Η σιωπή της νύχτας στην φωτιά

Η αγάπη είναι το μυστικό της καρδιακής προσμονής αλλά και ο λόγος που ενίοτε μπορεί να την υπερβαίνει. Εδώ ναυάγησε η μνήμη μας, εδώ πνίγηκε το φως των κεριών στην σιωπή της νύχτας. Η μοναχικότητα, είναι τόσο θεραπευτική, μα τόσο θεραπευτική... μας οδηγεί στον εσωτερικό μας εαυτό. Μόλις χαράζει η αυγή και μας έρχεται μέρα δυναμική μέσα από την ζεστασιά Της Αγάπης Του! [Σοφία Ντρέκου].

Σάς παρακαλώ αφήστε με να περάσω, είμαι ο μοναδικός μάρτυς σ'αυτή τη δίκη, πρόκειται για το έγκλημα του αιώνος. Βέβαια, όλα αυτά είναι υπερβολές της φαντασίας μου- πως αλλιώς να δικαιώσω την ύπαρξη μου σ'έναν ακατανόητο κόσμο;
Μα τώρα είναι αργά, κλείσε την πόρτα, οι ξένοι ας μείνουν έξω. Ήρθε ο καιρός της δοκιμασίας και μ'αυτά που θα πεις θα σε κατηγορήσουν αύριο. Άλλωστε το ρολόι του σταθμού χτύπησε τρεις: η ώρα του αποχαιρετισμού. Ποιός έφευγε; Ποιός έμενε; Και ποιός θα αποδώσει δικαιοσύνη; [Απόσπασμα από το ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη «Η δίκη του αιώνος». Συλλογή «Μικρό βιβλίο για μεγάλα Όνειρα».]