Η Οδός του Έρωτα
Σοφία Ντρέκου
Κύριε, όλα από σένα ξεκινούν.
Κι όλα σε σένα θα 'ρθουν να τελειώσουν.
Κι η άνοιξη δεν είναι παρά η νοσταλγία σου
για κείνες τις λίγες ώρες που έζησες στη γη.
Τάσος Λειβαδίτης
Μαγική ομορφιά σε αυτούς τους στίχους ! Σου ξυπνούν αναστάσιμες νοσταλγίες και σε παρακινούν στην αναζήτηση της αιώνιας άφθαρτης ομορφιάς. Άνοιξη... Ή ζωή και η Ανάστασις! Το άγγιγμα του ήλιου στη φύση και η ανάσταση της. Το άγγιγμα του βλέμματος στο βλέμμα του αγνώστου περαστικού και η Ανάσταση της ελπίδας, της διάθεσης πως η ζωή έχει και την όμορφη πλευρά της. Άνοιξη μέσα από τον ήχο της καμπάνας που διαλαλεί το «Χριστός Ανέστη!» !!! (Σοφία Ντρέκου)
«Η αγάπη του Θεούδεν φαίνεται πουθενά αλλού τόσο καθαρά στην Γραφή, όσο στα λόγια: Εγώ είμαι Θεός ζηλωτής, Θεός ζηλότυπος, ζηλεύω, δεν θα λατρέψεις άλλον Θεό, δεν θα έχεις άλλες αγάπες. Ο Θεός θέτει τον εαυτό Του, στην θέση του πληγωμένου εραστή πού ζηλεύει και απαιτεί την αποκλειστικότητα!
Αλλά ο Θεός μας είναι απαθής, δεν Τον αγγίζουν ανθρώπινα πάθη και επιπόλαιοι ανθρωπομορφισμοί. Είναι και ανενδεής. Δεν έχει ανάγκη την αποκλειστική προσήλωση και αγάπη μας. Άρα αυτός ο ζήλος και η ζηλοτυπία σε ποιόν αναφέρεται και ποιόν αφορά; Τον ίδιο τον άνθρωπο! Λέγοντας ο Θεός πώς είναι ζηλιάρης για την αποκλειστικότητα της αγάπης μας, δεν εννοεί πώς μας έχει ανάγκη, αλλά πώς ο Ίδιος είναι η μοναδική μας ανάγκη! Θέτει σε μας οδό σωτηρίας, οδό τελείωσης, οδό έρωτα και δικαίωσης.
Είναι αυτό πού λέει με άλλα λόγια ο Χριστός: Εγώ ειμί η οδός, η αλήθεια και η ζωή! Ούτε πάνω στον ουρανό, ούτε επί γης, ούτε στα καταχθόνια δεν υπάρχει δύναμη και εξουσία τέτοια πού μπορεί να σώσει τον άνθρωπο. Ένας είναι ο δρόμος και η θύρα: Ο Ων και Μοναδικός Θεός μας!» (π.Παντελεήμων Κρούσκος)
Να φοβάσαι εκείνους που σου είπαν «σ'αγαπώ πολύ»,
γιατί πίσω από την λέξη αγάπη κρυβόταν η ανάγκη τους.
«Μην με εξαντλείς σε παρακαλώ στα λόγια και στις πράξεις μου. Είναι φτωχό το αλφάβητο που μου έδωσαν για να σου πω το πόσο σε αγαπώ. Είναι μικρά τα στήθη μου για να χωρέσουν αυτό που νιώθω. Μη με κρίνεις, δεν ξέρω να μιλάω, στο έρωτα και στον θάνατο πάντα τραυλίζω. Άλλωστε μην ξεχνάς ότι οι μεγάλες αγάπες πάντα μιλούσαν την γλώσσα της σιωπής, γιατί ακριβώς δεν είχαν τίποτε να εξηγήσουν μα μονάχα να ζήσουν.» (π.Λίβυος)
Ψάχνω ένα τόπο όπου οι άνθρωποι δεν θα έχουν ονόματα.
Ο ένας θα φωνάζει τον άλλο, «αγάπη μου!!!»
♪♫«For the Love of God» - Steve Vai ✬
