Είμαι εδώ κάτω με τους φίλους μου
και τραγουδάμε πλάι στις φωτιές.
Κάναμε τη νύχτα μέρα
δε νυστάζουμε, δεν πονάμε, δεν κρυώνουμε.
Κρατώ τα χέρια των φίλων μου
παίρνουν κουράγιο απ’ το χαμόγελό μου
και τραγουδάμε κάτω από μια σημαία
γιομάτη ουρανό!
Απόψε δεν θά ‘ρθω, να μη με περιμένεις
πέσε κοιμήσου, θ’ αργήσω…
Μη νοιάζεσαι, είμαι καλά.
Είμαι εδώ μέσα με τους συντρόφους μου
είμαστε πολλοί, μια μεγάλη παρέα
και τραγουδάμε μέσα από τα κάγκελα
τραγουδάμε δυνατά
- αν πάψεις να κλαις, μπορεί να μας ακούσεις -
το τραγούδι μας σκέπασε τους πυροβολισμούς
και τις ερπύστριες.
Απόψε δεν θά ‘ρθω, να μη με περιμένεις.
Πόσο ήθελα νά ‘σουν μαζί μου απόψε…
Είμαι εδώ πάνω με τα παιδιά σου
- δε μπορεί, αν σκουπίσεις τα μάτια σου, θα μας δεις -
είμαστε πάνω στις στέγες
και ξετυλίγουμε τις ψυχές μας
συνθήματα σε μεγάλα πανό!
Μου λείπεις
όμως κατάλαβέ με…
Δε μπορούσα να λείπω από τούτη τη γιορτή!
Απόψε δεν θά ‘ρθω, να μη με περιμένεις
χαμογέλα, δε θέλω νά ‘σαι θλιμμένη
είμαι καλά, πίστεψέ με, είμαι καλά.
Είμαι εδώ έξω με τα αδέρφια μου
όλοι μαζί, γροθιά σφιγμένη.
Είμαστε έξω στο δρόμο αγκαλιασμένοι
και φωνάζουμε
να ξυπνήσουμε τους θεούς!
Μην κλαις για μας!
Δεν έχει νόημα
αφού δε μπόρεσες νά ‘ρθεις μαζί μας…
Είμαι καλά, είμαι καλά
αλήθεια, είμαι καλά!
Είμαι με τους φίλους μου
με τους συντρόφους μου
με τα παιδιά σου
με τα αδέρφια μου!
Είμαστε μέσα από τα κάγκελα
είμαστε πάνω στα κάγκελα
είμαστε κάτω από τα κάγκελα
είμαστε έξω από τα κάγκελα
μακριά, ψηλά στα σύννεφα…
Δεν κλαίμε πια, δεν πονάμε
δε φοβόμαστε!
Απόψε δεν θά ‘ρθω, να μη με περιμένεις.
Θ’ αργήσω, μάνα, θ’ αργήσω πολύ…
Ο αγώνας συνεχίζεται...
Βίντεο Ντοκουμέντο: Η εισβολή του τανκ
και η εκκένωση του Πολυτεχνείου,
όπως καταγράφηκαν από ολλανδικό τηλεοπτικό συνεργείο
τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου του 1973.
Περισσότερα: Πολυτεχνείο, Χούντα