Απ'το αεροπλάνο - 1973
Στίχοι: Σώτια Τσώτου
Μουσική: Κώστας Χατζής
Πολύ με πίκρανες ζωή
μακριά θα φύγω ένα πρωί
θ’ ανέβω σ’ ένα αεροπλάνο
να δω τον κόσμο από κει πάνω
Όταν κοιτάς από ψηλά
μοιάζει η γη με ζωγραφιά
και συ την πήρες σοβαρά
Μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα
μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι
το μεγαλύτερο ανάκτορο
μοιάζει μ’ ένα μικρούλι τόπι
Κι όλοι αυτοί που σε πικράνανε
από ψηλά αν τους κοιτάξεις
θα σου φανούν τόσο ασήμαντοι
που στη στιγμή θα τούς ξεχάσεις (;)
Στο Βίντεοβλέπουμε συγκλονιστικές εικόνες, που αποκαλύπτουν στο πλήρες της μέγεθος την καταστροφή στο Μάτι μετά το πέρασμα της φονικής φωτιάς, καταγράφει βίντεο από «drone», που ανέβηκε στο YouTube.
Ο Γιώργος Σεφέρης (Βλ. εδώ) είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές και εκ των δύο μοναδικών Ελλήνων βραβευμένων με Νόμπελ Λογοτεχνίας, μαζί με τον Οδυσσέα Ελύτη. Επιλέξαμε ένα αγαπημένο απόσπασμα του Σεφέρη, αν μπορούμε δηλαδή να διαλέξουμε ένα:
«Στο μεταξύ, μας σκοτώνουν με μικρές δόσεις,
πολύ ταχτικά, πολύ σιωπηλά, πολύ σοφά.
Κάθε μέρα γυρίζουμε στο σπίτι μας
για να θάψουμε ένα νεκρό: μια σκέψη, ένα αίσθημα.
Σε λίγο δε θα χουμε τίποτε άλλο να κάνουμε
παρά να κοιτάζουμε πως να βρούμε το ταΐνι μας,
σαν τα σκυλιά και σαν τις γάτες,
με μόνη τη διαφορά, το χειρότερο,
πως θα κουβαλούμε μαζί μας τα υπολείμματα
των ανθρώπων που ήμασταν»
Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ, Μέρες, Γ', σελ. 208-9 (Αθήνα, 8-7-1940)
Διαβάζοντας με αφοσίωση ιστορία και λογοτεχνία από παιδί έχω πολλές φορές έρθει σε σημείο να σκεφτώ πως η ανθρωπότητα, επαναλαμβάνει τη κυκλική τροχιά της με τρόπο, πολλές φορές θαυμαστά τρομακτικό. Και φαντάζομαι δεν είμαι η μόνη.
Συναισθάνομαι πως είναι σα να ‘χουμε κατασκευαστεί από φύσης μας με ένα γενετήσιο ελάττωμα, το ίδιο ακριβώς που θα σημάνει και το τέλος μας, αν δε μας προλάβει πρώτα δηλαδή, κάποιος εξωγενής ή εξωγήινος παράγοντας.
Αναρωτιέμαι, πραγματικά, ενθυμούμενη το παραπάνω, αν, όταν το έγραφε ο μεγάλος μας ποιητής, Γιώργος Σεφέρης, μπορούσε άραγε να συλλάβει ακριβώς το μέγεθος και την συχνότητα επανάληψης του μοτίβου, που αποκαλύπτεται σε αυτό που περιγράφει.
Αν μπορούσε, δηλαδή, να προβλέψει τις φορές, που αυτό θα ερχόταν ξανά και ξανά απειλητικά σαν πέλεκυς πάνω από τα κεφάλια μας, υπενθυμίζοντας μας πως τίποτα δε τελείωσε.
«...Έχω πολλές φορές έρθει σε σημείο να σκεφτώ
πως η ανθρωπότητα, επαναλαμβάνει
τη κυκλική τροχιά της με τρόπο, πολλές φορές,
θαυμαστά τρομακτικό..» apodyoptes.com
Αν μπορούσε, να διαισθανθεί την εσαεί επικαιροποίησή του.
Αν εννοούσε πως αυτοί που σκοτώνουν εμάς είμαστε εμείς.
Πηγή: www.sophia-ntrekou.gr
Σχετικά θέματα:
- Βίντεο Χρήστος Γιανναράς: Οι στιγμές μετά την τραγωδία δεν είναι πένθους αλλά επανάστασης [Ότι καλύτερο, σοφότερο και αποτελεσματικότερο έχω ακούσει αυτές τις ημέρες για τις πυρκαγιές]
- Έκκληση: Πώς θα βοηθήσουμε Το Λύρειο Παιδικό Ίδρυμα που κάηκε στο Μάτι (Βίντεο)
- Ν. Λυγερός: Η φωτιά της τραγωδίας - Η στρατηγική εκκένωση - Μακεδονία και φωτιά (Βίντεο)
- Σήμερα Μαύρος Ουρανός, Σήμερα Μαύρη Μέρα για την Ελλάδα (Εικόνες και Βίντεο)
