Mount Everest: Ελληνική κατάκτηση (χρονικό και βίντεο)

Η ελληνική αποστολήείχε στόχο να κατακτήσει την κορυφή και τελικά την Δευτέρα 22 Μαΐου 2017 ανέβηκε στο Έβερεστ με επιτυχία, 13 χρόνια από την τελευταία Ελληνική προσπάθεια. Στην ίδια αποστολή σκοτώθηκαν οκτώ ορειβάτες.

Με αρχηγό τον Αντώνη Συκάρη, έναν από τους πιο έμπειρους ορειβάτες και τον Mike Ευμορφίδη συνιδρυτή & Διευθύνοντα Σύμβουλο της COCO-MAT, μέλη του Συνδέσμου Ελλήνων Ορειβατών Αθήνας, μετέφεραν την Ελληνική μας σημαία στην ψηλότερη κορυφή του κόσμου!

Η αποστολή της ομάδας ξεκίνησε στις αρχές Απριλίου του 2017 και με σύμμαχο τις κατάλληλες καιρικές συνθήκες ολοκληρώθηκε με επιτυχία στις 22 Μαΐου. Οι ορειβάτες είχαν ένα μικρό «παράθυρο» δύο ημερών για να προσεγγίσουν την κορυφή και μόνο μερικές ώρες για την τελική ανάβαση στα 8.848μ.

«17 Μαΐου. 47η ημέρα. Μην εγκαταλείπεις ποτέ τα όνειρά σου. Ξεκινάμε για την τελική προσπάθεια. Το σχέδιό μας είναι το ακόλουθο: Στις 18 Μαΐου και ώρα 1.00 το πρωί φεύγουμε από το Base Camp. Θα περάσουμε τον παγετώνα khumbu, τις σκάλες τα seracs, τις crevasses. Ο στόχος μας είναι σε 8-10 ώρες να φτάσουμε κατευθείαν στο Camp 2. Μια παγωμένη, απότομη ορθοπλαγιά με 40-50 o κλίση. Πρέπει να είμαστε στο Camp 3 στα 7.350m μέχρι το μεσημέρι της ίδιας ημέρας. Η σκηνή μας θα είναι τοποθετημένη σε αντίστοιχη κλίση και οι κινήσεις μας εκτός σκηνής θα είναι πολύ πολύ προσεκτικές... ελπίζουμε, σκαρφαλώνοντας όλη τη νύχτα, το ξημέρωμα της 22 ης Μαΐου, Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος, αλλά κυρίως των δικών μας ψυχικών και σωματικών δυνάμεων αν μας το επιτρέψουν να καταφέρουμε να είμαστε στην κορυφή του κόσμου στα 8.850m!».

Το παραπάνω κείμενο του Αντώνη Συκάρη ήταν μονάχα ο προπομπός της επιτυχίας. Μαζί με τον Μάικ Ευμορφίδη, τα κατάφεραν, και κατέκτησαν τη δική τους «κορυφή», φτάνοντας στο ψηλότερο σημείο του κόσμου, το Έβερεστ, μετά από προσπάθεια 52 ημερών. Οι δύο άνδρες έγιναν ο 10ος και ο 11ος Έλληνες που ανέβηκαν στην κορυφή του Έβερεστ. Την αρχή την είχε κάνει ο Κωνσταντίνος Νιάρχος το 1999και οι υπόλοιποι τα κατάφεραν με τις δικές τους προσπάθειες μετά το 2004.

Με σκληρή και εντατική προπόνηση, οι δύο άνδρες συμπύκνωσαν τον συνηθισμένο χρόνο προετοιμασίας από τα δύο χρόνια σε δύο μήνες, "δέθηκαν"μεταξύ τους κυριολεκτικά και μεταφορικά, πόνεσαν, κόπιασαν και στο τέλος νίκησαν. Αντιμετώπισαν θερμοκρασίες που κυμαίνονται από +40 βαθμούς Κελσίου την ημέρα έως -25 βαθμούς τη νύχτα, ισχυρούς ανέμους, ολοκληρωτική έλλειψη υγρασίας σε κάποια σημεία, έλλειψη οξυγόνου, ενώ κοιμήθηκαν σε απόκρημνης πλαγιές με κλίση έως 55%. Την κορυφή την προσέγγισαν από την νότια πλευρά του βουνού (Νεπάλ).

Δείτε: Η λάβα τη νύχτα στα ηφαιστειακά βουνά της Άπω Ανατολής (εντυπωσιακές εικόνες και βίντεο)

Όπως τόνισε «η διάσχιση του παγετού στη νότια πλευρά στηρίζεται στην τύχη περισσότερο και όχι στις δεξιότητες του ορειβάτη, ενώ η βορεινή πλευρά έχει περισσότερο ψύχος και αέρα». Σημείωσε πως φέτος οι άσχημες συνθήκες ήταν στη νότια πλευρά, και γι'αυτό συνολικά είχαμε ελάχιστες αναβάσεις. Από τη συνολική αποστολή των 25 ατόμων, μόνο οι δύο Έλληνες κατάφεραν να φτάσουν μέχρι την κορυφή, βάσει του καλού σχεδιασμού τους.

«Όταν φτάσαμε στο south call την 21η Μαΐου στα 8.000 μέτρα ήμασταν εξαντλημένοι. Εκεί ήταν το πιο κρίσιμο σημείο της αποστολής», ανέφερε ο Α. Συκάρης στο Ραδιόφωνο 24/7 προσθέτοντας: «Η εξάντληση είναι σωρευμένη. Μπήκαμε στη σκηνή στις 17.00 το απόγευμα και ακολουθούν 12 ώρες αναρρίχηση μέχρι το ξημέρωμα για να φτάσεις μέχρι την κορυφή. Πρέπει να φύγεις από την κορυφή πολύ νωρίς το πρωί για να προλάβεις τις καταιγίδες της επόμενης μέρας και να επιστρέψεις στα 8.000 πόδια».

Όταν φτάσαμε στην κορυφή γίναμε πάλι έφηβοι

Οι δύο Έλληνες έφυγαν την ίδια ημέρα. Την επόμενη, σκοτώθηκαν οκτώ ορειβάτες. 

«Εκεί βασίζεται και η αποτυχία της υπόλοιπης αποστολής. Στις 22 το απόγευμα κατεβήκαμε, και στις 22 τη νύχτα θα ξεκινούσαν οι υπόλοιποι. Εκεί τους έπιασε η καταιγίδα. Εμείς είχαμε προβλέψει πως η 22η ήταν η καλύτερη μέρα, παρότι ήμασταν κουρασμένοι. Υπήρχε ο κίνδυνος της κατάρρευσης στο στάδιο της τελικής ανάβασης, και εκεί δεν μπορεί να σε σώσει κανένας».

Τα τελευταία μέτρα

«Ξεκινήσαμε τελικά στις 22.00 το βράδυ, 21 του μήνα, στο -25 βαθμούς Κελσίου, μέσα στο απόλυτο σκοτάδι. Θέλαμε να ξεκουραστούμε λίγο πριν την τελική προσπάθεια. Στη διαδρομή συναντήσαμε δύο πτώματα που δεν είχε μαζέψει κανένας. Στη διαδρομή είναι ένα παιχνίδι μυαλού καθώς υπάρχει πάρα μα πάρα πολύ μεγάλη κούραση. Μας πέρασε από το μυαλό το να εγκαταλείψουμε, ωστόσο την ίδια ώρα σκεφτόμασταν τις ευχές των δικών μας ανθρώπων και των 6.000 που μας ακολουθούσαν στο facebook και αυτή ήταν η δύναμη μας. Φτάσαμε στο balcony, εκεί είδα το ομορφότερο ξημέρωμα της ζωής μου. Φτάσαμε στις 10.30 το πρωί και τα σύννεφα ήταν λίγο κάτω από εμάς. Όταν φτάσαμε στην κορυφή γίναμε πάλι έφηβοι. Αυτό νοιώσαμε. Ήταν η κορυφαία στιγμή της καριέρας και της ζωής μου, αλλά και μια κορυφαία στιγμή της Ελλάδας γιατί ήμασταν 25 και φτάσαμε μόλις δύο».

Δείτε: H ομορφιά του Έβερεστ τη νύχτα (εικόνες, βίντεο)

Ο μεγαλύτερος σε ηλικία

Ο 55χρονος σήμερα Αντώνης Συκάρης είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία Έλληνας που ανέβηκε στο Έβερεστ, ολοκληρώνοντας ένα προσωπικό του ρεκόρ.

Ο Μάικ Ευμορφίδης είχε ανέβει πριν λίγους μήνες μαζί με τον 13χρονο γιο του στο Κιλιμάντζαρο. Εδώ και 20 χρόνια στηρίζει μέσω της COCO-MAT, ορειβατικές αποστολές. Τον περασμένο Δεκέμβρη ο ίδιος ζήτησε από τον πολύμπειρο Συκάρη να ηγηθεί της αποστολής, όπερ και εγένετο.

Ο Α. Συκάρης είχε ηγηθεί αποστολές στην οροσειρά των Ιμαλαίων 6 φορές, στις κορυφές Kongur (7.719μ.) Dhualirigi (8.167μ.) Pumori (7.161μ.) Lenin (7.134μ.) και Nogin Kanga (7.135μ.). 

«Ξεκινήσαμε με ένα πολυετές όνειρο, με ένα μεγάλο στόχο. Να κατακτήσουμε, να ανέβουμε στην ψηλότερη κορυφή του πλανήτη. Στο Everest με τα 8.850 m που ανήκει στην μεγαλοπρεπέστερη και ομορφότερη οροσειρά του κόσμου, τα Ιμαλάια. ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ. Σας ευχαριστούμε για την στήριξη και την αγάπη σας. Μας βοηθήσατε αληθινά πάρα πολύ. Είμαστε περήφανοι για σας, για μας, για την Ελλάδα μας, για όλους μας. Μην εγκαταλείπεις ποτέ τα όνειρά σου, κάποια στιγμή θα δικαιωθούν».

Περισσότερα: Ταξιδεύοντας

Η ταινία για την κατάκτηση της κορυφής του Κανγκτσενγιούνγκααπό τους Αντώνη Συκάρη και Φώτη Θεοχάρη τον Μάιο του 2018. Το Κανγκτσενγιούνγκα αποτελεί το τρίτο ψηλότερο βουνό μετά το Έβερεστ και το Κ2, με υψόμετρο 8.586 μέτρα. Λόγω όμως του μεγάλου βαθμού δυσκολίας του, είναι το 2ο λιγότερο σκαρφαλωμένο μετά το Αναπούρνα. Η ταινία προβλήθηκε για πρώτη φορά στο TravelFest 2019.

Το Μανασλού (επίσης γνωστό ως Κουτάνγκ) είναι το όγδοο υψηλότερο βουνό στον κόσμο και βρίσκεται στο Μανσίρι Χιμάλ, τμήμα των Νεπαλεζικών Ιμαλαΐων, στο κεντροδυτικό τμήμα του Νεπάλ. Το όνομά του, που σημαίνει «Βουνό του Πνεύματος», προέρχεται από τη σανσκριτική λέξη Μανάσα, που σημείνει «διάνοια» ή «ψυχή». Το Μανασλού κατακτήθηκε στις 9 Μαΐου, 1956 από τους Τόσιο Ιμανίσι και Γκιάλζεν Νόρμπου, μέλη μιας ιαπωνικής αποστολής. Λέγεται ότι «όπως οι Βρετανοί θεωρούν το Έβερεστ βουνό τους, έτσι και οι Ιάπωνες θεωρούν το Μανασλού ιαπωνικό βουνό». Το Μανασλού 8.156 metres (26.759 ft) πάνω από τη στάθμη της θάλασσας είναι η ψηλότερη κορυφή στην Περιφέρεια Λαμγιούνγκ και βρίσκεται περίπου 40 μίλια ανατολικά του Αναπούρνα. Οι μακριές κόψεις του βουνού και οι παγετώνες της κοιλάδας του διαμορφώνουν εφικτές προσεγγίσεις από όλες τις κατευθύνσεις και καταλήγουν σε μια κορυφή που πυργώνεται απότομα πάνω από το περιβάλλον τοπίο, όντας κυρίαρχο χαρακτηριστικό που διακρίνεται από μακριά.

Το Κανγκτσενγιούνγκα βρίσκεται στα ινδονεπαλικά σύνορα στην οροσειρά Ιμαλάια και είναι το τρίτο ψηλότερο βουνό στη Γη μετά το όρος Έβερεστ και το Κ2, με υψόμετρο 8.586 μέτρα. Υψώνεται στα 8.586 μ σε ένα τομέα των Ιμαλαΐων που αποκαλείται Κανγκτσενγιούνγκα Χιμάλ που έχει όριο δυτικά τον ποταμό Ταμούρ και ανατολικά τον ποταμό Τεέστα. Το Κανγκτσενγιούνγκα Χιμάλ βρίσκεται στο ανατολικό Νεπάλ και Σικκίμ, στην Ινδία.

Αέναη επΑνάσταση by Sophia Ntrekou.gr