της Σοφίας Ντρέκου
Τα «Κορίτσια της Χρυσής Αυγής» του Χόβαρντ Μπούστνες
Ένας Νορβηγός προσπαθεί να κατανοήσει τη δημοφιλία
του νεοναζιστικού κόμματος μέσα από τις προσωπικές
ιστορίες τριών γυναικών που συνδέονται στενά με τα ηγετικά μέλη του.
«Συγνώμη, όταν λες νέο-ναζί, ξέρεις ακριβώς τι σημαίνει;
Αυτή ήταν μία από τις θέσεις, μίας εκ των γυναικών της ελληνικής νεοναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, η οποία συμμετέχει στο ντοκιμαντέρ του Νορβηγού σκηνοθέτη Håvard Bustnes «Golden Dawn Girls», το οποίο αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο αυτών των γυναικών.
Το βραβευμένο ντοκιμαντέρ «Golden Dawn Girls» του Νορβηγού Håvard Bustnes, είναι και πάλι δραματικά επίκαιρο.
Με την καταδίκη των χρυσαυγιτών και τις επικείμενες φυλακίσεις των ηγετικών στελεχών, η ιστορία των γυναικών της Χρυσής Αυγής και του πώς είχαν πάρει τα ηνία της οργάνωσης όταν οι άνδρες συνελήφθησαν το 2013, μετά την άνανδρη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, είναι διδακτική και ταυτόχρονα σοκαριστική.
Ο Νορβηγός σκηνοθέτης Χόβαρντ Μπούστνες κατάφερε να διεισδύσει στον κλειστό πυρήνα της οργάνωσης το διάστημα που η ηγετική ομάδα της βρισκόταν προφυλακισμένη στις φυλακές Κορυδαλλού. Στο ντοκιμαντέρ του με τον εύγλωττο τίτλο «Τα Κορίτσια της Χρυσής Αυγής» πρωταγωνιστούν τρεις γυναίκες, η κόρη του Νίκου Μιχαλολιάκου, η σύζυγος του Γιώργου Γερμενή και η μητέρα του Παναγιώτη Ηλιόπουλου, ακριβώς τη στιγμή που προσπαθούν να αναλάβουν κεντρικό ρόλο ενόψει των εκλογών του 2015 και να συσπειρώσουν τους οπαδούς τους.
Οι τρεις τους αποτελούν ένα σύνολο γυναικών που φαινομενικά φιλοδοξεί να αποδείξει πως τα υψηλόβαθμα στελέχη της Χρυσής Αυγής είναι «κανονικοί άνθρωποι με οικογένειες», πέρα από τις -όπως οι ίδιες υποστηρίζουν- «αβάσιμες κατηγορίες» και τον πόλεμο που τους έχουν κηρύξει όλοι επειδή «φοβούνται το έργο τους».
Ο σκηνοθέτης καταγράφει την καθημερινότητα τριών γυναικών, της Ουρανίας (κόρη Νίκου Μιχαλολιάκου), της Τζένης (σύζυγος Γιώργου Γερμενή) και της Δάφνης (μητέρα Παναγιώτη Ηλιόπουλου), όσο η διευθυντική ομάδα της εγκληματικής οργάνωσης ήταν προφυλακισμένη στις φυλακές Κορυδαλλού.
Το τριών χρόνων υλικό για το ντοκιμαντέρ που προέκυψε, συμπληρωμένο με αρχειακό υλικό που δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για αμφιβολίες όσο αφορά την πραγματικά άσχημη εικόνα του κόμματος, η οποία απέχει παρασάγγας από το ιλουστρασιόν περιτύλιγμα που παρουσιάζουν στη δημόσια σφαίρα ως πολιτικοί.
Με ανθρωπιστική επιμονή, που μπορεί να ενοχλήσει τους υποψιασμένους και τους πολέμιους του κατευνασμού, αλλά και προσπαθώντας να μην διακοπούν τα γυρίσματα, ο Håvard Bustnes αναζητά (μάταια) το ανθρώπινο στοιχείο πίσω από τις γυναίκες της Χρυσής Αυγής και δεν το βρίσκει.
Μιχαλολιάκου, Ηλιοπούλου και Γερμενή πάσχιζαν με κάθε τρόπο να δείξουν ότι είναι απλοί άνθρωποι. Η κόρη του αρχηγού μιλούσε για την αγάπη της για τα αδέσποτα ζώα. Η μητέρα του Παναγιώτη Ηλιόπουλου μιλούσε για την αγάπη στα εγγόνια της, πριν τους δώσει αεροβόλα για να παίξουν. Η σύζυγος του Γιώργου Γερμενή έλεγε πόσο δουλευταράς ήταν πάντα ο αρτοποιός άντρας της, πολύ πριν φωνάξει το «εγέρθητι».
Όμως ο Μπούστνες άφηνε ανοιχτή την κάμερα όταν εκείνες νόμιζαν πως δεν γράφει. Έδειξε πώς προσπαθούσαν να μανιπουλάρουν την ταινία και να γίνουν εκείνες ο σκηνοθέτης, με αποτέλεσμα να πέσει η όποια τους προσπάθεια στο κενό.
Είναι ναζιστές οι χρυσαυγίτες; Αυτό ρωτούσε και ξαναρωτούσε τις τρεις γυναίκες ο Μπούστνες. «Ο ναζισμός είναι γερμανική ιδεολογία. Εμείς είμαστε Έλληνες. Είμαστε εθνικιστές», απαντούσε η Γερμενή. «Εμείς πολεμήσαμε τους ναζί. Η Χρυσή Αυγή είναι το μόνο ελληνικό εθνικιστικό κόμμα. Μιλάμε για την Ελλάδα. Τι δουλειά έχουν οι Γερμανοί;» έλεγε η Ηλιοπούλου, παλιό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, η οποία με καμάρι παρουσίαζε φωτογραφίες της με την κόρη του Τσε Γκεβάρα. Ούτε που σχολίασε το τατουάζ του γιου της με το «Sieg Heil».
Όμως η Ουρανία Μιχαλολιάκου, γαλουχημένη όσο κανένας στην ιδεολογία του νεοναζισμού, δεν ήθελε να αποκηρύξει τον ναζισμό. Ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων θα είχε ενοχληθεί. Αλλά επίσης δεν ήθελε να παραδεχτεί ανοιχτά τη σχέση του κόμματος με αυτόν. Έτσι απέφευγε να απαντάει. Κι ας χαρακτήρισε τον πατέρα της «αξιολάτρευτο», όταν ο Μπούστνες της έδειξε μια φωτογραφία του, από τα χρόνια της ΕΠΕΝ, που χαιρετούσε ναζιστικά μπροστά στη σβάστικα.
Μετά το τέλος της προβολής ρώτησα τον σκηνοθέτη αν τα «Κορίτσια της Χρυσής Αυγής» είναι καλλιτεχνικό δημιούργημα ή έκκληση στην Ευρώπη να μην ακολουθήσει το ελληνικό παράδειγμα. Περίμενα μία μεσοβέζικη απάντηση, αλλά ο Μπούστνες ήταν ξεκάθαρος: «Είναι κυρίαρχα μια κραυγή αγωνίας. Το πιο τρομακτικό είναι ότι μετά από μήνες μαζί τους, έπαψα να σοκάρομαι. Τίποτα δεν μου φαινόταν παράξενο και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό. Πρέπει να θυμίζουμε στους εαυτούς μας ότι αυτό δεν είναι φυσιολογικό».
Το trailer «φωνάζει» πολλά, φτάνει να θέλει κάποιος να ακούσει. Γυναίκες σκληραγωγημένες, απόλυτες, δυναστικές, που θέλουν να ελέγχουν τα πάντα για να σιγουρευτούν ότι δεν πήγε κάτι λάθος. Από το ντοκιμαντέρ του Håvard Bustnes γυριζόταν 3 χρόνια, στο οποίο ο σκηνοθέτης αναρωτιέται φωναχτά «Τι συνέβη στην Ελλάδα;», θέλοντας να καταλάβει πώς από μία φιλόξενη, ηλιόλουστη και φιλική χώρα σκοτείνιασε και υιοθέτησε πρακτικές που μοιάζουν τρομακτικά με αυτές του ναζισμού.
«Αυτό είμαι, δεν υπάρχει μάσκα», του λέει αφοπλιστικά, η Ουρανία Μιχαλολιάκου, αρνούμενη όπως και όλοι οι παριστάμενοι στο βίντεο ότι έχει σχέση με τον ναζισμό.
Η ιστορία που καταγράφει ο Bustnes, είναι μια πραγματική γροθιά στο στομάχι, για όσους απορούν ακόμα και σήμερα για το πώς τόσες χιλιάδες Έλληνες στήριξαν χωρίς ντροπή μια εγκληματική οργάνωση, που τρομοκρατούσε και δολοφονούσε.
Γιατί αν κάνει κάτι πολύ καλά το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ, είναι να αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, όταν οι οικονομικές συνθήκες το επιτρέψουν, μπορεί μετατραπεί σε τέρας ή να υποστηρίξει τέρατα.
Και γι'αυτό αξίζει να το παρακολουθήσετε με μεγάλη προσοχή, έχοντας κατά νου ότι το «ποτέ ξανά ναζισμός», περνάει μέσα από τη διατήρηση της μνήμης.
Πώς όμως αντέδρασαν οι πρωταγωνίστριές του στο τελικό του δημιούργημα;
Η Τζένη Γερμενή εκνευρίστηκε και τον κατηγόρησε ότι την εξαπάτησε. Η Δάφνη Ηλιοπούλου, αντίθετα, ζήτησε αντίτυπο της ταινίας και του έδωσε συγχαρητήρια. Η Ουρανία Μιχαλολιάκου δεν τον ενόχλησε ποτέ. «Από την αρχή ήξερα ότι ήσουν αριστερός», του είχε πει άλλωστε την τελευταία μέρα των γυρισμάτων.
Δείτε ολόκληρο το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ
by Sophia Ntrekou.grμε πληροφορίες από:
news247.gr, city.sigmalive.com, efsyn.gr,
www.tanea.gr, https://www.youtube.com
Πηγή: Αέναη επΑνάσταση
Ο σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ θυμάται ακόμα
το άγχος που ένιωθε δίπλα στους χρυσαυγίτες
Το News 24/7 μίλησε με τον Νορβηγό σκηνοθέτη Χόβαρντ Μπούστνες για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε κατά τη δημιουργία του ντοκιμαντέρ, τη συναναστροφή του με τα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης και το αποτέλεσμα της δίκης:
Πώς νιώθατε όταν γυρίζατε το ντοκιμαντέρ και συναναστρεφόσασταν με μέλη της Χρυσής Αυγής;«Τα συναισθήματά μου ήταν ανάμεικτα. Όταν πρωτοήρθαμε στην Ελλάδα για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ το 2014 ήμουν αγχωμένος. Μας είχαν προειδοποιήσει ότι τα μέλη της Χρυσής Αυγής μπορούν να γίνουν βίαια απέναντι σε δημοσιογράφους. Τα πρώτα μας γυρίσματα ήταν σε μια συνεδρίαση που έγινε στα κεντρικά γραφεία της οργάνωσης και ένιωθα φόβο. Με τον καιρό (τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ διήρκεσαν τρία χρόνια) η ομάδα μου κι εγώ τους γνωρίσαμε καλύτερα και αισθανόμασταν πιο ασφαλείς.»
Πώς καταφέρατε να κερδίσετε την εμπιστοσύνη τους;«Νομίζω αρχικά αυτό είχε να κάνει με τον παραγωγό μου, Κρίστιαν Άουνε Φαλς, ο οποίος είχε γυρίσει παλαιότερα ένα ντοκιμαντέρ για τη Black Metal μουσική σκηνή της Ελλάδας με τίτλο «Blackhearts», στο οποίο συμμετείχε και ο Γιώργος Γερμενής, γνωστός και ως «Καιάδας». Γνώριζε τον Κρίστιαν οπότε αυτός μας άνοιξε τις πόρτες.»
Τι προκλήσεις αντιμετωπίσατε κατά τα γυρίσματα; Ποια στιγμή ξεχωρίζετε ως πιο δύσκολη;«Νομίζω η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισα ήταν το ότι οι βασικοί πρωταγωνιστές είχαν τη δική τους ξεκάθαρη αντίληψη για τη γραμμή που πρέπει να έχει το ντοκιμαντέρ και προσπάθησαν να την εκφράσουν. Επίσης δεν μας έδιναν πρόσβαση σε αρκετές από τις δραστηριότητες της οργάνωσης. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι κατά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων στις εκλογές του 2015 δεν μας επέτρεψαν την είσοδο στα κεντρικά γραφεία της ΧΑ. Και αυτό ήταν ένα εμπόδιο γιατί θέλαμε να μαγνητοσκοπήσουμε όσα περισσότερα μπορούσαμε.»
Πώς αντέδρασαν όταν είδαν το ντοκιμαντέρ;«Τους στείλαμε ηλεκτρονικά το ντοκιμαντέρ μία εβδομάδα περίπου πριν από την επίσημη πρεμιέρα του στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ του Άμστερνταμ το 2017. Η Τζένη ήταν δυσαρεστημένη με το φιλμ, δεν της άρεσε. Δεν είχαμε καμία απάντηση ή σχόλια από την Ουρανία και τη Δάφνη τότε. Έναν χρόνο αργότερα, επικοινώνησε μαζί μου η Δάφνη και μου ζήτησε να της αποστείλω ξανά το ντοκιμαντέρ. Το έκανα και τη ρώτησα πώς της φάνηκε. "Καλό είναι"μου απάντησε.»
Έχετε λάβει εκφοβισμό ή και απειλητικά μηνύματα;«Όχι, δεν έχω δεχθεί απειλές.»
Παρακολουθείτε την εκδίκαση της υπόθεσης; Πώς σχολιάζετε την απόφαση;«Την παρακολουθώ. Είχα ενημερωθεί μέσω διαδικτύου για τις βιαιότητες που έχουν διαπράξει μέλη της και διαπίστωσα δια ζώσης πώς οργανώνονται. Δεν μου προκαλεί εντύπωση που το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η Χρυσή Αυγή αποτελεί εγκληματική οργάνωση. Νομίζω ήταν προφανές ότι οι Χρυσαυγίτες είναι βίαιοι και παρακινούν σε μίσος. Οπότε κρίνω σωστή τη δικαστική απόφαση.»
Περισσότερα: Γυναίκα, Ταινίες