεοπάτωρ μεν Δαυΐδ, προ της σκιώδους κιβωτού ήλατο σκιρτών, ο λαός δε του Θεού ο άγιος, την των συμβόλων έκβασιν, ορώντες, ευφρανθώμεν ενθέως, ότι ανέστη Χριστός ως παντοδύναμος».

Μετάφραση

Μαζί με τον προφήτη Αββακούμ ας αναβούμε στην ιερή σκοπιά της νήψεως και προσοχής του νου και ας δούμε τον απαστράπτοντα άγγελο να αναφωνεί με ολοκάθαρη σαν τη φωτιά φωνή: σήμερα σωτηρία στον κόσμο ήρθε, γιατί ο Χριστός ανέστη ως παντοδύναμος Θεός που είναι.

Άρσεν που διαπέρασε την παρθενική μήτρα παρουσιάστηκε ο Χριστός, επειδή προσφέρεται για βρώση, αμνός αποκαλείται, αλλά και άμεμπτο είναι το δικό μας πασχαλινό πρόβατο, επειδή δε δοκίμασε κανένα ψεγάδι αμαρτίας, αφού και Θεός αληθινός είναι, τέλειος έχει ονομασθεί.

Σαν το χρονιάρικο αρνί (που θυσίασαν οι Εβραίοι στην Αίγυπτο) ο Κύριος που δοξολογείται από μας, σαν στεφάνι που περικλείει κάθε αγαθωσύνη, θεληματικά θυσιάστηκε για τη σωτηρία όλων μας, το πασχαλινό πρόβατο που μας καθαρίζει από την αμαρτία. Και πάλι μετά τη θυσία Του, με την έγερσή Του από τον τάφο έλαμψε για μας ως ήλιος δικαιοσύνης γεμάτος ομορφιά.

Ο πρόγονος του Θεανθρώπου, ο Δαυίδ, μπροστά στην Κιβωτό, που ήταν προτύπωση των μελλόντων, χόρευε από χαρά σκιρτώντας, εμείς δε, που αποτελούμε το λαό του Θεού τον ξεχωριστό, βλέποντας την εκπλήρωση των παλαιών εκείνων συμβόλων, ας ευφρανθούμε πνευματικά, γιατί ανέστη ο Χριστός ως παντοδύναμος Θεός που είναι.

Ωδή ε’

«Ορθρίσωμεν όρθρου βαθέος, και αντί μυρου τον ύμνον προσοίσομεν τω Δεσπότη, και Χριστόν οψόμεθα, δικαιοσύνης ήλιον, πάσι ζωήν ανατέλλοντα.

Την άμετρόν σου ευσπλαγχνίαν, οι ταις του Άδου σειραίς, συνεχόμενοι δεδορκότες, προς το φως ηπείγοντο Χριστέ, αγαλλομένω ποδί, Πασχα κροτούντες αιώνιον.

Προσέλθωμεν λαμπαδηφόροι, τω προϊόντι Χριστώ εκ του μνήματος, ως νυμφίω, και συνεορτάσωμεν ταις φιλεόρτοις τάξεσι, Πασχα Θεού το σωτήριον».

Μετάφραση

Ας σηκωθούμε στα βαθιά χαράματα και αντί για μύρα, ύμνο ας προσφέρουμε στον Κύριο και θα δούμε (νοερά) τον Χριστό, τον Ήλιο της δικαιοσύνης να φέρει σ’ όλους μας ζωή.

Χριστέ, βλέποντας τη δική σου άπειρη ευσπλαχνία αυτοί που ήσαν δεμένοι με τις αλυσίδες του Άδη, έσπευδαν με γρήγορη, γεμάτοι αγαλλίαση, περπατησιά να φθάσουν σε Εσένα το φως, χτυπώντας τα χέρια από χαρά για το Πάσχα, που θα διαρκέσει αιώνια.

Ας πλησιάσουμε με αναμμένες λαμπάδες τον Χριστό, που βγαίνει από το μνήμα σαν από νυφικό θάλαμο και μαζί με τα τάγματα των ουρανίων αγγέλων που αγαπούν τις εορτές μας, ας γιορτάσουμε το Πάσχα Θεού, που έφερε τη σωτηρία μας.

Ωδή στ’ Ὁ εἱρμὸς

«Κατῆλθες ἐν τοῖς κατωτάτοις τῆς γῆς, καὶ συνέτριψας μοχλοὺς αἰωνίους, κατόχους πεπεδημένων Χριστέ, καὶ τριήμερος ὡς ἐκ κήτους Ἰωνᾶς, ἐξανέστης τοῦ τάφου».

Φυλάξας τὰ σήμαντρα σῷα Χριστέ, ἐξηγέρθης τοῦ τάφου, ὁ τὰς κλεῖς τῆς Παρθένου μὴ λυμηνάμενος ἐν τῷ τόκῳ σου, καὶ ἀνέῳξας ἡμῖν, Παραδείσου τὰς πύλας.

Σῶτέρ μου τὸ ζῶν τε καὶ ἄθυτον, ἱερεῖον, ὡς Θεός, σεαυτὸν ἑκουσίως, προσαγαγὼν τῷ Πατρί, συνανέστησας, παγγενῆ τὸν Ἀδάμ, ἀναστὰς ἐκ τοῦ τάφου.»

Μετάφραση

Κατέβηκες στα κατώτατα μέρη της γης, στον Άδη και συνέτριψες τους μοχλούς που κρατούσαν αιώνες φυλακισμένους τους δεσμώτες της αμαρτίας, Χριστέ, και μετά από τρεις μέρες, όπως ο Ιωνάς από το κήτος, σηκώθηκες αναστημένος από τον τάφο.

Χωρίς να χαλάσεις τις σφραγίδες σηκώθηκες αναστημένος από τον τάφο Χριστέ, συ που στη γέννησή σου δεν κατέστρεψες την πύλη της αγνότητας της Παρθένου, και άνοιξες για μας τις πύλες του Παραδείσου.

Σωτήρα μου, Συ που είσαι το ζωντανό και μη δυνάμενον να θυσιαστεί ως Θεός ιερό σφάγιο, Συ ο ίδιος ως άνθρωπος με τη θέλησή σου προσέφερες τον εαυτόν σου θυσία στον Πατέρα και με την Ανάστασή σου από τον τάφο, ανέστησες μαζί και τον Αδάμ με όλο το γένος των ανθρώπων.

Ωδή ζ’

«Ο Παίδας εκ καμίνου ρυσάμενος, γενόμενος άνθρωπος, πάσχει ως θνητός, και δια Παθους το θνητόν, αφθαρσίας ενδύει ευπρέπειαν, ο μόνος ευλογητός των Πατέρων, Θεός και υπερένδοξος.

Γυναίκες μετά μύρων θεόφρονες, οπίσω σου έδραμον, ον δε ως θνητόν, μετά δακρύων εζήτουν, προσεκύνησαν χαίρουσαι ζώντα Θεόν, και Πασχα το μυστικόν σοις Χριστέ Μαθηταίς ευηγγελίσαντο.

Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, της αιωνίου απαρχήν, και σκιρτώντες υμνούμεν τον αίτιον, τον μόνον ευλογητόν των Πατέρων, Θεόν και υπερένδοξον.

Ως όντως ιερά και πανέορτος, αύτη η σωτήριος, νυξ και φωταυγής, της λαμπροφόρου ημέρας, της Εγέρσεως ούσα προάγγελος, εν η το άχρονον φως, εκ τάφου σωματικώς πάσιν επέλαμψεν».

Μετάφραση

Ο Χριστός που διέσωσε του Τρεις Παίδας αβλαβείς από τη φλόγα της καμίνου, ύστερα, αφού έγινε άνθρωπος πάσχει ως θνητός. Και με το πάθος Του ντύνει με την κόσμια στολή της αθανασίας τη θνητή ανθρώπινη φύση, Αυτός ο Θεός των Πατέρων μας, ο μόνος άξιος να ευλογείται και να δοξάζεται υπέρμετρα.

Γυναίκες ευσεβείς κρατώντας μύρα έτρεξαν πίσω σου στον τάφο. Και εσένα που ως νεκρό αναζητούσαν κλαίοντας, ως Θεό ζωντανό γεμάτες χαρά προσκύνησαν και στους μαθητάς σου τη χαρμόσυνη είδηση έφεραν, Χριστέ, για την με μυστηριώδη τρόπο Ανάστασή σου.

Εορτάζουμε τη νέκρωση του θανάτου, τη συντριβή του Άδη, την αρχή μιας άλλης ζωής αιώνιας. Και σκιρτώντας από χαρά υμνούμε τον αίτιο όλων αυτών των ευεργεσιών, που μόνος αυτός, ο Θεός των πατέρων μας, αξίζει να υμνείται και να δοξολογείται υπέρμετρα.

Πράγματι ιερή και πανηγυρικότατη, πλημμυρισμένη από φως είναι αυτή η σωτήρια νύκτα, γιατί είναι προάγγελος της λαμπροφόρου ημέρας της Αναστάσεως του Κυρίου, κατά την οποία το άχρονο φως της θεότητας έλαμψε σ’ όλους από τον τάφο σωματικώς.

Ωδή η’

«Αύτη η κλητή και αγία ημέρα, η μία των Σαββάτων, η βασιλίς και κυρία, εορτών εορτή, και πανήγυρις εστί πανηγύρεων, εν η ευλογούμεν, Χριστόν εις τους αιώνας.

Δεύτε του καινού της αμπέλου γεννήματος της θείας ευφροσύνης, εν τη ευσήμω ημέρα της εγέρσεως, βασιλείας τε Χριστού κοινωνήσωμεν, υμνούντες αυτόν, ως Θεόν εις τους αιώνας.

Άρον κύκλω τους οφθαλμούς σου Σιών και ίδε• ιδού γαρ ήκασί σοι, θεοφεγγείς ως φωστήρες, εκ δυσμών και βορρά, και θαλάσσης, και εώας τα τέκνα σου εν σοι ευλογούντα, Χριστόν εις τους αιώνας.

Πάτερ παντοκράτορ, και Λόγε, και Πνεύμα, τρισίν ενιζομένη, εν υποστάσεσι φύσις, υπερούσιε και υπέρθεε εις σε βεβαπτίσμεθα, και σε ευλογούμεν, εις πάντας τους αιώνας».

Μετάφραση

Αυτή η επίσημη και αγία ημέρα, η πρώτη της εβδομάδος, η βασίλισσα όλων των ημερών, αφιερωμένη στον Κύριο, είναι η εορτή η πιο μεγάλη απ’ όλες τις εορτές και πανήγυρις πιο μεγάλη απ’ όλες τις πανηγύρεις, κατά την οποία ευλογούμε αιώνια τον Χριστό.

Ελάτε πιστοί το νέο καρπό της αμπέλου να μεταλάβουμε, που ευφραίνει με θεία αγαλλίαση, αυτή την επίσημη ημέρα της Αναστάσεως που είναι και ημέρα της βασιλείας του Χριστού, υμνούντες αυτόν, ως Θεόν όπου είναι, αιώνια.

Σήκωσε, Σιών, τα μάτια σου τριγύρω και κοίταξε, γιατί να, ήρθαν από τη δύση και το βορρά, το νότο και την ανατολή τα παιδιά σου, που λάμπουν με θεϊκό φως, σαν τα άστρα, δοξολογώντας μέσα στους κόλπους σου τον Χριστό αιώνια.

Αγία Τριάς, Πάτερ παντοδύναμε, και Λόγε και Πνεύμα, τρία πρόσωπα ενωμένα σε μια θεία φύση, υπερτέλεια κατά την ουσία και θεότητα, στο όνομά σου έχουμε βαπτιστεί και Εσένα δοξολογούμε αιώνια.

Ωδή θ’

«Φωτίζου, φωτίζου, η νέα Ιερουσαλήμ• η γαρ δόξα Κυρίου επί σε ανέτειλε. Χορευε νυν, και αγάλλου Σιών, συ δε αγνή, τέρπου Θεοτόκε, εν τη εγέρσει του τόκου σου.

Ω θείας, ω φίλης, ω γλυκυτάτης σου φωνής• μεθ'ημών αψευδώς γαρ, επηγγείλω έσεσθαι, μέχρι τερμάτων αιώνος Χριστέ, ην οι πιστοί, άγκυραν ελπίδος, κατέχοντες αγαλλόμεθα.

Ω Πάσχα το μέγα, και ιερώτατον Χριστέ, ω σοφία και Λόγε, του Θεού και δύναμις, δίδου ημίν εκτυπώτερον, σου μετασχείν, εν τη Ανεσπέρω ημέρα της βασιλείας σου».

Μετάφραση

Φωτίζου, φωτίζου η νέα Ιερουσαλήμ, η Εκκλησία του Χριστού, γιατί σε σένα ανέτειλε σαν φως η δόξα του Κυρίου. Τώρα νέα Σιών, χόρευε πνευματικά και γέμισε αγαλλίαση. Και συ, αγνή Θεοτόκε, να ευφραίνεσαι για την Ανάσταση του Υιού σου.

Πόσο θεϊκή, πόσο προσφιλής, πόσο γλυκύτατη ήταν η φωνή σου εκείνη, Χριστέ. Γιατί υποσχέθηκες αληθινά ότι θα είσαι πάντοτε μαζί μας μέχρι της συντελείας των αιώνων. Αυτή σου την υπόσχεση εμείς οι πιστοί σαν άγκυρα ελπίδας για ασφάλεια στις τρικυμίες της ζωής κρατούμε γεμάτοι αγαλλίαση.

Χριστέ, που είσαι το μέγα και ιερώτατο πασχάλιο σφάγιο, συ η σοφία, ο Λόγος του Θεού και η δύναμη, αξίωσε μας να σε απολαύσουμε καθαρότερα και τελειότερα κατά την ατελείωτη ημέρα της βασιλείας σου.[1]

2. Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός - Σύντομη Βίος

Πλήσας μελῶν γῆν ἡδέων Ἰωάννης,
Κἂν οὐρανοῖς ἄνεισι συνθεῖναι μέλη.

Ο Άγιος πατέρας μας Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο οποίος για τη χρυσή χάρη της διδασκαλίας του πήρε το επωνύμιο Χρυσορρόας, έζησε επί Λέοντος Ισαύρου κατά το έτος 730 μ.Χ.

Αφού έφτασε να γίνει ιερή μούσα της Εκκλησίας του Χριστού, άφησε σ’ αυτήν πάρα πολλά συγγράμματα που στάζουν ηδονή ανέκφραστη και πνευματική χάρη.

Μεταξύ αυτών είναι και ο λόγος, τον οποίον περιλάβαμε στη συλλογή, γιατί συντελεί πάρα πολύ στο σκοπό του παρόντος βιβλίου και είναι πολύ χρήσιμος σ’ αυτούς που ποθούν τη γνώση των αρετών και των κακιών, η οποία διαφεύγει τους πολλούς.

Ο λόγος αυτός διδάσκει με σαφήνεια ποιες και πόσες είναι οι αρετές και οι κακίες και σε πόσες διαιρούνται κατά είδος και κατά γένος και πώς μπορεί κανείς να αποκτήσει τις αρετές και ν’ αποβάλει τις κακίες. Και είναι ακριβώς η λυδία λίθος που διακρίνει με ακριβή γνώση το γνήσιο χρυσάφι των αρετών και το χάλκωμα των κακιών· έτσι όποιος απομνημονεύσει με ακρίβεια το λόγο αυτό, οπωσδήποτε θα γίνει σύντομα γνώστης όλων γενικώς των αρετών και των παθών.[2]

Ο Άγιος τελείωσε τη ζωή του, σας πολύαθλος αγωνιστής σε ηλικία εκατόν τεσσάρων χρονών. Η Εκκλησία μας γιορτάζει τη μνήμη του στις 4 Δεκεμβρίου.

3. Στο βίντεο 50:51, ολόκληρη την Ακολουθία της Αναστάσεως από Το Πανάγιο Προσκύνημα των Ιεροσολύμων, στις 12 Απριλίου 2015, τον Πανάγιο Τάφο. ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (ΜΕΡΟΣ Α'& Β'). Το προσκύνημα των προσκυνημάτων! Ο πιο ευλογημένος τόπος επάνω στην υδρόγειο και πραγματικά το κέντρο της γης. Διότι εντός αυτού του τεραστίων διαστάσεων Ναού βρίσκεται ο Πανάγιος και ζωοδόχος Τάφος του Κυρίου μας, η «πηγή της ημών αναστάσεως». Επίσης εμπερικλείονται ενός του ο Φρικτός Γολγοθάς, ο τόπος της Αποκαθηλώσεως, το σημείο της ευρέσεως του Τιμίου Σταυρού και πλήθος άλλων προσκυνημάτων και παρεκκλησίων. Εδώ λαμβάνουν χώρα οι λαμπρές ακολουθίες με αποκορύφωμα την θαυματουργική αφή του Αγίου Φωτός.[3]

Σοφία Ντρέκου / Αέναη επΑνάσταση

πηγές
1. Το πρωτότυπο κείμενο είναι από την Ακολουθία του Πάσχα εδώκαι η μετάφραση είναι από την Ιερά Μονή Αγίου Αυγουστίνου Ιππώνος & Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ Τρίκορφο Φωκίδος εδώ.
2. Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, μεταφρ. Αντώνιος Γαλίτης,
εκδ. Το περιβόλι της Παναγίας, 1986, β'τόμος, σελ. 298-299.
3. Ιερός Ναός της Αναστάσεως, φωτογραφίες

Δείτε αν επιθυμείτε...

• Περί της Αγίας Τριάδος (Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού)
• Ποιες είναι οι αισθήσεις της ψυχής και του σώματος; Αγίου Ιωάννη Δαμασκηνού
• Η Απόδοση του Πάσχα: Κάθε τι στη ζωή κρίνεται από την απόδοσή του!

Η Οδός του Έρωτα

May 21, 2015, 11:21 pm

≫ Next: Πλανεμένες Αγάπες

≪ Previous: Ο Αναστάσιμος κανόνας της εορτής του Πάσχα με μετάφραση

$

0

0

Η Οδός του Έρωτα

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Κύριε, όλα από σένα ξεκινούν. 

Κι όλα σε σένα θα 'ρθουν να τελειώσουν. 

Κι η άνοιξη δεν είναι παρά η νοσταλγία σου 

για κείνες τις λίγες ώρες που έζησες στη γη. 

(Τάσος Λειβαδίτης)

Η αγάπη του Θεούδεν φαίνεται πουθενά αλλού τόσο καθαρά στην Γραφή, όσο στα λόγια: Εγώ είμαι Θεός ζηλωτής, Θεός ζηλότυπος, ζηλεύω, δεν θα λατρέψεις άλλον Θεό, δεν θα έχεις άλλες αγάπες. Ο Θεός θέτει τον εαυτό Του, στην θέση του πληγωμένου εραστή πού ζηλεύει και απαιτεί την αποκλειστικότητα! 

Αλλά ο Θεός μας είναι απαθής, δεν Τον αγγίζουν ανθρώπινα πάθη και επιπόλαιοι ανθρωπομορφισμοί. Είναι και ανενδεής. Δεν έχει ανάγκη την αποκλειστική προσήλωση και αγάπη μας. Άρα αυτός ο ζήλος και η ζηλοτυπία σε ποιόν αναφέρεται και ποιόν αφορά; Τον ίδιο τον άνθρωπο! Λέγοντας ο Θεός πώς είναι ζηλιάρης για την αποκλειστικότητα της αγάπης μας, δεν εννοεί πώς μας έχει ανάγκη, αλλά πώς ο Ίδιος είναι η μοναδική μας ανάγκη! Θέτει σε μας οδό σωτηρίας, οδό τελείωσης, οδό έρωτα και δικαίωσης.

Είναι αυτό πού λέει με άλλα λόγια ο Χριστός: Εγώ ειμί η οδός, η αλήθεια και η ζωή! Ούτε πάνω στον ουρανό, ούτε επί γης, ούτε στα καταχθόνια δεν υπάρχει δύναμη και εξουσία τέτοια πού μπορεί να σώσει τον άνθρωπο. Ένας είναι ο δρόμος και η θύρα: Ο Ων και Μοναδικός Θεός μας! (π.Παντελεήμων Κρούσκος)

 ♪♫«For the Love of God» Steve Vai ✬

• Αληθινή αγάπη είναι όταν δεν φοβάσαι να εκτεθείς

Σοφία Ντρέκου Η Οδός του Έρωτα

19 Μαΐου 2015

Σοφία Ντρέκου

14 Μαΐου στις 8:31 μ.μ. ·

Πλανεμένες Αγάπες

May 31, 2015, 9:53 am

≫ Next: Skyfall: Αιθέριες ονειρεμένες αποπλανήσεις

≪ Previous: Η Οδός του Έρωτα

$

0

0

«Πλανεμένες Αγάπες» στο λυκόφως

Σοφία Ντρέκου

Αν τώρα ξέρω τι είναι αγάπη, ο λόγος είσαι εσύ. (Herman Hesse)Πίστευα πάντοτε και πιστεύω ότι τον έρωτα τον εμφυτεύει ο Θεός στον άνθρωπο μόνο μία φορά. Μαζί του βγαίνει ένα φως απευθείας από τον παράδεισο κι όταν ενωθούν δυό ψυχές που «Κοίταξε» ο Χριστός, τότε οι αχτίδες του φωτός ξεπροβάλλουν από ένα και μόνο σώμα. Αυτό συμβαίνει μόνο ΜΙΑ ΦΟΡΑ στην ζωή κάθε ανθρώπου.

Ακόμα κι αν δεν είναι μαζί, αλλά μακρυά η μια ψυχή από την άλλη, μεταξύ ουρανού και γης υπάρχει η υδάνινη χώρα, η θάλασσα. Εκεί θα συναντώνται αενάως και στην διαπλανητική προσευχητική ενάργεια. Με αυτήν, την ξεχωριστή και σπάνια στις εποχές που ζούμε Αγάπη, όπως αυτήν που θα αναγνώσουμε στο παρακάτω δοκίμιο του θεολόγου και συγγραφέα Δημητρίου Λυκούδη, θα ζουν το υπόλοιπο της ζωής των. Στο λυκόφως θα αναγνώσουμε το δοκίμιο και θα απολαύσουμε σε οπτικοακουστική(βίντεο) μορφή, με ερωτική συντριβή. Μοναδικό ταξίδι για ζώσες ερωτικές ψυχές. (Σοφία Ντρέκου)

Πλανεμένες Αγάπες 

του Δημητρίου Π. Λυκούδη*

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Όταν χαμηλώνει το φως, μόνο τότε, οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά μεταξύ τους. Και τότε αναπόφευκτα, μέσα στο σκοτάδι «φωτίζεται» η ψυχική τους γύμνια και απομακρύνονται, όχι γιατί παύουν να είναι αγκαλιασμένοι αλλά γιατί δεν ευδοκιμούν οι αγάπες στο σκοτάδι, δε δύναται το πνευματικό λυκόφως ανθρώπινες ψυχές να ζεστάνει.

Και τότε «φαίνεται» πως αγαπιέσαι και αγαπάς, μα έλα τώρα, γράφω στο φως, μην αυταπατάς τον εαυτό σου, «φαίνεται» και το «φαίνεσθαι» ομοίως αρέσκεται στο χαμηλό φως, στο χαμερπές, στο κίβδυλο, στο ανέστιο, στο ερυθρό! «Δε σου φαίνεται πως άμα χαμηλώσομε το φως της λάμπας αγαπούμαστε πιο πολύ;»[1].

Κινδυνεύεις δε να ζήσεις – να ζήσεις άραγε;– μία ολόκληρη ζωή σε αυτή την ανόητη ψευδαίσθηση, δήθεν ότι πληρείς την άκριτη διανοητική και συναισθηματική σου ένδεια στην έρημο της αγάπης, στην έρημο του ζοφώδους και απεχθούς περισσεύματος της αποδοχής, μίας αποδοχής πλανεμένης που εδραιώνεται και μυσταγωγείται στα σκοτάδια και «εκ φύσεως» και ένεκα του «χώρου» δεν αντέχει να θεαθεί και να επιβιώσει στο φως.

Υπό την έννοια αυτή γράφω ότι αγάπες στο σκοτάδι, αγάπες που στηρίχθηκαν και επισφράγισαν υποσχέσεις εκατέρωθεν στο λυκόφως της παρασημαντικής συναισθηματικότητας, στη βιασύνη να αποδεχτείς και να ακόμη πιο γρήγορα να αποδώσεις, αγάπες τέτοιες λέγω, δεν υπάρχουν, ως αγάπες τούτες δε λογίζονται.

Περισσεύει όμως, ξεχύνεται ακόρεστα η ανάγκη του ανθρώπου να αγαπηθεί, έστω και στο χαμηλό φως, από φόβο, από δύναμη επειδή προηγήθηκε και «καλώς κρατεί» ο φόβος, από ανάγκη να φανεί και να δείξει στο λυκόφως της πνευματικής του γύμνιας ότι δε φοβάται με τόσο φόβο γύρω του! Αγάπη σημαίνει αποδοχή άνευ όρων του φόβου.

Προσεταιρίζω τον φόβο, τον κοινωνώ, ένα μαζί του γίνομαι, δεν καταδέχομαι να προσμετρήσω φίλους και εχθρούς, φως και σκοτάδι γύρω μου! Αγκαλιάζω τον άμοιρο φόβο, ένα μαζί του γίνομαι και τότε, τότε…!

Έτσι γεννήθηκαν οι μεγαλύτερες αγάπες εδώ στη γη, βρέθηκαν εκείνοι που συντεριάξανε τις επιθυμίες τους επάνω στο άσειστο και γλυκόγευστο φοβικό άρμα, βρέθηκαν εκείνοι όσοι εφώναξαν κατάματα-αν και σκοτάδι, όπου και να κοιτούσαν μάτια έβλεπαν-εμπρός φόβε, εμπρός! Δε φοβούμαι να συντεριάξω μαζί σου! Σκότος, λυκόφως εδώ, κοιτάζω απλανώς και υπόσχομαι…!

«Κι όλη η γης που χιλιάδες χιλιάδες χρόνια ακούει το θλιμμένο μοιρολόϊ της ζωής, το πίνει τόσο γλυκά, τόσο γλυκά, που θαρρείς είναι αίμα σκοτωμένου αδελφού…»[2]. Εδώ ταιριάζει ο όλος του Φιλοσόφου ότι «η ανθρωπότητα προτιμά να θέλει το τίποτε παρά να μη θέλει τίποτε»[3], επιζητά δηλαδή το χαμηλόφωςεπειδή αδυνατεί, αρνείται, φοβάται, ασχημονεί και εντρέπεται να συναντήσει το φως!

Έρχεται ως βακτηρία του μηδενισμού και αντίδοτό του η επιθυμία για ανυπαρξία[volonte de neant], γιατί οι αγάπες στο μισοσκόταδο στην ανυπαρξία από-πλέουν και σταθερά και βεβιασμένα από την «ανάγκη» της διττής αναγκαιότητας «μηδενισμού και θέλησης για ανυπαρξία» οδηγούνται στον πυθμένα των ονειρικών ενορμήσεων του χθες, βουλιάζουν και αποσύρουν νωχελικά την παρουσία τους στην έννοια της αβύσσου και του αποτέλματος.

«Απεχθάνομαι να ακολουθώ, απεχθάνομαι να ηγούμαι. Να υπακούω; Όχι! Και να κυβερνώ; Ούτε κι αυτό! Όποιος δεν φοβάται τον εαυτό του δεν προκαλεί φόβο σε κανέναν. Και μόνο όποιος προκαλεί φόβο μπορεί να οδηγήσει άλλους»[4].

Δε γεννιούνται αγάπες στο λυκόφως, δε στάθηκε ικανό το ισχνό φως ανθρώπους να μας κάμνει. Γιατί στο φως σιμά αν έρχεσαι, σιμά, ταιριάζεις, ένα με τον άμοιρο φόβο γίνεσαι, να μη λυπήσεις τον Ουρανό, φόβο να μην αφήσεις, αγάπη να μην προκάμεις να λογισθείς στο λυκόφως των παραρμήσεών σου, σε αγαπώ μην πεις ποτέ ξανά σε χώρο μισοσκότεινο όπου δε βλέπονται οι άνθρωποι στα μάτια! Γιατί η αλήθεια μερίζεται σε φωτοστόλιστα χωρία, σε χώρους ανεπίδεκτους σε φόβο ανθρώπινο και δη σε αυτόν τον φωτόλουστο θείο: «Είπεν ο Αββάς Αντώνιος: Εγώ δεν φοβούμαι τον Θεόν, αλλ'αγαπώ Αυτόν, διότι η αγάπη διώχνει έξω τον φόβον»[5].

Παραπομπές:

1. Καζαντζάκη Νίκου, Σπασμένες Ψυχές, εκδ. Καζαντζάκη, Αθήνα 2007, σελ. 182.
2. Αυτόθι, σελ. 192.
3. Badiou Alain, Ηθική, δοκίμιο για τη συνείδηση του Κακού, scripta, Αθήνα 1998, κυρίως τις σελ. 39-48.
4. Νίτσε Φρίντριχ, Η Χαρούμενη Γνώση(la gaya scienza) Εξάντας, Αθήνα 1996, σελ. 32.
5. Το Γεροντικόν, εκδ. Απ. Βαρνάβας, Αθήνα 1972, σελ. 14.

*Ο Δημήτρης Π. Λυκούδης είναι θεολόγος, φιλόλογος, Υπ. Δρ. Παν/μίου Αθηνών.

Λόγος περί έρωτος δια χειρός ανωνύμου ανεράστου...! 

«Πίστευα πάντοτε και πιστεύω ότι οι μεγαλύτεροι έρωτεςείναι «καταδικασμένοι» να ζουν στην αφάνεια, όχι αυτοθέλητα, αλλά πολλές φορές, όσον και οξύμωρο και αν ακούγεται, «αυτοκαταδικασμένοι». Φοβούνται τον κόσμο, τους φοβάται και ο κόσμος περισσότερο! Λοιδορούν τον κόσμο, απέχουν από τον κόσμο, δεν «ζουν», «αυτοκαταδικάζονται» στην αφάνεια να ζήσουν! Και τότε υπάρχουν! Ζουν επειδή απέχουν και απο-κλείονται! Ζουν επειδή δύνανται να αναζωπυρώνονται, όσο και αν τους απεμπολήσει ο μιστάλακτος χρόνος - το ακούς;- να αναζωπυρώνονται κάθε φορά που θα χαζεύουμε από κοινού τοπία ωσάν και αυτό που σου προσδίδω ενατενικά απόψε!!!» (Δημητρίου Π. Λυκούδη)

♫♪Βίντεο Παραγωγή: Σπύρος Βουγιουκλάκης

Κείμενο: Πλανεμένες Αγάπες - Δημήτρη Λυκούδη

Σοφία Ντρέκου / Αέναη επΑνάσταση

Δείτε αν επιθυμείτε...

• Αέναος Έρωτας
• Οθνείος Έρωτας
• Ανυστός Έρωτας
• Έξηβος Αγάπη
• Πάνω από τα σύννεφα συνεχίζει να πετάει ο αέναος έρωτας

• Πλανεμένες Αγάπες: Όταν τα μάτια είναι το φώς που διασχίζει τα σκοτάδια. (Δημήτρης Λυκούδης - Ιφιγένεια Γεωργιάδου)

Skyfall: Αιθέριες ονειρεμένες αποπλανήσεις

June 4, 2015, 4:20 am

≫ Next: Πώς να αναγνωρίσεις έναν χειριστικό άνθρωπο

≪ Previous: Πλανεμένες Αγάπες

$

0

0

Skyfall:Αιθέριες ονειρεμένες αποπλανήσεις

Σοφία Ντρέκου

«Άσε τον ουρανό να πέσει... Όταν γκρεμιστεί Θα σταθούμε δυνατοί Να το αντιμετωπίσουμε μαζί. Θα σταθούμε δυνατοί Στην πτώση του ουρανού. Αυτό είναι το τέλος. Κράτα την αναπνοή σου... Νιώσε την Γη να κινείται και τότε, Άκου την καρδιά μου να εκρήγνυται ξανά.» Είμαι ένα κομματάκι τ'ουρανού μοναχό και σε ήλιο και σε βροχή και σε χιόνια. Στην πτώση του ουρανού αποκαλύπτεται η φωτιά των ονείρων μας. Είναι όμορφη η ζωή μας. Τόσες απρόσμενες εκπλήξεις, μα πετάει σε αιθέριες ονειρεμένες αποπλανήσεις συσχετισμών μεταποιητικών της αισθητικής μας αντοχής ανεπαρκείς επιδοτήσεις των εισφορών της απεραντοσύνης δυσδιάκριτα απορροφούμενες οι προσφορές μας.

Σοφία Ντρέκου

♫ ✪ ♪ «Skyfall»Στίχοι-Ερμηνεία: Adele. Μουσική: Jac Redford ♪

«Και η Ποίηση πάντοτε είναι μία όπως ένας είναι ο ουρανός. Το ζήτημα είναι από πού βλέπει κανείς τον ουρανό. Εγώ τον έχω δει από καταμεσίς της θάλασσας.»
Οδυσσέας Ελύτης, 1911-1996, Ποιητής, Νόμπελ 1979.

«Όλοι ζούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό, αλλά δεν έχουμε όλοι τον ίδιο ορίζοντα.»
Konrad Adenauer, 1876-1967, Γερμανός καγκελάριος.

Skyfall: Original Motion Picture Soundtrack

♫♪ Το «Skyfall-Adele» (Στην πτώση του ουρανού) είναι τραγούδι του 2012 και ακούστηκε στην ταινία«Skyfall (James Bond Movie - 2012)» και ερμηνεύτηκε από την Αγγλίδα τραγουδίστρια Adele.

Στίχοι: Αυτό είναι το τέλος. Κράτα την αναπνοή σου και μέτρα ως το δέκα... Νιώσε την Γη να κινείται και τότε, Άκου την καρδιά μου να εκρήγνυται ξανά.

Γιατί αυτό είναι το τέλος. Έχω πνιγεί και ονειρευτεί αυτή τη στιγμή... Οπότε επιπλέον τους χρωστάω... Εξολοθρευμένος είμαι κλεμμένος.

Άσε τον ουρανό να πέσει... Όταν γκρεμιστεί Θα σταθούμε δυνατοί να το αντιμετωπίσουμε μαζί.

Η πτώση του ουρανού είναι από όπου ξεκινάμε χιλιάδες μίλια και πόλους χωριστά... εκεί όπου οι κόσμοι συγκρούονται και οι μέρες είναι σκοτεινές. Μπορεί να έχεις τον αριθμό μου. Μπορείς να πάρεις το όνομά μου αλλά, ποτέ δεν θα έχεις την καρδιά μου.

Όπου πας πάω Ότι βλέπεις βλέπω... Ξέρω ότι ποτέ δεν θα είμαι εγώ χωρίς την ασφάλεια της αγαπημένης σου αγκαλιάς να με προστατεύει από το κακό. Βάλε το χέρι σου στο χέρι μου και θα σταθούμε.

Άσε τον ουρανό να πέσει... Όταν γκρεμιστεί Θα σταθούμε δυνατοί Να το αντιμετωπίσουμε μαζί. Άσε τον ουρανό να πέσει... Θα σταθούμε δυνατοί Στην πτώση του ουρανού.

Lyrics
This is the end Hold your breath and count to ten
Feel the earth move and then Hear my heart burst again
For this is the end I've drowned and dreamt this moment
So overdue, I owe them Swept away, I'm stolen

Let the sky fall, when it crumbles We will stand tall
Face it all together At skyfall

Skyfall is where we start A thousand miles and poles apart
Where worlds collide and days are dark
You may have my number, You can take my name
But you'll never have my heart

Where you go I go, What you see I see
I know I'd never be me, Without the security
Of your loving arms Keeping me from harm
Put your hand in my hand And we'll stand

Let the sky fall, (let the sky fall) when it crumbles (when it crumbles)
We will stand tall (we will stand tall) Face it all together

Let the sky fall, (let the sky fall) when it crumbles (when it crumbles)
We will stand tall (we will stand tall) Face it all together At skyfall
Let the sky fall We will stand tall At skyfall

Σοφία Ντρέκου  4 Σεπτεμβρίου 2014

Σοφία Ντρέκου 3 Σεπτεμβρίου 2014 

• Σοφία Ντρέκου ♫♪ Το «Skyfall» είναι τραγούδι του 2012 και ακούστηκε στην ταινία «Skyfall (James Bond Movie - 2012)» και ερμηνεύτηκε από την Αγγλίδα τραγουδίστρια Adele. Adele - Sky fall (Official Music Video HD) (Ελληνικοί υπότιτλοι) 7 ώρες  

♫♪ Adele - Sky fall(Official Music Video HD)

Σοφία Ντρέκου / Αέναη επΑνάσταση

Πώς να αναγνωρίσεις έναν χειριστικό άνθρωπο

June 6, 2015, 1:30 am

≫ Next: Ο ορισμός της αγάπης μέσα από τα φυσικά φαινόμενα

≪ Previous: Skyfall: Αιθέριες ονειρεμένες αποπλανήσεις

$

0

0

Πώς να αναγνωρίσεις έναν χειριστικό άνθρωπο

Σοφία Ντρέκου

Όλοι μας είναι πιθανόν να έχουμε υποστεί χειριστική συμπεριφορά στις σχέσεις μας είτε κοινωνικές, φιλικές, εργασιακές, συντροφικές, είτε γονικές. Υποκείμεθα ακόμη στους ψυχολογικούς νόμους, στο διάβα της πνευματικής και κοσμικής μας πορείας.

Η χειραγώγηση είναι μια μορφή συναισθηματικής κακοποίησης. Τα άτομα που την δέχονται συνήθως δεν έχουν συνειδητή επίγνωση των κινήτρων πίσω από την συναισθηματική καταπίεση που δέχονται. Θεωρούν ότι με λογικά επιχειρήματα και με γνώμονα την ελπίδα και τις καλές προθέσεις θα αλλάξουν τον άλλο. Η προστασία του εαυτού μας και των άλλων από μια χειριστική συναισθηματική σχέση είναι πολύ σημαντική αφού τέτοιου είδους καταστάσεις μας εξουθενώνουν ψυχικά και μας δημιουργούν ανεξίτηλα τραύματα. Μάθετε να συνάπτεται υγιείς σχέσεις και όχι τοξικές. Πάρτε τις αποφάσεις της ζωής σας δικά σας χέρια, ΣΑΣ ΑΝΗΚΕΙ.

Η καλύτερη και αγιότερη λύσηκαι για τον «θύτη και για το «θύμα» είναι, αφού ερευνήσουμε και μελετήσουμε σε ποια κατηγορία ψυχολογικών προσωπικοτήτων ανήκουμε, την εκθέτουμε στον πνευματικό μαςκαι δουλεύουμε μαζί του την θεραπεία μας. Αν δεν έχετε πνευματικό ή αν η σχέση μαζί του είναι χλιαρή, τότε απευθυνθείτε σε έναν ειδικό. Καλή ανάγνωση και ο Θεός μεθ'ημών.

Σοφία Ντρέκου

Πώς να αναγνωρίσεις έναν χειριστικό άνθρωπο
Dott.ssa Μαρία Λιακάκου,
Κλινική Ψυχολόγος Πανεπιστήμιο Ρώμης «La Sapienza»

Η αυτοπροστασία από τα χειριστικά άτομα είναι άκρως σημαντική κυρίως στην συναισθηματική σχέση αφού είναι σε θέση να μας εξουθενώσουν ψυχικά.

Οι ενέργειες των χειριστικών ατόμωνέχουν στόχο το αποκλειστικά προσωπικό τους όφελος και το επιτυγχάνουν μέσα από την χειραγώγηση και την παραπλάνηση του συνομιλητή τους.

Τα άτομα αυτά δεν εκφράζουν ποτέ στα «θύματα» τους τελικούς τους στόχους, τις πραγματικές τους σκέψεις και τις ιδέες τους.

Κρύβει λοιπόν τις μύχιες σκέψεις τουαπό το θύμα και αρχίζει να επιδρά πάνω του σιγά σιγά με τεχνικές που αρχικά εμφανίζονται ως απλά αιτήματα που δεν δεσμεύουν και που δεν «μπορείς να πείς όχι».

Οι αιτήσεις σταδιακά αρχίζουν να γίνονται όλο και πιο απαιτητικέςμε αποτέλεσμα κάποια στιγμή το θύμα να βρεθεί εγκλωβισμένο σε πολύπλοκες καταστάσεις.

Τα χειριστικά άτομα επωφελούνται από την αγάπη των άλλων για ιδιοτελείς σκοπούς.Δεν αισθάνονται ενοχές γι’ αυτό που κάνουν γιατί τα πάντα είναι σχεδιασμένα για την ικανοποίηση του Εγώτους.

Όταν δημιουργούν μια σχέσηχειρίζονται τον άλλον με μια ψεύτικη τρυφερότητα και αφού τον κατακτήσουν «τρέφονται» από αυτόν με έναν άπληστο τρόπο.

Βρίσκουν τα αδύνατα σημεία των θυμάτων τους τα οποία βυθίζονται σε μια δίνη από την οποία δεν πρόκειται να βγούν χωρίς τραύματα.

Σε κάθε τους σχέση οι κανόνες και οι απαιτήσεις που επιβάλλουν με αυταρχικό τρόπο, πρέπει να ικανοποιούνται.

Τα σημάδια που βοηθούν να καταλάβουμε ότι έχουμε πέσει στον ιστό της αράχνης είναι η αίσθηση της ασφυξίας, η παρουσία συχνών επικρίσεων, τα υπονοούμενα, οι σαρκασμοί που έχουν ως απώτερο σκοπό να πλήξουν την αυτοεκτίμηση του άλλου έως την πλήρη αποδόμησή της.

Τα χειριστικά άτομα απολαμβάνουν την ταπείνωση των άλλων, δεν δέχονται αμφισβητήσεις και δεν δέχονται καμία κριτική.

Προτιμούν οι ίδιοι να επικρίνουν και να κατηγορούνπαρά να μπούν ισότιμα σε μια ώριμη και ενήλικη σχέση με τον άλλον.

Οι χειριστικοί προσποιούνται ότι αγαπούναλλά στην ουσία δεν νοιώθουν κανένα συναίσθημα, αντίθετα τείνουν να κακοποιούν ψυχολογικά: ο άλλος δεν είναι παρά η αντανάκλασή τους στον καθρέφτη.

Πρόκειται για άτομα τα οποία με την σειρά τους έχουν υποστεί τραύματα, κακοποιήσεις, καταχρηστικές συμπεριφορές και συναισθήματα που παρουσιάστηκαν πολύ νωρίς στην ζωή τους και γι’ αυτό διαιωνίζουν το τραύμα, τραυματίζοντας με την σειρά τους.

Οι πιο κοινοί τρόποι χειραγώγησης.

Συναισθηματικός εκβιασμός και απειλές:Οι χειριστικοί χρησιμοποιούν συχνά τον συναισθηματικό αλλά και ηθικό εκβιασμό που αποτελεί μια ισχυρή μορφή χειραγώγησης στην οποία ένα κοντινό μας πρόσωπο απειλεί, είτε άμεσα είτε έμμεσα να μας τιμωρήσει αν δεν κάνουμε ότι θέλει «Αν δεν συμπεριφέρεσαι με τον τρόπο που θέλω, θα το πληρώσεις».

Στην περίπτωση που πιστέψουμε και ενδώσουμε στις απειλές του, διατρέχουμε τον κίνδυνο να του επιτρέψουμε να ελέγχει τις αποφάσεις μας και τις συμπεριφορές μας.

Αρκετές φορές επίσης ο εκβιασμόςγίνεται με τέτοια δεξιοτεχνία που δεν γίνεται αντιληπτός σε συνειδητό επίπεδο. Σε βάθος χρόνου το θύμα έχει την εντύπωση ότι είναι φυλακισμένο σε μια σχέση που δεν αφήνει ελευθερία επιλογής αφού οποιαδήποτε κίνηση αξιολογείται και μεταφράζεται από το χειριστικό άτομο σε συνάρτηση του προσωπικού του όφελους.

Το φταίξιμο:η αιτία των προβλημάτων αποδίδεται πάντα στον άλλον και αν βρεθεί λύση, ο άλλος υπομένει διαφόρων ειδών απειλές που συνήθως συμβάλλουν στην διακοπή της σχέσης.

Ψέμματα και κολακεία:όταν σε μια δεδομένη στιγμή επαινούν και κολακεύουν με ασυνήθιστα υπερβολικό τρόπο, πιθανότατα να θέλουν να πάρουν κάτι από εσάς.

Είναι σημαντικό να θυμόμαστε τη διαφορά μεταξύ αγάπης και καλοσύνης.

Η αγάπη είναι ένα βαθύ συναίσθημα, η καλοσύνη είναι μια συμπεριφορά η οποία δεν συμπίπτει κατ’ ανάγκη με ένα πραγματικό συναίσθημα.

Υποτίμηση, δυσφήμιση:πρόκειται για μια συνεχή και σχολαστική διαδικασία με στόχο την υπονόμευση της αυτοεκτίμησης του άλλου για να καταλήξει να πιστέψει ότι πράγματι δεν αξίζει, ότι είναι «λίγος».

Παρεμβατικότητα: τα χειριστικά άτομα αναμειγνύονται στις επιλογές και στις αποφάσεις του άλλου χωρίς να υπολογίζουν την άποψη του.

Στρίμωγμα στη γωνία:είναι η τεχνική που κλείνει τον διάλογο τονίζοντας τις αντιφάσεις των επιχειρημάτων. Χειρίζονται τα επιχειρήματα με τέτοιο τρόπο ώστε να θεωρηθεί ο άλλος ως άτομο ασυνάρτητο και σε σύγχυση.

Προκλητή εξάρτηση:περιλαμβάνει και την οικονομική και την συναισθηματική εξάρτηση. Ο χειριστικός υπογραμμίζοντας τα λάθη και τις αδυναμίες του συντρόφου επιτυγχάνει την αποδυνάμωση της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας του.

Αν νομίζετε ότι αντιμετωπίζετε μια από αυτές τις συμπεριφορές τότε αρχίστε να σκέφτεστε ότι έχετε να κάνετε με ένα χειριστικό άτομο.

πηγή και σχόλια στο αδελφό μας ιστολόγιο: «Από το Στιγμιαίο στο Άπειρο»

Άκου... η Θάλασσα μιλάει ... Ξέρεις τι λέει; Ελευθερία λέει... ελευθερία!

Πως να αντιμετωπίσετε την χειραγώγηση

Γράφει, στο thinkover.gr, η Μάχη Παπαναστασίου

1.Κατανοήστε τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας και παρατηρήστε τις πράξεις του χειριστικού ατόμου με υπομονή. Οι πράξεις μιλούν δυνατότερα από τις λέξεις.

2.Μην προσπαθείτε να αλλάξετε τον χειριστικό άνθρωπο αλλά τον εαυτό σας. Το να προσπαθείτε να αλλάξετε τον άνθρωπο που έχετε απέναντι σας είναι μάταιο. Μη ξεχνάτε ότι η χειριστικότητα εμφανίζεται μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο και προϋποθέτει την ύπαρξη ενός θύματος, το οποίο είστε εσείς. Μην σπαταλήσετε λοιπόν την ενέργεια σας προσπαθώντας να αλλάξετε το χειριστικό άτομο αλλά αλλάξτε την δυναμική της σχέσης και τον εαυτό σας.

3. Αξιολογήστε την σχέση. Αναρωτηθείτε αν αξίζει αυτή η σχέση και πόσο σημαντικός είναι για εσάς ο συγκεκριμένος άνθρωπος.

4.Βάλετε τα όρια σας και πείτε ΟΧΙ. Καμία σχέση δεν λειτουργεί χωρίς οριοθέτηση. Βάλτε λοιπόν τα δικά σας όρια, αυξήστε τις αντιστάσεις σας και μην φοβηθείτε να πείτε ΟΧΙ. Με αυτό τον τρόπο δείχνετε ότι σέβεστε τον εαυτό σας και τις ανάγκες του.
Πείτε το δυνατά: Ο-Χ-Ι

5.Διαφωνήστε και υπερασπιστείτε την άποψη σας. Μην διστάσετε να διαφωνήσετε και μην δεχτείτε την κακοπροαίρετη κριτική. Οι χειριστικοί άνθρωποι νιώθουν ότι έχουν τον έλεγχο με το να υποτιμούν και να δυσφημούν. Είναι στο χέρι σας να σπάσετε αυτόν τον φαύλο κύκλο.

6.Δεν φταίτε για όλα. Το χειριστικό άτομο έχει …ταλέντο στο να σας κάνει να νιώθετε ενοχές. Προσπαθήστε να μην νιώθετε τύψεις και ενοχές για καταστάσεις που δεν ευθύνεστε και αναγνωρίστε το γεγονός ότι όλοι έχουμε δικαίωμα να κάνουμε λάθη αλλά κανένας δεν έχει δικαίωμα να το εκμεταλλεύεται.

7.Ζητήστε την βοήθεια κάποιου ειδικού. Η προσπάθεια να απαλλαγεί κάποιος από αυτή την τοξική συμπεριφορά είναι δύσκολη και έχει εμπόδια. Η βοήθεια ενός ειδικού χρειάζεται ώστε να σας βοηθήσει να απαλλαγείτε από βιώματα, τραύματα και συναισθήματα ενοχής του παρελθόντος.

Η προστασία του εαυτού μας και των άλλων από μια χειριστική συναισθηματική σχέση είναι πολύ σημαντική αφού τέτοιου είδους καταστάσεις μας εξουθενώνουν ψυχικά και μας δημιουργούν ανεξίτηλα τραύματα. Μάθετε να συνάπτεται υγιείς σχέσεις και όχι τοξικές. Πάρτε τις αποφάσεις της ζωής σας δικά σας χέρια, ΣΑΣ ΑΝΗΚΕΙ.

Σοφία Ντρέκου / Αέναη επΑνάσταση
Τέλος και τω Θεώ δόξα!

Δείτε αν επιθυμείτε...

Ο σκοπός του Ιερέα-Πνευματικού

Ο ορισμός της αγάπης μέσα από τα φυσικά φαινόμενα

June 7, 2015, 9:41 am

≫ Next: Εγκαταλείπω το facebook, δεν θα πει προδοσία

≪ Previous: Πώς να αναγνωρίσεις έναν χειριστικό άνθρωπο

$

0

0

Ο ορισμός της αγάπης μέσα από τα φυσικά φαινόμενα

Με την αγάπη πόσο πιο όμορφος είναι ο κόσμος γύρω. Όλα τα βλέπεις καθαρά, χρωματιστά και φωτεινά! Αγνότητα ομορφιάς κυριαρχεί μέσα στην αγγελική μορφή του Σύμπαντος κόσμου, σαν μυριόπνοη ανάσα που ανοίγει το τριαντάφυλλο με λόγια που σε ταξιδεύουν στον χρόνο. Στεγνώνει το σύμπαν δίχως αγάπη, σκοτεινιάζει ο ήλιος, παγώνει ο άνεμος. Ο ορισμός της αγάπης μέσα από τα φυσικά φαινόμενα με τόσο όμορφη ποιητική παραστατικότητα.

Σοφία Ντρέκου

♪♫ Adagio (Eleni Karaindrou) «Το καθαρότερο πράγμα της δημιουργίας - Ν.Βρεττάκος»

Το καθαρότερο πράγμα της δημιουργίας 

(ποίηση: Νικηφόρος Βρεττάκος, 1912-1991)

Δεν ξέρω, μα δεν έμεινε καθόλου σκοτάδι. Ο ήλιος χύθηκε μέσα μου από χίλιες πληγές. Και τούτη τη λευκότητα που σε περιβάλλω δε θα τη βρεις ούτε στις Άλπεις, γιατί αυτό ο αγέρας στριφογυρνά ως εκεί ψηλά και το χιόνι λερώνεται. Και στο λευκό τριαντάφυλλο βρίσκεις μια ιδέα σκόνης. Το τέλειο θαύμα, θα το βρεις μοναχά μες στον άνθρωπο: λευκές επεκτάσεις που ακτινοβολούν αληθινά στο σύμπαν και υπερέχουν.

Το πιο καθαρό πράγμα λοιπόν της δημιουργίας δεν είναι το λυκόφως, ούτε ο ουρανός που καθρεπτίζεται μες στο ποτάμι, ούτε ο ήλιος πάνω στης μηλιάς τ'άνθη. Είναι η αγάπη.

Σύντομη βιογραφία Νικηφόρος Βρεττάκος, 1912-1991

Κατέχει μια από τις κορυφαίες θέσεις στη σύγχρονη Ελληνική ποίηση. Ο Νικηφόρος Βρεττάκος, γράφει ο Μιχαήλ Περάνθης, είναι «Ποιητής της ελεύθερης φαντασίας, αφήνεται σε λυρικές ονειροπολήσεις, άλλοτε στους κανόνες της μετρικής και, συχνότερα, σε ρυθμική διαδοχή στίχων. Ιδιοσυγκρασία ευαίσθητη, φύση συναισθηματική και γνησίως λυρική, τυλίγει τα γραφτά του με μια διάχυση τρυφερότητας, δίνοντάς τους το άπλωμα, το γύρισμα και την ελαστικότητα της φαντασίας του». Γεννήθηκε τη πρωτοχρονιά του 1912 στις Κροκεές Λακωνίας, στο σπίτι της θείας του Αρχόντως και πέθανε το 1991 στη Πλούμιτσα Λακωνίας.

Σοφία Ντρέκου / Αέναη επΑνάσταση

Δείτε αν επιθυμείτε...
Μία ποιητική αναφορά στην έννοια του προσώπου

Σοφία Ντρέκου

5 Ιουνίου 2014 στις 10:49 μ.μ. 

3694

---

Εγκαταλείπω το facebook, δεν θα πει προδοσία

June 7, 2015, 8:11 pm

≫ Next: Επικήδειος μιας υδάτινης αγάπης

≪ Previous: Ο ορισμός της αγάπης μέσα από τα φυσικά φαινόμενα

$

0

0

Εγκαταλείπω το facebook, δεν θα πει προδοσία 

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου 

(ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ: Ν. Λυγερός: Το Facebook παραβιάζει την ευρωπαϊκή νομοθεσία, σύμφωνα με βελγική μελέτη - Κοινωνικά Απόβλητα)

Ο Μιχάλης Μιχαήλ αποφάσισε να βγει από το facebook, μετά από πολλά χρόνια εξάρτησης. Αυτά είναι όσα κέρδισε, όσα έχασε και όσα ξανακερδίζει.

• «Έφυγα γιατί κόλλησα! Παραπάνω από όσο πρέπει. Ζούσα κυριολεκτικά εντός του facebook. Δεν δούλευα, σταμάτησα να κάνω όσα μου άρεσαν και αγαπούσα, το attention span μου είχε και έχει σμικρυνθεί σε βαθμό απελπισίας. Δεν είχα πλέον κανένα ενδιαφέρον για οτιδήποτε δεν σχετιζόταν με κάποια ανάρτηση στο facebook.»

Εγκαταλείπω την ποίηση δε θα πει προδοσία∙ 

βρίσκει κανείς τόσους τρόπους να επιμεληθεί 

την καταστροφή του. Ντ. Χριστιανόπουλος 

Από τον ΜΙΧΑΛΗ ΜΙΧΑΗΛ

Πριν δύο περίπου μήνες έκλεισα το λογαριασμό μου στο facebook. Ήταν μια ασχολία που μου έδινε πολλή χαρά, με έφερνε σε επαφή με πολύ κόσμο και είχε καθορίσει τη ζωή μου με κάθε τρόπο που μπορεί να φανταστεί κανείς. Γράφω αυτό το κείμενο γιατί θεωρώ πως η δική μου εμπειρία ίσως βοηθήσει κάποιους να δουν τα πράγματα από απόσταση (όπως τα βλέπω εγώ τώρα) και να χρησιμοποιήσουν τα κοινωνικά δίκτυα με έναν πιο υγιή τρόπο.

Η σχέση μου με το Facebook ή με τα social mediaγενικότερα ήταν μια σχέση εξαρτημένου. Tο λέω αυτό για να εξηγήσω πως αυτά που θα διαβάσετε ίσως σας φανούν έντονα και υπερβολικά, ιδιαίτερα αν έχετε 100 followers και μια χαλαρή σχέση με το μέσον. Είμαι χρήστης των 5.000 φόλλοουερς, των πολλών λάϊκς, των πολλών ωρών χρήσης. Έχω δηλαδή χρησιμοποιήσει το συγκεκριμένο δίκτυο εντατικά και όσα σας περιγράφω δεν είναι προϊόν αποσπασματικών εμπειριών ή συζητήσεων που άκουσα από άλλους. Έτσι τα έζησα και τώρα που «απέδρασα» (ίσως και για λίγο) θα ήθελα να πω κάποια πράγματα που ίσως ήδη ξέρετε, ίσως πάλι όχι. Αυτή λοιπόν είναι η ιστορία μου (λολ).

• Άλλοι με πιο καμουφλαρισμένο τρόπο από το δικό μου και άλλοι πιο φανερά κάνουν καθημερινά δουλίτσα στο facebook και αυτό νομίζω είναι απολύτως αποδεκτό. Στα τόσα χρόνια που ασκούσα την facebooκική έχω δει ελάχιστους ανθρώπους να μην το κάνουν. Κατά τη γνώμη μου ακόμα και το απλό χτίσιμο της προσωπικότητάς σου μέσω ενός κοινωνικού δικτύου είναι δουλίτσα. Κάτι πουλάς και πάλι. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος- θα χαθείς αν δεν πουλήσεις. 

Πριν πέντε χρόνια μπήκα για πρώτη φορά στο twitter.Στην αρχή, φοβισμένα και μοναχικά. Στη συνέχεια, ανεβοκατέβαινα το φλογισμένο timeline μου με δύναμη και ορμή. Ήταν και οι μέρες των Αγανακτισμένων, ήταν στ’ αλήθεια κάτι νέο και για μένα και για τους περισσότερους νομίζω. Ένας καινούριος κόσμος, νέοι φίλοι, νέα πρόσωπα, γνώσεις πολλές, απόψεις, καυγάδες, συζητήσεις και πολύ χιούμορ. Σα να μπήκα ξαφνικά στο πιο ωραίο κλαμπ της πόλης που είναι 24/7 ανοιχτό. Η ηδονή του να κάνει retweet το βαθύ twitter ένα σου tweet ήταν το πιο γλυκό ναρκωτικό! Τόσα πρόσωπα καινούρια, τόσα να ανακαλύψεις! Εύκολα κόλλησα.

Το 24ωρό μου ήταν 100% ρεζερβέ από το διαρκές, νευρωτικό ανεβοκατέβασμα του δαχτύλου πάνω στο pad του υπολογιστή για πλήρη επιθεώρηση του timeline.Κάθε refresh και μια νέα εικόνα. Μια νέα πιθανότητα να μάθεις κάτι, να γελάσεις, να εκτονωθείς. Και φυσικά ο κίνδυνος τού να δυσαρεστηθείς. Aν κάνεις και μια δουλειά σαν τη δική μου, τα ψυχολογικά ανεβοκατεβάσματα από τις κριτικές για τη δουλειά σου, εσένα, τον άνθρωπό σου κ.λπ. ήταν ένα δεδομένο γεγονός. Έφτασα σε σημείο να ορίζεται η μέρα μου από τις «τραγωδίες» του twitter. Δεν θυμάμαι πώς και γιατί -μάλλον θα ξύπνησα ένα πρωί και θα είδα να βρίζουν την μάνα μου και τον πατέρα μου (λολ)- αλλά μια μέρα σηκώθηκα και έφυγα. Έκτοτε θα έχω ξαναμπεί στο twitter δύο ή τρεις φορές και θα έχω φύγει με τον ίδιο τρόπο, όπως εκείνη την τελευταία φορά. Δεν είναι όλα για όλους. Και το twitter είναι για δυνατούς λύτες: Ένα Κολοσσιαίο.

Όπως κάθε εξαρτημένος, έτσι κι εγώ εύκολα αντικατέστησα τη μία εξάρτηση με μια άλλη, παρόμοια. Παρόμοια, γιατί το Facebook έχει άλλο στυλ από το twitter. Εδώ, μπορείς στ’ αλήθεια να κεντήσεις, να φτιάξεις μια προσωπικότητα με σάρκα και οστά, να δείξεις πόσο χαριτωμένος ή μορφωμένος είσαι, αλλά και να υπάρξεις χωρίς να είσαι επιθετικός, γρήγορος και εντελώς επίκαιρος όπως στο twitter. Θα γράψεις μεγάλες απόψεις, θα ανεβάσεις φωτογραφίες, αποσπάσματα από βιβλία, ένα ποίημα που (και καλά) ήξερες ή διάβασες εκείνη την ώρα, έργα τέχνης, λινκς από άρθρα που διάβασες, το ποδαράκια σου στην παραλία της Ανάφης, τα μπούτια σου ή το νέο σου τατουάζ. Θα γελάσεις με κόσμο, θα συναναστραφείς. Θα κάνεις επίσης και δουλίτσα.

Εγώ, που η δουλειά μου εξαρτάται κατά πολύ από τα social media, εννοείται πως έκανα και δουλίτσα. Και δεν είμαι ο μόνος φυσικά. Άλλοι με πιο καμουφλαρισμένο τρόπο από το δικό μου και άλλοι πιο φανερά κάνουν καθημερινά δουλίτσα στο facebook και αυτό νομίζω είναι απολύτως αποδεκτό. Στα τόσα χρόνια που ασκούσα την facebooκική έχω δει ελάχιστους ανθρώπους να μην το κάνουν. Κατά τη γνώμη μου ακόμα και το απλό χτίσιμο της προσωπικότητάς σου μέσω ενός κοινωνικού δικτύου είναι δουλίτσα. Κάτι πουλάς και πάλι. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος- θα χαθείς αν δεν πουλήσεις.

• Κάθε κομμάτι του εαυτού σου που χαρίζεις σε μια ασήμαντη συζήτηση είναι μια σπρωξιά προς έναν άλλο εαυτό- πιο άγριο, πιο ετοιμοπόλεμο, πιο χαιρέκακο, ίσως και πιο κατάλληλο για αυτήν τη νέα εποχή. Φτάνει να το επιθυμείς. Να είναι επιλογή σου αυτή η αρένα. 

Όλα όσα κάνουμε στα social mediaπάντως είναι και κάτι άλλο. Είναι μια προσπάθεια να κοινωνικοποιηθούμε και να πιούμε από αυτό το πολύ γλυκό πιοτό που λέγεται «μια μεγάλη, πολύ μεγάλη παρέα». Ποτέ πριν, δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο και ίσως αυτό να είναι (για μένα τουλάχιστον) το μεγάλο χάρισμα των social media. Σε μια εποχή που ούτε τον κολλητό σου δεν μπορείς να δεις, υπάρχουν καθημερινά εκατοντάδες φίλοι που θα σου πουν καλημέρα, χρόνια πολλά, θα σε ρωτήσουν αν είσαι καλά, θα χαρούν και θα στεναχωρηθούν μαζί σου, θα στηρίξουν τις απόψεις σου, τα γούστα σου.

Είναι τρομερό αλλά μέσω του facebook δεν αισθάνεσαι πια καθόλου μόνος! Το κορίτσι από τη Λάρισα που δεν έχεις δει ποτέ αλλά κάνει πρώτη λάικ και στην τελευταία ανοησία που ανεβάζεις, είναι αυτή που σε έχει σώσει από πολλά άλλα, ίσως και χειρότερα. Και το γράφω αυτό με απόλυτη γνώση. Τα δίκτυα έχουν διαλύσει τη μοναξιά μας. Υπάρχει κόστος- αλλά σε ποιό πράγμα δεν υπάρχει και η σκοτεινή πλευρά;

H φωτογραφία στο προφίλ του Μιχάλη Μιχαήλ.

Και αφού έχω πλέον πάνω από δέκα πολύ-πολύ καλούς φίλους που απέκτησα μέσω facebook και twitter, δεν δέχομαι καθόλου την άποψη πως αυτοί οι φίλοι είναι ψεύτικοι, πλασματικοί κ.λπ. Υπάρχουν και αυτοί, αλλά στο χέρι σου είναι τι κάνεις με τα σκάρτα. Όπως και στην αληθινή ζωή. 

Έτσι που λέτε, πέρναγε ρόδινα ο καιρός στο facebook. Εγώ, πιστός στον εαυτό μου, είχα φτιάξει μια καλύτερη, βελτιωμένη εικόνα μου την οποία επικοινωνούσα με πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Δεν είναι ψέμα αυτά που έκανες λάικ. Έτσι είμαι περίπου και στη ζωή! Είμαι φιλήσυχος άνθρωπος, το αντίθετο του συγκρουσιακού, ηδονιστής, λάτρης της ομορφιάς, αγαπώ τα ωραία πράγματα, τα καλά βιβλία, την ποίηση, τα λαϊκά τραγούδια, τα ζώα, μαγειρεύω ωραία, καλός κηπουρός, αγαπησιάρης, συνέχεια γελαστός, ελαφρώς μελαγχολικός εκ φύσεως και πολύ πολύ περήφανος για τη δουλειά που κάνω. Αυτό έβγαζα κι εκεί. Ψέμα δεν ήταν, ίσως λίγο παραφουσκωμένο, ωραιοποιημένο. Αλλά και ποιός δεν είδε δεύτερη φορά την προφάϊλ πικ του λίγο πριν την ανεβάσει; Ποιός δεν έφτιαξε μια πολύ προσεγμένη σειρά από selfies που να δείχνουν τον υπέροχο, χαμογελαστό, γοητευτικό, σέξυ εαυτό του στα καλύτερά του;

Όσο περνά ο καιρός βέβαια και εσύ συνεχίζεις να χτίζεις το οικοδόμημα που λέγεται «facebooκικός εαυτός»όλο και πιο πολλές είναι οι ρωγμές που διαφαίνονται στο οικοδόμημα. Κι αν δεν τις διακρίνουν οι followers σου, εσύ αποκλείεται να μην τις βλέπεις. Έστω και αμυδρά. Την πέμπτη φορά που κάνεις το ίδιο αστείο ας πούμε ή λες άλλο ένα ψεματάκι που ταιριάζει στο facebookικό εαυτό αποκλείεται να μην αισθάνεσαι κάπως άβολα, κάπως μπλεγμένος σε ένα γραναζάκι «δημοσιότητας» που δύσκολα μπορείς να του ξεφύγεις. Και φυσικά το οικοδόμημα αυτό είναι πάντα λίγο μεγαλύτερο από αυτό που αντέχεις.

Στη δική μου περίπτωση ο δρόμος προς την έξοδοάνοιξε όταν άρχισα να υποψιάζομαι πως δεν είχα άλλους ωραίους πίνακες να ανεβάσω και ότι το στοκ από ωραία κείμενα και έξυπνες κουλτουριάρικες, όμορφες φράσεις, είχε άρχισε σιγά σιγά να εξαντλείται. Κάτι με ενοχλούσε με την εικόνα αυτή που έβγαινε προς τα έξω, με τον στυλ μου, με όλα όσα έγραφα. Άρχισα να διακρίνω έναν επικίνδυνο ναρκισσισμό, μια υπεροψία στη συμπεριφορά μου. Χαρακτηριστικά που αν τα αναφέρω σε όποιον με ξέρει στ’ αλήθεια, θα αναλωθεί σε τρομερά χάχανα, αφού είμαι ο πιο ανασφαλής άνθρωπος που ξέρει.

Παράλληλα με την έξαρση ναρκισσισμούπου χάρισε απλόχερα σε μένα όπως και σε πολλούς πολλούς ακόμα χρήστες το καλό μας κοινωνικό δίκτυο, μου είχε χαρίσει και μια νεύρωση, έναν πανικό άνευ προηγουμένου. Από το πρωί μέχρι το βράδυ, κολλημένος στην οθόνη. Πάνω κάτω και πάλι από την αρχή, το timeline. Να περπατάς στο δρόμο και να μην βλέπεις μπροστά σου- να βλέπεις την οθόνη του κινητού. Τι έψαχνα στ’ αλήθεια με τόση ένταση; Τι καινούριο θα μάθαινα εκείνα τα δέκα λεπτά του υπέροχου ποδαρόδρομου πριν τη δουλειά που τα σπαταλούσα κοιτώντας την οθόνη αντί τους περαστικούς, τα δέντρα ή τον ουρανό;

Πόση πληροφορία απορροφούσε ο εγκέφαλος τόσες ώρες κάθε μέρα δέσμιος του timeline;Ανεξέλεγκτη, αφιλτράριστη πληροφορία. Κάποιος θα μπορούσε να πει και σε ένα βαθμό ανεπιθύμητη. Απόψεις, απόψεις, απόψεις που σου καρφώνονται στο μυαλό με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Πληροφορίες που στην κανονική σου ζωή με τίποτα δεν θα έβαζες στην καθημερινότητά σου. Η μετατόπιση της πραγματικότητας στη διαδυκτιακή αρένα σε κάνει να χάνεις τη μπάλα, να μην ξέρεις ποιό είναι το πραγματικό και ποιό το ψεύτικο, ποιό είναι το σημαντικό και ποιό το ασήμαντο.

Δείτε τι γίνεται κάθε φορά που αναφύεται ένα «θέμα» στην επικαιρότητα. Χωρίς καμία αξιολόγηση το «θέμα» πέφτει στην αρένα και αρχίζει το ματς. Η συζήτηση θα κάνει τον κύκλο της αλλά στο κρεσέντο απάνω στάζει αίμα ακόμα και για ασήμαντα πράγματα. Μετά θα γίνουμε όλοι «πάλι φίλοι», αλλά όχι χωρίς παράπλευρες απώλειες. Κάθε κομμάτι του εαυτού σου που χαρίζεις σε μια ασήμαντη συζήτηση είναι μια σπρωξιά προς έναν άλλο εαυτό- πιο άγριο, πιο ετοιμοπόλεμο, πιο χαιρέκακο, ίσως και πιο κατάλληλο για αυτήν τη νέα εποχή. Φτάνει να το επιθυμείς. Να είναι επιλογή σου αυτή η αρένα.

Θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες συζητήσεις για «θέματα κατεπείγοντα» και απολύτως ζωτικά που εξερράγησαν μπροστά στα μάτια μας, οδήγησαν σε πόλεμο χαρακωμάτων και μετά αφέθηκαν στη μοίρα τους επειδή κάποιο άλλο θέμα πήρε τη θέση τους. Και όποιος δεν το βλέπει πως αυτός ο κύκλος μας έχει εξαντλήσει, κάτι του διαφεύγει. Εμένα πάντως με είχε διαλύσει. Μυριζόμουν καυγά και έτρεχα να φύγω.

• Ξέρεις όμως κάτι; Το να διαβάζεις από το πρωί μέχρι το βράδυ πολιτικές απόψεις χωρίς να έχεις την ικανότητα να τις διαχειριστείς, σου κάνει ζημιά, ξεχνάς τον εαυτό σου, νομίζεις πως τα πάντα καταρρέουν. Έτσι λοιπόν κι εγώ κατάντησα να ασχολούμαι με πολλά πράγματα που δεν είχα την ικανότητα ή την όρεξη να διαχειριστώ. 

Δεν είναι όλα για όλους. Και αυτό είναι κάτι που τα κοινωνικά δίκτυα δεν σε θέλουν να το λες. Τα κοινωνικά δίκτυα θρέφονται και γιγαντώνονται ακριβώς από αυτήν την ανεξέλεγκτη επιθυμία μαςνα τα χρησιμοποιούμε για να είμαστε παντού, να ξέρουμε τα πάντα για τους πάντες. Για να αισθάνεσαι πλέον ενεργό μέλος της κοινωνίας πρέπει, υποτίθεται, να έχεις σφαιρική άποψη και γνώση για τα πράγματα. Να θυμίζεις λεπτό προς λεπτός πως είσαι κι εσύ μέρος του παιχνιδιού. Εγώ ας πούμε, (και κατηγορήστε με γι’ αυτό) δεν είμαι πολιτικό όν. Δεν είμαι ασυνείδητος, ούτε αφελής. Απλώς δεν πιστεύω πως έχω τις γνώσεις για να εκφράζω δημοσίως πολιτικές απόψεις. Πέρα από αυτό δεν ήμουν και ποτέ άνθρωπος που ήθελε να διαβάζει πολιτικά κείμενα όλη μέρα. Μάλλον η καταγωγή μου φταίει γι’ αυτό, αλλά δεν θα ντραπώ και να το πω. Ακόμα και αυτό μου φόρτωσε το facebook. Να ντρέπομαι να παραδεχτώ κάτι που διαισθάνομαι πως η μεγάλη παρέα του facebook θα κατακρίνει. Μέσα στα χρόνια, μου δημιουργήθηκε η αίσθηση του κατεπείγοντος όσον αφορά τις απόψεις όλων όσων ακολουθούσα. 

Ξέρεις όμως κάτι; Το να διαβάζεις από το πρωί μέχρι το βράδυ πολιτικές απόψεις χωρίς να έχεις την ικανότητα να τις διαχειριστείς, σου κάνει ζημιά, ξεχνάς τον εαυτό σου, νομίζεις πως τα πάντα καταρρέουν.Έτσι λοιπόν κι εγώ κατάντησα να ασχολούμαι με πολλά πράγματα που δεν είχα την ικανότητα ή την όρεξη να διαχειριστώ. Όλα ζητούσαν άμεση λύση από μένα. Να εκφράσω αμέσως την άποψή μου για εκείνο ή το άλλο, να έχω διαμορφωμένη γνώμη, να παίρνω θέση και ο θεός να βοηθήσει να μη βρεθεί κάποιος στα σχόλια να με κάνει σασίμι παραθέτοντας μια πιο καλή γνώμη με αναφορές, διαβάσματα κ.λπ. Έχανα τον ύπνο μου για μια άποψη. Γενικώς θα χάσεις τον ύπνο σου με τα κοινωνικά δίκτυα, αφού είναι αποδεδειγμένο πως προκαλούν επιπλοκές στον ύπνο. Εμ, πώς να κοιμηθείς όταν 30 δευτερόλεπτα πριν κλείσεις τα μάτια παρακολούθησες σαν την τελευταία κουτσομπόλα της γειτονιάς σου έναν επικό καυγά για κάτι εντελώς ασήμαντο, ενώ παράλληλα είχες τρία τσατ ανοιχτά με διαφορετικούς ανθρώπους στα οποία σχολίαζες τα τεκταινόμενα; Kαι πάμε στο κουτσομπολιό. 

Ας μιλήσουμε ειλικρινά. Αυτό το κοινωνικό δίκτυο έχει βγάλει από μέσα μας κάθε κακό ένστικτο που είχαμε πολύ καλά κρυμμένο. Έχουμε, τα τελευταία χρόνια κουτσομπολέψει, κατασκοπεύσει, τσακωθεί, βριστεί όσο ποτέ στην ενήλικη ζωή μας. Το «αμένσιοτο», ο σύγχρονος ορισμός της μπηχτής, έχει πλέον αναχθεί σε επιστήμη. Δεν μπορείς να το αποφύγεις, όσο υπεράνω και να είσαι, όσο ακίνδυνο και να είναι το προφίλ σου. Από κάπου θα τη φας. Και όλο και με κάποια αφορμή, θα βρεθείς να είσαι κάτι που δεν θες να είσαι. Ή έτσι νομίζεις. 

Έχουν δει τα μάτια μου απίστευτα πράγματα. Έχω δει μεγάλους, σοβαρούς και μορφωμένους ανθρώπους να ξεκατινιάζονται σα να μην υπάρχει αύριο. Έχω δει ανθρώπους να τραμπουκίζουν κόσμο αποκαλώντας τους με όλα όσα οι ίδιοι σε άλλα στάτους αποδίδουν στους φασίστες και στους ρατσιστές. Έχω δει τέτοιο βαθμό υποκρισίας που υπήρξαν στιγμές που νόμιζα πως ζω στις Επικίνδυνες Σχέσεις του Λακλό. Έχω δει τον εαυτό μου να συμμετέχει σε όλο αυτό, σε βαθμό που να αισθάνομαι καθημερινά βρωμισμένος με την τόση διαδυκτιακή μπίχλα που πετιόταν στην αρένα. Φαντάζομαι πως και στη πραγματική ζωή, αν είσαι τόσο ανοιχτός με το ποιούς μπάζεις στο σπίτι σου, τα ίδια θα συμβούν. Εκεί όμως δεν το κάνεις, και μην έρθει κανείς να σου πει πως και στο facebook μπορείς να μην τους βλέπεις, να κάνεις μπλοκ, λίστες κ.λπ. Σου έρχεται από το πουθενά η μπίχλα και δεν υπάρχει σωτηρία.

• Αναφέροντας όλα αυτά, ελπίζω να μπορούμε όλοι να αναλογιστούμε τις μεγάλες ποσότητες δηλητηρίου που επιτρέπουμε να μπαίνουν στη ζωή μας καθημερινά και πώς το μεταβολίζουμε όλο αυτό. Στη δική μου περίπτωση, μετατράπηκε σε ένα είδος ελαφριάς κατάθλιψης που άρχισε σιγά σιγά να τρώει όλα τα καλά που είχα αποκομίσει, συνυπάρχοντας σε αυτήν τη διαδυκτιακή παρέα. 

Υπάρχουν βέβαια και πάρα πολλά καλά και παρακαλώ μη θεωρηθεί ότι το κείμενο αυτό πολεμά τα κοινωνικά δίκτυα. Πριν το facebook και το twitter, ζούσα για δέκα χρόνια σε αυτήν την πόλη και δεν είχα κάνει ούτε ένα φίλο. Πες με προβληματικό ή αγοραφοβικό, αλλά η αλήθεια είναι πως αν δεν με έχωνε η A. W. στο twitter, το πιθανότερο θα ήταν να μην γνώριζα ακόμα τόσους και τόσους ανθρώπους από τους οποίους έχω κερδίσει πολλά, μαζί και ένα μέρος του χαρακτήρα μου. 

Θυμάμαι ακόμα την πρώτη τουϊτεροσύναξη στο Galaxy της Σταδίου, τα τραπέζια μου να γεμίζουν με φίλους που γνώρισα στα social media και τους οποίους αγαπώ πάρα πολύ. Στα προβλήματά μου, σε αυτούς πάω. Και είμαι πολύ ευγνώμων στο facebook και στο twitter που μου τους έδωσε. Ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου που είχε πολλά γέλια, fun και ωραίες στιγμές. Αξέχαστες. Κανένας κριτικός βιβλίου, θεάτρου, σινεμά, τέχνης δεν με έχει σηκώσει από την καρέκλα μου και δεν με έχει στείλει στο βιβλιοπωλείο, στην γκαλερί, στο θέατρο όσο μια καλογραμμένη άποψη από κάποιον άνθρωπο που εκτιμώ στα κοινωνικά δίκτυα. Όλα τα trends από εδώ ξεκινούν και δεν είναι τυχαίο.

Εδώ γίνεται πλέον η ζύμωση των πραγμάτων.Άλλο τώρα αν έχουμε κάνει κατάχρηση. Πανέμορφα κείμενα, μια άλλη όψη της ζωής, ωραίες προσωπικότητες, έχουν πολλές φορές εμφανιστεί μπροστά μου αυτά τα χρόνια. Είδα τον κόσμο με άλλα μάτια. Ακόμα και για την πολιτική, με την οποία δεν είμαι φίλος, έμαθα πολλά. Κατάφερα τουλάχιστον να ξεχωρίζω πέντε δέκα πράγματα. Μάρξ πάντως, δεν κατάφερε κανείς να με πείσει να διαβάσω ακόμα- τον Μπαλζάκ έχω στο Νο.1.

Γιατί έφυγα λοιπόν, αφού όλα τα καλά εδώ γίνονται και εγώ είμαι ένας ενήλικας που κανονικά θα έπρεπε να έχω ρυθμίσει τα κακά που με επηρεάζουν;Έφυγα γιατί κόλλησα! Παραπάνω από όσο πρέπει. Ζούσα κυριολεκτικά εντός του facebook.Δεν δούλευα. Ξέρετε, όποιος νομίζει πως μπορεί να δουλεύει και παράλληλα να αναρτά 50 status updates την ημέρα συμμετέχοντας επίσης και σε συζητήσεις αριστερά και δεξιά, μάλλον κλέβει εκκλησία ή είναι ιδιοφυΐα. Εγώ ιδιοφυΐα δεν είμαι, άρα την εκκλησία έκλεβα που στη συγκεκριμένη περίπτωση η εκκλησία είναι και μια δουλειά που αγαπώ πάρα πολύ. Σταμάτησα να κάνω όσα μου άρεσαν και αγαπούσα. Το attention span μου είχε και έχει σμικρυνθεί σε βαθμό απελπισίας.

Την τελευταία χρονιά έχω μαζέψει μια ενοχλητική στοίβα από βιβλία που υπό κανονικές συνθήκες θα διάβαζα με πολύ ενδιαφέρον. Τώρα στέκουν εκεί, όλα με κάποιο σελιδοδείκτη μπηγμένο κάπου στις πρώτες 50 σελίδες. Δεν είχα πλέον κανένα ενδιαφέρον για οτιδήποτε δεν σχετιζόταν με κάποια ανάρτηση στο facebook. Έλα τώρα, πόσες φορές δεν έχετε φωτογραφήσει ένα απόσπασμα από βιβλίο που «διαβάζετε», ή ένα πιάτο από φαγητό που «τρώτε», μόνο και μόνο για να το αναρτήσετε και να πάρετε λίγα λάικς, να αισθανθείτε ζωντανοί; Εγώ το έκανα συνέχεια. 

Πήγαινα θέατρο μόνο και μόνο για να βγω να γράψω τη γνώμη μου.Άστα! Μια σκιά του εαυτού μας γινόμαστε αν μας ρουφήξει όλο αυτό. Κυρίως γιατί υπάρχουμε για κάποιους άλλους και όχι για τους ανθρώπους μας. Αυτούς που επιλέγουμε να αγγίζουμε δηλαδή. Όλα αυτά, μαζί με την προοπτική ενός ακόμα καλοκαιριού χωρίς εντατικό διάβασμα σε κάποια σκιά αλλά μανιώδες ανεβοκατέβασμα σε timelines, καθώς και μια κακόγουστη αφορμή, με έκαναν να το κλείσω το μαγαζάκι και να μαζευτώ να βρω όλα όσα με κάνουν να είμαι αυτός που είμαι.

• Είναι μεγάλη υπόθεση να σταματήσεις να θεωρείς αναγκαία συνθήκη το timeline. Εκεί που είχες μια παρέα 100 ατόμων, τώρα είσαι εσύ και όσοι επιλέγεις να δεις μέσα στη μέρα. Στην αρχή αυτό σού προκαλεί μεγάλη θλίψη, γιατί κακά τα ψέματα, μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται -αλλά δεν πειράζει. Υπάρχει και ο φίλος που σηκώνει το τηλέφωνο και σου λέει «σόρι κιόλας, αλλά τώρα που έφυγες από το facebook δεν θα μιλάμε; Πήρα λοιπόν να δω τι κάνεις!» 

Και τι κάνω από τότε; Όλα όσα κάνει ένας πρόσφατα απεξαρτημένος. Είναι σα να ήσουν χρόνια στο σκοτάδι, να άνοιξες τα παράθυρα και να μπήκε μέσα έντονο φως. Η ζωή στο σανατόριο λοιπόν, είναι παράξενη. Χωρίς τα κοινωνικά δίκτυα ο άνθρωπος έχει πολύ χρόνο στη διάθεσή του, που μέχρι χθες τον γέμιζε με κάτι άλλο. Σου παίρνει λίγο καιρό να καταλάβεις ότι το να περάσεις ένα εικοσάλεπτο πριν αρχίσεις τη μέρα σου, πίνοντας καφέ και χαζεύοντας τις φυλλωσιές του μπαλκονιού σου, έχει πολύ μεγάλη αξία. Είναι μεγάλη υπόθεση να σταματήσεις να θεωρείς αναγκαία συνθήκη το timeline. 

Η ησυχία γενικώς που επανακτάς είναι ένα φάρμακο,ειδικά στις μέρες μας. Υπάρχει απομόνωση και είναι έντονη. Εκεί που είχες μια παρέα 100 ατόμων, τώρα είσαι εσύ και όσοι επιλέγεις να δεις μέσα στη μέρα. Και πιστέψτε με, στην αρχή σού προκαλεί μεγάλη θλίψη αυτός ο «μινιμαλισμός». 

Επίσης, κακά τα ψέματα, μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται -αλλά δεν πειράζει. Έτσι ήτανε γραφτό και όσο συμβαίνει όλο αυτό και σε στεναχωρεί, υπάρχει και ο φίλος που σηκώνει το τηλέφωνο και σου λέει «σόρι κιόλας, αλλά τώρα που έφυγες από το facebook δεν θα μιλάμε; Πήρα λοιπόν να δω τι κάνεις!». Οπότε, ο κόσμος σου ξαναφτιάχνεται από την αρχή και ίσως με καλύτερα υλικά. Κατάφερα να κάνω πράγματα; Εννοείται.

Έκανα ριζική ανακαίνιση του κήπου μου,πράγμα που όσο ήμουν στο facebook δεν θα μπορούσε να γίνει, ρίχνοντας προσωπική δουλειά πολλών ημερών και απέκτησα ένα κήπο πολύ κοντά σε αυτόν που ονειρευόμουν. Διάβασα! Διαβάζω δηλαδή. Ανάμεσα σε άλλα βρίσκομαι και στη σελίδα 100 του Tale of Genji ενός βιβλίου που ποθούσα να διαβάσω εδώ και μια δεκαετία. Τρομερή σύμπτωση, αφού άλλο βιβλίο που να μιλά για την ομορφιά όσο αυτό, είχα χρόνια να διαβάσω. 

Στη δουλειά αρχίζω να συνέρχομαι,να παρατηρώ, να μην είμαι απορροφημένος αλλού. Καινούρια projects ξεκινούν και με αισθάνομαι να ακονίζω τα νύχια μου για ωραίες δημιουργικές μάχες με ατελιέ, χαρτέμπορους και γραφιάδες. Πρωτόγνωρο και το αίσθημα να παρακολουθώ μια ταινία χωρίς να πρέπει να την διακόψω 100 φορές για facebooκική επιθεώρηση. 

Ξαφνικά όλα τα πράγματα που υπήρχαν γύρω μου απέκτησαν ξανά υπόστασηκαι δεν υπερβάλλω. Και ένα τραπέζι με φίλους χωρίς να κοιτάς συνέχεια το κινητό, έχει την αξία που είχε άλλοτε. Και οι κουβέντες τους και τα γέλια τους, πιο πολύτιμα και από το καλύτερο status update.

Έφυγα λοιπόν γιατί έτσι έπρεπε, αλλά είναι πολλά αυτά που μου λείπουν και δεν το έχω καθόλου σίγουρο πως θα μείνω μακριά για πάντα. Στο γραφείο πάντως έβαζαν στοιχήματα για το πότε θα επιστρέψω ή πόσο θα αντέξω μακριά από τη βουή. Δεν ξέρω παίδες, αυτό που ξέρω είναι πως προς το παρόν μου αρέσει η ησυχία και πως το οτι δεν έχω και τόση «επαφή» μόνο καλό μου κάνει. Σας φιλώ και όποιος θέλει ας στείλει sms. www.iefimerida.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ: Ν. Λυγερός: Το Facebook παραβιάζει την ευρωπαϊκή νομοθεσία, σύμφωνα με βελγική μελέτη - Κοινωνικά Απόβλητα

Επικήδειος μιας υδάτινης αγάπης

June 8, 2015, 12:17 pm

≫ Next: Χαιρετισμοί της Υπεραγίας Θεοτόκου

≪ Previous: Εγκαταλείπω το facebook, δεν θα πει προδοσία

$

0

0

Επικήδειος μιας υδάτινης αγάπης
Σοφία Ντρέκου

Εμβαθύνοντας στα νοητικά σχήματα της ερωτικής δομής, σαν την μουσική της γραφής απ'το ψηφιακό μου παρελθόν, από του νυν, στολίζουν έναν ερωτικό τάφο που θα ακουστεί στο μέλλον, όταν πια δεν θα υπάρχουν οι σιωπηλοί εραστές για να το ακούσουν. Θα έχουν «κρυφτεί στις σπηλιές χαμένων παραδείσων μαζί με τις παλιές αγάπες». Όμως, θα είναι εφικτή μόνο μέσω του αέναου έργου, διότι η αδιάκοπη δραστηριότητα δικαιώνει την ανθρώπινη ολόφωτη μονομέρεια της ύπαρξής μας. Τί κι αν με καλείς διαρκώς με τον νυμφίο ερωτικό σου λόγο; Τί κι αν λες ότι έμεινες μονάχος; Αφού το ξέρει η πλάση ολάκερη ότι ο έρως λόγον δεν κρατεί! Η διπλή βάρδια δεν ταιριάζει στην αγαπημένη σου. Τον υδάτινο ορίζοντα των ποιημάτων που μας έγραψες, αφήνω πια να βουλιάξει στον βυθό της θάλασσας μην αναστηθεί και με πνίξει. Κι ας μου είπες κάποτε, αγάπησα την θάλασσα επειδή αγάπησα εσένα! Όμως απελευθερώθηκα για την νέα αρχή, το νέο κόσμο που με περιμένει για αληθινές αγάπες με ποιήματα και νότες στην άκρη μιας ακτής.

«Οι Παλιές Αγάπες Πάνε Στο Παράδεισο»

♫♪Πυξ Λαξ Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς

στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω

δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά

κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων!

• Στον βυθό της υδάτινης αγκαλιάς
  
  ♫♪Έπαψες αγάπη να θυμίζεις - Πυξ Λαξ

Χαιρετισμοί της Υπεραγίας Θεοτόκου

June 12, 2015, 7:31 pm

≫ Next: Στην σιωπηλή νύχτα του απείρου

≪ Previous: Επικήδειος μιας υδάτινης αγάπης

$

0

0

Σε ικετεύω Δέσποινα, Σε, νυν, επικαλούμαι, 

Σε δυσωπώ Παντάνασσα, Σην χάριν εξαιτούμε. 

Θερμώς επικαλούμε Σε, Ναέ ηγιασμένε. 

Αντιλαβού μου, ρύσαι με, από τού πολεμίου, 

Και κλήρονομον δείξον με, ζωής της αιωνίου, 

Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε.

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

Υπεραγία Θεοτόκε Σώσον ημάς

Χαιρετισμοί της Υπεραγίας Θεοτόκου

Ἄγγελος πρωτοστάτης, οὐρανόθεν ἐπέμφθη, εἰπεῖν τῆ Θεοτόκω το, Χαῖρε· (τρεῖς φορές) καί σύν τῆ ἀσωμάτω φωνῆ, σωματούμενόν σε θεωρῶν, Κύριε, ἐξίστατο καί ἵστατο, κραυγάζων πρός αὐτήν τοιαῦτα.

Χαῖρε, δἰ ἦς ἡ χαρά ἐκλάμψει· χαῖρε, δἰ ἦς ἡ ἀρά ἐκλείψει.
Χαίρε, τοῦ πεσόντος Ἀδάμ ἡ ἀνάκλησις·
χαῖρε, τῶν δακρύων τῆς Εὔας ἡ λύτρωσις.
Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς·
χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον, καί Ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς.
Χαῖρε, ὅτι υπάρχεις Βασιλέως καθέδρα·
χαῖρε, ὅτι βαστάζεις τόν βαστάζοντα πάντα.
Χαῖρε, ἀστήρ ἐμφαίνων τόν Ἥλιον·
χαῖρε, γαστήρ ἐνθέου σαρκώσεως.
Χαῖρε, δἰ ἧς νεουργεῖται ἡ κτίσις·
χαῖρε, δἰ ἧς βραφουργεῖται ὁ Κτίστης.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Βλέπουσα ἡ Ἁγία, ἑαυτήν ἐν ἁγνεία, φησί τῶ Γαβριήλ θαρσαλέω· Τό παράδοξόν σου τῆς φωνῆς, δυσπαράδεκτόν μου τῆ ψυχῆ φαίνεται· ἀσπόρου γάρ συλλήψεως τήν κύησιν πῶς λέγεις; κράζων·
Ἀλληλούϊα

Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι, ἡ παρθένος ζητοῦσα, ἐβόησε πρός τόν λειτουργοῦντα· Ἐκ λαγόνων ἁγνῶν, Υἱόν πῶς ἐστι τεχθῆναι δυνατόν; λέξον μοι. Προς ἥν ἐκεῖνος ἔφησεν ἐν φόφω, πλήν κραυγάζων οὕτω·

Χαῖρε, βουλῆς ἀποῤῥήτου μύστις·
χαῖρε, σιγῆς δεομένων πίστις.
Χαῖρε, τῶν θαυμάτων Χριστοῦ τό προοίμιον·
χαῖρε, τῶν δογμάτων αὐτοῦ τό κεφάλαιον.
Χαῖρε, κλίμαξ ἐπουράνιε, δἰ ἥς κατέβη ὁ Θεός·
χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν.
Χαῖρε, τό τῶν Ἀγγελων πολυθρύλητον θαῦμα·
χαῖρε, τό τῶν δαιμόνων πολυθρήνητον τραῦμα.
Χαῖρε, τό φῶς ἀῤῥήτως γεννήσασα·
χαῖρε, τό πῶς, μηδένα διδάξασα.
Χαῖρε, σοφῶν ὑπερβαίνουσα γνῶσιν·
χαῖρε, πιστῶν, καταυγάζουσα φρένας.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Δύναμις τοῦ Ὑψίστου, ἐπεσκίασε τότε, πρός σύλληψιν τῆ Ἀπειρογάμω· καί τήν εὔκαρπον ταύτης νηδύν, ὡς ἀγρόν ὑπέδειξεν ἡδύν ἅπασι, τοῖς θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν, ἐν τῶ ψάλλειν οὕτως·
Ἀλληλούϊα

Ἔχουσα θεοδόχον, ἡ Παρθένος τήν μήτραν, ἀνέδραμε πρός τήν Ἐλισάβετ· τό δέ βρέφος ἐκείνης εὐθύς, ἐπιγνόν τόν ταύτης ἀσπασμόν, ἔχαιρε· καί ἅλμασιν ὡς ἄσμασιν, ἐβόα πρός τήν Θεοτόκον.

Χαῖρε, βλαστοῦ ἀμαράντου κλῆμα·
χαῖρε, καρποῦ ἀκηράτου κτῆμα.
Χαῖρε, γεωργόν γεωργοῦσα φιλάνθρωπον·
χαῖρε, φυτουργόν τῆς ζωῆς ἡμῶν φύουσα.
Χαῖρε, ἄρουρα βλαστάνουσα εὐφορίαν, οἰκτιρμῶν·
χαῖρε, τράπεζα βαστάζουσα εὐθηνίαν ἱλασμῶν.
Χαῖρε, δεκτόν πρεσβείας θυμίαμα·
χαῖρε, παντός τοῦ κόσμου ἐξίλασμα.
Χαῖρε, Θεοῦ πρός θνητούς εὐδοκία·
χαῖρε, θνητῶν πρός Θεόν παῤῥησία.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ζάλην ἔνδοθεν ἔχων, λογισμῶν ἀμφιβόλων, ὁ σώφρων Ἰωσήφ ἐταράχθη, πρός τήν ἄγαμόν σε θεωρῶν, καί κλεψίγαμον ὑπονοῶν Ἄμεμπτε· μαθών δέ σου τήν σύλληψιν έκ Πνεύματος ἁγίου, ἔφη·
Ἀλληλούϊα

Ἥκουσαν οἱ Ποιμένες, τῶν Ἀγγέλων ὑμνούντων, τήν ἔνσαρκον Χριστοῦ παρουσίαν· καί δραμόντες ὠς πρός Ποιμένα, θεωρούσι τοῦτον ὡς ἀμνόν ἄμωμον, ἐν τῆ γαστρί Μαρίας βοσκηθέντα, ἥν ὑμνοῦντες εἶπον.

Χαῖρε, ἀμνοῦ καί ποιμένος Μήτηρ·
χαῖρε, αὐλή λογικῶν προβάτων.
Χαῖρε, ἀοράτων ἐχθρῶν ἀμυντήριον·
χαῖρε, Παραδείσου θυρῶν ἀνοικτήριον.
Χαῖρε, ὅτι τά οὐράνια συναγέλλεται τῆ γῆ·
χαῖρε, ὅτι τά ἐπίγεια συγχορεύει οὐρανοῖς.
Χαῖρε, τῶν Ἀποστόλων τό ἀσίγητον στόμα·
χαῖρε, τῶν Ἀθλοφόρων τό ἀνίκητον θάρσος.
Χαῖρε, στερρόν τῆς πίστεως ἔρεισμα·
χαῖρε, λαμπρόν τῆς χάριτος γνώρισμα.
Χαῖρε, δἰ ἧς ἐγυμνώθη ὁ Ἅδης·
χαῖρε, δἰ ἧς ἐνεδύθημεν δόξαν.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Θεοδρόμον Ἀστέρα, θεωρήσαντες Μάγοι, τῆ τούτου ἠκολούθησαν αἴγλη· και ὡς λύχνον κρατοῦντες αὐτόν, δἰ αὐτοῦ ἠρεύνων κραταιόν Ἄνακτα· καί φθάσαντες τόν ἄφθαστον, ἐχάρησαν, αὐτῶ βοῶντες.
Ἀλληλούϊα

Ἴδον παῖδες Χαλδαίων, ἐν χερσί τῆς Παρθένου, τόν πλάσαντα χειρί τούς ἀνθρώπους· καί Δεσπότην νοοῦντες αὐτόν, εἰ καί δούλου ἔλαβε μορφήν, ἔσπευσαν τοῖς δώροις θεραπεῦσαι, καί βοῆσαι τῆ Εὐλογημένη.

Χαῖρε, ἀστέρος ἀδύτου Μήτηρ·
χαῖρε, αὑγή μυστικῆς ἡμέρας.
Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τήν κάμινον σβέσασα·
χαῖρε τῆς Τριάδος τούς μύστας φωτίζουσα.
Χαῖρε, τύραννον ἀπάνθρωπον, ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς·
Χαῖρε, Κύριον φιλάνθρωπον ἐπιδείξασα Χριστόν.
Χαῖρε, ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας·
χαῖρε, ἡ τοῦ βορβόρου ῥυομένη τῶν ἔργων.
Χαῖρε, πυρός προσκύνησιν παύσασα·
χαῖρε, φλογός παθῶν ἀπαλλάτουσα.
Χαῖρε, πιστῶν ὁδηγέ σωφροσύνης·
χαῖρε, πασῶν γενεῶν εὐφροσύνη.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Κήρυκες θεοφόροι γεγονότες οἱ Μάγοι, ὑπέστρεψαν εἰς τήν Βαβυλῶνα· ἐκτελέσαντές σου τόν χρησμόν, καί κηρύξαντές σε τόν Χριστόν ἅπασιν, ἀφέντες τόν Ἡρώδην ὡς ληρώδη, μή εἰδότα ψάλλειν.
Ἀλληλούϊα

Λάμψας ἐν τῆ Αἰγύπτω, φωτισμόν ἀληθείας, ἐδίωξας τοῦ ψεύδους τό σκότος· τά γάρ εἴδωλα ταύτης Σωτήρ, μή ἐνεγκαντά σου τήν ἰσχύν πέπτωκεν· οἱ τούτων δέ ῥυσθέντες, ἐβόων πρός τήν Θεοτόκον.

Χαῖρε, ἀνόρθωσις τῶν ἀνθρώπων·
χαῖρε, κατάπτωσις τῶν δαιμόνων.
Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τήν πλάνην πατήσασα·
χαῖρε, τῶν εἰδώλων τόν δόλον ἐλέγξασα.
Χαῖρε, θάλασσα ποντίσασα, Φαραώ τόν νοητόν·
χαῖρε, πέτρα ἡ ποτίσασα, τούς διψῶντας τήν ζωήν.
Χαῖρε, πύρινε στῦλε, οδηγῶν τούς ἐν σκότει·
χαῖρε, σκέπη τοῦ κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης.
Χαῖρε, τροφής τοῦ Μάννα διάδοχε·
χαῖρε τρυφῆς ἁγίας διάκονε.
Χαῖρε, ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας·
χαῖρε, ἐξ ἦς ῥέει μέλι καί γάλα.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Μέλλοντος Συμεῶνος, τοῦ παρόντος αἰῶνος, μεθίστασθαι τοῦ ἀπατεῶνος, ἐπεδόθης ὡς βράθος αὐτῶ, ἀλλ'ἐγνώσθης τούτῳ καί Θεός τέλειος· διόπερ ἐξεπλάγη, σου ήν ἄῤῥητον σοφίαν, κράζων:
Ἀλληλούϊα

Νέαν ἔδειξε κτίσιν, ἐμφανίσας ὁ Κτίστης, ἡμῖν τοῖς ὑπ'αὐτοῦ γενομένοις· ἐξ ἀσπόρου βλαστήσας γαστρός, καί φυλάξας ταύτην, ὥσπερ ἦν ἄφθορον· ἵνα τό θαῦμα βλέποντες, ὑμνήσωμεν αὐτήν, βοῶντες·

Χαῖρε, τό ἄνθος τῆς ἀφθαρσίας·
χαῖρε, τό στέφος τῆς ἐγκρατείας.
Χαῖρε, ἀναστάσεως τύπον ἐκλάμπουσα·
χαῖρε, τῶν Ἀγγέλων τόν βίον ἐμφαίνουσα.
Χαῖρε, δένδρον ἀγλαόκαρπον, ἐξ οὗ τρέφονται πιστοί·
χαῖρε, ξύλον εὐσκιόφυλλον, ὑφ'οὗ σκέπτονται πολλοί.
Χαῖρε, κυοφοροῦσα ὁδηγόν πλανωμένοις·
χαῖρε, ἀπογεννῶσα λυτρωτήν αἰχμαλώτοις.
Χαῖρε, Κριτοῦ δικαίου δυσώπησις·
χαῖρε, πολλῶν πταιόντων συγxώρησις.
Χαῖρε, στολή τῶν γυμνῶν παῤῥησίας·
χαῖρε, στοργή πάντα πόθον νικῶσα.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ξένον τόκον ἰδόντες, ξενοθῶμεν τοῦ κόσμου, τόν νοῦν εἰς αὐρανόν μεταθέντες· διά τοῦτο γάρ ὁ ὑψηλός Θεός, ἐπί γῆς ἐφάνη ταπεινός ἄνθρωπος, βουλόμενος ἑλκύσαι πρός τό ὕψος, τούς αὐτῶ βοῶντας·
Ἀλληλούϊα

Ὅλως ἦν ἐν τοῖς κάτω, καί τῶν ἄνω οὐδόλως ἀπῆν, ὁ ἀπερίγραπτος. Λόγος· συγκατάβασις γάρ Θεϊκή, οὐ μετάβασις δέ τοπική γέγονε· καί τόκος ἐκ Παρθένου θεολήπτου, ἀκουούσης ταῦτα·

Χαῖρε, Θεοῦ ἀχωρήτου χώρα·
χαῖρε, σεπτοῦ μυστηρίου θύρα.
Χαῖρε, τῶν ἀπίστων ἀμφίβολον ἄκουσμα·
χαῖρε, τῶν πιστῶν ἀναμφίβολον καύχημα.
Χαῖρε, ὄχημα πανάγιον τοῦ ἐπί τῶν Χερουβείμ·
χαῖρε, οἴκημα πανάριστον τοῦ ἐπί τῶν Σεραφείμ.
Χαῖρε, ἡ τἀναντία εἰς ταὐτό ἀγαγοῦσα·
χαῖρε, ἡ παρθενίαν καί λοχείαν ζευγνῦσα.
Χαῖρε, δἰ ἧς ἐλύθη παράβασις·
χαῖρε, δἰ ἧς ἠνοίχθη Παράδεισος.
Χαῖρε, ἡ κλείς τῆς Χριστοῦ Βασιλείας·
χαῖρε, ἐλπίς ἀγαθῶν αἰωνίων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων, κατεπλάγη τό μέγα, τῆς σῆς ἐνανθρωπήσεως ἔργον· τόν ἀπρόσιτον γάρ ὡς Θεόν, ἐθεώρει πᾶσι προσιτόν ἄνθρωπον, ἡμῖν μέν συνδιάγοντα, ἀκούοντα δέ παρά πάντων οὕτως·
Ἀλληλούϊα

Ρήτορας, πολυφθόγγους ὡς ἰχθύας ἀφώνους, ὁρῶμεν ἐπί σοί Θεοτόκε· ἀποροῦσι γάρ λέγειν το, πῶς και Παρθένος μένεις, καί Παρθένος μένεις, καί τεκεῖν ἴσχυσας· ἡμεῖς δέ τό Μυστήριον θαυμάζοντες, πιστῶς βοῶμεν.

Χαῖρε, σοφίας Θεοῦ δοχεῖον·
χαῖρε προνοίας αὐτοῦ ταμεῖον.
Χαῖρε, φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα·
χαῖρε, τεχνολόγους ἀλόγους ἀλέγχουσα.
Χαῖρε, ὅτι ἐμωράνθησαν οἱ δεινοί συζητηταί·
χαῖρε, ὅτι ἐμαράνθυσαν οἱ τῶν μύθων ποιηταί.
Χαῖρε, τῶν Ἀθηναίων τάς πλοκάς διασπῶσα·
χαῖρε, τῶν ἁλιέων τάς σαγήνας πληροῦσα.
Χαῖρε, βυθοῦ ἀγνοίας ἐξέλκουσα·
χαῖρε, πολλούς ἐν γνώσει φωτίζουσα
Χαῖρε, ὁλκάς τῶν θελόντων σωθῆναι·
χαῖρε, λιμήν τῶν τοῦ βίου πλωτήρων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Σῶσαι θέλων τόν κόσμον, ὁ τῶν ὅλων Κοσμήτωρ, πρός τοῦτον αὐτεπάγγελτος ἦλθε· καί ποιμήν ὑπάρχων ὡς Θεός, δἰ ἡμάς ἐφάνη καθ'ἡμᾶς ἄνθρωπος· ὁμοίω γάρ τό ὅμοιον καλέσας, ὡς θεός ἀκούει.
Ἀλληλούϊα

Τεῖχος εἶ τῶν παρθένων, Θεοτόκε Παρθένε, καί πάντων τῶν εἰς σά προστρεχόντων· ὁ γάρ τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, κατεσκεύασέ σε Ποιητής Ἄχραντε, οἰκήσας ἐν τῆ μήτρα σου, καί πάντας σοι προσφωνεῖν διδάξας.

Χαῖρε, ἡ στήλη τῆς παρθενίας·
χαῖρε, ἡ πύλη τῆς σωτηρίας.
Χαῖρε, ἀρχηγέ νοητῆς ἀναπλάσεως·
χαῖρε, χορηγέ θεϊκῆς ἀγαθότητος.
Xαῖρε, σύ γάρ ἀνεγέννησας τούς συλληφθέντας αἰσχρώς·
χαῖρε, σύ γάρ ἐνουθέτησας τούς συληθέντας τόν νοῦν.
Χαῖρε, ἡ τόν φθορέα τῶν φρενῶν καταργούσα·
χαῖρε, ἡ τόν σπορέα τῆς ἁγνείας τεκοῦσα.
Χαῖρε, παστάς ἀσπόρου νυμφεύσεως·
χαῖρε, πιστούς Κυρίω ἁρμόζουσα.
Χαῖρε, καλή κουροτρόφε παρθένων·
χαῖρε, ψυχῶν νυμφοστόλε Ἁγίων.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ὕμνος ἅπας ἡττᾶται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τῶ πλήθει τῶν πολλῶν οἰκτιρμῶν σου· ἰσαρίθμους γάρ τῆ ψάμμω ὠδάς, ἄν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεῦ ἅγιε, οὐδέν τελοῦμεν ἄξιον, ὧν δέδωκας ἡμῖν, τοῖς σοί βοῶσιν.
Ἀλληλούϊα

Φωτοδόχον λαμπάδα, τοῖς ἐν σκότει φανεῖσαν, ὁρώμεν τήν ἁγίαν Παρθένον· τό γάρ ἄϋλον ἅπτουσα φῶς, ὁδηγεῖ πρός γνῶσιν θεϊκήν ἅπαντάς, αὐγῆ τόν νοῦ φωτίζουσα, κραυγῆ δέ τιμωμένη ταῦτα.

Χαῖρε, ἀκτίς νοητοῦ Ἡλίου·
χαῖρε, βολίς τοῦ ἀδύτου φέγγους.
Χαῖρε, ἀστραπή τάς ψυχάς καταλάμπουσα·
χαῖρε, ὡς βροντή τούς ἐχθρούς καταπλήττουσα.
Χαῖρε, ὅτι τόν πολύφωτον ἀνατέλλεις φωτισμόν'
χαῖρε, ὅτι τόν πολύρρυτον ἀναβλύζεις ποταμόν.
Χαῖρε, τῆς κολυμβήθρας ζωγραφοῦσα τόν τύπον·
χαῖρε, τῆς ἁμαρτίας ἀναιροῦσα τόν ρύπον.
Χαῖρε, λουτήρ ἐκπλύνων συνείδησιν·
χαῖρε, κρατήρ κιρνῶν ἀγαλλίασιν.
Χαῖρε, ὀσμή τῆς Χριστοῦ εὐωδίας·
χαῖρε, ζωή μυστικής εὐωχίας.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Χάριν δοῦναι θελήσας, ὀφλημάτων ἀρχαίων, ὁ πάντων χρεωλύτης ἀνθρώπων, ἐπεδήμησε δἰ ἑαυτοῦ, πρός τούς ἀποδήμους τῆς αὑτοῦ χάριτος· καί σχίσας τό χειρόγραφον, ἀκούει παρά πάντων οὕτως.
Ἀλληλούϊα

Ψάλλοντές σου τόν Τόκον, ἀνυμνοῦμέν σε πάντες, ὡς ἔμψυχον ναόν, Θεοτόκε· ἐν τῆ σῆ γάρ οἰκήσας γαστρί, ὁ συνέχων πάντα τῆ χειρί Κύριος, ἡγίασεν, ἐδόξασεν, ἐδίδαξε βοᾶν σοι πάντας.

Χαῖρε, σκηνή τοῦ Θεοῦ καί Λόγου·
χαῖρε, Ἁγία Ἁγίων μείζων.
Χαῖρε, Κιβωτέ χρυσωθεῖσα τῶ Πνεύματι·
χαῖρε, θησαυρέ τῆς ζωής ἀδαπάνητε.
Χαῖρε, τίμιον διάδημα, βασιλέων εὐσεβῶν·
χαῖρε, καύχημα σεβάσμιον Ἱερέων εὐλαβῶν.
Χαῖρε, τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἀσάλευτος πύργος·
χαῖρε, τῆς βασιλείας τό ἀπόρθητον τεῖχος.
Χαῖρε, δἰ ἧς ἐγείρονται τρόπαια·
χαῖρε, δἰ ἧς ἐχθροί καταπίπτουσι.
Χαῖρε, χρωτός τοῦ ἐμοῦ θεραπεία·
χαῖρε, ψυχῆς τῆς ἐμῆς σωτηρία.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Ὤπανύμνητε Μῆτερ, ἡ τεκοῦσα τόν πάντων Ἀγίων ἁγιώτατον Λόγον (τρεῖς φορές) δεξαμενή τήν νῦν προσφοράν, ἀπό πάσης ρῦσαι συμφορᾶς ἅπαντάς· καί τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως, τούς σοί βοῶντας.
Ἀλληλούϊα

Ψηφιδωτή εικόνα Υπεραγίας θεοτόκου, ανήκουσα εις ιδιωτικήν συλλογή, έργον
Ιεράς Γυναικείας Μονής «Παναγίας του Έβρου» στην Μάκρη Αλεξανδρουπόλεως

Υπεραγία Θεοτόκε Σώσον ημάς

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Άγγελος πρώτην θέσιν κατέχων μεταξύ των Αγγέλων (δηλαδή ο Αρχάγγελος Γαβριήλ) εστάλη (υπό του Θεού) από τον ουρανό (εις την γην) για να πει σε Εκείνη, η οποία έμελλε να γίνει η Μήτηρ του Θεού, το Χαίρε! Βλέποντας δε ο Άγγελος Σε, Κύριε, να αρχίζεις να λαμβάνεις υλική σάρκα ( μέσα εις την κοιλία της) την ιδία στιγμήν, κατά την οποίαν χαιρέτιζε με την άϋλη φωνή του την Παρθένο, καταλαμβανόμενος από μεγάλη έκπληξη και θαυμασμό και, στεκούμενος ενώπιον της Παρθένου, έλεγε προς αυτήν τα εξής:

Χαίρε, συ, μέσω της οποίας θα λάμψη εις τον κόσμο η χαρά (της λυτρώσεως)˙
χαίρε, συ, μέσω της οποίας θα εξαφανισθεί η κατάρα (που εδόθη εις το ανθρώπινον γένος δια την παρακοή του).

Χαίρε, συ, που γίνεσαι η αιτία να επανέλθει εις τον Παράδεισον ο εκπεσών Αδάμ˙
χαίρε, συ, που γίνεσαι η αιτία να απαλλαγή η Εύα από τις λύπες και τα δάκρυά της.

Χαίρε, συ, που είσαι ύψος, το οποίον δυσκόλως δύνανται να φθάσουν και να κατανοήσουν οι διάνοιες των ανθρώπων˙
χαίρε, συ, που είσαι βάθος, το οποίον δυσκόλως δύνανται να δουν και αυτών των Αγγέλων οι οφθαλμοί.

Χαίρε, διότι είσαι θρόνος του Βασιλέως Χριστού˙
χαίρε, διότι βαστάζεις εις την κοιλία σου Εκείνον, που βαστάζει ολόκληρον το σύμπαν.

Χαίρε, συ, ο (πρωϊνός) αστέρας (αυγερινός), που προμηνύει την εμφάνιση του ηλίου (Χριστού)˙
χαίρε, συ, εις της οποίας την κοιλία λαμβάνει σάρκα ο Θεός.

Χαίρε, σύ, μέσω της οποίας ανακαινίζεται η (εκ της αμαρτίας διαφθαρείσα) Δημιουργία˙ χαίρε, συ, μέσω της οποίας ο Δημιουργός γίνεται βρέφος.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Η Αγία Παρθένος, γνωρίζουσα ότι ήταν απολύτως αγνή και αμόλυντος, λέγει με θάρρος εις τον Γαβριήλ: Οι λόγοι σου είναι παράδοξοι και δεν είναι εύκολον να τους παραδεχθεί η ψυχή μου.

Διότι συ μου λέγεις ότι θα γεννήσω, αφού συλλάβω άνευ ανδρικού σπέρματος! Πώς είναι τούτο δυνατόν; Και όμως συ αυτό λέγεις και κράζεις:

Αινείτε τον Θεό.

ΗΠαρθένος, επιζητούσα να αποκτήσει γνώσιν απόκρυφων και αγνώστων πραγμάτων (για τα οποία της ομιλεί ο Άγγελος), αναφώνησε προς το υπηρετικό όργανον του Θεού (δηλαδή τον Άγγελον): Από παρθενική κοιλία (όπως είναι η δική μου), πώς είναι δυνατόν να γεννηθεί υιός; Απάντησε μου! Τότε ο Άγγελος είπε εις αυτήν με φόβον,αλλά και με σταθερή φωνή, τα εξής:

Χαίρε, διότι είσαι η μύστις της απόκρυφης βουλής του Θεού.
χαίρε, διότι είσαι η πίστις όλων εκείνων των θαυμαστών πραγμάτων, που (δεν επιδέχονται έρευνα, αλλά) γίνονται δεκτά με σιγή.

Χαίρε, διότι είσαι η απαρχή των θαυμάτων του Χριστού˙
χαίρε, διότι είσαι η βάσις των δογμάτων της Πίστεως Αυτού.

Χαίρε, διότι είσαι η επουράνιος κλίμακα (η σκάλα) δια της οποίας κατέβη ο Θεός (εις την γην)˙
χαίρε, διότι είσαι η γέφυρα η μεταφέρουσα τους εκ γης πλασθέντας ανθρώπους εις τον ουρανόν.

Χαίρε, συ, που είσαι μέγας θρύλος και αντικείμενον θαυμασμού δια τους Αγγέλους ˙

Xαίρε, συ, που δια τους Δαίμονας είσαι το προκαλούν πολλούς θρήνους τραύμα.

Χαίρε, συ, που ανερμήνευτα γέννησες το φώς˙
χαίρε, συ, που εις κανένα δεν φανέρωσες τον τρόπον της γεννήσεως αυτής.

Χαίρε, συ, που είσαι υπεράνω της γνώσεως και αυτών ακόμη των σοφών (διότι ούτε αυτοί δύνανται να κατανοήσουν πως εκ σου έλαβε σάρκα ο Θεός)˙
χαίρε, συ, που φωτίζεις με άπλετο φως τις διάνοιες των πιστών.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Αμέσως τότε (όταν δηλαδή η Παρθένος είπε το «Ιδού η δούλη Κυρίου˙ γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου»,) η δύναμις του Υψίστου Θεού επεσκίασε την μη έχουσα πείρα γάμου Κόρην, δια να συλλάβει (τον Υιόν του Θεού). Και τοιουτοτρόπως την καρποφόρο κοιλία της ανέδειξε αγρόν (φέροντα καρπό) γλυκύ για όλους εκείνους, που θέλουν να θερίζουν την σωτηρίαν των με το να ψάλλουν ούτως:

Αινείτε τον Θεό.

Αφού πλέον είχε δεχθεί η Παρθένος εντός της κοιλίας της τον Θεό, μετέβη προς επίσκεψιν της (συγγενούς της) Ελισάβετ. Το δε βρέφος (που ήτο εις την κοιλία) της Ελισάβετ (ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος,) αντελήφθη αμέσως τον (προς την Ελισάβετ) χαιρετισμό της Παρθένου (εννόησε, δηλαδή, ότι ο χαιρετισμός αυτός προερχόταν όχι από απλή γυναίκα, άλλα από την Μητέρα του Θεού) και γέμισε από χαράν. Χρησιμοποιώντας δε ως άσματα σκιρτήματα, έλεγε προς την Θεοτόκο:

Χαίρε, κλήμα, που παρήγαγες τον αμάραντο βλαστό (τον Χριστόν)
χαίρε, κλήμα που μας έδωσες τον άφθαρτο καρπό.

Χαίρε, συ, που κυοφορείς μέσα εις τα σπλάχνα σου τον φιλάνθρωπο Γεωργό.
χαίρε, συ, που γεννάς τον Δημιουργό της ζωής μας.

Χαίρε, γη ευφορωτάτη, που βλαστάνεις αφθονία (όχι υλικών καρπών, αλλά θείας) ευσπλαχνίας χαίρε, τράπεζα, που βαστάζεις επάνω σου τον πλούτο του ελέους.

Χαίρε, διότι κάνεις να ανθίζει λειβάδι (πνευματικής) απολαύσεως,
χαίρε, διότι ετοιμάζεις λιμένα για τις ψυχές μας.

Χαίρε, διότι είσαι το θυμίαμα πρεσβείας που το δέχεται ο Θεός
χαίρε, συ, που εξιλεώνεις (με τις πρεσβείες σου) για όλο τον κόσμον τον Θεό.

Χαίρε, διότι μέσω σού ο Θεός έδειξε την εύνοια και αγαθότητα Του προς τους θνητούς ανθρώπους
χαίρε, διότι μέσω σου οι άνθρωποι απέκτησαν θάρρος να πλησιάζουν τον Θεό.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε

Ο (προστάτης σου) σώφρων Ιωσήφ, ώ άμεμπτε Παρθένε, έχοντας εσωτερικώς λογισμούς αμφιβολίας, επειδή σε γνώριζεν άγαμο και (ως εκ τούτου) υποπτευόταν ότι είχες άνομες σχέσεις (εις τις οποίες απέδιδε την εγκυμοσύνη σου), ταραχτηκε. Όταν όμως πληροφορήθηκε (από τον Άγγελο) ότι η σύλληψις βρέφους στην κοιλία σου ήταν εκ Πνεύματος Αγίου, αναφώνησε:

Αινείτε τον Θεό

Οι βοσκοί (που ήαν πλησίον του σπηλαίου όταν γεννήθηκε ο Κύριος) άκουσαν τους Αγγέλους να υμνούν το γεγονός, ότι ο Χριστός παρουσιάστηκε (εις την γην) με ανθρώπινη σάρκα. Και ενώ έσπευσαν προς Αυτόν, με της σκέψη ότι θα Τον έβλεπαν ως Ποιμένα (ως Ηγέτη, δηλαδή, με όλη τη λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια Του), εν τούτοις βλέπουν Αυτόν ως άμωμον πρόβατο (κατάλληλο δια θυσία), το οποίον είχε τραφεί μέσα εις την κοιλία της Μαρίας. Υμνώντας δε αυτήν, της είπαν:

Χαίρε, συ, που είσαι Μήτηρ Εκείνου, ο Οποίος είναι και Αμνός (ως άνθρωπος) και Ποιμήν (ως Θεός)
χαίρε, συ, που είσαι η μάνδρα των λογικών προβάτων (δηλαδή των πιστών).

Χαίρε, συ, που είσαι το όπλον, δια του οποίου αμυνόμεθα κατά των αοράτων εχθρών (Δαιμόνων)
χαίρε, συ, που είσαι το κλειδί, δια του οποίου ανοίγονται οι θύρες του Παραδείσου.

Χαίρε, διότι εξ αιτίας σου τα ουράνια αγάλλονται μαζί με την γην χαίρε, διότι εξ αιτίας σου τα επίγεια πανηγυρίζουν μαζί με τους ουρανούς.

Χαίρε, συ, που είσαι το αδιάκοπο κήρυγμα των αποστόλων (οι οποίοι συνεχώς ομιλούν δια τον από Εσένα σαρκωθέντα Θεό)
χαίρε, συ, που εμπνέεις εις τους μάρτυρες (της Πίστεως) ακατάβλητο θάρρος.

Χαίρε, συ, που είσαι το ασάλευτο βάθρον της Πίστεως
χαίρε, συ, εις το πρόσωπον της οποίας γνωρίσαμεν την λαμπρότητα της χάριτος (του Θεού).

Χαίρε, συ, μέσω της οποίας εγυμνώθη ο άδης (από την εξουσία του)
χαίρε, σύ, μέσω της οποίας εμείς περιβλήθηκαμε (ουράνιο) δόξαν.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Όταν οι μάγοι είδαν τον αστέρα, ο οποίος έδειχνε τον δρόμο που έφερε προς τον (γεννηθέντα) Θεό, ακολούθησαν την λάμψη του. Έχοντες δε αυτόν ως λύχνο (που τους έδειχνε τον δρόμο), ερευνούσαν με αυτόν να βρουν τον (νεογέννητο) ισχυρό Βασιλέα. Αφού δε έφθασαν τοπικώς πλησίον Εκείνου, που (ως Θεός) είναι άφθαστος και απλησίαστος, γέμισαν από χαράν και είπαν για Αυτόν:

Αινείτε τον Θεό.

Είδαν (λοιπόν) οι μάγοι, οι απόγονοι των Χαλδαίων, στα χέρια της Παρθένου Εκείνον, που έπλασε με τας χείρας Του τους ανθρώπους. Και, αισθανόμενοι ότι το βρέφος αυτό ήταν ο Κύριος, έστω και αν είχε λάβει μορφήν δούλου (ανθρώπου δηλαδή), έσπευσαν να εκδηλώσουν την προς Αυτόν λατρεία τους με την προσφορά δώρων και να πουν εις την ευλογημένη Μητέρα Του:

Χαίρε, συ, που είσαι η Μήτηρ του αστέρος ο οποίος ουδέποτε δύει χαίρε, συ, που είσαι η αυγή της μυστικής ημέρας (δηλαδή της αιωνίου Βασιλείας του Θεού).

Χαίρε, συ, που έσβησες την κάμινο της (ειδωλολατρικής) πλάνης
χαίρε, συ, που φωτίζεις τους οπαδούς της Τριαδικής Θεότητας.

Χαίρε, συ, που εξεθρόνισες τον απάνθρωπο τύραννο (τον διάβολο) από την εξουσία του χαίρε, συ, που παρουσίασες (εις τον κόσμον) του Χριστόν ως φιλάνθρωπο Κύριον.

Χαίρε, σύ, που μας απαλλάσσεις από την βάρβαρο θρησκεία (της πολυθεΐας) χαίρε, Εσύ, που μας ελευθερώνεις από τον βόρβορο των (αισχρών) έργων.

Χαίρε, σύ, που έπαυσες την λατρεία του πυρός (το οποίον πίστευαν ως θεό)
χαίρε, Εσύ, που μας σώζεις από τις φλόγες των (αμαρτωλών) παθών.

Χαίρε, Εσύ, που είσαι οδηγός σωφροσύνης διά τους πιστούς
χαίρε, Εσύ, που είσαι χαρά και ευφροσύνη όλων των γενεών.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Οι μάγοι, αφού (μετά τα όσα είδαν εις την Βηθλεέμ) κατέστησαν κήρυκες του Θεού, επέστρεψαν (από άλλο δρόμο, όπως τους είπε ο Θεός,) εις την (πατρίδα των) Βαβυλώνα και αφού (με την προσφορά των δώρων των) εκπλήρωσαν τον χρησμό Σου, Σε κήρυξαν εις όλους ως τον από Θεό κεχρισμένο Μεσσία, άφησαν δε τον Ηρώδη, ο οποίος, ως μωρολόγος και ανόητος που ήταν, δεν γνώριζε να ψάλλει:

Αινείτε τον Θεό.

Αφού έλαμψες και εις την Αίγυπτο (όπου διέφυγες δια να σωθείς από την μανία του Ηρώδη) το φως της αληθινής θεογνωσίας, εξαφάνισες το σκότος της ψευδούς (ειδωλολατρικής) αρεσκείας. Διότι τα είδωλα της Αιγύπτου, Σωτήρ, κατέπεσαν, επειδή δεν υπέφεραν την ισχύ της παρουσίας Σου. Εκείνοι δε που απηλλάγησαν από την απαισία υποδούλωση εις την λατρεία των ειδώλων, κραύγαζαν προς την Θεοτόκο:

Χαίρε, Εσύ, που είσαι η ανόρθωσις των ανθρώπων
χαίρε, Εσύ, που είσαι η κατάπτωσις των Δαιμόνων.

Χαίρε, Εσύ, που καταπάτησες (και εξαφάνισες) την πλάνην της απάτης (του Διαβόλου) χαίρε, Εσύ, που φανέρωσες τον δόλο (του σατανά) που υποκρυπτόταν εις τα είδωλα.

Χαίρε, θάλασσα, που βύθισες τον νοητό Φαραώ (τον διάβολον)
χαίρε, βράχε, που (ανέβλυσες ύδωρ και) πότισες όσους διψούσαν την ζωή.

Χαίρε, πύρινε στύλε, που φωτίζεις και (με ασφάλειαν) οδηγείς όσους πορεύονται εις το σκότος
χαίρε, σκέπη του κόσμου, που είσαι πλατυτέρα της (παλαιάς εκείνης) νεφέλης.

Χαίρε, Εσύ, που είσαι η τροφή μας, η οποία διαδέχθηκε το μάννα
χαίρε, Εσύ, που είσαι η διάκονος αγίας (πνευματικής) απολαύσεως.

Χαίρε, Εσύ, πού είσαι η Γη της Επαγγελίας (εκείνη δηλαδή που είχε υποσχεθεί ο Θεός) χαίρε, Εσύ, εκ της οποίας ρέει (πνευματικόν) μέλι και γάλα.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Όταν ο (πρεσβύτης) Συμεών έμελλε να φύγει από την παρούσα ζωήν, την μάταιη και απατηλή, δόθηκες στα χέρια του ως βρέφος (κατά την ημέραν του «Σαραντισμού»), αλλά τον έκαμες να εννοήσει ότι είσαι (όχι μόνον τέλειος άνθρωπος, αλλά) και τέλειος Θεός. Δια τούτο στάθηκε με έκπληξη και θαυμασμό εμπρός εις την απερίγραπτο σοφία Σου και αναφώνησε:

Αινείτε τον Θεό

Νέα έκαμε Δημιουργία ο Δημιουργός και την φανέρωσε εις εμάς τα πλάσματα Του. Τούτο έπραξε με το να γεννηθεί από κοιλία, η οποία δεν γνώρισε ανδρικό σπέρμα, και με το να διατηρήσει αυτή παρθενική και αδιάφθορη, όπως ήταν και προηγουμένως, έτσι ώστε εμείς, βλέποντας το θαύμα, να υμνήσουμε την Παρθένο, βοώντας προς αυτήν: 

Χαίρε που είσαι το άφθαρτο και αμάραντο άνθος
χαίρε, Εσύ, που είσαι ο στέφανος της παρθενίας.

Χαίρε, Εσύ, που μας δίνεις μία λαμπρή εικόνα του πως θα ζούμε μετά την ανάσταση, χαίρε, Εσύ, που (με τον δικό σου άσπιλο βίο) μας φανερώνεις τον βίο των Αγγέλων.

Χαίρε, δένδρον, γεμάτο από λαμπρούς καρπούς, εκ των οποίων τρέφονται οι πιστοί χαίρε, δένδρον εύσκιο, κάτω από το οποίο ευρίσκουν πολλοί (αναπαυτική) σκιάν.

Χαίρε, Εσύ, διότι κυοφορείς οδηγό για τους πλανεμένους (στα σκοτάδια της πλάνης) χαίρε, Εσύ, διότι γεννάς απελευθερωτή για τους αιχμαλώτους (εις τον διάβολο).

Χαίρε, Εσύ, που ικετεύεις (υπέρ ημών) τον Δίκαιον Κριτή
χαίρε, Εσύ, που εξ αιτίας των ικεσιών σου δίνεται στους πολλούς, πού φταίνε, η συγχώρηση.

Χαίρε, Εσύ, που είσαι στολή όσων στερούνται παρρησίας ενώπιον του Θεού (εξ αιτίας των αμαρτιών τους)
χαίρε, Εσύ, της οποίας τη στοργή ποθούμε περισσότερο από κάθε άλλο πράγμα.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Επειδή είδαμε την ξένην και παράδοξο γέννηση του Κυρίου, ας αποξενωθούμε από το κοσμικό φρόνημα και από τις υλικές μέριμνες, και ας μεταθέσουμε την σκέψη μας εις τον ουρανό. Διότι γι'αυτό το λόγο ο υψηλός Θεός χαμήλωσε και παρουσιάστηκε στη γη ως ταπεινός άνθρωπος, επειδή ακριβώς ήθελε να ελκύσει προς το ύψος του ουρανού εκείνους, οι οποίοι (Τον πιστεύουν και) αναφωνούν γι Αυτόν:

Αινείτε τον Θεό.

Ο (Υιός και) Λόγος (του Θεού), τον Οποίο κανένας τόπος δεν μπορεί να χωρέσει, ήταν ολόκληρος εδώ στη γή (ενωμένος με την ανθρώπινη φύση που προσέλαβε) αλλά ουδόλως απουσίαζε και από τον ουρανό. Αυτό συνέβαινε, διότι η ενανθρώπησις του Λόγου δεν αποτελούσε μετάβαση του Θεού από τον ένα τόπον (τον ουρανό) εις τον άλλον (την γην), αλλά μίαν συγκατάβαση και ταπείνωση, την οποίαν μόνον ο Θεός μπορούσε να κάνει. Η συγκατάβαση δε αυτή πραγματοποιήθηκε με το γεγονός, ότι ο Κύριος (έγινε άνθρωπος και ) γεννήθηκε από μία Παρθένο αφοσιωμένη εξ ολοκλήρου εις τον Θεό, η οποία ακούει να της λέγουν (τώρα) αυτά τα (εγκωμιαστικά) λόγια:

Χαίρε, Εσύ, που χώρησες (εις την κοιλία σου) τον Θεό, τον Οποίον δεν χωρεί ουδείς τόπος
χαίρε, Εσύ, που είσαι η θύρα (δηλαδή όργανον πραγματοποιήσεως) του σεπτού μυστηρίου (της ενσάρκωσης του Θεού).

Χαίρε, Εσύ, την οποία οι άπιστοι ακούνε όλο αμφιβολία, επειδή δεν πιστεύουν ότι από Εσένα γεννήθηκε ο Θεός)
χαίρε, Εσύ, για την οποία οι πιστοί καυχώνται με πεποίθηση βαθειά.

Χαίρε, άρμα πανάγιο Εκείνου, ο Οποίος κάθεται επάνω εις τα Χερουβείμ
χαίρε, υπερτέλειε τόπε κατοικίας Εκείνου, ο Οποίος κάθεται επάνω εις τα Σεραφείμ.

Χαίρε, Εσύ, που ένωσες τα αντίθετα (την γη με τον ουρανό)
χαίρε, Εσύ, που συνδυάζεις παρθενία και εγκυμοσύνη.

Χαίρε, Εσύ, διά της οποίας συγχωρήθηκε η παράβαση του (Αδάμ)
χαίρε, Εσύ, δια της οποίας άνοιξε ο Παράδεισος (τον οποίο είχε κλείσει η αμαρτία των πρωτοπλάστων).

Χαίρε, Εσύ, που είσαι το κλειδί της Βασιλείας του Κυρίου,
χαίρε Εσύ, που είσαι η ελπίδα για όλους εμάς, ότι θα απολαύσουμε τα αιώνια αγαθά.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Όλα τα τάγματα των Αγγέλων, Κύριε, κατελήφθησαν από έκπληξη και θαυμασμό εμπρός εις το μέγα γεγονός της ενανθρωπήσεως Σου (συνέβη δε αυτό,) διότι έβλεπαν Εσένα, που είσαι απλησίαστος ως Θεός, να έχεις γίνει άνθρωπος ευκολοπλησίαστος από όλους τόσο, ώστε να ζεις μαζί με εμάς και να ακούς από όλους τούτο:

Αινείτε τον Θεό.

Στη δική σου περίπτωση, ώ Θεοτόκε, βλέπουμε τους ρήτορες, οι οποίοι σε άλλα θέματα ομιλούν χωρίς να τελειώνουν, να μένουν σαν ψάρια άφωνοι. Διότι τους είναι αδύνατο να εξηγήσουν πως και Παρθένος μένεις και να γεννήσεις μπόρεσες. Εμείς όμως (πιστεύοντας ακράδαντα και μη ζητώντας δια της λογικής μας να εξηγήσουμε τα ακατάληπτα έργα του Θεού,) θαυμάζουμε το μυστήριο και αναφωνούμε σε Εσένα με πίστη:

Χαίρε, Εσύ, που έγινες το σκεύος της σοφίας του Θεού (διότι εις σε τελέσθησαν τόσα απερινόητα μυστήρια)
χαίρε, Εσύ, που έγινες το θησαυροφυλάκιον των προαιωνίων σχεδίων Αυτού.

Χαίρε, Εσύ, που αποδεικνύεις ανόητους τους φιλοσόφους
χαίρε, Εσύ, που φανερώνεις ότι οι τεχνολόγοι δεν έχουν λογικήν.

Χαίρε, διότι εξ αιτίας σου απεδείχθησαν μωροί οι φημισμένοι ως ακαταμάχητοι διαλεκτικοί. χαίρε, διότι εξ αιτίας σου εξαφανίσθηκαν οι μυθολόγοι.

Χαίρε, Εσύ που διαλύεις τα περίτεχνα λογικά κατασκευάσματα των Αθηναίων (δηλαδή των φιλοσόφων)
χαίρε, Εσύ, που γεμίζεις τα (πνευματικά) δίκτυα των ψαράδων (των μαθητών δηλαδή του Χριστού).

Χαίρε, Εσύ, που μας ανασύρεις από τον βυθό της (περί του αληθινού Θεού) αγνοίας.
χαίρε Εσύ, που φωτίζεις πολλούς με θεία γνώσιν.

Χαίρε, Εσύ, που είσαι το (ασφαλές) πλοίον για όσους θέλουν να σωθούν χαίρε, Εσύ, που είσαι ο λιμήν αυτών που διαπλέουν το πέλαγος της ζωής.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Επειδή Αυτός που (δημιούργησε και) στόλισε τα πάντα θέλησε να σώσει τον κόσμο, ήλθε εις αυτό κινούμενος από την ιδίαν Του θέληση και αγάπην και ενώ ως Θεός, ήταν Βασιλεύς και Κύριος, έγινε χάριν ημών όμοιος με ημάς, δηλαδή άνθρωπος. Έτσι λοιπόν καλώντας σε σωτηρία τους ομοίους Του (εμάς δηλαδή τους ανθρώπους,) μέσω του ομοίου (της ανθρώπινης δηλαδή φύσης Του), ακούει (τώρα) από όλους, ως Θεός πού είναι, τούτον τον ύμνο:

Αινείτε τον Θεό.

Ώ Θεοτόκε Παρθένε, είσαι το (προστατευτικό) τείχος των παρθένων και όλων εκείνων που καταφεύγουν εις Εσένα. Είσαι δε, ω Αγνή Κόρη, τείχος (ισχυρό και απόρθητο), διότι (όχι άνθρωπος, αλλά Αυτός ο Ίδιος) ο Ποιητής του ουρανού και της γης σε κατέστησε με το να κατοικήσει στην κοιλία σου (και να λάβει σάρκα εκ των αγνών αιμάτων σου). Έτσι δε δίδαξε όλους να λένε σε Εσένα:

Χαίρε, Εσύ, που είσαι η στήλη της παρθενίας χαίρε, Εσύ, που είσαι η πύλη δια της οποίας εισερχόμαστε εις την σωτηρία.

Χαίρε, Εσύ, που αποτέλεσες την αρχή της πνευματικής νέας δημιουργίας χαίρε, Εσύ, που παρέχεις σε εμάς το θείο έλεος.

Χαίρε, διότι Εσύ γέννησες σε νέα (πνευματική) ζωήν όλους εμάς, που από την στιγμή της συλλήψεως (στην κοιλία της μητρός) μας είμαστε αμαρτωλοί. χαίρε, διότι Εσύ έδωσες σύνεση σε εμάς, των οποίων τον νου είχε αφαιρέσει ο Σατανάς.

Χαίρε, Εσύ, που καταργείς τον διάβολο, ο οποίος διαφθείρει την ορθοφροσύνη μας.
χαίρε, Εσύ, που γέννησες τον σπορέα της αγνότητας.

Χαίρε, Εσύ, που έγινες νυμφικός θάλαμος ενός υπερφυσικού γάμου.
χαίρε, Εσύ, που ενώνεις, ως νυμφαγωγός, τις ψυχές των πιστών με τον Κύριον.

Χαίρε, Εσύ, που είσαι η ιδεώδης τροφός και διδάσκαλος των παρθένων.
χαίρε, Εσύ, που στολίζεις με νυμφικά ενδύματα τις άγιες ψυχές (και τις οδηγείς εις την Βασιλείαν του Θεού.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Όλοι οι ύμνοι αποδεικνύονται μηδαμινοί, όσο και αν προσπαθούν να ανταποκριθούν προς το πλήθος της απείρου ευσπλαχνίας Σου. Διότι και αν ακόμη προσφέρουμε εις Σε, ώ Άγιε Βασιλέα, ψαλμωδίες τόσες σε αριθμό, όσος είναι ο αριθμός των κόκκων της άμμου, δεν πράττουμε τίποτε το αντάξιο των ευεργεσιών που έκαμες εις ημάς, οι οποίοι ανακράζουμε για Σένα:

Αινείτε τον Θεό.

Βλέπουμε την αγία Παρθένο ως φωτεινή λαμπάδα, η οποία δόθηκε προς χάρη εκείνων που πορεύονται στο σκότος (της πλάνης και της αμαρτίας). Διότι αυτή, ανάβοντας το άϋλον φως, (γεννώντας δηλαδή τον Χριστόν,) οδηγεί όλους προς την αληθινή θεογνωσία, φωτίζοντας με την λάμψιν Της τον νουν μας. Γι'αυτό και τιμάται από ημάς, οι οποίοι κραυγάζουμε προς αυτήν τα εξής:

Χαίρε, ακτίνα του πνευματικού ηλίου (δηλαδή του Χριστού).
χαίρε, λάμψη του άστρου που δεν δύει ποτέ.

Χαίρε, αστραπή που φωτίζεις και λαμπρύνεις τις ψυχές
χαίρε, Εσύ, που ως βροντή συνταράσσεις και τρομοκρατείς τους εχθρούς (τους δαίμονες).

Χαίρε, διότι ανατέλλεις (διά της γεννήσεως) τον πολύφωτον φωτισμό (τον Χριστόν). χαίρε, διότι αναβλύζεις τον πολύρρητο ποταμό.

Χαίρε, Εσύ, που παριστάνεις και συμβολίζεις την κολυμβήθρα (δια της οποίας γεννιόμαστε στη νέα ζωή).
χαίρε, Εσύ, που (δια της γεννήσεως του Λυτρωτή) εξαφανίζεις τον μολυσμό της αμαρτίας.

Χαίρε, Εσύ, που ως (θείον) λουτρόν καθαρίζεις την συνείδηση μας.
χαίρε, Εσύ, που είσαι το ποτήρι, το οποίον μας προσφέρει αγαλλίασιν.

Χαίρε, Εσύ, που αναδίδεις την ευωδία του Χριστού
χαίρε, Εσύ, που είσαι ζωή τροφοδοτουμένη από μυστικόν συμπόσιον.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Επειδή ο Κύριος, ο οποίος εξοφλεί τα χρέη όλων των ανθρώπων, θέλησε να δώσει χάρη στις παλιές μας οφειλές μας προς Αυτόν (να συγχωρέσει δηλαδή όλες τις αμαρτίες μας, από της εποχής του Αδάμ), ήλθε προς εμάς, οι οποίοι είχαμε απομακρυνθεί από την χάρη Του, ήλθε δε δια του Ιδίου του Εαυτού Του (δηλαδή με το να προσφέρει για το χατήρι τους τον ίδιο τον Εαυτόν Του ως θυσία). Επειδή δε (με την θυσία Του) έσχισε το γραμμάτιον του χρέους μας, ακούει (τώρα) από όλους την εξής (ευγνώμονα) αναφώνηση:

Αινείτε τον Θεό.

Με το να δοξολογούμε τον Υιόν Σου, ώ Θεοτόκε, ανυμνούμε Σε όλοι ως έμψυχο Ναό (του Υιού Σου). Διότι ο Κύριος, που συγκρατεί το σύμπαν στα χέρια Του, κατοικώντας στην κοιλία σου, σε αγίασε και σε δόξασε και δίδαξε όλους να αναφωνούν προς σε:

Χαίρε, Σκηνή (κατοικία δηλαδή) του Χριστού, που είναι Λόγος του Θεού και Θεός.
χαίρε, Αγία, που είσαι υπερτέρα από τα Άγια των Αγίων.

Χαίρε, Κιβωτέ, που σε εχρύσωσε (όχι ανθρώπινο χέρι, όπως την Κιβωτό της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά) το Πνεύμα το Άγιο
χαίρε, Εσύ, που είσαι ο ανεξάντλητος θησαυρός της ζωής.

Χαίρε, Εσύ, που είσαι πολύτιμο στέμμα βασιλέων ευσεβών.
Χαίρε, Εσύ, που είσαι σεβάσμιο καύχημα ιερέων ευλαβών.

Χαίρε, Εσύ, που είσαι ο ακλόνητος πύργος της Εκκλησίας (αυτός που την προφυλάσσει από τις επιθέσεις των εχθρών)
χαίρε, Εσύ, που είσαι της (χριστιανικής) πολιτείας το απόρθητο τείχος.

Χαίρε, Εσύ που είσαι η θεραπεία (των ασθενειών) του σώματος μου.
χαίρε, Εσύ, που είσαι η σωτηρία της ψυχής μου.

Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε.

Ώ Μητέρα του Θεού, που αξίζεις άπειρους ύμνους, Εσύ, η οποία γέννησες τον Λόγο του Θεού, τον υπερέχοντα εις αγιότητα από όλους τους αγίους! Δέξου την παρούσα προσφορά των προς Εσένα ύμνων μας και απάλλαξε μας από οιανδήποτε συμφορά και σώσε από την μέλλουσα τιμωρία όλους ημάς που με μίαν φωνή ανακράζουμε:

Αινείτε τον Θεό.

Υπεραγία Θεοτόκε Σώσον ημάς

ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ

• Παναγία Πορταΐτισσα - Αφιέρωμα

1. 
   

   1:08:20

   Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ TOY ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ & ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (1-2) ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2015 -Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ ΥΜΝΟΥ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΣΤΟΝ ΠΑΝΙΕΡΟ ΝΑΟΝ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ

2. 
   

   17:51

   ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

1. 1. 
      

1. 
   

   53:24

   
   Απόδειπνο και Χαιρετισμοί της Παναγίας

ΒΡΑΔΥΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ.

1. 
   

   17:44

   Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας - Ψαλλόμενοι (Τα Χαίρε σε μετάφραση)

1. 
   

   22:55

   Χαιρετισμοί της Παναγίας Ι. Μ.Ξενοφώντος από την ακολουθία των Χαιρετισμών της Παναγίας από την Ι.Μ.Ξενοφώντος του Αγίου Όρους.

Υπεραγία Θεοτόκε Σώσον ημάς
Σοφία Ντρέκου / αέναη επΑνάσταση

Στην σιωπηλή νύχτα του απείρου

June 15, 2015, 1:05 am

≫ Next: Η σιωπή της νύχτας στην φωτιά

≪ Previous: Χαιρετισμοί της Υπεραγίας Θεοτόκου

$

0

0

Στην σιωπηλή νύχτα του απείρου

Σοφία Ντρέκου

«Σαν ένα φίλο που μιλάει με το φίλο του, μιλάει ο άνθρωπος με το Θεό, και πλησιάζοντας μ'εμπιστοσύνη στέκεται μπροστά στο πρόσωπο του Ενός, που κατοικεί απρόσιτος μες το φως» (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος). Η αξία του πόνου, μάς δίνει την εμπειρία να δούμε το αποφεύγειν και απομακρύνειν, όταν πλησιάζεις την αλήθεια μέσα από την σιωπηλή νύχτα του απείρου. Με νηφαλιότητα να τιθασεύσουμε τα πάθη μας και με ψυχραιμία να κρίνουμε, αν όχι το βέλτιστο, ό,τι είναι καλύτερο για το μέλλον μας, κάτι που έτσι κι αλλιώς δεν διακρίνεται, τουλάχιστον να προσπαθήσουμε να επιλέξουμε το έλασσον, αυτό που κρίνουμε ως το λιγότερο ένοχο και μας παρέχει ελπίδα, έστω και αμυδρά. Λυτρωτικός παρατηρητής η νηφάλια σκέψη του ατόμου να έρχεται σε στοχαστική περισυλλογή, να μεγεθύνει πονετικά τα αδιέξοδα του κόσμου τούτου, μέσα στο πνεύμα της καλοσύνης και της αλληλοσυμπαράστασης, που μας αποπνέει το βιβλίο του σύμπαντος κόσμου.


Δείτε αν επιθυμείτε...

• Ο ορισμός της αγάπης μέσα από τα φυσικά φαινόμενα
• Skyfall: Αιθέριες ονειρεμένες αποπλανήσεις
• Αυτός που φοβάται δεν είσαι εσύ

Σοφία Ντρέκου‎ιφιγένεια γεωργιάδου

18 Δεκεμβρίου 2014 · Αθήνα ·

Η σιωπή της νύχτας στην φωτιά

June 16, 2015, 6:11 pm

≫ Next: Είσαι η γυναίκα μου, ο άνθρωπος μου. Μια φωτογραφία σου... αγάπη μου.

≪ Previous: Στην σιωπηλή νύχτα του απείρου

$

0

0

Η σιωπή της νύχτας στην φωτιά

Σοφία Ντρέκου 

Η αγάπη είναι το μυστικό της καρδιακής προσμονής αλλά και ο λόγος που ενίοτε μπορεί να την υπερβαίνει. Εδώ ναυάγησε η μνήμη μας, εδώ πνίγηκε το φως των κεριών στην σιωπή της νύχτας. Η μοναχικότητα, είναι τόσο θεραπευτική, μα τόσο θεραπευτική... μας οδηγεί στον εσωτερικό μας εαυτό. Μόλις χαράζει η αυγή και μας έρχεται μέρα δυναμική μέσα από την ζεστασιά Της Αγάπης Του! [Σοφία Ντρέκου].

Σάς παρακαλώ αφήστε με να περάσω, είμαι ο μοναδικός μάρτυς σ'αυτή τη δίκη, πρόκειται για το έγκλημα του αιώνος. Βέβαια, όλα αυτά είναι υπερβολές της φαντασίας μου- πως αλλιώς να δικαιώσω την ύπαρξη μου σ'έναν ακατανόητο κόσμο;
Μα τώρα είναι αργά, κλείσε την πόρτα, οι ξένοι ας μείνουν έξω. Ήρθε ο καιρός της δοκιμασίας και μ'αυτά που θα πεις θα σε κατηγορήσουν αύριο. Άλλωστε το ρολόι του σταθμού χτύπησε τρεις: η ώρα του αποχαιρετισμού. Ποιός έφευγε; Ποιός έμενε; Και ποιός θα αποδώσει δικαιοσύνη; [Απόσπασμα από το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη «Η δίκη του αιώνος». Συλλογή «Μικρό βιβλίο για μεγάλα Όνειρα».]

Είσαι η γυναίκα μου, ο άνθρωπος μου. Μια φωτογραφία σου... αγάπη μου.

June 19, 2015, 1:30 am

≫ Next: Μπερδεμένα Καράβια

≪ Previous: Η σιωπή της νύχτας στην φωτιά

$

0

0

Μια φωτογραφία σου... αγάπη μου.

Μια φωτογραφία σου ήρθε και σε μένα

Μια φωτογραφία σου απ'τα ξένα...(Μ. Λοΐζος)

Πως να παρουσιάσω μια μοναδική, ερωτική «επιστολή», σαν προσευχής ποίημα, εμπνευσμένη από μια φωτογραφία, από τον θεολόγο Γρηγόρη Τζιβελέκη; Δεν έχω λόγια να την περιγράψω... απλά διαβάστε την και ας αφήσουμε τον χρόνο να την αναδείξει ως παράδειγμα ήθους, συζυγίας και συντροφικότητας. (Σ. Ντρέκου)

Είσαι η γυναίκα μου, ο άνθρωπος μου.
«Αγάπη μου, ως ιερό Σκήνωμα φιλώ το ταλαιπωρημένο σου κορμί. Αυτό το κορμί που περικλείει η ψυχή σου, γεμάτη ελπίδα για ζωή! Είσαι η γυναίκα μου, ο άνθρωπος μου. Η φωνή μου, τα μάτια μου, η αέρινη σιωπή που ειρηνεύει τις ρυτίδες της ψυχής μου..., η πρώτη ανάσα ενός μωρού που έρχεται στη ζωή! Αγάπη μου, η ομορφιά σου ήταν αυτή που με έκανε να στραφώ κοντά σου, ξεθώριασε για λίγο μα μη φοβάσαι, όλα θα πάνε καλά. Να ξέρεις πως μου αρέσεις ακόμα, πως σε αγαπώ, πως σε θέλω! Είσαι η γυναίκα μου. Αγάπη μου, πλέον δε σε αγαπώ μονάχα, μα και σε σέβομαι!
- Ο άντρας σου.»

29/4/15 Γρηγόρης Τζιβελέκης

Δείτε και την εργασία του θεολόγου Γρηγορίου Τζιβελέκη περί Γάμου
ΓΑΜΟΣ: Κοινωνικός θεσμός ή υπερβατική πορεία προς την Αιωνιότητα;!

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου / αέναη επΑνάσταση

Μπερδεμένα Καράβια

June 20, 2015, 7:49 pm

≫ Next: Γιατί διαβάζουμε ποίηση;

≪ Previous: Είσαι η γυναίκα μου, ο άνθρωπος μου. Μια φωτογραφία σου... αγάπη μου.

$

0

0

Μπερδεμένα Καράβια

Όταν τα όνειρα μπερδεύονται μας βγάζουν σε δρόμους λανθασμένους. Μπερδεμένες θάλασσες, μπερδεμένα μονοπάτια, ανακατεμένοι άνεμοι, μπερδεμένα καράβια, κλεισμένοι σε μαύρους τοίχους οι γενναίες και ωραίες ψυχές, για να μην βλέπουν τις θαλασσινές περιηγήσεις των ανέμων, στέλνοντας μηνύματα λησμοσύνης, φόβου και αποξένωσης. Μα έτσι είναι δυνατόν να είσαι αληθινός, όταν κρύβεσαι πίσω από σκοτεινά μονοπάτια με ένα φανάρι μόνο στην κολόνα ενός δρόμου; Κάπως έτσι πρέπει να είναι τα μονοπάτια που οδηγούν στα όνειρά μας, πιο μπερδεμένα από ποτέ, χαμένα σε λάθος μονοπάτια! Πικρά τα όνειρα, μπερδεμένα με αστέρια σκορπισμένα στον άνεμο σε σκονισμένες ψυχές, που δεν αγάπησαν, προσπέρασαν την αγάπη από φόβο να ζήσουν στο φως του απέραντου γαλάζιου.

8 Οκτωβρίου 2014
Σοφία Ντρέκου

♪♫ «Καράβια Αλήτες»«Καράβια περάσαν, χαθήκαν στα βάθη.

Γιατί μας γελάσαν κανείς δε θα μάθει. Ανάποδη μέρα, τα τράβηξε πέρα. 

Σ'αυτό το λιμάνι δεν φεύγει κανείς. Σχόλασε το γλέντι τώρα.»♪♫

Σοφία Ντρέκου / αέναη επΑνάσταση

Σοφία Ντρέκου

8 Οκτωβρίου 2014 ·

Σοφία Ντρέκου

8 Οκτωβρίου 2014 

Θεολογία, Επιστήμη, Λογοτεχνία 

---

Γιατί διαβάζουμε ποίηση;

June 22, 2015, 1:00 am

≫ Next: Οι φωτιές του Αϊ Γιαννιού

≪ Previous: Μπερδεμένα Καράβια

$

0

0

Γιατί διαβάζουμε ποίηση;
Σοφία Ντρέκου

Η ποίηση ενυπάρχει στην ανθρώπινη αναπνοή,

μαζί με τις σκέψεις και τις λέξεις που καίνε

όταν το συναίσθημα το πυρώνει

ο έρωτας και η ανθρωπιά. (Σ. Ντρέκου)

♪♫ Βίντεο:Απόσπασμα από την ταινία «Dead Poets Society» (Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών). Μια μοναδική ερμηνεία από τον Robin Williams, ως καθηγητής Αγγλικών, που μέσω της ποίησης προσπαθεί να δώσει μαθήματα ζωής στους μαθητές του, λέγοντας: «Δε διαβάζουμε ποίηση, επειδή είναι χαριτωμένη. Διαβάζουμε ποίηση, επειδή ανήκουμε στην ανθρώπινη φυλή. Και η ανθρώπινη φυλή είναι γεμάτη πάθος. Η ιατρική, η νομική, η μηχανική, οι επιχειρήσεις είναι ευγενείς αναζητήσεις, απαραίτητες για την διατήρηση της ζωής. Αλλά η ποίηση, η ομορφιά, ο ρομαντισμός, η αγάπη είναι αυτά για τα οποία παραμένουμε ζωντανοί.» Ο Γουίτμαν* (Whitman) λέει:

«Ω, εγώ, ω ζωή των ερωτήσεων, χωρίς τελειωμό, 

των ατέλειωτων τραίνων των άπιστων, 

των πόλεων γεμάτων ανόητους.

Τι καλό έχουν αυτά, ω εγώ, ω ζωή;

Απάντηση.

Ότι είσαι εδώ, ότι η ζωή υπάρχει· και η ταυτότητα.

Ότι το παντοδύναμο παιχνίδι συνεχίζεται, 

κι ίσως συνεισφέρεις μια στροφή».

Ο κύκλος των χαμένων ποιητών (Dead Poets Society) 1989

Πληροφορίες για την ταινία: Ο Κύκλος των Χαμένων Ποιητών (αγγλικά: Dead Poets Society) είναι αμερικανική δραματική ταινία, παραγωγής 1989, σε σκηνοθεσία Πίτερ Γουίαρ και σε σενάριο του Τομ Σούλμαν. Η ταινία διαδραματίζεται στην αριστοκρατική και συντηρητική Ακαδημία Γουέλτον στο Βερμόντ το 1959 και αφηγείται την ιστορία ενός καθηγητή που εμπνέει τους μαθητές του διδάσκοντάς τους ποίηση. Πρωταγωνιστούν οι Ρόμπιν Γουίλιαμς, Ρόμπερτ Σον Λέοναρντ, Ίθαν Χοκ, Τζος Τσαρλς και Γκέιλ Χάνσεν. Η ταινία έλαβε πολύ καλές κριτικές, έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία και απέσπασε τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ, κερδίζοντας εκείνο του Πρωτότυπου Σεναρίου.

*Εντυπώσειςτου συγγραφέα και καθηγητή Φυσικής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση Ανδρέα Ι. Κασσέτα, μετά την πρώτη προβολή της ταινίας στα τέλη της δεκαετίας του '80.

Ακαδημία Γουέλντον, σχολή για αγόρια, έτος 1959. Οι μαθητές γνωρίζονται με τον καινούριο καθηγητή τους, τον κύριο Kίτινγκ, και κάτι αρχίζει να συμβαίνει από την πρώτη κιόλας στιγμή. Ο κύριος Κίτινγκ δεν δείχνει καθόλου να ενστερνίζεται τις μεσοαστικές αντιλήψεις των γονιών τους. Το σχολείο όμως θέλει να «μοιάζει» με τις αντιλήψεις αυτές. Οι έφηβοι μαθητές πρέπει να διαπαιδαγωγούνται με τέτοιο πνεύμα ώστε, χωρίς αντιστάσεις, να γίνουν υποδειγματικοί πολίτες ακολουθώντας το αδιαπραγμάτευτο τετράπτυχο «Παράδοση, Τιμή, Πειθαρχία, Διάκριση».

Ο κύριος Κίτινγκ είναι όμως ένας ενσυνείδητος εμπρηστής συνειδήσεων. Και γνωρίζει λίαν καλώς ότι εκείνο που σε τελευταία ανάλυση μετράει για έναν δάσκαλο, είναι το «πόσες πυρκαγιές θα καταφέρει να ανάψει στα τριαντατόσα χρόνια που θα είναι εκπαιδευτικός». Αγνοώντας λοιπόν ολοκληρωτικά το μεγάλο τετράπτυχο θα αρχίσει από την πρώτη κιόλα γνωριμία μαζί τους να τους προτρέπει να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση, να τους παρακινεί να κάνουν αυτό που πιστεύουν, να τους ωθεί προς το να δημιουργούν αλλά και να αμφισβητούν την εκάστοτε ισχύουσα τάξη πραγμάτων.

4:01

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ (Dead Poets Society) Υποτιτλισμένο Teaser Trailer. Σενάριο: Tom Schulman Σκηνοθεσία: Peter Weir Ηθοποιοί: Robin Williams, Ethan Hawke, Robert Sean Leonard Μουσική: Maurice ...

Το βασικό του εργαλείο είναι η ποίηση. Και όχι μόνο η ποίηση που καταγράφεται με λέξεις στα έργα των δημιουργών αλλά και εκείνη που ενυπάρχει διάχυτη μέσα στον ιστό της καθημερινότητας, η άλλη εκείνη ποίηση που σαν καταφέρουμε να την ακούσουμε νιώθουμε να φλέγεται η λανθάνουσα επιθυμία μας για υπέρβαση και η ανάγκη μας να διασχίσουμε τα σύνορα της συμβατικότητας, φτερουγίζοντας προς άλλες περιοχές. Δεν είναι όμως μόνο η ποίηση το μοναδικό αντικλείδι του «Καπετάνιου» για το λουκέτο των εφηβικών συνειδήσεων. Είναι και η ανορθόδοξη διδακτική του αλλά και «κάτι» ακόμα που καθημερινά εκπέμπει, μια «ανθρωπομυρωδιά» την οποία αναβλύζουν τα κύτταρά του και μια αρμονία ανάμεσα στα λόγια του και την αντικομφορμιστική συμπεριφορά του.*

Έχοντας ως βάση αληθινές εμπειρίεςαπό το σχολείο Montogomery Bell, ο σεναριογράφος Tom Schulman σκιαγράφησε τον κεντρικό χαρακτήρα του έργου του στα πρότυπτα του αντικομφορμιστή Φιλόλογου Sam Pickering (τον ρόλο ερμηνεύει ο Robin Williams). Η εμπειρία της συνεργασίας των ηθοποιών, ιδιαίτερα των νεότερων (Ethan Hawk, Robert Sean Leonard, κ.α.) με τον σκηνοθέτη της ταινίας Peter Weir μνημονεύεται ως μια «μαγική εμπειρία» που υπήρξε καθοριστική για τη μετέπειτα πορεία τους. Διανθισμένη με πολλά κομμάτια κλασικής μουσικής, η ταινία επίσης μνημονεύεται για το εξαίσιο soundtrack του Maurice Jarre.

19:31

Dead Poets Society (Full Soundtrack)

1. Carpe Diem 2. Neal 3. To The Cave 4. Keating's Triumph 5. Football Training (Ode to Joy)

Πρωταγωνιστές του έργου είναι όμως και οι ποιητές.

Τα ποιήματα που διαβάζονται στην ταινία:

She Walks In Beauty - Lord Byron

The Ballad of William Bloat - Raymond Calvert

The Prophet - Abraham Cowley

To the Virgins, Make Much of Time - Robert Herrick

The Road Not Taken - Robert Frost

The Congo - Vachel Lindsay

A Midsummer Night's Dream - William Shakespeare

Sonnet XVIII - William Shakespeare

Περικοπή από το Ulysses - Alfred Lord Tennyson

Περικοπή από το Walden - Henry David Thoreau

O Captain My Captain - Walt Whitman

O Me! O Life! - Walt Whitman

Song of Myself XVI - Walt Whitman

Song of Myself Section 52 - Walt Whitman

Ολόκληρη η ταινίαμε ελληνικούς υπότιτλους ΕΔΩ και ΕΔΩ.

*Ο Ουώλτ Ουίτμαν [Walt Whitman] (31 Μαΐου 1819 - 26 Μαρτίου 1892) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς συγγραφείς και ποιητές. Κυριότερο έργο του αποτελεί η ποιητική συλλογή Φύλλα Χλόης (Leaves of Grass).

«Τι λέτε πως εγίνηκαν οι γέροντες κ’ οι νέοι;
Τι λέτε πως γινήκαν οι γυναίκες,τα παιδιά;

Βρίσκονται κάπου καλά και ζωντανοί,
Το πιό μικρό βλαστάρι τ’αποδείχνει
πως δεν υπάρχει θάνατος στ’αλήθεια
Μα κι αν εστάθη θάνατος ποτές, ίσα-ίσα τράβηξε
Πιό μπρος τη ζωή, και δεν καρτέραγε να τη σταματήσει,
Κ’ έπαψε τη στιγμή που ματαφάνηκε η ζωή.

Όλα τραβάνε εμπρός και ξαναπλάθονται όλα, τίποτα δεν χάνεται,
Κι ο πεθαμός είν’ άλλο απ’ ότι ενόμιζε καθένας, είναι μια τύχη κάλλια.»

Walt Whitman - Φύλλα Χλόης (Leaves of Grass)

(απόδ. Ν. Προεστόπουλος) ΕΣΤΙΑ (1956).

Η αγάπη του Ρόμπιν Γουίλιαμς για την Ελλάδα...

Την αγάπη και το θαυμασμό του για την Ελλάδα είχε εκφράσει σε συνέντευξή του το 2011 ο διάσημος ηθοποιός του Χόλιγουντ.

«Η ανθρωπότητα οφείλει να υποκλίνεται στην ελληνική ιστορία. Μπορεί η οικονομία της χώρας σας να μην πηγαίνει καλά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είσαστε ανίσχυροι».

Είχε σημειώσει χαρακτηριστικά στη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα.

«Τα οικονομικά δεδομένα αλλάζουν συνεχώς για όλους. Αυτό που δεν αλλάζει είναι η κληρονομιά, η ταυτότητά σας. Ο Παρθενώνας δεν φεύγει από την Αθήνα. Είναι ακόμα εκεί για να θυμίζει ότι η πρόοδος και η ακμή μπορούν να επιστρέψουν»

Σημείωνε ο διάσημος ηθοποιός. Παράλληλα είχε προσθέσει ότι έχει κάνει διακοπές με σκάφος στα ελληνικά νησιά και πώς δεν ήταν αρκετό για να δει όλα όσα έχει διαβάσει στην ελληνική μυθολογία.

«Στην Αγγλία για παράδειγμα, δεν πήγα πουθενά. Τι να δω; Το παλάτι του Μπάκιγχαμ; Δεν με νοιάζει. Όπως κι αν πάω στην Γερμανία, δεν θα πάω να δω το Τείχος του Βερολίνου. Ωστόσο, την Δήλο, τον Παρθενώνα και τις Μυκήνες δεν μπορείς να τις αγνοήσεις».

Ο Ρόμπιν Μακ Λόριν Ουίλιαμς (αγγλ.: Robin McLaurin Williams) ήταν Αμερικανός ηθοποιός και σταντ απ κωμικός. Γεννήθηκε στο νοσοκομείο του Αγίου Λουκά στο Σικάγο του Ιλινόις στις 21 Ιουλίου 1951 και πέθανε στις 11 Αυγούστου 2014 στην περιοχή Τιμπουρόν της Καλιφόρνια.

Ο χαμένος ποιητής -Νίκος Λυγερός

Ο χαμένος ποιητής μέσω του έργου του
έδειξε το δρόμο για την ανάδειξη της ανθρωπιάς
όταν υπάρχει καταπίεση από το σύστημα
και τα θέλω της κοινωνίας κι αν μερικοί τον ξέχασαν ήδη,
δεν πρόκειται να τον βγάλουμε από τη σκέψη μας
αφού η ποίησηδεν πεθαίνει με το σώμα
γιατί αγαπά το πνεύμα του ανθρώπου που δεν γονατίζει.

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Δείτε αν επιθυμείτε...
Ο χαμένος ποιητής - Ν. Λυγερός
Το «Ημερολόγιο μιας εβδομάδας» του Πολυτεχνείου (Γ. Ρίτσος)
Το 1969 η ιστορική δήλωση του Γιώργου Σεφέρη στο BBC για τη Χούντα και το ποίημά του.
Όλη τη νύχτα βάδισε ενάντια στο ρεύμα...

Σοφία Ντρέκου‎Θεολογία, Επιστήμη, Λογοτεχνία

20 Αυγούστου 2014

Οι φωτιές του Αϊ Γιαννιού

June 24, 2015, 5:22 am

≫ Next: Η φωτιά δεν καίει το φως

≪ Previous: Γιατί διαβάζουμε ποίηση;

$

0

0

Τέλενδος - Φωτιές Αη-Γιαννιού

Οι φωτιές του Αϊ Γιαννιού

Σοφία Ντρέκου

Η παραμονή του γενεθλίου του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου (24 Ιουνίου) χαρακτηρίζεται από πυρολατρικά και μαντικά έθιμα. Στα πυρολατρικά έθιμα ανάγονται οι φωτιές του Αϊ Γιαννιού του Φανιστή, ή Ριζικάρη ή Ριγανά, όπως ονομάζεται για την περίσταση ο Άγιος σε διάφορα μέρη της χώρας, ενώ στα μαντικά ξεχωρίζει ο Κλήδονας, η μολυβδομαντεία, η ονειρομαντεία κ.ά.

Οι φωτιές του Αϊγιαννιού, που μας είναι πιο οικείο ως έθιμο, ανάβονται συνήθως σε σταυροδρόμια κατά γειτονιές, με ανταγωνιστική διάθεση, καθώς κάθε γειτονιά θέλει να παρουσιάσει τη μεγαλύτερη φωτιά. Σε αυτή ρίχνονται εύφλεκτα άχρηστα αντικείμενα του σπιτιού και απαραιτήτως το μαγιάτικο στεφάνι. Μικροί και μεγάλοι πηδούν πάνω από τη φωτιά, κάνοντας μια ευχή για καλή υγεία και απαλλαγή από το κακό. Ο Κλήδονας (κληδών=οιωνός) είναι μία μαντική πράξη, που τελείται με σκοπό να φανερωθεί, ιδιαίτερα στις κοπέλες, το ριζικό ή η τύχη τους. Απαραίτητα συστατικά, μια στάμνα με «αμίλητο» νερό, ένα φρούτο ή κάποιο προσωπικό μικροαντικείμενο μιας κοπέλας.

Τα έθιμα αυτά της υπαίθρου είναι παγανιστικής προελεύσεως, που καταδικάζονται από την Εκκλησία (65ος Κανόνας της Πενθέκτης Συνόδου του 691: «Εί τις κληρικός, ή λαϊκός εισέλθοι εις συναγωγήν Ιουδαίων, ή αιρετικών προσεύξασθαι, ο μεν καθαιρείσθω, ο δε αφοριζέσθω».) και τείνουν να εκλείψουν, αν δεν έχουν εκλείψει, σε μια εποχή έντονης αστικοποίησης. Ένας απόηχός τους ακούγεται ακόμη στο νοσταλγικό τραγούδι των Γ. Σπανού/Λ.Παπαδόπουλου «Στην Αριστοτέλους»:

♫♪...Και φωτιές ανάβανε στους μεγάλους δρόμους
τ’ Αϊ Γιάννη θα ’τανε θαρρώ...♫♪

Γιώργος Σεφέρης - «Φωτιές του Αϊ Γιάννη» 

Την ανάμνηση διασώζει και ο Γιώργος Σεφέρηςστο ποίημά του 

«Φωτιές του Αϊ Γιάννη» από τη συλλογή «Τετράδιο Γυμνασμάτων» (1940).

Ἡ μοίρα μας, χυμένο μολύβι, δὲν μπορεῖ ν᾿ ἀλλάξει δὲν μπορεῖ νὰ γίνει τίποτε.
Ἔχυσαν τὸ μολύβι μέσα στὸ νερὸ κάτω ἀπὸ τ᾿ ἀστέρια κι ἂς ἀνάβουν οἱ φωτιές.

Ἂν μείνεις γυμνὴ μπροστὰ στὸν καθρέφτη τὰ μεσάνυχτα βλέπεις
βλέπεις τὸν ἄνθρωπο νὰ περνᾶ στὸ βάθος τοῦ καθρέφτη
τὸν ἄνθρωπο μέσα στὴ μοίρα σου ποὺ κυβερνᾶ τὸ κορμί σου,
μέσα στὴ μοναξιὰ καὶ στὴ σιωπὴ τὸν ἄνθρωπο
τῆς μοναξιᾶς καὶ τῆς σιωπής κι ἂς ἀνάβουν οἱ φωτιές.

Τὴν ὥρα ποὺ τέλειωσε ἡ μέρα καὶ δὲν ἄρχισε ἡ ἄλλη
τὴν ὥρα ποὺ κόπηκε ὁ καιρός
ἐκεῖνον ποὺ ἀπὸ τώρα καὶ πρὶν ἀπὸ τὴν ἀρχὴ κυβερνοῦσε τὸ κορμί σου
πρέπει νὰ τὸν εὕρεις, πρέπει νὰ τὸν ζητήσεις γιὰ νὰ τὸν εὕρει τουλάχιστο
κάποιος ἄλλος, ὅταν θά ῾χεις πεθάνει.

Εἶναι τὰ παιδιὰ ποὺ ἀνάβουν τὶς φωτιὲς καὶ φωνάζουν μπροστὰ στὶς φλόγες μέσα στὴ ζεστὴ νύχτα (Μήπως ἔγινε ποτὲς φωτιὰ ποὺ νὰ μὴν τὴν ἄναψε κάποιο παιδί, ὦ Ἠρόστρατε) καὶ ρίχνουν ἁλάτι μέσα στὶς φλόγες γιὰ νὰ πλαταγίζουν (Πόσο παράξενά μας κοιτάζουν ξαφνικὰ τὰ σπίτια, τὰ χωνευτήρια τῶν ἀνθρώπων, σὰν τὰ χαϊδέψει κάποια ἀνταύγεια).

Μὰ ἐσὺ ποὺ γνώρισες τὴ χάρη τὶς πέτρας πάνω στὸ θαλασσόδαρτο βράχο τὸ βράδυ ποὺ ἔπεσε ἡ γαλήνη ἄκουσες ἀπὸ μακριὰ τὴν ἀνθρώπινη φωνὴ τῆς μοναξιᾶς καὶ τῆς σιωπῆς
μέσα στὸ κορμί σου τὴ νύχτα ἐκείνη τοῦ Ἅι-Γιάννη ὅταν ἔσβησαν ὅλες οἱ φωτιές
καὶ μελέτησες τὴ στάχτη κάτω ἀπὸ τ᾿ ἀστέρια.

Λονδίνο, Ἰούλιος 1932

Έθιμα του Αϊ Γιαννιού στην Βόρεια Ευρώπη

Ανάλογα έθιμαυπάρχουν και στους λαούς της Βόρειας Ευρώπης, που ανάγονται στην έλευση του καλοκαιριού (Θερινό Ηλιοστάσιο). Ο σπουδαίος ρώσος συνθέτης Μόδεστος Μουσόργκσκι έγραψε ένα συμφωνικό ποίημα, εμπνευσμένος από τα ρωσικά λογοτεχνικά έργα και θρύλους. Ο Μοντέστ Μουσόργκσκι (Modest Mussorgsky 1839-1881), μετουσίωσε μία «σαββατιάτικη παγανιστική γιορτή μαγισσών» σε ένα θαυμάσιο μουσικό θέμα, γεμάτο δύναμη, λυρισμό και μυστήριο με τον αυθεντικό τίτλο Νύχτα Του Αγίου Ιωάννη Στο Φαλακρό Βουνό (Ρωσικά: Иванова ночь на лысой горе), που το ολοκλήρωσε στις 23 Ιουνίου 1867 (παραμονή της γιορτής του Αγίου Ιωάννη). Τίτλος του «Η Νύχτα του Αγίου Ιωάννη στο Φαλακρό Βουνό»και βασίστηκε σε διήγημα του Νικολάι Γκόγκολ, με ήρωα σ'ένα χωρικό, που είναι αυτόπτης μάρτυς ενός χορού δαιμόνων την παραμονή της γιορτής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στο «Φαλακρό Βουνό» του Κιέβου.

♫♪ Night at Bald Mountain - Modest Petrovich Mussorgsky

Το απολυτίκιο της εορτής (επίσημο τροπάριο που ψάλλεται στην εκκλησία):

«Προφήτα και Πρόδρομε της παρουσίας Χριστού, αξίως ευφημήσαι σε ουκ ευπορούμεν ημείς οι πόθω τιμώντες σε στείρωσις γαρ τεκούσης και πατρός αφωνία, λέλυνται τη ενδόξω και σεπτή σου γεννήσει και σάρκωσις Υιού του Θεού κόσμω κηρύττεται».

ΛΑΤΡΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΗΛΙΟ, 

ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ...

Η γιορτή του γενεθλίου του Τιμίου Προδρόμου από παλιά περιείχε πολλά απομεινάρια από αρχαία ειδωλολατρικά έθιμα, κυρίως μαντείες και τον περίφημο «χορό πάνω απ'τις φωτιές»: οι άνθρωποι έκαιγαν τους «μάηδες» (τα στεφάνια της πρωτομαγιάς) και πηδούσαν πάνω απ'τις φωτιές τους. Όλα αυτά είναι η πασίγνωστη λαογραφία του Κλήδονα.

Σήμερα τα παραπάνω έχουν ατονήσει και περιορίζονται σε αναπαραστάσεις λαογραφικού χαρακτήρα... Όμως έχει επιστρέψει στο δυτικό κόσμο (που κάποτε ήταν ορθόδοξος χριστιανικός) μια άλλη ιδέα: ότι είναι σωστό και καλό να ξαναρχίσουμε να λατρεύουμε τον Ήλιο και τη Φύση («Μάνα Γη» - για χάρη της ΣΗΜΕΡΑ γίνονται και ακρωτηριασμοί + εκτρώσεις) σα θεούς, αφήνοντας κατά μέρος τη λατρεία του αληθινού Θεού.

Οι χριστιανοί, από την αρχή της εμφάνισής τους, δε λατρεύουν τα δημιουργήματα, αλλά το Δημιουργό. Όμως, στην εποχή μας, «εποχή μαζικής αποστασίας από το χριστιανισμό» (φράση του Γέροντα Σωφρόνιου), πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως είναι καλό γι'αυτούς, πως «ενώνονται με όλα τα όντα», πως «αποχτούν ανώτερη συνειδητότητα», πως αναβαθμίζονται ως άνθρωποι ποικιλότροπα, αν σταματήσουν να λατρεύουν το Δημιουργό και Σωτήρα του Κόσμου και γυρίσουν σε πρωτόγονες ειδωλολατρικές τελετουργίεςτων αρχαίων θρησκειών ή ασκούν τις σωματικές και πνευματικές ασκήσειςτων θρησκειών της Άπω Ανατολής.

Μέσα στην τεράστια αυτή σύγχυση, που μεθοδεύεται προσεχτικά από νεοεποχίτικους ειδωλολατρικούς (δήθεν φιλοσοφικούς) κύκλους, τούτες τις μέρες, που οι ορθόδοξοι χριστιανοί τιμάμε τη γέννηση του μεγάλου αγίου προφήτη και προδρόμου Ιωάννη, πολλοί λατρεύουν το «θεό Ήλιο» κάνοντας θρησκευτικές πράξεις για να τιμήσουν το θερινό ηλιοστάσιο. Δείτεαναλυτικά το άρθρο ΕΔΩ.

Ηλ. πηγές
www.sansimera.gr
www.nektarios.gr
el.wikipedia.org
«Νεκρός για τον κόσμο»
www.youtube.com
Σοφία Ντρέκου​ / Αέναη επΑνάσταση​

Δείτεαν επιθυμείτε...

• Τα Θαυμάσια του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου 
• Στήν ἀποτομή τῆς κεφαλῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου - Ἁγίου Ἀνδρέα Κρήτης
• Το 1969 η ιστορική δήλωση του Γ.Σεφέρη στο BBC για τη Χούντα & το ποίημά του. 
• Η ψυχή της Ρωμιοσύνης βρίσκεται μέσα στον ήχο του Κλαρίνου

Σοφία Ντρέκου 23 Ιουνίου 2015 

Σοφία Ντρέκου 23 Ιουνίου 2015

Σοφία Ντρέκου Χθες στις 7:27 π.μ.

Περιμένοντας Τον Ήλιο...

Η φωτιά δεν καίει το φως

June 28, 2015, 8:29 am

≫ Next: Άγιοι Πέτρος και Παύλος οι Πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι

≪ Previous: Οι φωτιές του Αϊ Γιαννιού

$

0

0

Η φωτιά δεν καίει το φως

Σοφία Ντρέκου

Το ξέρω ότι δεν έκανες ταξείδι καρδιάς σε άλλα μέρη... το ήξερα και το ξέρω ακόμη και τώρα. Μαζί ταξειδέψαμε, χέρι-χέρι με πήγες μακρυά και σε ασύλληπτα μέρη. Όσο κι αν προσπαθώ να ξεφύγω από το παρελθόν, τόσο πιο πολύ στο μέλλον με γυρίζει. Ένοχη είναι η καρδιά που ορά με τα δικά της μάτια.
Άνθρωποι έρχονται. Άνθρωποι φεύγουν. Ένας ακόρεστος κύκλος. Έτσι ήρθες και εσύ στη ζωή μου άξαφνα εν μια νυκτί. Και σε μια ριπή του ανέμου εξαφανίστηκες. Μα συνεχώς εδώ περιτριγυρίζεις δίχως να μπορείς να πεις ένα γεια. Ο ρόλος του έργου, αυτός είναι που σε προστατεύει. Από ποιον; Από τη φωτιά. Γιατί η φωτιά δεν καίει το φως. Αρκεί να είναι ήδη φως. Γι'αυτό σου τραγουδώ κι εγώ... «Δεν έκανα ταξίδια μακρινά... ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει... σε όνειρα σ’ αισθήματα υγρά το μυστικό τον κόσμο ν’ ανασάνει. Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ...»

Σοφία Ντρέκου / αέναη επΑνάσταση

Σοφία Ντρέκου  7:19 μ.μ. 

Άγιοι Πέτρος και Παύλος οι Πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι

June 29, 2015, 12:50 am

≫ Next: Παρέμβαση της Ι.Μ. Κουτλουμουσίου για το δημοψήφισμα

≪ Previous: Η φωτιά δεν καίει το φως

$

0

0

Τοιχογραφία στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος της Κάτω Δίβρης

Άγιοι Πέτρος και Παύλος Πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι - 29 Ιουνίου

Τοιχογραφία:Η χαρακτηριστική απεικόνιση των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων της Εκκλησίας μας, όπως την ιστόρησε ο ανώνυμος μεταβυζαντινός αγιογράφος στο ναό της Αγίας Τριάδος της Κάτω Δίβρης, ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της χριστιανικής Ηλείας. Ο χαρακτήρας της απεικονίσεως των δύο στυλοβατών της Εκκλησίας, του Αγαπημένου μαθητή του Χριστού Πέτρου και του μετανοήσαντα και ένθερμου μετέπειτα αποστόλου του χριστιανισμού Παύλου, είναι βαθύτατα συμβολικός, καθώς υπήρχαν διαφωνίες μεταξύ των κατά τη διάρκεια της αποστολικής τους πορείας, ωστόσο και οι δύο σφράγισαν την αγάπη τους προς τον Χριστό με το αίμα τους. Είναι εκπληκτική η διατήρηση των χρωμάτων και η απόδοση των συναισθημάτων στα πρόσωπα, παρά την καταστροφή των ματιών των Αγίων σε μεταγενέστερους χρόνους.[1]

Σταύρωσις εἷλε κήρυκα Χριστοῦ Πέτρον,

Τομὴ δὲ Παῦλον, τὸν τεμόντα τὴν πλάνην.

Τλῆ ἐνάτῃ Σταυρὸν Πέτρος εἰκάδ'ἄορ δέ γε Παῦλος.

Βιογραφία

Ο Πέτρος καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και ήταν γιος του Ιωνά, αδελφός του Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτόκλητου. Ο Πέτρος και ο Ανδρέας ήταν ψαράδες στη λίμνη Γεννησαρέτ. Είχε νυμφευθεί στην Καπερναούμ, όπου έμενε οικογενειακά μαζί με την πεθερά του. Όπως μας πληροφορεί το Ευαγγέλιο, όταν ο Ιησούς έφθασε στη λίμνη της Γεννησαρέτ συνάντησε τους δυο αδελφούς Πέτρο και Ανδρέα οι οποίοι έριχναν τα δίχτυα τους. Αμέσως μετά την κλήση τους, άφησαν τα δίχτυα και τις οικογένειές τους και τον ακολούθησαν. Ψαράς στο επάγγελμα, ήταν τύπος αυθόρμητος, ορμητικός, και τη ζωή του κοντά στο Χριστό τη μαθαίνουμε από τα τέσσερα Ευαγγέλια, ενώ την αποστολική του δράση, από τις πράξεις των Αποστόλων.

Έγραψε και δύο Καθολικές Επιστολές, μέσα στις οποίες να τι προτρέπει τους χριστιανούς: «Νήψατε, γρηγορήσατε, ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη» (Α'Πέτρου, ε' 8). Δηλαδή εγκρατευθείτε, γίνετε άγρυπνοι και προσεκτικοί. Διότι ο αντίπαλος και κατήγορός σας ο διάβολος, σαν λιοντάρι που βρυχάται, περιπατεί με μανία και ζητάει ποιον να τραβήξει μακριά από την πίστη και να τον καταπιεί. Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, ο Πέτρος, δίδαξε το Ευαγγέλιο στην Ιουδαία, στην Αντιόχεια, στον Πόντο, στην Γαλατία, στην Καππαδοκία, στην Ασία και τη Βιθυνία. Κατά την παράδοση (που σημαίνει ότι δεν είναι απόλυτα ιστορικά διασταυρωμένο) έφτασε μέχρι την Ρώμη, όπου επί Νέρωνος (54-68μ.Χ.) υπέστη μαρτυρικό θάνατο, αφού τον σταύρωσαν χιαστί, με το κεφάλι προς τα κάτω περί το έτος 64 μ.Χ.

Ο δε Παύλοςγεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας σε ένα χωρίο που ονομάζεται Γίσχαλα και στην αρχή ήταν σκληρός διώκτης του Χριστιανισμού. Το 36 μ.Χ. περίπου, όταν κάποτε μετέβαινε στη Δαμασκό για να διώξει και εκεί χριστιανούς, έγινε θαύμα στο οποίο φανερώθηκε ο Χριστός, ο οποίος τον πρόσταξε να πάει στον Ανανία ο οποίος τον κατήχησε και τον βάπτισε. Έτσι, έγινε ο μεγαλύτερος κήρυκας του Ευαγγελίου, θυσιάζοντας μάλιστα και την ζωή του γι’ αυτό. Ονομάστηκε ο πρώτος μετά τον Ένα και Απόστολος των Εθνών, λόγω των τεσσάρων μεγάλων αποστολικών περιοδειών του. Είναι ο ιδρυτής της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Συνέγραψε 14 επιστολές προς τις Εκκλησίες τις οποίες εκείνος ίδρυσε. Τη ζωή του με τις περιπέτειές του θα τα δει κανείς, αν μελετήσει τις Πράξεις των Αποστόλων, αλλά και τις 14 Επιστολές του στην Καινή Διαθήκη. Ο Απόστολος Παύλος θέλει κάθε χριστιανός, όπως και ο ίδιος, να αισθάνεται και να λέει: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (Προς Γαλάτας β' 20). Δηλαδή, δε ζω πλέον εγώ, ο παλαιός άνθρωπος, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός. Και ακόμα, «τα πάντα και εν πάσι Χριστός» (Προς Κολασσαείς γ' 11). Να διευθύνει, δηλαδή, όλες τις εκδηλώσεις τις ανθρώπινης ζωής μας ο Χριστός. Ο Απόστολος Παύλος υπέστη μαρτυρικό θάνατο (χωρίς να είναι απόλυτα ιστορικά διασταυρωμένο) δι’ αποκεφαλισμού στη Ρώμη μεταξύ των ετών 64 - 67 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’.
Οἱ τῶν Ἀποστόλων πρωτόθρονοι, καὶ τῆς Οἰκουμένης διδάσκαλοι, τῷ Δεσπότῃ τῶν ὅλων πρεσβεύσατε, εἰρήνην τῆ οἰκουμένῃ δωρήσασθαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τοὺς ἀσφαλεῖς.
Τοὺς ἀσφαλεῖς καὶ θεοφθόγγους κήρυκας, τὴν κορυφὴν τῶν Μαθητῶν σου Κύριε, προσελάβου εἰς ἀπόλαυσιν, τῶν ἀγαθῶν σου καὶ ἀνάπαυσιν, τοὺς πόνους γὰρ ἐκείνων καὶ τὸν θάνατον, ἐδέξω ὑπὲρ πᾶσαν ὁλοκάρπωσιν, ὁ μόνος γινώσκων τὰ ἐγκάρδια.[2]

Ἐπιστολὲς Παύλου

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ
ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α'
ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β'
ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ
ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ
ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ
ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ
ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α'
ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β'
ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α'
ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β'
ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ
ΠΡΟΣ ΦΙΛΗΜΟΝΑ
ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ

Ἐπιστολές Πέτρου

ΠΕΤΡΟΥ Α'
ΠΕΤΡΟΥ Β'[3]

2. 
   

   2:58:15

   ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ - ΣΥΝΟΔΙΚΗ Θ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΕΟΡΤΗΣ ΠΕΤΡΟΥ & ΠΑΥΛΟΥ

   29 06 2001. ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ & ΠΑΥΛΟΥ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟ ΝΑΟ ΑΘΗΝΩΝ ΠΡΟΕΣΤΩΤΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ & ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΥΡΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ. ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΠΕΝΕΙΜΕ ΕΠΑΙΝΟΥΣ ΣΕ ΙΕΡΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

1. Προσκυνητής
2. Ορθόδοξος Συναξαριστής
3. MYRIOBIBLOS - The Etext Library of the Church of Greece

Παρέμβαση της Ι.Μ. Κουτλουμουσίου για το δημοψήφισμα

July 1, 2015, 8:19 am

≫ Next: Κανών Ικετήριος εις τον Κύριο ημών Ιησούν Χριστόν

≪ Previous: Άγιοι Πέτρος και Παύλος οι Πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι

$

0

0

Μήνυμα της Ι.Μ. Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους για το δημοψήφισμα

ΗΓΓΙΚΕΝ

Ερέθισμα για προβληματισμό αποτελεί η παρέμβαση της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους στα δρώμενα των τελευταίων ημερών. Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αρχιμανδρίτης Χριστόδουλος και οι αδελφοί της μονής με αφορμή τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις υπογράφουν την ακόλουθη ανακοίνωση.

«Οἱ καιροὶ εἶναι πονηροί, ἀλλὰ οἱ Ἕλληνες, μὲ πεῖρα καὶ πάθη αἰώνων, πρέπει νὰ ἔχουν πάντα ἀνοιχτά, πάντα ἄγρυπνα τὰ μάτια τῆς ψυχῆς.

Πέρα ἀπὸ ρητορεῖες καὶ ἰδεολογήματα δημόσιας κατανάλωσης, ἡ Ἑλληνικὴ φιλοσοφία ἀναζητοῦσε πρωτίστως τὴν ἀλήθεια, κι αὐτὸς ὁ πόθος διέπλαθε ἐλεύθερους ἀνθρώπους. Ἀνθρώπους ποὺ μποροῦσαν νὰ ἀγωνισθοῦν, νὰ ὑπομείνουν, νὰ ἀγαπήσουν, νὰ πεθάνουν καὶ νὰ ἀναστηθοῦν.

Στὶς κορυφαῖες στιγμὲς τῆς ἱστορίας ἀρνήθηκαν τὸν ἄρτο τῆς ἐξάρτησης καὶ τοῦ ἐξευτελισμοῦ, καὶ προτίμησαν τὸ ψωμὶ τοῦ ἱδρῶτα τους. Δὲν ὑπήκουσαν στὸν φόβο, γιατὶ εἶχαν λόγο γιὰ τὴν αἰωνιότητα, λόγο ποὺ δὲν τὸν χωροῦσαν οἱ ἐχθροί τους—Πέρσες, Ἄβαροι, Ὀθωμανοί, Ἰταλο-γερμανικὸς ἄξονας. Δὲν φοβήθηκαν οὔτε τοὺς κάθε λογῆς Ἐφιάλτες καὶ δοσίλογους ποὺ ξεφύτρωναν ἀνάμεσά τους.

Δὲν ἦταν κλεισμένοι στὸν ἑαυτό τους, ἀλλὰ ἀληθινοὶ κοσμοπολῖτες, γιὰ τοὺς ὁποίους «ἐθνικὸ» εἶναι τὸ ἀληθινό.

Ἔτσι ἔγιναν φῶς καὶ ἔδωσαν φῶς, ὥστε νὰ ἐμπνέεται ἡ Εὐρώπη καὶ ὁ κόσμος ὅλος τὴν αὐταπάρνηση καὶ τὴν πίστη, τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν τόλμη ποὺ θέλει ἡ ἐλευθερία.

Ὅμως, ὑπάρχουν δύο Εὐρῶπες: ἡ Εὐρώπη τῶν ἐλεύθερων καὶ δημιουργικῶν πνευμάτων, καὶ ἡ Εὐρώπη τῶν κερδοσκόπων καὶ τοκογλύφων, τὸ κακότεχνο αὐτὸ μόρφωμα τοῦ μαμωνᾶ τῆς ἀδικίας, ποὺ ἔρχεται σήμερα νὰ χειραγωγήσει καὶ νὰ ἀφαιμάξει λαοὺς καὶ τόπους.

Σ'αὐτὸ πιεζόμαστε ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια νὰ ὑποταχθοῦμε πλήρως καὶ ἄνευ ὅρων. Ὥστε νὰ χτισθεῖ μιὰ νέα Ἑλλάδα, τραγικὰ ἐκποιημένη, καὶ ἕνας νέος Ἕλληνας, φθηνὸς καὶ ἐξαγοράσιμος, δεμένος στὸ ἅρμα μιᾶς παγκόσμιας ὀλιγαρχίας.

Δὲν πρέπει ὅμως νὰ ξεχνᾶμε καὶ τοῦτο:ὅτι μήτε ἡ Εὐρώπη μήτε ἄλλος κανεὶς ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ μᾶς σώσει ἢ νὰ μᾶς καταστρέψει. Μόνοι μας οἱ Ἕλληνες ἐπιλέγουμε καὶ κατεργαζόμαστε τὴ σωτηρία ἢ τὸν ἀφανισμό μας. Θέλει προσωπικὸ μόχθο καὶ ἄσκηση νὰ μάθεις νὰ εἶσαι ἐλεύθερος ἄνθρωπος.

Στῶμεν καλῶς. Στὴν πέτρα τῆς σιωπῆς καὶ τῆς προσευχῆς ἂς ἀκονίσουμε τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας. Ἂς ἀνασύρουμε τὰ μηνύματα τοῦ παρελθόντος, τὶς σημερινές μας εὐθύνες καὶ τὶς πραγματικές μας δυνάμεις. Ἔτσι θὰ ἀπαντήσουμε γόνιμα στὴν πρόκληση καὶ στὴν πονηρία τῶν καιρῶν μας.»

Ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κουτλουμουσίου

Ἀρχιμανδρίτης Χριστόδουλος καὶ οἱ σὺν ἐμοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Βορειοδυτική άποψη του Καθολικούτῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κουτλουμουσίου

1. 
   

   
   

   6ΒΙΝΤΕΟ

   π. Χριστόδουλος, Ηγούμενος Κουτλουμουσίου - Αγ. Όρους 9:54 Υπεραγία Θεοτόκος
   58:01 ΓΕΡΩΝ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΤΑ ΨΥΧΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ - Προβολή πλήρους playlist (6 βίντεο)

Μήνυμα της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους, τον Αύγουστο του 1974:

…Και ήδη, μετά μιαν άλυσον εθνικών περιπετειών, πολιτιστικών εξελίξεων μεγαλείου και καταπτώσεως, υπάρχομεν ως εν έθνος ναρκισσευόμενον, ότι ανήκομεν εις την οικογένειαν των ευρωπαϊκών λαών, μιμούμενοι τους προσανατολισμούς των, τρυγώντες τους καρπούς των εις τον τεχνολογικόν και οικονομικόν τομέα και έχοντες εναποθέσει την πάσα ελπίδα μας εις την Αμερικήν και τας συμμαχίας μας.

Ζώντες με την ψευδαίσθησιν, ότι ορθώς σκεπτόμεθα, ακλινώς πορευόμεθα προς τα πεπρωμένα της φυλής μας και ότι τελούμεν εν ασφαλεία, εξυπνήσαμεν μιαν αυγήν από την πλανήσασαν την ψυχήν του έθνους ευάρεστον υπνοβασίαν μας και ευρέθημεν ενώπιον αληθούς ελληνικής τραγωδίας, την οποίαν ζώμεν δι όλων των αισθήσεων της ψυχής και με προοπτικήν εις την εικόνα την αδιαφορίαν, αν μη χαρεκακίαν των «φίλων» μας.

Που είναι αι αισιόδοξοι ελπίδες μας; Που αι πισταί συμμαχίαι; Που η ισχύς των παντοειδών όπλων; Που η λαμπρά τεχνολογία μας και η ευρωπαϊκή κουλτούρα μας; Που η προστάτις Αμερική και οι αδελφοί χριστιανικοί λαοί της Ευρώπης; Απεδείχθησαν «πάντα σκιάς ασθενέστερα και ονείρου απατηλότερα»…

Σοφία Ντρέκου / αέναη επΑνάσταση

Τέλος και τω Θεώ δόξα!

Δείτε αν επιθυμείτε...

• Ο τελικός σκοπός της νέας τάξης...
• Οι ορθόδοξες ρίζες της Δύσης ως παράγοντας πανευρωπαϊκής ενότητας
• Η «Φιλοκαλία» και «Το αδιανόητο τίποτα»
• Πώς θα γίνει η Δύση πάλι Ορθόδοξη; Αγίου Νικόλαος Βελιμίροβιτς