Εμβαθύνοντας στα νοητικά σχήματα της ερωτικής δομής, σαν την μουσική της γραφής απ'το ψηφιακό μου παρελθόν, από του νυν, στολίζουν έναν ερωτικό τάφο που θα ακουστεί στο μέλλον, όταν πια δεν θα υπάρχουν οι σιωπηλοί εραστές για να το ακούσουν. Θα έχουν «κρυφτεί στις σπηλιές χαμένων παραδείσων μαζί με τις παλιές αγάπες». Όμως, θα είναι εφικτή μόνο μέσω του αέναου έργου, διότι η αδιάκοπη δραστηριότητα δικαιώνει την ανθρώπινη ολόφωτη μονομέρεια της ύπαρξής μας. Τί κι αν με καλείς διαρκώς με τον νυμφίο ερωτικό σου λόγο; Τί κι αν λες ότι έμεινες μονάχος; Αφού το ξέρει η πλάση ολάκερη ότι ο έρως λόγον δεν κρατεί! Η διπλή βάρδια δεν ταιριάζει στην αγαπημένη σου. Τον υδάτινο ορίζοντα των ποιημάτων που μας έγραψες, αφήνω πια να βουλιάξει στον βυθό της θάλασσας μην αναστηθεί και με πνίξει. Κι ας μου είπες κάποτε, αγάπησα την θάλασσα επειδή αγάπησα εσένα! Όμως απελευθερώθηκα για την νέα αρχή, το νέο κόσμο που με περιμένει για αληθινές αγάπες με ποιήματα και νότες στην άκρη μιας ακτής.
«Οι Παλιές Αγάπες Πάνε Στο Παράδεισο»
♫♪Πυξ Λαξ Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων!
♫♪Έπαψες αγάπη να θυμίζεις - Πυξ Λαξ